Kerstavond voor de noene

Image by VHfc via Flickr

Vanavond gaan de meeste mensen zich eens uitgebreid aan tafel zetten, om het feest van de vrede vol te vreten, pakjes uit te wisselen en misschien, heel misschien ook nog eens stilstaan bij het idee kerstmis...
Nochtans is het idee achter het kerstfeest, zowel de geboorte van Kristus herdenken als het idee van de Vrede, beide het overdenken waard.
Beginnen wij met de geboorte van Kristus...Eigenlijk weten we van geen kanten wanneer Hij geboren is, was het in de zomer, was het in de winter, wij hebben er geen idee van. Zelfs het jaar waarmee wij onze jaartelling mee beginnen blijkt niet correct te zijn als geboortejaar.
Maar eigenlijk doet dat er allemaal niet toe. En of we nu gelovig zijn of niet, doet er eigenlijk ook niet toe. Voor de gelovigen komt daar een aspect bij, maar voor de anderen is het de gedachtenis aan een grrot wijsheer, die invloed heeft op heel het Westerse denken. We kunnen daar niet naast. Als je niet gelovig bent, dan moet je minstens vaststellen dat het minstens een evenwaardige figuur is dan Boeddha, Koeng Foe Tse (Confucius), Lao Tse, en zelfs een Plato en co. Allemaal mensen die het denken van een hele boel mensen beïnvloed hebben en nog steeds beïnvloeden! Dat alleen al maakt de figuur van een Kristus het gedenken waard.
En als we eerlijk zijn, alle vooroordelen aan de kant zetten, dan kunnen we niet anders dan de ideeën van dergelijke mensen hoogachten.
Voor wie gelovig is, komt daar nog het aspect geloof bovenop, en vergeten ze een beetje de invloed van hun Godsfiguur op het menselijke denken in het algemeen.
Eigenlijk heeft de kerk er wat schuld aan dat het "denken" van Kristus wat teveel ingepakt zit. Maar ja, zoals het meestal gaat, zijn er in de nevelen van de tijd heel wat figuren geweest die alleen macht zagen (en vonden) in de Kerk, in plaats van een geloofsgemeenschap. Maar dat is buiten wat we hier vandaag willen stellen. Houden we het gewoon op een gedenkdag van de geboorte van een zeer invloedrijk figuur... Storen we niemand mee.
Tweede aspect: de Vrede...
Eergisteren zag ik nog op een of andere Engelse TV-zender een film over de eerste wereldoorlog, waar op verscheidene stukken van het front, plots, in een sfeer van kerstfeest, verbroederden met de "vijand"... Dit heeft op plaatsen weken geduurd. Ondanks de bevelen konden de mensen het plots niet meer opbrengen om op elkaar te schieten. Bovendien hadden ze door de verbroedering ook plots een soort band met de overkant, dat waren geen vijanden meer, dat waren de mensen met wie ze samen een glas hadden gedronken, samen de doden hadden begraven, samen hadden gebeden en kerstliedjes gezongen. In de film toonden ze niet dat er door de leiding "voorbeelden" gesteld werden, en werden de betrokken legereenheden alleen verplaatst naar gebieden waar het volop oorlog was...
Maar één moment in de tijd was er dus hier en daar echt een kerstvrede...
Overstegen de mensen de bevelen van de idioten aan de top.

... het bracht hen niets op, buiten de herinnerin aan "het kan dus ook anders"... Wat wellicht mede aan de wieg stond van "Het Gebroken Geweer", een organisatie die pleitte voor Vrede en voor de vernietiging van de bewapening...Een organisatie die er mede de oorzaak van was dat hele stukken van Europa plots veel te weinig bewapend bleken voor de agressie uit het vernederde Duitsland.

En wat bleek? De mensheid oordeelde dat "Het Gebroken Geweer" verkeerd was, en de vredesbeweging kwam nooit meer echt van de grond...

Net zoals de soldaten aan het front gestraft werden voor hun vredesinitiatief, zo strafte de mensheid zichzelf met een bewapeningswedloop.

Bovendien is Kerstmis steeds minder het feest van de Vrede... Dat komt omdat de "Christelijke" wereld aan invloed heeft ingeboet. Wij zijn niet meer de gezaghebbers van de wereld, iedereen is stilaan mondig geworden, en iedereen verheft zijn eigen stem, en plots blijkt dat er naast de Christelijke wereld nog een vele grotere niet-Christelijke wereld ligt. Bovendien is de Christelijke helft op zich heel wat minder kristelijk geworden... De Islam en tal van andere Godsdiensten en Filosofiën laten zich niet meer in het verdomhoekje duwen, en verheffen even luid hun stem.

Op zich zou dat niet erg zijn, mochten ze niet allemaal uit naam van hun filosofie en/of godsdienst opwerpen als de bevrijders... vooral in die zin dat zij het dan voor het zeggen hebben. Net zoals de Christelijke veroveraars eertijds ook deden. (Bij mijn weten is het Shintoïsme de enige godsdienst die zich niet opstelt tegen andere godsdiensten, maar ze poogt te integreren. (Dus niet echt gelijk aan de Romeinen die hun Pantheon voortdurend uitbreidden met de goden van de veroverde gebieden).

Het meest vervelende en verwerpelijke aspect aan de meeste godsdiensten is immers het feit dat zij menen de enige echte bevrijder van de mensheid te zijn, en wie het niet gelooft wordt uit de weg geruimd. Wij verwijten dat momenteel de Islam, maar het is echt niet zo lang geleden dat wij het zelfde deden !

Maar laat ons dat allemaal een achter ons laten, en laten wij eens heel klein beginnen, gewoon in ons dagdagelijkse wereldje... Laat ons eens pogen om gewoon vrede te hebben met de mensen waarmee wij regelmatig in contact komen, de collega's, de vrienden, de buren, de familie, de winkelbedienden...Gewoon de mensen die we echt ontmoeten... Als iedereen dat al zou doen, dan zou de wereld al een heel ander uitzicht hebben...

Weet je, ik begin! Kijk, ik glimlach je toe, en knik vriendelijk goeiendag!

tot de volgende ?