In de voetbal werden (worden?) de matchen verkocht aan de gok-business...
En wellicht zijn er nog wel van die dingen die we nu nog niet weten.
Zowel in tennis als in voetbal, verdienen de spelers stukken van mensen, en blijkbaar is veel nog niet genoeg...
Money, money, money...
Stel, morgen win ik met euromillions zo'n 300 miljoen eurootjes... Ga ik dan echt nog meer willen hebben? Ga ik dan dingen doen die eigenlijk niet geoorloofd zijn, om nog meer te hebben? Gewoon omdat ik de grote hoop nog wil zien groeien?
Zou ik anders gaan leven als ik zo stinkend rijk was ?
Ik vermoed van wel, niet in alles en nog wat, maar wellicht zou ik overwegen om een huis te bouwen, waar alles gelijkvloers is, handig aan onze ouderdom, waar de deuren breed genoeg zijn voor een rolwagen in en om het huis (Je weet nooit war je terecht komt aan onze leeftijd)... Wellicht zou ik ook mijn wagen vervangen door een kleiner en ecologischer exemplaar, en zou ik mijn ultieme droom waarmaken en een bootje kopen om op de Europese rivieren rond te varen... Uiteraard zou ik ook mijn kinderen en kleinkinderen helpen, maar niet overdrijven, want ze moeten nog normaal blijven leven. (Gelukkig ben ik al oud, en kan ik mijn leven niet meer verprutsen)
Vroeger zou ik ongetwijfeld ook gedroomd hebben van een grote tuin, maar vermits ik die niet meer kan onderhouden, hoeft hij vandaag echt niet meer zo groot te zijn. Mocht het kunnen, dan zou ik wel een vijver willen hebben aan mijn achterdeur, zodat ik kan vissen zonder het huis uit te moeten...
Maar dat ik dat allemaal niet heb, maakt me geen seconde minder gelukkig. Ik heb geen perfect leven, maar ook met al dat geld en al die voorzieningen zou het nooit perfect zijn.
Met andere woorden, eigenlijk heb ik al dat geld niet nodig om gelukkig te zijn, en ik zou met dat geld wel een paar dromen kunnen realiseren, maar wellicht kreeg ik dan weer andere dromen, die dan ook weer niet te realiseren zijn... Nee, ik ben gelukkig laat het maar zoals het is.
Dus snap ik al helemaal niets van die "sportlui" die heel onsportief hun matchen gaan verkopen voor het grof gewin. Of is dat grof gewin helemaal zo grof niet ?
Ik vraag me soms af...
Een goede voetballer die heeft een coach, die voor hem gaat zoeken waar hij het meest zou kunnen verdienen, en waar ze hem voor de hoogste som zouden kopen... Zo'n coach moet ook betaald worden... Loopt die soms met het leeuwenaandeel weg?
Een tennisspeler heeft niet alleen een trainer van doen, nee, ook nog een heel team om hem te verzorgen en te begeleiden... Hoeveel hou je dan over van een Wimbledon-zege?
Ik weet het niet en wil het niet weten.
Het maakt alleen dat ik steeds meer en meer ervan overtuigd ben dat we daar helemaal niet meer met sport te maken hebben, maar met beroepsmensen. En als ik het eerlijk mag zeggen, dan kijk ik liever een paar uur naar een pottenbakker, een kunst-wever, een beeldhouwer, ja, zelfs naar een goede metser, die prachtig vakwerk levert en een muur in visgraat metselt...
Dat zijn ook beroepsmensen, maar het zijn er die een stukje van hun ziel, van hun kunnen schenken aan de wereld, via hun werk.
Ook al zijn er ook daar die, eenmaal ze naam hebben, massaal gaan produceren, om zoveel mogelijk gewin te maken, en vergeten ze ook kunst te brengen...
In onze maatschappij, waar alles snel moet gaan en geautomatiseerd wordt, is er nog weinig sprake van echte vakmensen... Nu kijk ik naar filmpjes die opgenomen werden in stukken wereld waar de "beschaving" op dat moment nog niet ingevoerd was, en waar je een negerin een reusachtige pot ziet maken, volledig met de hand, zonder ook maar een mechanisch hulpmiddel, en ze bakt het dan ook nog en versiert het op de hun eigen wijze. Wellicht is ze zich er niet van bewust dat het feit dat ze de klei op de zanderige grond zit te bewerken net de juiste structuur geeft aan de klei om sterke potten te bekomen, maar dat doet er niet toe... Ze maakt mooie potten voor het echte dagelijkse gebruik, aangepast aan hun behoefte, en versierd volgens haar eigen kunnen en volgens eeuwenoude traditie.
Nee, we moeten niet terug naar de tijd van toen... Maar we moeten wel weer terug naar de mensenmaat in het werk en in het zijn.
Wat is de arbeidsvreugde nog voor een man die heel de dag dezelfde vijzen in dezelfde gaten draait? Is dat de vooruitgang?
Laat het dan maar.
We hebben met al dat modernisme een maatschappij opgebouwd, waar het steeds moeilijker is om nog normaal te leven. Steeds meer zie je mensen die wanhopig proberen terug te gaan naar de oude technieken, die weer groenten willen uit een onbespoten tuin, en planten zelf kweken uit het zelf verzamelde zaad... Terug naar een meer natuurlijker bestaan.
Ik heb een paar blogjes terug geschreven dat we een wereld hebben opgebouwd, waar we haast niet meer zonder die auto kunnen bestaan... Maar we zijn er ook het slechtoffer van, op meer dan één manier !
Geld is niet alles... Steeds meer mensen willen steeds meer, in de hoop dat geluk te koop is... Terwijl geluk eigenlijk voor je voeten ligt, je moet alleen tevreden zijn, meer is het niet.
Aan wat voorbij is, kun je toch niets meer doen, aan wat nog komen moet zal je gepieker geen iota veranderen... Leef nu, en wees tevreden met je leven.
Meer is er niet, dat is het.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten