In mijn kindertijd (en nu eigenlijk nog steeds) was en is Gezelle de dichter die ook in het dagelijkse taalgebruik is binnen geslopen...
Zonder op de dichter te denken, halen we hem aan, parafraseren hem, spotten soms een beetje met zijn taalgebruik (maar niet oneerbiedig), kortom Gezelle zit ons in het bloed.
Bij de jongere generatie is dit niet meer zo...
Dat ligt niet aan de dichter, noch aan zijn wellicht ondertussen wat verouderde vormgeving, dat ligt hoofdzakelijk aan het feit dat men nu in de school geen of amper nog aandacht heeft voor poëzie, voor gedichten en gedichtjes...
De perioden van vakantie zijn steeds talrijker en langer geworden, de weken korter, de uren zijn maar 50 minuten meer, en in die veel kortere leertijd moeten de leerlingen veel meer wetenswaardigheden leren en meester worden, dan wij in onze tijd.
Het gevolg zijn gestresseerde leerkrachten en overspannen leerlingen.
Voeg daarbij dat televisie en tablet en smartphone en dergelijke de kinderen zodanig benemen dat gezond spel en vermaak in de buitenlucht heel zeldzaam zijn geworden, en je kent alle redenen waarom gedichten niet meer kunnen en eigenlijk niet meer gewenst zijn in deze tijd waar geen plaats is voor spel, geen plaats voor dromen of traumerei...
Laatst zag ik toevallig iets op TV... Het ging hem over de schulden bij jongeren. Ik was meteen aandachtig, voor mij was het quasi onmogelijk dat jongeren schulden hebben, maar ik ben (weer eens) verkeerd... Jongeren gaan op internet winkelen, overschrijden hun mogelijkheden en de ouders MOETEN bijspringen. Het woord moeten kwam uit de mond van enkele van die jongeren, die het heel normaal vonden dat dit zo moet gebeuren, zij (de ouders) zijn uiteindelijk verantwoordelijk.
De interviewer vroeg of een eigen vast budget niet beter zou zijn... "Oh nee, want dat zou ons beperken !" "Ja, maar het zou u ook leren om verantwoord om te gaan met geld" ... het was even stil... en dan grijnzend... "Mja..."
djudedju
Het kwam er dus eigenlijk op neer dat die jongeren aankopen deden op de rekening van hun ouders, met wat voor hen een onuitputtelijk krediet is, en waar ze gerust eens het budget kunnen overschrijden, de ouders gaan toch wel bijpassen...
djudedju
Die jongens en meisjes die dit heel gewoon vonden hebben geluk dat ze hier niet wonen, dat ik niet hun vader ben, want ik zou alle moderne pedagogie in één klap vergeten, en terug grijpen naar de oude educatieve rammeling. Goe weten !
Want blijkbaar behoort redeneren voor hen toch niet tot de echte mogelijkheden. Consumeren, dat wel.
Ik herinner me niet dat mijn ouders al bankkaarten en kredietkaarten hadden... Ik denk het niet. Dus die vorm van diefstal was voor ons, als kinderen, überhaupt niet mogelijk, maar wij hadden het eens moeten aandurven om iets uit de portemonnee van ons moeder te halen !!! We zouden het nogal gevoeld hebben ! En het zou helemaal niet bij ons zijn opgekomen om met het geld van moeder zelfstandig naar de winkel te trekken om een mooie pull te kopen... We zouden, hoe mooi ook, met die pull terug moeten naar de winkel, en het geld terug moeten geven aan onze ouders. Kregen we het geld niet terug, dan zouden we maanden geen zakgeld meer hebben gekregen, tot onze "schuld" was ingelost ! En die pull zouden we zeker nooit mogen dragen ! Ook dat zou tot de straf behoren.
Nu ?
Ze vonden het heel gewoon dat het overschrijden van de rekening door pa en/of ma gedekt werden...
Weet je, ik vind de oude manier toch véél beter !
Wij leerden wat mijn en dijn is, wij leerden de waarde van geld en wat er voor dat geld allemaal moest verricht worden... Werken was de toekomst, en studeren de mogelijkheid om een goede job te verkrijgen. Och ja, wij waren ook opstandig, wij rebelleerden ook, maar mijn en dijn waren geen deel van de rebellie ! Wij probeerden om wat langer op te blijven, ons haar wat langer te laten groeien, eens te tasten hoever we konden gaan met het verdedigen van onze eigen kijk op de wereld... Maar we zouden er niet aan denken geld van onze ouders... nee, dat was ondenkbaar !
Onze wereld van vandaag ziet er wellicht goed uit, met alle mogelijkheden en kansen om alles te zien, alles te kennen, alles te weten... en blijkbaar ook "alles" te hebben...
maar
Oh blomme, je stienkt gadomme !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten