Voor (West) Vlamingen zal het nu duidelijk zijn, dat mijn uurwerk stil ligt.
Ik moet nu kijken onderaan mijn scherm om het uur te zien, of, als ik niet aan het computeren ben, moet ik kijken op de oude grootvadersklok... Een van die heel oude meubelstukken met een slinger, een sleutel om het op te winden en bij het uur en het half uur slaat hij Boiiiiiink...
Nu doe ik dat niet meer met een pluim, ook niet met petrol, nee, ik spuit siliconenolie in heel het mechaniek, laat het uitdruppen, en zie, de klok werkt weer.
Mijn eerste uurwerk kreeg ik van mijn meter, voor mijn plechtige communie. Dat was voor die tijd een heel modern ding, die je niet moest opwinden, want hij wond zichzelf op, door het bewegen van je arm. Dit noemde een inca-block. Ik heb die klok jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren gedragen, tot op een dag het mechaniekje om op te winden de geest gaf.
De laatste tijd draag ik van die polshorloges met een batterijtje in. Die batterijtjes vervangen we zelf, en dan zijn we weer voor maanden gerust. De uurwerken koop ik op de ...rommelmarkt. Soms heb je al een uurwerk voor minder dan de prijs van een batterijtje. Zijn die kapot, dan kun je kiezen, of een nieuw batterijtje, of een nieuw uurwerk.
Sommigen gaan meewarig kijken "Die goedkope brol", maar ik hecht nu eenmaal weinig waarde aan uiterlijkheden. Een ding moet zijn werk doen, en voor de rest trek ik het me niet aan. Ik kijk altijd een beetje verwonderd te kijken naar mensen die mode volgen, die een grote blinkende auto moeten hebben die heel rap kan rijden (maar je mag het nergens doen), of die een jas van dit of dat merk moeten hebben, of schoenen van...
Een auto moet me van A naar B kunnen brengen, op een manier dat ik droog blijf, mode trek ik me niet aan, ik koop kleren die lekker zitten, schoenen die stevig zijn, makkelijk zitten, en liefst lang meegaan en weinig onderhoud vergen... Ik bekijk eigenlijk alles als een stuk gerief. En geef toe, er is geen mens die een hamer zal kopen omdat hij zo'n beeldige paarse steel heeft...
Voor mij is er een enorme afstand tussen dingen die je koopt voor het mooie er van, en gebruiksvoorwerpen. Als het gebruiksvoorwerp ook mooi is, dan is dat meegenomen, maar het mooi zijn is nooit bepalend, wel het gebruik, want daarover gaat het hem eigenlijk.
Wees blij dat er niet zo veel zo'n mensen rondlopen als ik ben, want dat zou niet goed zijn voor de economie. De kledingindustrie zou aan mij wellicht heel grote honger lijden. Want mijn normen zijn beperkt tot makkelijk en sterk.
(Dan krijg ik onder mijn voeten van mijn oudste zus omdat ik op een foto sta, met een karper in mijn armen, en een vuile slodderige broek en een versleten trui... Precies of je gaat vissen in een zondags kostuum... Trouwens ik heb gewoon geen kostuum meer, ik draag die dingen nooit, dus heb ik ze ook niet in mijn kast hangen.)
Gek eigenlijk dat we ons leven zo op dat klokje baseren. Het is niet "Ik heb honger", nee, het is "Is het nog geen tijd om te eten?"... Gek als je er even bij stilstaat. Maar heel onze maatschappij is op de minuut geregeld. Het nieuws is om 13 uur, en je moet wachten tot 20.35' uur om te kijken naar een deftig programma op tv, want daarvoor is het nog of Thuis of Familie... Vroeger had ik zelfs een soort pillen die ik een uur voor mijn ontbijt moest innemen, en ik mocht niet liggen. Dus stond ik op, ging naar de badkamer, nam die pil met een beetje water, en ging dan op het toilet zitten, een boek lezen. Een uur aan een stuk.
De klok regelt ons leven.
We worden geleefd bij de gratie van het uurwerk.
Vroeger luisterde men naar de torenklok, en het waren slechts heel rijke mensen die thuis een klok hadden. Bij mooi weer kon je kijken op de zonnewijzer op de geven van de kerk of het stadhuis. Dat was de tijd waar men eigenlijk nog meer op zon voortging, dan wel op een klok die ergens ver weg hangt en atoom-geregeld wordt, om zeker héél juist te zijn.
Nu heb ik in de keuken zo'n klok hangen, die door radiosignalen het juiste uur ontvangt van weet ik veel waar, en altijd het juiste uur geeft. Als de batterijen niet plat zijn.
Batterijen: een vervuilend ding, die ons uurwerk aan gang houdt, en zo ons leven dirigeert, en die zo vervuilend is, dat het in een speciale afvalcontainer thuishoort. Wat doen we eigenlijk ?
Ik las vandaag dat het niet goed is je gsm altijd in je broekzak te hebben, of in je BH te dragen (Wie doet dat ?)... kankerverwekkend.
Wat doen we eigenlijk ?
Maken ze geen uurwerken meer die je moet opwinden? En misschien moet ik nog maar een paar van die oude uurwerken opkopen en gebruiken, hier in huis. Heb ik iedere week lichaamsbeweging om ze op te winden.
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten