Het is duidelijk, niet alleen de vis heeft gebeten, Bart heeft in het vissen gebeten, en is gevangen. Joepie.
Ewoud is op school, anders konden we weer met drie generaties aan het water gaan zitten. Een heerlijk gevoel. De vis moet niet eens bijten op zo'n dagen. Het heerlijke samenzijn in de stilte van de natuur is genoeg.
Ik denk dan terug aan vroeger, toen ik regelmatig mee ging met pa om te gaan vissen. In die tijd was vissen nog gericht op het vangen van vis om op te eten, en we waren toentertijd palingvissers. En we visten nog met van die zware hengels in bamboe. Nu zie je die wel eens op de rommelmarkt liggen, als antiek. De mijne en die van pa liggen hier nog ergens op zolder, net zoals mijn oude vismand.
Nu vis ik met een hengel in carbon, je weet nog amper dat je iets vast hebt, zo licht zijn die dingen. Die bamboehengels van vroeger wogen als lood. Mensen die toen op bliek gingen vissen, hadden ook hengels in bamboe, alleen was het topeinde dan een heel dun sprietelke bamboe, waar het aan onze hengels bijna een pink dik was...
Waar is de tijd... We zaten aan de Ijzer, of in een steenput in Zandvoorde, of heel soms in het Maria Hendrika Park te Oostende... En heel soms ging ik mee met Frans, de zon van Pee, je weet wel, onze buurman, die ging aan zee vissen. Hij reed met een Volkswagen, een kever, en dan reden we samen naar het strand, kreeg ik een van zijn hengels te leen, of viste ik met een van die palinghengels van op de golfbreker... Heel soms vingen we dan mooie vis, meestal veel te weinig om de pan vuil te maken.
Met de paling was het gewoonlijk alles of niets. Je ving veel paling, of je ving er geen of maar één of twee stuks. De paling moet op de loop zijn, zodat ze je aas tegen kan komen.
Bij bliek vis je wat actiever, probeer je de vis naar je toe te lokken. Als sport is bliekvissen veel actiever dan paling- of karpervissen.
Maar het leukste was dat ik dan bij pa zat, en veelal ook bij pee. Je moest er stil zijn, zwijgen en stilzitten, maar je hoorde er bij.
Eigenlijk voelde ik me heel sterk verbonden met mijn vader, ik ging niet alleen mee vissen, ik ging ook regelmatig mee op vergaderingen, en nu en dan zat ik mee in zijn bureel, om omzendbrieven te plooien, in omslagen te stoppen, adressen en postzegels er op te kleven...
Dat gevoel heb ik nu een beetje terug... nu ben ik pa, en mijn zoon en soms mijn kleinzoon zitten bij me. Heerlijk is dat.
Ik heb voor Bart een hengel gekocht, speciaal om bij pepe in Wannegem te kunnen gaan vissen, een hengel van zes meter, met een elastiek, waar je heerlijk licht en gemakkelijk mee kunt vissen.
Deze namiddag zullen we daar weer zitten, stil, genietend...
.....................
Gisteren en eergisteren zijn we, zoals bijna ieder weekend gaan rommelmarkten. Normaliter ga ik dan de zaterdag na de middag nog naar de academie, maar nu was er rommelmarkt te Denderhoutem, en daar woont Jef, een goede vriend. Daar blijf je dus wat langer hangen. Vriendschap kent immers geen tijd.
Gisteren in Vlekkem (zoek dat maar eens op ! Een piepklein gemeentje, deel van Erpe-Mere, je weet wel, de gemeente van Lucien Van Impe)... vond ik een mooi Afrikaans beeldje, een Chokwe (spreek uit tjokwee)... Ik kreeg het heel goedkoop. "Waar gaan we dat nu weer zetten?" "Ik weet het ook niet... We vinden wel nog een plaatsje"...
Ondertussen staat het er al, tussen al die beeldjes van andere stammen...
Straks staat héél Afrika op mijn kast.
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten