Heel gewoon...

Bij de meeste mensen stel je wellicht vast dat ze zichzelf liever zien dan een ander. het lijkt ook een beetje logisch. Je zorgt voor je zelf, je eet voor je zelf, je drinkt voor je zelf... Daarom dat in de meeste filosofieën en religies de liefde voor de medemens als een der eerste en voornaamste geboden staat.
Maar nu en dan kom je een mens tegen die niet in de klassieke rij loopt, en die zichzelf haat, of toch zichzelf niet lief heeft.
Of mensen die alleen zichzelf liefhebben, en de rest van de wereld niet eens meer zien...

... en dan denk ik: "Liefde is zo heel gewoon"
en toch zijn er mensen die het niet kennen, niet kunnen beleven.

Je voelt het meteen. Na twee woorden weet je het. Er hapert iets aan die mens. Die is nooit tevreden, en zeker nooit gelukkig... Mensen die altijd meer pijn hebben dan de ander, mensen die altijd net iets ergers voor hebben, mensen die altijd net die mooiere wagen bij de buren zien, mensen die altijd zichzelf ongelukkig maken.

Want klagen, daar wordt je echt niet beter van.
In tegendeel.
Het is zo belangrijk voor jezelf om tevreden te zijn. Tevreden met wat je hebt, met wat je bent, met wat je kan... Dat wil niet zeggen dat je niet meer moet streven naar verbetering, maar dat je blij bent met wat je nu hebt. NU.

NU... Je leeft altijd maar op één moment. Het verleden is onherroepelijk voorbij, en de toekomst die bereik je nooit echt, want als je aan morgen komt, dan is dat je vandaag. Dus je leeft altijd in het heden, in het nu, niet één seconde kun je achteruit of vooruit leven !

Waarom zou je je dan zorgen maken over wat weg is of wat komen zal ? Ons moeder zei altijd "Je moet je geen zorgen maken voor morgen, morgen heeft zijn eigen zorgen"... En dat klopt, en meestal zijn dat dan niet eens de zorgen die jij je nu maakt over dat morgen. Meestal heb je zorgen gehad voor niets, of wordt je geconfronteerd met heel andere besognes dan wat je verwachtte...

Waarom zou je dan je medemens niet graag zien, of jezelf gaan verfoeien ?
Omdat in het verleden ... ? Maar het verleden is voorbij, en je kunt er niet meer heen om het te veranderen ! Omdat morgen? Wat weet je eigenlijk van morgen?
Nee, je leeft nu in het heden, en iedereen komt op dat heden toe met een nieuwe lei, blanco, net.

Oh ja, denk je dan, en wat doe je dan met wroeging, met spijt over wat je deed?
Ja, wat kun je daar mee doen?
Je kunt proberen het weer goed te maken, vergiffenis te vragen, je spijt uit te drukken... Maar eigenlijk wist je dat al bij voorbaat ! Daarom moet je in het heden leven, en zorgen dat het heden goed is...
En dat is heel gewoon... Liefde.
Je moet beginnen en eindigen met liefde, al de rest hangt daar ergens aan vast. Als je houdt van de mensen én van jezelf, dan ga je echt niet vlug kwaad doen, echt niet vlug spijt moeten hebben, en zul je je veel minder zorgen maken over de tijd die nog komen moet.

Stel dat je morgen naar de dokter moet, dat je dan zult horen of je al dan niet kanker hebt... We hebben hier ook een tijdje met die vraag moeten omgaan, en dan maak je je zorgen, dan zie je alle doemscenario's zo voor je... Maar stel dat het zo is, help je dan jezelf met dat doemdenken? Help je dan jezelf met die zorgen die je maakt? Nee, in tegendeel, het is zeker dat mensen die er in slagen optimist te blijven ook meer kans hebben om te genezen.

En dat is eigenlijk voor alles zo. Maak je geen zorgen... Het leven is veel milder voor wie er door kuiert, dan voor wie amper de volgende stap durft te zetten.
Maak je zelf gelukkig door iedereen graag te zien, door tevreden te zijn met wat je hebt, wat je bent, ja zelfs met de pijn die je hebt... Het kon veel erger zijn. En of je er nu boos om bent of verdrietig of het gewoon aanvaardt, het is er toch, en hoe meer je ermee bezig bent, hoe meer je het voelt.
Het klinkt gek, maar eigenlijk straf je jezelf met doemdenken !
Zowel als het over pijn gaat, of over je leven, je vrienden, je gezin.
Wees tevreden, optimist, deel je glimlach uit aan heel de wereld, en zie, je krijgt die glimlach terug !

Denk maar eens na, bij wie voel je je best, bij de mens die optimist is, of bij de pessimist, de klager, de jaloerse, de doemdenker ? En met wie moet je ieder moment van je leven door maken? Juist, met jezelf ! Zorg dan dat die eeuwige compagnon ook een goede is, een optimist, een tevreden mens !

tot de volgende !