Taal... een heerlijk ding, waaraan we zowat alles hebben te danken... Onlangs hoorde ik in een van die stomme tv-spelletjes de vraag: "Wat is de bijzonderste uitvinding?"... Een mens verwacht dan iets als het wiel, maar nee, het antwoord van 100 Vlamingen ging over computer en dergelijke. Voor mij is de voornaamste uitvinding: de taal...
Daar hebben we eigenlijk alles aan te danken.
Taal is de verwoording van het denken, en heeft het denken naar een hoger échelon gebracht. Als tweede grootste uitvinding zou ik daar meteen het schrift aan vast koppelen.
Nu en dan vinden ze nog ergens in een van de weinige resterende stukken oerwoud op deze wereld, een "onbekende" volksstam. Deze volkeren zitten dan nog ergens in het stenen tijdperk, of hooguit een veredeld stenen tijdperk met gekochte/gevonden/gestolen/veroverde metalen voorwerpen.
En dan vraag je je af: hoe kan het dat één volk daar nog in die tijd zit te leuteren... Hoe kan het dat je daar nog leeft zoals in Adams tijd, terwijl rondom je de wereld aan sneltreinvaart vooruitsnelt in de moderne tijd ???
En dan zie je dat ze weliswaar wel een taal hebben, maar geen schrift.
En dan denk ik bij mezelf: daar zijn twee dingen die hen hebben tegengehouden, het schrift en het contact met anderen. En die dingen hangen ergens aan elkaar.
Het isolement lijkt heel belangrijk te zijn in deze non-educatie.
En dan denk ik bij me zelf: Is dat in het klein niet ook een beetje zo met de mens die midden onder ons woont, en geen contact heeft met de medemens?
En er zijn er meer dan je denkt !
Er zijn in die massa die wij vormen, een verdomd groot aantal eenzamen.
Mensen die buiten de TV, de radio, de beenhouwer en de juffrouw aan de kassa in de supermarkt, nooit contact hebben met een mens van vlees en bloed. Mensen die eigenlijk kluizenaar zijn zonder dat het hun bedoeling is.
Kluizenaars zijn mensen die doelbewust kiezen voor de eenzaamheid, als middel om beter, makkelijker in contact te staan met God.
Kluizenaars opteren voor zo weinig mogelijk dingen, omdat alles wat hen kan afleiden bewust verwijderd wordt. Mensen die niets hebben zijn arm... en veelal ook eenzaam.
Eenzaamheid komt niet alleen van de eenzame. Eenzaamheid lijkt vanuit de eenzame uit als een muur om je heen. Een wal die je niet kunt slechten. De anderen zijn onbereikbaar geworden.
Hoe dieper je in de eenzaamheid wegzakt, hoe hoger de muur om je heen wordt !
En ook voor die mensen is, net als voor die stam in het oerwoud, het schrift eigenlijk bijna verdwenen... Het bestat wel, ze kennen het, maar het gebruik is uitgeschakeld. Alleen de onderschriften bij de film op TV is er nog om echt te lezen. De rest van de tijd is ... leeg.
Soms zie je in een drukke stad, waar dagelijks honderden mensen door de straat lopen, een gezicht half achter een gordijn verscholen. Daar zit een mens, die als tijdverdrijf mensjes kijkt, mensjes, waar ze geen contact mee hebben, mensjes die onbereikbaar zijn... Je ziet aan hun gezicht dat ze de mens niet echt zien, ze zien slechts de beweging. Ze konden net zo goed kijken naar het bewegen van een blad aan een boom.
Afgesloten van de wereld.
Soms lijkt dat een aantrekkelijk idee... Weg van al die oorlogen, weg van Gaza, weg van ebola, weg van...
Maar stel je maar eens voor dat het werkelijk weg is, dat het iets is van een andere wereld, niet jouw wereld, want die wereld van u is een kamer, misschien een huisje groot.
't Regent... Wie niet buiten moet blijft binnen.
Wie altijd binnen zit kijkt naar buiten naar de regen, ziet hoe een blad een schokkende beweging maakt als er een druppel op valt, en begint die beweging op te zoeken... iets om de verveling mee te doorbreken...
eenzaamheid
djudedju
tot de volgende ?
1 opmerking:
Taal en schrift maken het mogelijk om contact te maken maar zijn niet de noodzakelijke middelen.
Ook kunst, dans, rookwolken, zelfs zwijgen, zijn middelen om contacten te leggen. De basis echter om contact te maken is het 'voelen'. Con-tact > con-tangere: samen aanraken. (Tangens: de raaklijn). Het prefix 'con' (samen, met) duidt aan dat het aanraken van beide zijden moet komen. Er is een verschil tussen 'alleen' zijn en 'eenzaam' zijn. De alleen levende kluizenaar is niet eenzaam. Hij is 'al-één', alone, all-one. Hij heeft contact met zijn God (met hoofdletter!) en de schepping. De eenzame is niet alleen want er zijn er ontelbaar veel. Hij is eenzaam omdat er geen samengevoel (con-tact) is. Hij is eenzaam omdat WIJ aan hem/haar geen interesse hebben.
Prachtig artikel, Antoon.
Een reactie posten