Het was er drukker dan anders, wellicht is het ook daar schoolverlof ?
Normaal gezien ga je, zoals in ieder warenhuis, naar de rekken, en neem je wat je kopen wilt, en legt het in je kar... Maar als je verse vis wilt, en vers bereide vleeswaren, dan moet je netjes een nummertje gaan trekken, en in de rij staan...
Zowel bij de vis, maar vooral bij het vlees, stonden we daar heel lang aan te schuiven... En staan te staan, dat is voor mij een pijnlijk iets.
En ik kan er Anny niet laten staan, want ze kent geen Frans, en dus sta ik er...
Ik had nummer 76, en ze waren nog maar aan 62... Dat kan snel gaan, maar dat kan ook heel lang duren. Het duurde heel lang. Er was onder meer een dame die wel dertig soorten vlees en -bereidingen mee nam, alles moet afgewogen, moet op de juiste dikte gesneden worden (en soms moesten er drie "modellen" gesneden worden vooraleer de dame content was met het formaat...).
Ik verrekte van het zeer...
Toch was het nog geen elf uur toen wij klaar waren... "Gaan we hier een broodje eten, en dan nog eens naar Famipark?" "Waarom moet jij naar Famipark?" "Ik zou wat nieuwe goudvissen willen kopen voor in de vijver "...
Dus gingen we naar de café binnen in het gebouw, en dronken een cola Light en aten een broodje... En hup, naar Famipark.
Ook daar was het druk, druk, druk... En daar kun je niet anders dan héél de winkel door lopen... Je kunt geen hoek afsteken, je moet het ganse parcours doen, en we waren al moe van dat lange staan in Auchan...
Nu ja, we bekeken ondertussen eens de bloemen en planten, kochten een piepklein plantje om in die klei-pot te zetten die we maakten in Crea, en sjokten door tot aan de vissen... Toen we buiten gingen bij de goudvissen, vonden we wel ons gedacht, maar helaas... geen enkel personeelslid te zien...
Hup, weer naar binnen en ginder ver zag ik een meisje met de trui van de firma... Ik roepen en zwaaien, en het brave kind kwam af. Toen ze hoorde dat het voor vissen was, nam ze haar telefoon en belde de verantwoordelijke op... die niet te bereiken bleek... Ze kwam dan maar zelf mee, om visjes te vangen, en vertrouwde me toe dat ze op die manier ook eens buiten in het zonnetje mocht komen... Ik toonde haar de bak met de visjes die ik wou "En welke moet je uit de bak "De roodste rode !" "Wil je kiezen?" " Nee, doe maar je best om de roodste te nemen, het zal dan wel goed zijn !" "Ze bleek Petra te heten, was heel vriendelijk en heel gedienstig... Op het einde moest ze toch nog eens de telefoon nemen om hulp te zoeken, want er was geen zuurstof meer in de fles...
Toen die man kwam, zag hij dat de beste oplossing zou zijn om zuurstof te gaan nemen in de afdeling van de tropische vissen... De man die daar kwam helpen, bleek een oude bekende te zijn uit de winkel in Dadizele... Wat staan babbelen, en het bleek dat er ancistrus binnen waren die ik nog nooit had gezien: bonte exemplaren... Natuurlijk heb ik er dan ook daar een paartje van gekocht...
En dan... da lange weg naar de kassa... Je krijgt steeds meer en meer pijn...
Anny zei dat ze weer last had van uitstralingen (Ze was dus ook niet "braaf" genoeg geweest om "pijnvrij" te zijn...) en bij mij deed mijn rug pijn, maar dat werd overheerst door de pijn in mijn rechterheup. In het gewricht. -Hopelijk is dit geen verwittiging om een nieuwe heup te moeten plaatsen !
En nu zit ik voor het scherm met wat rugpijn, en zodra ik poog op te staan, een vlammende pijn in dat heupgewricht... (Zus is dat bij u ook zo begonnen?)
De vissen zitten allemaal waar ze moeten zitten... het miniplantje staat al in de pot van klei, en alles zit in de kasten op de plaats waar het hoort te zitten...
Oh ja... Vorige week at ik eens bloedworst van de soort die Anny min of meer lekker vindt... Min of meer, want eigenlijk vinden we hier nergens bloedpens, zwarte trippen, bloelingen of hoe je ze ook noemen wilt, zoals we die kennen uit West Vlaanderen. Het recept is hier anders, en het viel me verschrikkelijk tegen... In Auchan zag ik plots dat ze ook bloedworst hadden, met suiker (bwèkes), met ajuin (dat moet het zijn) en met ajuin en appel (zo aten we het vroeger in Oostende)... Ik besloot een dertig centimeterkes mee te nemen, een proeverke, op hoop van zegen !
Het was een droom... Eindelijk bloelink zoals hij moet zijn... !
Kijk, op slag deed mijn heup wat minder pijn !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten