Dus daar is het seizoen waar ik ieder jaar zo tegen op zie: het donkere seizoen.
Ik heb veel minder problemen met regen, kou dan met het feit dat de dagen zo kort worden. Ik zie dat de zon maar meer opstaat om 7.10' en al weer ondergaat om 20.08'... Je ziet, de dagen zijn al korter dan de uren waarop je normaal pleegt wakker te zijn, actief te zijn.
Met andere woorden, we leven al weer tegen het natuurlijke ritme in, of de natuur is helemaal niet meer aangepast aan het moderne leven.
Ik heb er een hekel aan dat ik al op ben, en het licht is er nog niet, of nog niet volledig, en ik heb er al even zeer een hekel aan dat het al donker is als ik nog volop actief ben... Het lijkt dan wel of er iets mis is met me, en eigenlijk is dat dus ook zo, ik leef tegen de natuurlijke gang de dingen in. Normaal moeten we met de kippen op stok, en moet de zon al volop schijnen als we weer goed en wel leven.
Want slapen, dat is een beetje dood zijn. Dat is een soort tijdelijk afscheid van het bewust leven.
Voor me zit Lowietje de parkiet nog wat suf rond te kijken, hij poetst zijn veren wat, en als alles goed ligt, stopt hij zijn kopje maar weer tussen zijn pluimen. 't Is nog niet eens licht. De vogels buiten haasten zich tussen de vlagen in, om wat eten bijeen te scharrelen, en ik zie dat er al verscheidene zijn die nu en dan eens de voederplank bezoeken, zien of er nog niets te verkiskassen is... Ook voor hen is vandaag het begin van de winter.
In de loop van deze of volgende week komt er een man bestek op maken om mijn tuin eens weer in orde te brengen. Zelf kunnen we het niet meer, noch Anny, noch ik... Dus moeten we maar een buitenstaander aan het werk zetten. Eigenlijk is dat een beetje gek, want Frederik is van beroep tuinier, maar hij is momenteel werkloos, en de reglementering laat niet toe dat hij dan bij ons zou komen de boel opkuisen. Ik snap het nut van de reglementen wel, maar ergens is het toch niet helemaal logisch.
Nu ja, hoe dan ook, het komt dus met tijd en boterhammen in orde, en bij leven en welzijn, hebben we volgend jaar terug een nette tuin. En dat zal wellicht makkelijker zijn om het wat bij te houden. Alle vlug groeiende (woekerende) planten moeten er uit, op die manier dat ons beeld van een wilde tuin wel blijft, maar makkelijker onder controle te houden is.
Misschien gaan er zelfs wat nieuwe planten bij moeten waar andere verwijderd worden... wie weet. We zien wel. Het doel is te komen tot een tuin die zo weinig mogelijk werk vraagt, en toch mooi is om te zien en een kleine biotoop vormt voor zoveel mogelijk natuurlijk leven. Wij hebben nu veel vlinders en vogels, en dat zouden we liefst willen behouden... Maar ik vrees dat de vogels wel een beetje nestgelegenheid zullen verliezen, omdat zij nogal in die woekerplanten nestelden...
In de academie ben ik dus alweer druk aan het kleien... Heel wat vrienden van vorig schooljaar terug gezien, en vastgesteld dat het schoolse ritme voor velen slechts moeizaam te herpakken is, er zijn er nog een heleboel die de weg terug naar school nog moeten vinden.
Ik heb tijdens de lange vakantie twintig kilo gewone klei omgewerkt tot papierklei... Ik vind dat de mogelijkheden daarmee groter zijn, zeker voor wie figuratief werkt... En daar in de papierklei die je kunt kopen geen chamotte zit, maak ik die dan maar zelf, ook al is daar heel wat kneedwerk aan !
Ik ga stoppen, 't wordt te donker.
djudedju
ZOOOMER !!! Waar ben je ?????
tot de volgende ?
PS: in het veld voor ons zijn de aardappelen doodgespoten, klaar om te oogsten... Nu liggen ze in vette natte klei onbereikbaar te wezen, de huizengrote machines kunnen wellicht niet tegen de modder ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten