Eigenlijk verwondert mij dat geen zier! Het is het levende bewijs van rust roest. Onlangs is hier in ons Oudenaarde een man op 103 gestorven, nadat hij hij de pers haalde omdat hij voor zijn hulding van 101 jaar, met de fiets naar het stadhuis van Oudenaarde reed.
Mijn vader was na een periode van ziekte zo stram geworden dat hij speciale oefeningen moest doen om zijn schoudergewrichten weer wat los te krijgen... Ik stel bij mezelf vast, dat nadat ik begonnen ben met de dagelijkse turnoefeningen, mijn lichaam weer veel soepeler werkt. Ik was na al die jaren van bekommerd stilzitten (beweging doet pijn, weet je wel) ook al een stijve kachelpook geworden. Bovendien heb ik geleerd dat je moet oefenen binnen je mogelijkheden, dat je moet oefenen om tegen je pijn te vechten, dat je steeds meer kunt daardoor, en dat de pijn iets makkelijker onder controle blijft. Ik weet wel dat ik pijn krijg van staan, maar ik leerde de beste positie en posities kennen, want dat scheelt, en het aannemen van wisselende houdingen helpt. Idem bij zitten en liggen... Voor wandelen heb ik nog geen oplossing, maar ook daar is de pijngrens iets opgeschoven! Als ik vroeger na 20 meter al de pijn voelde opkomen, zit ik nu rond de vijftig meter, en ik stel vast dat ook het verdragen (het bereiken van de grens) opgeschoven is, en ik vlugger recupereer... Bewegen is belangrijk, zeker bij het ouder worden. Ik kan nu weer met de vingertoppen en duim aan de grond met gestrekte benen, en blijf er een tiental seconden staan, al ademend. Ik kom dan weer recht zonder extra pijn. Ik durf veel van mijn leeftijdgenoten uitdagen dit ook eens te doen. Ik beweer niet dat ik nu lenig ben (ik ben het nooit geweest), maar ik kan de meeste functies van mijn lichaam weer benutten, met meer of minder pijn, maar ik kan me weer bewegen. Die madame Calman zal wel vééééél leniger zijn, maar wellicht is ze ook geen pijnpatient ?
Eén van de laatste verwezenlijkingen die ik bereikte, betreffen mijn heupen... 's Morgens had ik steeds scherpe pijnen als ik mijn broek en onderbroek moest aantrekken, als ik in mijn auto moest instappen... Vooral mijn links been kon ik niet meer optrekken zonder scherpe pijnen in mijn heup. De specialist gaf me een voorschrift om foto's van mijn heup te laten nemen, want het was zeker een versleten heup... Toen brak Veerle haar voet, en ik dacht, laat ik nog maar een beetje wachten, want zie dat ik binnen moet om te opereren, dan is er niemand die kan rijden voor de boodschappen... Om me toch te kunnen beredderen, besloot ik met mijn benen, oefeningen te doen op mijn heupgewrichten. In het begin heel voorzichtig, en met heel veel pijn... Maar nu met gemak, en ik heb geen pijn meer om mijn broek aan te trekken of om in mijn auto te stappen. Was mijn heup versleten? Wellicht was het ook hier veeleer een vastgeroest zijn... Ik denk er niet over om nu nog foto's te laten nemen...
Helaas bereik ik niet dat ik pijnvrij wordt... Ik weet nog steeds dat ik bij iedere inspanning na een bepaalde tijd pijn krijg, die steeds crescendo gaat... Maar daar kun je mee leren leven. Je moet alleen leren leven met in achtneming van je grenzen, en met bewust inslikken van de pijn als je over die grens gaat. Neem nu de rommelmarkten... ik heb daar iedere keer pijn, na een tijdje veel pijn, maar de afwisseling in de dagelijkse sleur van het thuiszitten, is voor mij dan belangrijker dan die pijn, dus slik ik de pijn, neem het erbij, beoefen allerlei truukjes om de pijn grens later te bereiken... Kan ik eventjes gaan zitten? Kan ik eens op mijn hurken zitten om schijnbaar iets te bekijken (gek, maar dat ontlast je sta-rug) en ga zo maar door. Ook je rug strekken of juist buigen... de mogelijkheden zijn legio, de baat is miniem, maar er is wat baat, wat je mogelijk maakt de pijn langer te doorstaan, en met volle teugen te genieten van de markt.(Voor jou is het wellicht niet een rommelmarkt, maar iets anders...)
Op de foto van vandaag zie je de kerk van Pamele (Oudenaarde), in Scheldegotiek. Het is zowat het oudste voorbeeld van gotiek in onze regio's. De stap uit het Romaans is nog duidelijk te zien. Het is een prachtig gebouw, zeker het bezoeken waard, langs de oever oven de Schelde.
Wij hebben niet alleen een mooie streek landschappelijk, er is ook heel wat moois te zien van mensenhand... Persoonlijk kan ik het best genieten van de kleine oude dorpskernen. Hier in de streek waren het vooral kleine dorpjes, ook qua oppervlakte, en veelal vind je dan heel mooie kleine stokoude kerkjes, met een stokoud pleintje er voor, de huisjes gehurkt rond de kerk en het plein. Soms heb je ook in die kerkjes prachtige schatten! Bezoek eens het kleine kerkje van Hemelveerdegem, dicht bij de woning van onze Bart. (Lierde), daar vind je een retabel van ongekende pracht, helemaal gesculpteerd in hout. Toen ik het ooit bezocht, was de toenmalige pastoor vol liefde bezig heel zijn kerkje met boenwas te bewerken... Het snijwerk was netjes opgepoetst, blonk van de was, en heel de kerk ademde de lucht van de bijenwas en de terpentijn. Maar je moet het zeker eens bezoeken ! Echt meer dan de moeite !
We leven in een heerlijk landje, heel mooi met heel mooie dingen en mooie mensen...Vriendelijk en steeds bereid tot een babbel. Het regent er wel vaak, en we hebben er ook politiekers, maar die behoren gelukkig tot een minderheid, de meesten zijn normale mensen... Die gewoon mens willen zijn met de mensen.
Toen wij dinsdag laatst zaten te vissen in het park, hebben we heel wat mensen "op bezoek" gehad, want dat is een van de charmes van vissen in het park...Er lopen heel wat bezoekers rond, en heel wat komen eens kijken bij die twee vissers, en doen dan veelal een babbel. (De beste vissers staan dan ook meestal achter ons, net als de stuurlui aan wal). Ik wil maar zeggen, hier praten de mensen nog met elkaar, hier lopen we elkaar niet zomaar voorbij. Hier leven we nog een beetje zoals in de tijd van toen...gelukkig maar.
Misschien is dat ook een beetje mijn Blog? Het babbelen met om het even wie ? Over om het even wat... heerlijk toch ?
Misschien weet je het niet, maar ik zit nu te glimlachen, ik heb er deugd van om even met jou te kunnen kouten!
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten