Na drie jaar afbieden heb ik eindelijk het boek aangekocht. Ik heb de prijs op minder dan een derde gekregen, maar pas na drie jaar en nadat de vrouw ondervond dat er niet zo heel veel mensen zijn met interesse voor de schilderkunst, of liever, de voorloper van wat gewoonlijk de schilderkunst wordt genoemd.
Ik vind het prachtig, uniek, onovertroffen.
Niet alleen om de tekeningen, schilderingen, maar ook om het historische er van! Ik heb vooral oog voor de onderwerpen. Ik kijk naar de klederdracht, de verschillen tussen de rijken en de laten, de huisdieren die er dan waren en hoe ze er uit zagen, en ik probeer uit te vissen wie er gebruik maakte van wat...Kortom ik probeer uit die conterfeitsels de geschiedenis van het gewone leven terug te halen.
Ik heb altijd een beetje het gevoel dat mensen in een museum niet echt kijken naar wat ze zien. ze zien een schilderij van Breughel, bewonderen het coloriet, soms zelfs de tekeningen en al wat uitzonderlijker de compositie, maar verder gaat het niet. Ze bekijken in feite de schilder achter het doek, veel meer dan wat er werkelijk te zien is. Ik kies bewust Breughel omdat die schilder in feite heel stekend en schrijnend zijn wereld in de verf zette, ook al was het soms als achtergrond voor de betaalde schildering van de H. maagd...
Het zal wel een beetje daardoor zijn dat ik altijd veel meer tijd nodig heb om een schilderij te bekijken dan de doorsnee musea-bezoekers...
Och, erg is dat niet, alleen een beetje jammer. De schilder heeft in veel gevallen een historisch beeld gegeven van een tijd die wij alleen kennen van de grote geschiedenis, de oorlogen, de koningshuizen en dergelijke meer... Precies of er was geen gewone dagdagelijkse maatschappij in die tijd. Het is niet omdat er daar een paar dwingelanden, dictators uitzuigers en wat dies meer met adellijke titels rondliepen, dat er geen gewoon en noest werkende mensen waren...en die zijn voor mij veel belangrijker dan al die ronkende titels die alleen ronkten dank zij het wroeten van hun onderdanen.
Zij aten de koeien en de kippen op, maar het waren de gewone mensen die ze kweekten, die selecteerden die avant-la-lettre genetische manipulatie deden door selectie van hun dieren. De dwingelandij en het in beslag nemen van de vruchten van de arbeid van de boeren zal niet stimulerend hebben gewerkt om meer en beter te doen ! Een beetje kunnen we het vergelijken met het Rusland binnen het communistische bewind. Een bedrijf zag dat hij zijn inkomen en het inkomen van zijn werknemers alleen kon verhogen dank zij het feit dat hij meer tonnen staal gebruikte. Dus maakte hij de kook- en braadpannen zo'n 50 % zwaarder, waardoor hij meer verdiende...tot spijt van de moeders aan het kookfornuis die nu met veel te zware potten moesten koken.
Dat zijn voor mij de dingen die minstens even belangrijk zijn op een kunstwerk, dan het kunstwerk op zich. Als ik het schilderij van Claus van "De bietenwerksters" bekijk, dan sta ik stil van bewondering voor het prachtige schilderij, en loopt mijn hart over voor de vrouw die op haar handen blaast om weer wat gevoel te krijgen in haar verkleumde handen. Ik kijk naar de bieten en stel vast dat de huidige voederbieten helemaal anders zijn dan toen, en ik herinner me dat ik bij Odiel op het veld bieten ging oogsten, en we onze rug hoorden kraken bij het uittrekken van die grote lange bieten uit die zware grond...
Maar allee, dat maar om te kunnen stoefen met het mooie boek dat ik nu het mijne mag noemen hé...
(Onder meer het getijdenboek van de Duc de Berry staat er in !)
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten