Schoolverkeer

't Zal wel weer geen goed Nederlands woord zijn, maar straks zitten we weer met het schoolverkeer opgezadeld...

Ik zou mij niet zijn, als ik niet eens terugdacht aan héél, héél lang geleden, toen ik nog school liep... Toen kwam zowat iedereen te voet of met de fiets naar school. Als er al eens eentje met de auto werd gevoerd, dan was hij het middenpunt van spot en was hij de facto een moederskindje, tenzij het natuurlijk iemand betrof die werkelijk last had om zich te verplaatsen.

Regen, kou, sneeuw, ijzel... wij moesten er door, en we reden veelal in groep, met zijn tweeën naast elkaar op het fietspad, naast de snelweg. Babbelend en lachend, elkaar uitvragend of hij wel dat moeilijke vraagstuk had kunnen oplossen...

Nu is wie te voet komt, of met de fiets, een uitzondering... Bijna iedereen wordt naar de school gevoerd, door mama, of door opa, of met een groepje samen bij elkaar in één wagen.
De auto's staan elkaar dan te verdrummen om zo dicht mogelijk bij de schoolpoort te kunnen stoppen, want de kindjes zouden eens nat worden ! Kinderen die te voet zijn, of met de fiets, worden in de hoek gedrumd door koning auto, en het is voor hen inderdaad gevaarlijk !

Wie op het vermaledijde uur van de scholen ook naar zijn of haar werk moet, zal het geweten hebben. Het verkeer is plots verdubbeld ! En er zijn al zoveel auto's op baan.

Kinderen zijn geen kinderen meer zoals wij waren in de tijd van toen. Nu zijn het kasplantjes in verhouding met toen. Wij dronken aan hetzelfde flesje, we hadden geen helm op op onze fiets, en geen reflecterende hesjes (bestond dat al ?), we klommen in bomen, vielen wij en hadden wij een wonde aan ons been, dan moest het al héél erg zijn voor iemand zou praten van naaien... Wat mercurochroom er op, en een lap er rond was al heel veel... Ik heb massa's littekens op mijn benen en aan mijn hoofd. Als de wonde vuil was, dan werd hij uitgewassen met bruine zeep... (En ons moeder was van de harde school, vraag het maar eens aan mijn jongste zus, die was gevallen op een assenwegel, en ons moeder schuurde de wonde uit met een borstel... Later bleek dat door die behandeling een deel van de assesteentjes in de wonde waren gewreven in plaats van er uit...)

Nee, dat was geen betere tijd dan nu, maar ik denk dat we veel gezonder waren. We speelden buiten (er was geen TV en zeker geen computerspelletjes of smartphones...) in zon en regen, warmte en koude. We kweekten door onze manier van leven veel meer weerstand tegen alles en nog wat, omdat we er midden in leefden. Nu maken ze op TV reclame om je huis te poetsen met producten die alle mogelijke ziektekiemen doden...

Natuurlijk was het een andere tijd... Wij woonden op een hoek van de straat, en in de twee straten bijeen (en de gouwelozestraat was een lange straat !) waren er twee auto's en twee vrachtwagens... Dat was alles. Wij konden op straat spelen, er was amper verkeer. Op warme zomeravonden zaten alle volwassenen buiten op een stoel en de kinderen speelden in de straat tot het te donker werd.

Dat kunnen de kinderen nu niet meer... Zelfs waar ze snelheidsbeperkingen invoeren tot 30 km/h, is het nog niet echt veilig om te spelen. En straten zonder verkeer, die zijn op één hand te tellen.

Er is meer gevaar, en om de kinderen te beschutten voor al dat gevaar worden ze nu maar liever voor de TV gezet, worden ze maar liever met de auto naar school gevoerd... En het gevaar wordt er nog groter door...

Nee, ik heb geen oplossing... Tenzij men met grote verboden zou gaan zwaaien... en we worden al zo erg betutteld door de regering, zonder dat ze ook daar nog eens...

En zo sukkelen we voort.
Een straatje zonder eind... Een luxe-probleem zonder luxe-oplossingen.
De steden slibben toe.
Net zoals de buurtwinkeltjes verdwijnen ook de buurtschooltjes, en worden alle kinderen en alle goederen in grootwarenhuizen en grote schoolcomplexen gezet... Alleen, aan die warenhuizen zijn gewoonlijk grote parkings, aan de scholen zelfs geen veilige stopplaatsen...
djudedju

tot de volgende ?