Ik dacht, dat is een lucht, een beetje zoals het leven... In het leven is het ook zelden onbewolkte, blauwe hemel met een stralende zon. Er is altijd wel iets wat niet is zoals je het eigenlijk zou moeten zijn... Maar meestal zijn dat allemaal niet zo'n erge dingen... Tenminste als je de goede instelling hebt. Want soms praat je met mensen die aan dezelfde dingen heel zwaar tillen, waar jij eigenlijk bijna overheen huppelt... Gek, als je om een of andere reden een beetje depri bent, dan lijkt plots alles zwarter en zwaarder, en als je je goed voelt, dan kan die kleine tegenslag je eigenlijk niet eens schelen.
Voor mij is dat het zoveelste bewijs, dat je beter af bent met optimistisch door het leven te stappen. Voor de optimist is het leven veel lichter dan voor de pessimist. En eigenlijk zijn de feiten dezelfde. Dus, waarom zou je dan gaan opteren voor zorgen, verdriet, depressie?
Ik weet wel, ik stel het hier een beetje eenvoudig voor, maar toch zit er iets in. Als je jezelf aanleert om door te gaan, om over de hindernissen heen te stappen, of desnoods in een boogje er om heen gaat, dan zul je niet zo vlug in een depressie vallen. Depressieve mensen zijn meestal al van nature uit een beetje zwartkijkers.
Ik weet niet of je jezelf bewust kunt trainen om optimist te zijn, maar ik ben het, en ik ben het eigenlijk heel mijn leven geweest. Niet dat ik nooit eens zwarte dagen kende, maar ik bleef er niet hangen, ik bleef niet zitten, ik ging bewust bezig zijn met dingen die ik graag doe, en waarmee ik mijn zinnen kon verzetten.
En zo kom ik terug bij het creatief bezig zijn, het boeken lezen, het praten tegen God en klein Pierke... Allemaal dingen waar je niet alleen oppervlakkig bezig mee bent, maar waar je echt met je geest weg bent van de besognes. Pijn en in de put zitten zijn dichte familie van elkaar. Het zijn dingen die je leven in handen nemen, in jouw plaats ! Als je er in slaagt die gevoelens weg te denken, uit het centrum van je zijn te halen, dan ben je al halverwege het beter voelen.
Als ik de hemel van vandaag bekijk, dan zie ik de wolken wel, maar ik zie ook waar de zon zit, en ik neem de tijd om te merken dat de temperatuur beter is dan gisteren... Als ik pijn heb, dan ga ik knutselen, ga ik een boek lezen, ga ik bezig zijn met dingen die je in beslag nemen. Dingen die op een bepaalde manier of heel loeuk, of een uitdaging zijn op een leuke manier.
Voor mij is een goede babbel daar ook bij... Op de rommelmarkt "Ha ! Marcel !" de dame kijkt mij aan... "Ik denk dat je mis bent" klinkt door haar "Oh, ik ben mis" heen... "Ik dacht dadde Marcel waart, Marcel Neuvreaumont !" "Ah, maar die ken ik, dat was een collega van mij !, en ja die is van Geraardsbergen!" Een dame aan de andere kant van de straat " Marcel heeft een vrouw leren kennen en die woont nu aan de zjee" "Hoezo, hij woonde toch samen met een man?" "Ja, maar hij heeft nu een madam en woont aan zjee"...
Ik vind de Geraardsbergse uitspraak van zee hééééééérlijk !
En nu weet ik ook dat Marcel blijkbaar geen homo was, of op zijn minst bi... Want hij heeft nu een madam... djudedju.
Het enige waarin ik wat op Marcel lijk, is het feit dat hij ook een grote baard heeft, maar zijn baard is niet netjes rechthoekig gezet... Tegen dat we verder wandelden, was er al een man met ons aan het praten, die Marcel ook kende... Blijkbaar had hij ook een madam, want "vanachternoene ga ik wandelen, mee mijn vriendinne..."
Ik heb daar uiteraard geen zaken mee, maar het is leuk om gewoonweg eens te kunnen babbelen, zo maar, zonder zware onderwerpen, veilig over de dagdagelijkse dingen van het leven...
En soms gaat het heel gek... Ooit had ik zo'n losse babbel met een man op een rommelmarkt... Na de babbel gaat elk zijn weg. En wellicht zie je elkaar nooit meer terug. Maar die keer, maanden later, trok er iemand aan mijn mouw... "Hoe is het afgelopen met je hond?" "Ze hebben hem een spuitje gegeven, er was niets meer aan te doen... en je kunt zo'n beest toch niet laten afzien, hé ?"... "Mijn hond is ook dood. Ik heb hem 's morgens in zijn mandje gevonden... Ik wilde eigenlijk geen nieuwe meer, maar de kinderen zijn er met een jong diertje toe gekomen... Je kunt dan wel niet anders. En 't is ook een brave, maar het kan toch niet aan mijn oude hond..."
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten