Vergadering

Cement plant d (Photo credit: Wikipedia)

Deze voormiddag was het vergadering van het "klein bestuur" (dagelijks bestuur) van Ziekenzorg Mater, bij Monique thuis. Dus had ik geen tijd om deze voormiddag nog te bloggen.
Waarvoor mijn excuses... (Meen ik niets van)

Ik heb in mijn leven wat vergaderingen meegemaakt... soms had ik de indruk dat de wereld aan vergaderingitis leed. Want geef toe, sommige vergaderingen lijken wel zinloos en oeverloos... Babbelen om het babbelen. Bij ziekenzorg Mater is dit gelukkig niet het geval! Daar worden de punten die moeten beslist worden degelijk voorbereid, uitvoerig bekeken en beslissingen genomen.
Nadien blijven we gewoonlijk nog wat na-keuvelen en genieten van een aperitiefje.

Deze vergadering was dus de voorbereiding van een heleboel activiteiten en van de uitgebreide vergadering van alle medewerkers. Eigenlijk is dat voor wie in het klein bestuur zit een beetje dubbel gebruik, maar dat is onvermijdelijk. Je kunt nu eenmaal geen deftige vergadering hebben zonder voorbereiding, en die voorbereiding komt dan uiteraard terug in de uiteindelijke vergadering.

Het probleem dat iedereen wel kent, die in bestuurswerking vervlochten zit. Niet te vermijden !

Ik heb weer een lans gebroken om de taken zo veel als mogelijk te verdelen. Dat heeft meerdere voordelen, onder meer dat je de personen niet overbelast, en dat je iedereen, of toch een heleboel mensen daadwerkelijk betrekt en verantwoordelijkheden geeft. Anders zijn het altijd dezelfden die voor alles opdraaien, en die dan uiteraard in veel gevallen dit niet lang uithouden. Er is nog een bijkomend voordeel, op die manier schakel je de ballast-mensen ook wat uit. Want ook die heb je, mensen die wel ideeën lanceren, maar de uitvoering over laten aan de werkpaarden.

Ik ga ook uit van het standpunt dat een vergadering niet alleen een belasting is voor het bestuurslid, maar eigenlijk ook voor zijn gezin. Het is gewoonlijk daar dat je de eerste tegenstand ontmoet tegen het vergaderen. Een beetje van buiten uit als het ware, wat het bestuur betreft, maar heel rechtstreeks van binnen uit wat het bestuurslid betreft.

Verdelen van taken en verantwoordelijkheden kan die wrijvingen zo klein mogelijk houden.

Het is ook niet makkelijk om bestuursleden te vinden... Er zijn niet zo veel mensen die bereid zijn de "kar te trekken"... Het is veel gemakkelijker om op de kar te zitten en je mee te laten trekken.

En het wordt er niet makkelijker op. De veranderende maatschappij is daar wellicht niet vreemd aan. De arbeidsdruk en het feit dat er niet echt meer "vrije" tijd is, is daar wellicht de oorzaak van. Misschien frons je nu wat de wenkbrauwen, maar met vrije tijd bedoel ik hier de tijd waar je niets te doen hebt... En de mens legt zich tegenwoordig vast aan alles en nog wat... onder meer aan de TV... Er zijn mensen die hun eigen stukje leven schikken rond bepaalde programma's op TV...

En geef maar toe, als je aan het kijken bent naar een programma, en er komt bezoek binnen, dan moet je jezelf losrukken om beleefd te zijn. Om beleefd te zijn... Waar je eigenlijk moest blij zijn met het bezoek.

En toch... Het zou een maatschappelijke ramp zijn, mochten al die organisaties en organisatietjes plots verdwijnen. Zij vormen in feite het leven van de dorpsgemeenschap. Zonder hen verdwijnt het laatste cement uit de voegen tussen de stenen die het dorps-huis vormen.

Ik wil mezelf niet bewieroken, ik ben maar een heel klein pionnetje, maar kijk eens rond in jouw dorp, jouw parochie wie daar de verenigingen trekt... En stel vol verbijstering vast dat je veelal dezelfde mensen tegenkomt in een heleboel organisaties. Kortom het aantal werkpaarden is nog veel kleiner dan je al dacht !

Erg ?
Ja, heel erg !
Want ik zag hier al een paar organisaties ter ziele gaan, door gebrek aan trekpaarden, of door stomme kleine ruzietjes, of door ... maar die komen nooit of heel zelden terug, en er blijft een gat in het dorpsleven.

Als je ook maar enigszins kunt, werk dan mee, wees een beetje de lijm tussen mensen onderling. Wat als los zand aaneen hangt, hangt immers niet aan een. Leeft niet als entiteit. Ik schreef al eerder over het feit dat het dorp als economische entiteit verloren is gegaan, laat het niet verloren gaan als gemeenschap. Doe er iets aan !

tot de volgende ?