"Hallo, 't is Bruno hier, er is iets veranderd in de planning, we kunnen vandaag nog de tuin doen, we zijn daar om 8 uur" Natuurlijk is dat goed, alleen, we moeten wel rap uit bed, geen turnoefeningen, vlug wassen en naar beneden, koffie zetten voor een veel grotere groep dan anders...
Ondertussen zijn ze al bezig... Ze kwamen allemaal, met een brede smile eerst goede dag wensen, buiten één die hier voor het eerst is, en me nog niet kent. De rest lijkt hier heel graag te komen, ze weten dat we hun werk op prijs stellen, en tijdig zorgen voor koffie of Cola of zoiets...
En volgens Bruno (de chef) zijn ze vooral heel graag hier omdat we onze appreciatie voor hun werk tonen door hen allemaal bij het afscheid (en bij het beginnen) een hand te geven. Blijkbaar is dat voor hen een uitzonderlijk iets. (Dat snap ik dan weer niet ! Ik heb verdomde eerbied voor de arbeiders in het algemeen, en als ze hier zijn, dan toon ik dat, en dat vind ik maar heel normaal.)
Er zitten weer enkele arbeiders tussen van vreemde origine, maar die lijken haast nog enthousiaster om me een goede dag te wensen en gaan gaan meteen vol ijver aan het werk. Wellicht is het voor hen nog minder vaak het geval dat mensen vriendelijk zijn tegen hen. Je moet maar op straat lopen om te zien dat er bij velen een wrevel bestaat tegen de "vreemdelingen"... En nu, met I.S. (Het Kalifaat) is daar ook nog een stijgend wantrouwen bij gekomen.
Ach, het leven kan zo mooi en zo eenvoudig zijn, waarom maken de mensen het elkaar steeds weer zo moeilijk ?
Strak zie ik weer los door mijn tuin... Die mannen gaan er door aan een ongelooflijk tempo. Maar het was nodig. De enige die hier nog wat aan tuinieren kon doen, dat was Anny, en nu ze zelf ook niet meer kan werken, verwildert de tuin aan een hoog tempo. Maar ja, zo hebben die mensen dan weer werk.
Anny ziet er vandaag redelijk uit, de pijn lijkt vandaag iets minder, ik moet zelfs niet kijken naar haar om dat te weten... Ik hoor het aan haar stappen, als die ene voet niet sleept over de grond, gaat het redelijk. Ze is volop bezig met koffie zetten voor "onze" arbeiders...
Morgen en overmorgen zal er wellicht geen blog zijn, het is een weekend met weer twee mooie rommelmarkten. Anny heeft deugd van het wandlen, en voor mij is een kermis een geseling waard... Ik heb -zoals steeds- er wel wat pijn voor over om op de rommelmarkten te kunnen flaneren.
Mocht het onverhoopt toch slecht weer worden, dan zul je dat zien aan het verschijnen van een blogje...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten