 |
| Nederlands: (Photo credit: Wikipedia) |
De precaire situatie van de Aarde door de stijgende vervuiling noopte er toe om een uitweg te zoeken in de ruimte, een nieuwe aarde te exploreren: Aarde 2 ...
Het schip was 47 jaar, 3 maand, en 12 dagen onderweg, toen het eindelijk Aarde 2 bereikte, die eigenlijk gelegen was op een afstand van zo'n kleine 800 lichtjaren van de oude Aarde. Gedurende de reis waren 2 van de 12 piloten overleden, en vervangen door reserve-piloten uit de voorraad "slapers"... Aan boord waren immers zo'n 1248 slapers, jonge mensen, die een blakende gezondheid hadden, op vruchtbaarheid waren getest, en bovendien allen op verschillende gebieden van de wetenschap onderlegd waren. Zij waren allen in een soort winterslaap gebracht, een soort kunstmatige coma, maar dan op een manier die geen schade toebracht aan lichaam noch geest. Gedurende de ganse reis werden door het individuele toestel van iedere slaper, de spieren op peil gehouden, en zij verkeerden voortdurend onder een kunstmatige zwaartekracht.
Nu het schip eindelijk, na al die jaren Aarde 2 bereikt was, werden ze gewekt, en alras was het schip vol leven van de opgewonden bende. Ze hadden na de start geen contact meer gehad met Aarde 1, daar radioseinen niet via de vierde dimensie te versturen waren. Ze waren kortom als het ware afgesneden van hun verleden, ze waren de echte pioniers, de echte Adams en Eva's van hun nieuwe wereld !
Ze draaiden enige dagen rond de aarde 2, teneinde uit te zoeken waar ze zich het best en het makkelijkst konden vestigen, om na te kijken of de lucht goed was, of er leven was, of ... of ...
Eindelijk landden ze, gedeeltelijk met het enorme ruimteschip, anderen met vliegtuigen die in het enorme schip voorzien waren. Op die manier spreidde men het risico en maakte het quasi zeker dat de bevolking kon plaatsgrijpen.
Maar alles lukte wonderwel, iedereen verzamelde rond het ex-ruimteschip, en keek rond over de nieuwe aarde... De zon was, net zoals op de oude aarde, een witte ster, de dag duurde hier 29 uur, en een jaar deed er 389,14 over om rond de zon te toeren. Er was een maan die iets groter was dan de oude maan, kortom, eigenlijk leken ze we een beetje thuisgekomen...
In eerste instantie gebruikten ze het ruimteschip als veste, maar reeds 's anderendaags begonnen ze aan het maken van een echte vesting, waar ze zich zouden kunnen verdedigen tegen dieren en wie weet tegen... verstandige wezens van deze planeet... Gedurende de bouw leek het er steeds meer en meer op, dat deze aarde heel vreedzaam was, dieren leken beperkt tot grazers, ze zagen geen enkel roofdier ! En ander leven was er in de nabijheid blijkbaar ook niet te vinden. De aarde leek vruchtbaar, en ze besloten over te gaan tot het bloot maken van stukken grond om aan landbouw te gaan doen, met de granen en zaden die ze meebrachten van de oude Aarde...
Dat leek wel het alarmsignaal. De dieren verdwenen spoorloos bij het horen van de gigantische landbouwmachines, en plots zagen ze mensen, of toch mensachtigen, die naar hen toekwamen.
Meteen trokken zij zich terug binnen de veilige omwalling van de veste, en keken wantrouwig naar de lui die daar naderden. Ze zagen er heel menselijk uit, hun armen en benen leken wel iets korter in verhouding, en hun kleur had iets groen-bruins, maar verder leken het gewoon ... mensen. Ze waren gekleed in geweven kleren, die heel kunstig gekleurd waren in een soort pasteltinten, maar zo, dat ze wel leken op te gaan in de achtergrond. Je had het gevoel, mochten ze stilstaan, dat je ze wellicht niet eens zoudt opmerken.
Tijdens het naderen hielden de vreemden de handen voor zich uit, als om aan te tonen dat ze niet gewapend waren. En aan de veste begonnen ze te spreken, in een verschrikkelijk koeterwaals, waar niets maar dan ook niets van te begrijpen was. Een paar van taalkundigen besloten naar buiten te gaan om te pogen iets van de taal op te rapen. Ze spraken in hun aardse Engelse taal, en de anderen broebelden er maar op los. Zwegen en leken te wachten op het gesprek van de anderen. De anderen spraken dan maar, hoofdzakelijk om te stellen dat ze hen niet begrepen. Dat heen en weer geklets duurde even voort, zonder blijkbare vooruitgang, tot plots een van de vreemden (die hier eigenlijk thuis waren!) uit zijn zak een vreemd voorwerp haalde, dit voor zijn mond hield, en zie, daar sprak hij plots Engels. Of liever, wellicht sprak hij zijn taal, toch aan zijn mond te zien, maar de aardlingen hoorden Engels...
Ze waren verbluft !
Ze zagen er niet uit als mensen die een hoge technologische ontwikkeling hadden, eerder het tegendeel, maar waar haalden ze dan dat ingenieuze vertaalmachientje vandaan ?
Ze nodigden de vreemden uit in hun vesting, en uit de volgende gesprekken bleek dat deze aarde, die er zo groen, zo vredig, zo natuurlijk uitzag, enkele eeuwen terug bijna kapot was gegaan aan vervuiling en oorlogen...tot omzeggens alles kapot was, niet meer te herstellen leek en de mensheid en bijna heel de natuur uitstierf. De overblijvenden kwamen bijeen, en besloten de zaken te herbeginnen, de aarde te herstellen, de natuur als eerste prioriteit te nemen, geen vervuilende industriën meer op te zetten, de natuur natuur te laten en de aarde terug te geven aan zichzelf. Zij zouden voortaan huurders zijn van de aarde, met de plicht hun woonplaats gezond te houden, groen te houden en de natuur te bevorderen. En kijk, het is gelukt ! De aarde is terug gezond, wij houden het aantal mensen en het aantal dieren binnen de perken zodat alles zijn normaal verloop kent en de natuur zijn rechten kan hernemen. Wij hebben geen oorlogen meer, richten onze landbouw in op een manier die de aarde respecteert... Wij komen u welkom heten, en vragen u beleefd om u ook aan die normen aan te passen. U kunt hier wonen en leven, maar u moet uw aantal binnen de perken houden die draagbaar is voor een natuurlijke aarde. Alleen op die manier is leven te behouden, is leven draagbaar voor de wereld.
De wereld is onze moeder, wij kunnen en mogen onze moeder toch niet vermoorden???
Ik schreef dit stukje als een soort evangelische parabel... Neem het ter harte !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten