Hoe ze dat berekenen weet ik niet, ik weet zelfs niet wat ze allemaal wel of niet in rekening brengen, dus zal daar wellicht nog een marge mogelijk zijn, maar zowel naar beneden als naar boven...
Ik ben midden jaren 60 van de vorige eeuw op de arbeidsmarkt gekomen, midden in een zeer sterk groeiende economie. Werk zat, steeds stijgende lonen, betere arbeidsvoorwaarden, stijgende welvaart...
Eind de jaren 70 kwam de eerste knak in die groei, met de eerste petroleumcrisis, en sindsdien is nooit meer het elan van de jaren 60 bereikt, maar desondanks bleef de economie maar groeien, steeg de welvaart, steeg het welzijn.
Ondanks diverse crises zien wij dat rijken steeds rijker worden, maar ook dat het ritme van de groei is afgenomen en dat het vooral de werknemers zijn die minder snel vooruit gaan, al is er eigenlijk niet echt van achteruitgaan te spreken.
Als je het consumeren bekijkt, dan is er helemaal geen achtergang. Sinds men op TV heeft onthuld dat in de moderne productie men de levensduur inbouwt in de toestellen, weten we ook deels waarom. Als je nu een toestel koopt is het maar gemaakt om een zekere (korte) tijd mee te gaan.
Op die manier bouw je het consumeren in de productie in.
Door het steeds sneller uitputten van de wereld en zijn grondstoffen, moest men een nieuwe industrie in het leven roepen, bestaande uit het recupereren van de grondstoffen uit de oude kapotte zaken. Het sorteren van je huisvuil heeft daar ook mee te maken. Dit is echt niet alleen om de hoop afval op die manier te verminderen, nee, het is ook een terugwinnen van grondstoffen.
In heel wat derdewereldlanden zien we mensen in zeer ongezonde omstandigheden gevaarlijke componenten terugwinnen uit onze afval. Grondstoffen verwerven via mijnbouw is gevaarlijk, het verwerven van die grondstoffen uit afval lijkt in veel gevallen al even gevaarlijk.
Maar desondanks overschrijden we dus steeds sneller de capaciteit van onze aarde...
Als een bedrijf niet groeit, dan beschouwt men dat als achteruitgaan. Onze taal is daarin duidelijk: "Stilstaan is achteruitgaan"...
Maar is dat wel zo ?
Moeten wij wel steeds "groei" kennen? Moeten wij wel steeds meer produceren aan steeds meer concurrerende prijzen?
Als ik kijk naar mijn kleinkinderen, dan zie ik regelmatig dat ze weer een nieuw model smartphone hebben... Nee, de oude was nog niet stuk, maar met die nieuwe kun je weer iets meer dan met die oude, en het gaat ook nog sneller, opa... En ik die dacht dat een telefoon, ook al is het een smartphone, in hoofdzaak diende om te telefoneren... Maar nee, ik zie ze nu via Facebook en Twitter met elkaar telefonisch op het internet zitten...
Telkens en telkens weer zitten er in de nieuwe modellen nieuwe piefjes... en dus moeten ze die hebben "om mee te zijn"...
Als ik kijk naar de prijzen van die dingen, dan vind ik dat verschrikkelijk duur. Zij niet.
Nu stel ik vast dat dit ook "goede" kanten heeft... De helft van mijn kleinkinderen gebruikt alleen "oude" toestellen, van een of een paar jaar oud, die ze dan gratis of bijna gratis krijgen van hun klasgenootjes. Ik vind hun speeldingen even blits als die spiksplintere, maar ja, wie ben ik...
Ook op de rommelmarkt zie je die dingen liggen...
Net zoals steeds meer tweedehandskledij...
Ik heb de indruk dat er toch wel wat roert... Wellicht ook door de crisis, en door het feit dat de mensen hun manier van leven willen behouden, ook al moeten ze het dan doen via tweedehandsmarkt.
Ik vind dit positief.
Het kan met zich brengen, dat men de strategie in de productie weer wat gaat aanpassen naar een langere levensduur...
De mensen nemen het niet en je ziet ook weer herstellers op de markt komen. De wegwerpcultuur lijkt wat af te remmen.
Hoe dan ook, als mijn kleinkinderen ooit nog willen kunnen genieten van hun kleinkinderen, dan moeten ze de aarde in ere houden, ze leven er op !
Tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten