't regent...

Image by Djumbo via Flickr

Ach en wee, de zonne schijnt niet meer op mijn dunbegroeide bolle schedel...
Het lentegevoel krijgt meteen een deuk, maar troost u, het is niet echt koud, de regen lijkt mild en dorstlessend voor ontwakende planten...

Gisterennamiddag bij Luc Ubuntu geïnstalleerd, alles werkt buiten een programmaatje voor zijn werk, dat ik niet kon installeren omdat hij de codes niet bij had... Ik mocht nog eens in een grote hoop oude boeken snuffelen, en vond weer heel wat aangename literatureluur... De dag was al goed. 's Avonds was er dan ook nog vergadering van Ziekenzorg Mater, en er kwam een gastspreekster spreken over "Depressies". Een interessant onderwerp. Ik leerde niet echt veel bij, maar het was goed het eens allemaal op een rijtje gezet te krijgen. We krijgen er ook nog eens een "werkboek" over. Dat zal ons toelaten ons nog eens wat dieper over die problematiek te buigen. Wat mij wel deed schrikken waren de cijfers over de aantallen mensen met depressies. Gelukkig bleek dat het dan niet alleen ging over de echt zware gevallen, maar ook de mensen mee telde die gedurende een "kortere" tijd (?) last hadden.

Het meest erge is dat die mensen, die echt in een depressie zitten, zichzelf als het ware ingraven, het wordt een vicieuze cirkel, misschien correcter, een neerdalende spiraal... Het is moeilijk om dergelijke mensen echt te helpen. Je moet begrip hebben en tonen, maar pogen stapstenen aan te geven om de spiraal te doorbreken. Niet makkelijk. Maar de mensen eens laten klappen helpt ook al, en een luisterend oor geven is wel haalbaar voor iedereen.

Voor mensen die niet depressief zijn, is het niet makkelijk om echt te begrijpen wat die mensen bezielt... Je kunt jezelf moeilijk in een denkwereld verplaatsen die helemaal de jouwe niet is. (Gelukkig maar!) Toch zijn er voor iedereen herkenningspunten, want er is wellicht niemand die nooit eens een dipje kende. Gelukkig weten de meesten na een korte periode hun dipje achter zich te laten, zonder te vallen in de neerwaartse spiraal van de echte depressie.

Tot mijn verwondering schijnt er ook in sommige gevallen sprake te zijn van erfelijkheid !

De mens is een mooi machine, maar er mag niets aan haperen hé?

Wat mij weer helemaal niet verwonderde is het feit dat een huisdier een werkelijk hulpmiddel is voor de mens. Bij iedere aai over de hond daalt de bloeddruk! Maar natuurlijk komt daar dan ook de weerbots bij! Bij het verlies van het huisdier, vervallen er dan velen weer opnieuw in een put. En bij mensen die "aanleg" hebben voor depressie kan zelfs het verlies van een huisdier een reden zijn om opnieuw de depressie binnen te duikelen. Het is nochtans de enige zekerheid die we hebben over het leven: de dood komt onvermijdelijk.

Misschien zijn het juist deze mensen, die zo gevoelig zijn aan depressie, die hun huisdier de plaats geven van een echte huisgenoot, een kind, een beste vriend... ? en dan is het verlies plots veel erger dan de dood van "een" huisdier...

Dipjes heb ik ook gekend, en sommige dingen liggen wellicht blijvend gevoelig, maar gelukkig kan ik me daar over zetten. Niet dat het weg is, maar het is niet overheersend. Wel stel ik vast dat ik na al dat verdriet en al die pijn, een veel gevoeliger hartje heb dan vroeger. Gewoon beelden op TV of een erg verhaal kunnen mij al ontroeren tot in het diepste van mijn hart. Ik zal dus wellicht niet de juiste persoon zijn om op bezoek te gaan bij depressieven. Ik weet van mezelf, dat ik dan ergens een inwendige muur opbouw, om mezelf te beschermen.

En ik moet zeggen dat ik me ook niet kan inbeelden dat je in die spiraal terecht komt...Maar misschien ben ik van nature uit wel min of meer bestand tegen het vallen in die valkuil? Of net niet?

In het pak boeken dat ik kreeg bij Luc, zitten een paar heel oude, heel mooie... een stokoud boekje 'De drie Musketiers" van Alexandre Dumas, in een handgenaaid boekje van opgespaarde wekelijkse afleveringen... en een dik, lijvig en heel oud exemplaar van "De negerhut van Oom Tom"... Heerlijk alleen al om in je handen te houden... Het stof der eeuwen ligt er bij wijze van spreken op. De Negerhut van Oom Tom was een boek dat een enorme bijdrage heeft geleverd tot het afschaffen van de slavernij. (Nu ja, afschaffen, er zijn nog steeds vormen van slavernij !)
Maar het is een boek die heeft bijgedragen tot de vorming van de mens tot een beetje meer menselijkheid, en dat kun je niet van zo heel veel boeken zeggen, en zeker niet van "romans".

(Ook Rudyard Kipling zit bij dat boekenpakket !!!!)
Ik weet niet waarmee u blij te maken bent, maar voor mij zijn dat onder meer dergelijke boeken!

tot de volgende ?