Maurice bleek bovendien een wonder talent te bezitten én voor het leiden van een bedrijf, én voor het doen van zaken en afsluiten van gunstige contracten. Het bedrijf floreerde als nooit te voren. Maurice werd op handen gedragen door de arbeiders, gewoon omdat hij hen inbreng liet doen in het bedrijf, en als dat lucratief was, dan kregen ze fameuze premies...
Hij wist dit feit te gebruiken om de ingenieurs onder druk te zetten en meer en efficiënter te werken... Ook daar gaf hij beloningen voor ideeën die lucratief waren.
Thuis bleek hij veel vriendelijker en warm-menselijker te zijn dan de voorgaande Maurice... Hij had een schitterende relatie met de kinderen en hij werd warempel verliefd op zijn eigen vrouw.
Zijn personeel zou voor hem door een vuur lopen. Ook het huispersoneel. Maurice vergat immers niet hoe hij indertijd behandeld werd door zijn werkgevers en door de verhuurder van zijn kamer... Hij wou dit geen ander aan doen.
Na twee jaar verdubbelde hij het bedrijfsgebouw en verviervoudigde hij de productie, en dat allemaal met werknemers die vochten om voor hem te mogen werken.
Maurice had het gevoel dat hij in de hemel was... Het leven was heerlijk !
Ze maakten mooie reizen met de kinderen, niet naar drukke toeristische oorden, maar naar gebieden waar niemand anders naar toe ging, en waar ze heerlijke wandeltochten maakten, gingen vissen, bootje varen op meren, genieten van de natuur en van de rust. Ze presteerden het zelfs eens om er met de tent op uit te gaan, belast en beladen met rugzakken met alleen de strikt noodzakelijke kleren en voedsel... Ze vingen vis en bakten die op een houtvuurtje, en iedereen vond dat de lekkerste vis ooit !
4 jaren waren al verstreken sinds Maurice plots Maurice was geworden... Iets meer dan vier jaar voelde hij zich de gelukkigste mens op aarde...
Alles leek bijna van zelf te gaan... Niet dat hij niet veel moest werken, maar alles lukte, en alle arbeid gaf hem voldoening. Vanavond moest hij naar de school voor het jaarlijkse oudercontact... Hij glimlachte, alles zou wel weer in orde zijn. Zijn kinderen (Hij glimlachte bij het denken aan "zijn" kinderen, maar zo voelde het ook werkelijk aan) alle vier, deden hun best op school en haalden behoorlijke resultaten. Zelf het kleine Mieke, die echt niet zo makkelijk leerde, deed haar best en haalde meer dan iedereen van haar verwachten kon.
Hij belde zijn secretaresse "Ik ga wat vroeger naar huis, vanavond moet ik naar het oudercontact van de kinderen, roep even de chauffeur."
Hij deed zijn vest aan, en nog voor hij die kon dichtknopen rinkelde de telefoon. Hij fronste en keek met een vaag gevoel van onrust naar het toestel...
Morgen het slot... Of eigenlijk... Een verhaal schrijven is niet zo moeilijk, veel moeilijker is het vinden van een goede plot. Maar bij dit verhaal heb ik een andere moeilijkheid, l'embarras du choix... Ik heb voor dit verhaal twee mogelijke einden... Weet je wat, ik ga ze u beiden geven. Morgen krijg je de ene plot van het verhaal, overmorgen de andere. Laat mij dan eens horen welke jij het beste vond ... OK ?
1 opmerking:
Ik zit nu helemaal in het verhaal Toon. Gauw door!
Een reactie posten