één miljoen huizen ???

Image via Wikipedia

In het land der maffiosi, Italië, heeft men eindelijk eens, door middel van luchtopnames, het land in kaart gebracht...en ontdekt dat er één miljoen huizen staan die onbekend zijn, waarvoor er dus geen aanvraag is gedaan, geen kadaster, geen bouwvergunning, geen...

Wellicht zal de belabberde financiële toestand van het land een fikse verbetering ondergaan als al die zaken rechtgezet worden en lasten en boetes geïnd worden...

Italië is natuurlijk een beetje groter dan ons eigen Belgiekske, maar ik schrok toch even... Had men daar echt nog niet eerder de moeite genomen om bij middel van luchtopname het land terdege in kaart te zetten en te houden? Hallo! In een tijd waarin Google alle straatjes en weggetjes op kaart en op film heeft gezet? Ze konden wellicht al een pak van die huizen hebben gevonden, hadden ze gewoon eens virtueel rondgetoerd op de beelden van Google.

En één miljoen huizen, dat is niet niks hé ? Als je dat vermenigvuldigt met een inwoners aantal van 2.5 personen per woning, dan spreken we zowat over een kwart van het inwonersaantal van ons eigen Belgiekske.  Stel je dat maar eens voor: dat een kwart van onze bevolking in huizen zouden wonen die onbekend zijn bij vadertje staat... Niet te doen hé !
(Zou die kleine villaatjes in Italië van Degucht en van Verhofstadt in dat miljoen zitten, of is daar toch dat in orde?)

Wat wij wel hebben in ons landje, dat zijn koterijen... Je moet eens de trein nemen in ons landje, en vaststellen dat je dan heel wat huizen van de achterkant kunt bewonderen, en aan die achterkant, daar zie je ook de koterijen... Ontelbare hokjes en stalletjes en kotjes versieren de achtertuinen. Ook in mijn tuin staat een hok, oorspronkelijk een volière, en nu kippenhok te staan. Er bestaan zelfs reglementen over de Belgische koterijen, als ze beneden een bepaalde maat blijven, dan mag het zo maar. Zonder aanvraag, zonder bouwplan. Ik wed dat we hier dan ook meer dan één miljoen koterijen hebben staan. Het ene al schabouwelijker dan het andere. Sommige zijn mooi, echte tuin"huizen",  ander zijn 't hope geflanst met wat planken, overschotjes van wie weet wat. Als je op de trein zit, dan zie je pas hoe lelijk dat allemaal is. Als ik in mijn tuin zit, dan zie ik maar hoe gemakkelijk zo'n hok is. En mijn kippen varen er maar wel mee. (En ik met mijn kippen)

Ik wil maar zeggen, wij hebben niet alleen een baksteen in de buik, nee, we hebben ook koterijen in de maag... Zodra de haag dik en hoog genoeg is, verrijzen de hokken achteraan in de tuin.
Vroeger hadden we nog een ander fenomeen... Maar dat is aan het uitsterven.
Vroeger had je een huis, en naarmate de woning helemaal in orde werd gezet (vroeger ging dat beetje per beetje, je bouwde een huis, en pas jaren later kwam er de centrale verwarming, de keuken, de salon...) En toen deed zich het volgende fenomeen voor: Eens de keuken heel mooi en netjes was ingericht, was het eigenlijk zonde daarin te koken... Het zou vuil worden, dus werd er achter de keuken een keuken bijgebouwd, waar je dan wel kon koken en in eten, zonder de echte keuken vuil te maken. Het gekke was dat ik zo in huizen ben geweest, waar die tweede keuken op den duur ook netjes werd ingericht, en men weer een derde keuken bijbouwde om in te koken. Echt waar, ik overdrijf niet. In de oude woningen was een badkamer niet voorzien, dat was een ondenkbare luxe in die tijd... dus kwam die badkamer, eens dat normaal was, ook in het rijtje staan als bijbouw... Je kunt die geschiedenis nog aflezen aan oudere huizen... Je hebt dan een mooi huis in één blok, en achteraan zie je dan een lint van aanbouw...

En natuurlijk heb je in ons land die aartslelijke lintbebouwing... Huis naast huis naast huis... en zo lijkt het wel of ons land in werkelijkheid één lange kronkelende straat is... Als je van hier naar Aalst of naar Brussel rijdt langs de binnenwegen, dan heb je stukken waar je kilometers aan een stuk geen natuur meer kunt zien, omdat je een eindeloze straat berijdt. En dat is zowat het geval in heel ons landje. In Nederland heb je bebouwde ruimten en daarnaast lege vlaktes, mat hooguit een boerderij in. Bij ons moet je de lintbebouwde straten verlaten om nog open ruimte te vinden, en ook in die open ruimten staan niet alleen boerderijen, maar ook kasten van villa's...

En zelfs bij die villa's, als je goed kijkt, zie je... achteraan in de tuin een hok staan. Meestal wel deftiger dan het hok in het huis in de rij, maar toch: het hok is er.

We hebben een prachtig land, als we de huizen eens wat uit de weg duwen...
Maar kijk, ik woon in het landelijke Mater, dank zij het feit dat men hier ooit een heel stuk onteigende en er een woonwijk op plaatste, en dat is niet bij dat gebleven, voor het moment is men weer bezig zo'n vlakte vol te stouwen met huizen... Ik woon dus uiteindelijk ook in een stuk van dat lint, en ik heb ook dat hok in mijn tuin... Kortom, ik ben een typische Belg: knorren op al wat misgaat en er zelf van genieten...
djudedju

tot de volgende ?