Hij las de, nee, zijn naam: Maurice Gotschalque... Hij bleek 42 jaar oud...
Op zijn rijbewijs zag hij dat hij al van zijn 18° mocht rijden met zowat alles wat wielen had.
En er zaten honderden euro's, zelfs briefjes van 500 Euro, dat was voor het eerst dat hij die in het echt zag.
Hij stopte de portefeuille in zijn achterzak, trok een vast aan... Hij moest hier weg...
Na enig zoeken vond hij de trap, daalde voorzichtig, zo geluidloos mogelijk de marmeren treden af... Toen hij beneden kwam schrok hij zich een hoedje, achter hem klonk "Goedemorgen meneer, Goed geslapen ?" Hij bromde iets onbestemds. "De Koffie staat klaar meneer, twee toastjes en een eitje zachtgekookt ? Meneer ?" Hij knikte dan maar.
De butler ging hem voor, opende voor hem de deur naar een kamer, zo groot als een zaal. De butler schoof een stoel voor hem opzij, zodat hij kon gaan zitten en schoof de stoel in een beweging onder hem.
Een jong meisje, netjes in het zwart gekleed, met een wit voorschootje, kwam binnen met de koffie en twee krakend verse toastjes.
Maurice leunde achterover, keek een -wat verstolen - rond. Er stonden nog 5 borden gezet. Dus een vrouw en vier kinderen ?
Zijn vrouw ?
Zijn kinderen ?
Hij at de twee toastjes, en het eitje, dronk zijn koffie en stond op.
"De wagen van meneer, staat voor !"
En inderdaad toen de butler de deur voor hem had geopend, zag hij daar een enorme rolls-royce staan... de chauffeur opende de deur zodat hij achteraan kon instappen...
Er was geen ontsnappen aan !
Hij zat gevangen in het leven van die Maurice... Maar wie was hij eigenlijk echt? Hij wist alleen dat die Maurice, dat zijn eigen lijf vreemd was voor hem !
De rit duurde niet lang... Ze stopten voor een enorm bedrijf waar op stond: Etablissement Gotschalque... De chauffeur opende het portier en haastte zich dan om uit de koffer een akten tas te halen en die lopende door te gaan geven aan de portier. Die boog als een knipmes "Goedemorgen meneer !" De honing liep er af...
Binnen stond een man hem op te wachten, greep de aktentas, en ging hem voor naar een bureel, waar een bloedmooie secretaresse rechtstond om hem "goedemorgen meneer" te wensen, zich weer neer te zetten en verder te werken. De man opende de deur achteraan, en bleef uitnodigend staan. Maurice stapte binnen. Een immens bureaumeubel, massa's dossiers, een makkelijk zittende bureelstoel...
Hij ging zitten... De man schoof enkele dossiers naar hem toe "Als meneer deze eens wil nakijken, en tekenen. " Hij zou dan omstreeks tienen er om komen, als het meneer paste. Hij knikte...
Wat moest hij doen?
Hij opende de eerste map... Hij snapte er amper iets van.
Hij moest meer te weten komen... Hij begon de mappen een voor een aandachtig te lezen, en begon stilaan te snappen wat het bedrijf, zijn bedrijf maakte...
Hij tekende de dossiers... Dat was minder moeilijk dan hij verwacht had, want hij had in twee dossiers al eerder door hem ondertekende stukken gezien, en de handtekening leek hem heel spontaan na te maken. Het vel papier waar hij op geoefend had stak hij in zijn jaszak, zou hij later door het toilet weg spoelen.
Hij wilde zijn bedrijf wel eens zien...
Jef stond klaar, en al zou hij als werkgever eigenlijk niet gelukkig zijn met deze manier van werken, nu kwam het hem goed van pas...
Hij wandelde door het bedrijf, schatte het aan tal werknemers, zijn werknemers, op zo'n dikke 200...
Tot zijn verbazing stelde hij vast dat hij dat soort van leven best wel gewoon kon worden !
Hij moest nu alleen nog uitvinden hoe zijn vrouw heette, en zijn kinderen, hun gegevens, trouwdatum, geboortedata... En welke scholen zaten ze, hoe deden ze het ?
Hoe zou hij dat doen ? Terug op zijn bureel zocht hij het nummer van een privé detective, en gaf hem duidelijke opdrachten... Voor hij 's avonds naar huis ging moest hij alles weten en alles kunnen memoriseren.
Hij leunde achterover... en dacht glimlachend aan zijn onbekende oude ik... Wat zou die doen? Wie zou dat eigenlijk zijn ?
morgen het vervolg...
1 opmerking:
Het verhaal loopt als een trein Toon. In dit deel zit een hele mooie onverwachte wending aangezien de man meegaat in het leven waarin hij is terechtgekomen.
Een reactie posten