LDD (Lastige DeDecker) tegen VLD (VuiLe Degucht)

Image by خليفه →♥ خله على كيفه via Flickr

Heb je het gelezen, in Zwitserland is een pittoresk dorpje verzwolgen door een modderstroom.

Hier wordt ons mooie Vlaanderen bezoedeld door moddergooiende politici. Het is even dodelijk, maar de pijn duurt langer, veel langer...

Nu dagen de beide (h)(b)eren elkaar voor de krombank, je weet wel die instelling die door diezelfde politici onder (g)een druk wordt gezet... De (g) staat er bij voor wie die wetstraatvervuilers nog zou geloven.

Gisteren vroegen ze aan diverse politici wie volgens hen de beste politicus was van de voorbije periode, allen noemden eensgezind dezelfde naam, alleen de redenen verschilden...en geen één maar dan ook geen één noemde de echte reden: de genoemde politieker verlaat de politiek en is dus geen rivaal meer... Net zoals van de doden niets dan goed???

Het zou allemaal belachelijk zijn, moesten wij er niet uiteindelijk de rekening van betalen... En nu ze net aan het smijten zijn met de cijfertjes over de betoelagingen van de partijen, weten we ook hoe ontzettend veel we nog moeten bij betalen voor hun spielereien en werkreisjes (met echtgenote en betaald !)( Oh ja, dat hebben ze hier nog niet blootgelegd, daar zijn ze even mee bezig in ons evenlandje Wallonië...) (De modder bevat daar veel meer keien, met die bergen ?)

Och, wat zijn we heden blij,
we mogen kiezen,
we mogen kiezen!
Och wat zijn we heden blij,
Maar och, een goeie die staat er niet bij...

(Je mag het zingen, luid en helder, terwijl je aanschuift om je burgerlijke rechten uit te oefenen).

Sjongejongejonge...djudedju... (censuur)

Die Zwitsers weten niet waarvan ze gespaard zijn.


En buiten? Buiten schijnt de zon, Laura toont haar lachend gelaat (zelfs zij lacht met onze "bestuurders") in een helder blauwe (van LDD of van VLD ?) ('t Is bleekblauw, volgens LDD zal het dan wel VLD zijn)... Maar blauw of niet, we genieten van de zon, en van de heerlijke warmte, en vooral van het helle licht op al dat jeugdige en frisse groen. In de winter lijken mijn potplanten, hier naast me op de vensterbank, heerlijk fris groen, nu lijkt hun groen oud en doods. Hier vlak voor me staat een struikje sneeuwballen, met zijn grote witte ballenbloemen, en iets verder staat er nog een, van een heel andere variëteit, ook al met sneeuwballen getooid. Voor me staat zo'n kleine dwerguitvoering van een sering volop in bloei, de oranjebloeiende euphorbia's steken overal hun bloemen gekroonde hoofd tussen. 't Is lente ! Vanmorgen lag ik zalig te luisteren naar het gezang van de merels en lijsters uit de omtrek. Nu en dan aangevuld met het roedekoekoe van de turkse tortels. Heel ver hoor ik een vink suskewieten, en vlakbij kraait mijn haan van genot de zon te zien.

De vissen zijn aan 't vozen en jagen met een massa mannetjes achter het arme vrouwtje aan, om haar te dwingen de eieren te leggen. Heeft dat vrouwtje haar deel gedaan, dan zie je ze plots een nieuw doel kiezen en weer aan de wilde jacht beginnen. Het leven bruist in deze zonnige dagen...en toch hoor je net dan ook weer berichten over vrienden, kennissen, kennissen van kennissen die net in dit blij ontluiken gestorven zijn...En dan denk ik soms: is het dat plotse opbruisen van het lentegevoel dat net teveel was voor hun oude hart?

Als ik in Koens kamer de rolluiken omhoogtrek op een zonnige dag, valt het eerste licht van de zon net op de kalender aan de muur, die verstild en verstomd hangt op 1 maart 2001... ook al net toen het leven weer aan het ontwaken was.

Vanavond moeten we naar de receptie van de vernieuwde kapperszaak van Els... een glaasje schuimwijn, een bloempje, een proficiat en 't is wel mooi hé !... en dan weer naar huis toe, in de beslotenheid van ons eigen coconnetje, veilig tegen de drukte van het leven. Nu al een beetje opziend tegen de drukte van het komende communiefeest van de tweeling, gewoon, omdat het drukte is... Ik weet wel, het is niet goed dat cocoon gevoel te koesteren, maar het gaat onbewust. Het enige wat nog echt de stilte doorbreekt zijn de rommelmarkten, het bezoek aan tanteke en sinds kort ook de hobbyclub... Gek hoe pijn en onmogelijkheid mee te doen, je terugdringt in een soort beschermend alleen zijn. En stil te genieten, van al wat nog kan, binnen de enge grenzen van de pijn. Hoor je wel ? Genieten !

We klagen niet, we aanvaarden het leven zoals het is en zoals het komt, en daarbinnen genieten we met volle teugen van die kleine dingen waar de anderen overheen stappen (wij krijgen ons benen zo hoog niet meer, en kunnen dus rustig en kalm stilstaan bij die heerlijke bijnanietsjes)

Het leven is ondanks alles goed en mild..
Ik hou er van!

tot de volgende ?

de wasknijper

Image via Wikipedia

Nee, ik ga hier geen epos schrijven over de wasknijper, ik bedenk alleen maar wat een handig hebbeding de wasknijper eigenlijk is. De uitvinding is niet nieuw, en kende wellicht meer dan een even ingenieuse voorloper, maar eentje ervan zie je nog wel eens op een rommelmarkt liggen: een houtje met een afgeschuinde gleuf die je gewoon over je wasgoed en de waskoord duwde...

Mar ik wil het hier hebben over die dagdagelijkse dingetjes, waar wij geen moment meer bij stilstaan, maar die ons leven ingrijpend veranderen...
Denk aan de schoenveter, momenteel wat in het gedrang door de klittenband, maar beide zijn gewoon een middel om je schoen dicht te krijgen op een manier die je bloed niet afsnoeren, en je schoenen aan je voeten houden. Ooit moet iemand op dat lumineuze idee gekomen zijn, en die onbekende heeft zijn sporen nagelaten over gans de wereld...

Denk aan een mes, je vlees snijden, je boterham smeren, en ga zo maar door...De vork waarmee je eet, de lepel, het bord waaruit je eet, de tafel, de stoel... de klink van de deur, de scharnieren aan die deur... We staan er geen moment meer bij stil, maar ooit moeten die revolutionaire uitvindingen zijn geweest, die zo goed waren, dat ze in alle stilte gans de wereld hebben veroverd.

Stel je voor dat we onze deuren nog steeds ophingen aan enkele lappen leder, en bij iedere passage de deur moesten opheffen, draaien, en achter ons terug zetten in het gat...Iedere windstoot duwde de deur weer uit zijn sponning (wie heeft dat ooit uitgevonden?), en de koude wind waaide de woning rond... Op antiekmarkten zie je nog wel eens zo'n prachtig bewerkte deuren uit plaatsen waar de scharnieren nog niet uitgevonden waren...

In Loppem, stond vroeger nog een huisje met een restantje uit die tijd, het huisje had een ovalen deurgat, terwijl de deur zelf wel rechthoekig was... Ik heb het er niet lang weten staan, het huisje van "Witte's" staat nu in Bokrijk.

Het is een bezienswaardigheid geworden, een museumstuk... een beeld uit een nu onmogelijk lijkend verleden...

Het behangpapier, of de verf aan je muur, de nagel waaraan een kadertje hangt, het lijstje rond het kadertje, het stuk glas... allemaal voorbeelden van dingen die wij zo gewoon vinden dat wij er zelfs geen gedachte meer aan vuil maken. Het is pas als we in een museum staan kijken op een klein glazen parfumflesje uit de Romeinse tijd, dat wij eens denken aan "glas" als verworvenheid. Als we nu een drinkglas breken, dan staan we daar niet bij stil, tenzij het er eentje is uit een waardevol servies. Glazen kun je kopen voor een paar centen bij wijze van spreken, ze zijn zo'n gemeen goed geworden, zo dagdagelijks, dat wij ons niet kunnen inbeelden dat amper enkele generaties terug, dat nog een waardevol item was... en de tinnen bekers die wij nu zo mooi vinden, waren dan veeleer gemeengoed...

Ik zou willen pleiten, om eens één dag, ééntje maar, eens na te denken bij alles wat we gebruiken. De balpen, het papier, het elastiekje, het nietje en de paperclip...tot het zout aan tafel... Toen ik nog gezond was, en lange trektochten maakte met de rugzak, hebben we ooit een heel stuk gewandeld op de "zoutweg" in Salers lez Bains in Frankrijk, waar in de kasseibaan langs weerszij diepe sporen waren, bijna volmaakt rechthoekig, uitgesleten door de duizenden en duizenden zwaarbeladen karren met hun ijzerbeslagen wielen... Zout was dan een waardevol item. Nu strooien we het op ons voetpad als het ijzelt.

Wij beseffen niet meer wat we allemaal te danken hebben aan de generaties voor ons, staren ons blind op de moderniteiten, en vergeten dat we eigenlijk nog steeds veel meer leven met de dingen die tot ons gekomen zijn in een ver en grijs verleden...

Gisteren zat ik te vissen, en dacht aan dat oude boek dat ik ooit voor een prikje kocht, over het vissen...met staaltjes er in van goed zijden visdraad... Nylon was er nog niet, en ik dacht terug aan de tijd toen we als kinderen stekeltjes gingen vangen in de vijver in het bos, met een stukje naaigaren aan een stokje, daaraan een gebruikt stekje, als dobber, en onderaan een lange pier als aas. We lieten de stekeltjes bijten tot ze de worm zo diep in hun binnenste hadden, dat we hen veilig in ons jampotje kregen vooraleer ze zelf de worm weer konden uitspuwen... We trokken de worm dan uit het lijf van het stekeltje, en vingen met dezelfde worm wel honderd visjes..

Nu hebben we haakjes en loodjes en nylondraad in alle sterkten en dikten...en we staan er niet bij stil, tenzij...in het museum, als je daar een benen haak ziet liggen uit prehistorische tijden...

Nee, we zijn niet die slimme, alleskunners waarvoor we ons zelf zo graag houden, we teren gewoon op de verworvenheden van het verleden! En dat is wellicht het grote onderscheid tussen mens en dier, wij zijn er in gelukt de wetenschap van vroeger bij te houden, verder te benutten en stelselmatig te verbeteren, aan te passen aan zaken die eigenlijk verder gaan dan de behoefte ... Je kunt perfect leven in een huis waar de ramen niet zo perfect effen zijn, het doet er eigenlijk niets aan dat het beeld van de straat vervormd is... het is niet zo mooi, niet zo perfect, dat is alles! Voor de rest is het oude raam even goed als het huidige!

Als je straks je gras maait in je tuintje, denk eens hoeveel uitvindingen er in dat grasmachine zitten... en wees dankbaar dat we als mensen dat wonderlijke vermogen hebben om alle uitvindingen niet alleen te onthouden, niet alleen te verbeteren, maar ook nog te combineren tot nieuwe verworvenheden...

Ik zou wel eens willen zien wat een modern mens echt zou doen, mocht hij als Robinson Crusoë vastzitten op een onbewoond eiland...

toch een nadenken over alles wat je gebruikt ? Ja hé !

tot de volgende...

Vlaamse Ardennen in het zonnetje...

Image by *madalena-pestana* - half of me via Flickr

figuurlijk dan, want het is (weeral) aan het regenen...
Maar kijk, er is een totaal nieuwe website gemaakt om Vlaanderens mooiste aan de wereld kond te doen!
Nu met zijn alle een gaan kijken op:

www.toerismevlaamseardennen.be

doen ! Het is mooi en goed gemaakt, alleen een schoonheidsfoutje, ze beginnen met de fietsers... en God weet dat we er daarvan al genoeg hebben...Maar behoor je tot de gezins-uitstap-fietsers, dan ben je van harte welkom, behoor je tot de fietsende eenzaten, je bent van harte welkom! Behoor je echter tot een van die kudden wegvervuilers, hou dit dan niet voor gelezen, vergeet het, vergeet dat de Vlaamse Ardennen bestaan, want van uw soort hebben we er - godbetert - al meer dan genoeg...

Nee, ik drijf over (hihi), zondag laatstleden zag ik een grote groep die netjes reed zoals het hoorde ! Verfrissend ook eens zoiets te zien !

Maar de site is er om mensen te lokken naar onze mooie streek, om jullie ook eens de gelegenheid te bieden hier van te genieten, en het is hier mooi, en kalm en rustig... Ik hoorde dat mijn Nederlandse collega-blogger ook al eens hier verbleef! Je ziet, ook over de grenzen zijn we bekend!

Alleen, het is net zo als met een bezoek aan Schotland (kan ik aan bevelen!), je moet geluk hebben met het weer... Ons Vlaanderen is nu eenmaal een vruchtbaar landje, en in een vruchtbaar landje valt er regelmatig een bui uit de hemel, kwestie van de plantengroei op gang te houden!
Toen ik vanmorgen, tijdens mijn Jules Mastiek-oefeningen naar buiten keek, zag ik met blijde verwondering de brede groenbeboste einder... Wat enkele weken terug nog een sombere bruinzwarte lijn was, is nu een uitnodigend bos van bomen. Je ziet de glooiende velden, de diepe dalen en dan weer omhoog, tot de bomenhorizon...Mooi !

Op het veld naast ons is op een nacht plots het gras verschenen! Nieuw gezaaid gras, want het wordt een paardenwei. Bart zegt dat we vliegen zullen hebben met hopen, maar daar is wel iets aan te doen... Ik zal eens proberen om met een gewone doorzichtig plasticzakje halfvol met water... 't Schijnt dat als je dat in de deuropening hangt, de vliegen gedesoriënteerd zijn en niet binnenkomen ???? 't Zou in ieder geval een goedkoop middel zijn !

Ik ben zo net een broodje gaan opzetten... Met de broodbakmachine is dat een fluitje van een cent, en dat is een van de weinige dingen die ik nog aan kan. Oh ja, ik heb eindelijk de ideale formule ontdekt om lekker en mals brood te bakken... Misschien herinneren sommigen zich nog dat ik vroeger vitamine C in mijn deeg mengde, met een voortreffelijk resultaat, maar nog net niet zoals het brood van de bakker... Nu doe ik een volle soeplepel citroensap in mijn brood (je kunt dat kopen in van die handige flesjes), en ja, nu heb ik diezelfde malsheid en smaak zoals brood bij de bakker! Zelfs de tweede en derde dag is het brood nog steeds lekker en behoorlijk mals. Eindelijk ben ik er dus, en jij nu ook, als je ook behoort tot de broodbakkende mensheid... Nee, je proeft geen zuur in het brood, alles smaakt net zoals het hoort. Ik gebruik een mengeling van wit meel en grof meel (met stukjes graan in), en zo heb ik een lekker lichtbruin broodje (of zoals men in sommige streken zegt: een grijs brood)...

Oh ja, ik doe ook een beetje melk, en een klein kippeneitje in de hoeveelheid water, dat heeft wellicht ook wel te zien met de lekkere smaak... (een eitje van een krielkippetje)

Gisteren kreeg ik een telefoontje van mijn haarkapster: "Of ik de lampen wilde gaan afhalen?".Nu ja, graag ! Zoals je weet nam enige maanden terug, de kapster de zaak over van mijn vorige haarkapper. Het was haar bedoeling om ook de zaak te vernieuwen, maar dat was nog niet voor meteen. Ik vroeg of ze de lampen in haar zaak ook zou vernieuwen... Het is namelijk zo dat de lampenhouders op mijn aquarium dringend aan vervanging toe zijn, ze zijn namelijk door en door roest aan het worden (bij eentje vallen de stukken roest er letterlijk uit)... en die lampenkappen in de kapperszaak leken mij net wat ik moest hebben... Dus nu liggen de lampen en bijhorende kappen hier bij mij, te wachten tot ik er stekkers heb op geplaatst, om ze dan te gebruiken voor mijn aquarium... De kapsters is blij dat ze er vanaf is, en ik ben blij dat ik ze heb... Je ziet, zelfs voor mijn aquarium gebruik ik recyclagemateriaal... Ik kan dat, omdat alles netjes in een kast ingebouwd is, en je die lampenkappen dus niet kunt zien. De kast, een prachtstuk in massieve eik, is ooit nog gemaakt door onze Koen... De lege kast weegt stukken van mensen, helemaal massieve eik, daar dan nog een aquarium van twee meter op zestig op zeventig in, daarin tweehonderd kilo stenen, enkele zakken zand en ongeveer 800 liter water... Serieus zwaar ding...

De kast staat dan ook niet op poten, maar staat plat op de vloer, op een koperen band. Kwestie van niet door de vloer te zakken. De kast is ook ter plaatse gemonteerd, want het lege ding is al bijna niet te verplaatsen, gewoon door zijn gewicht. Ik zie Koen nog bezig aan het maken van de stukken en het later monteren van de kast... Het kleuren van de eik en het vernissen werd gedaan door een vriend die specialist was in die dingen... (Hij deed ook mijn deuren in huis).

Nu is dat aquarium niet alleen een herinnering, niet alleen mooi, het is ook een beetje lastig geworden, want iedere keer als ik de filter, de pompen en dergelijke moet onderhouden en kuisen, water moet afhevelen, nieuw water bij vullen, zijn we beiden telkens heel blij als het weer eens gedaan is, en we weer voor enkele weken gerust zijn... Gelukkig is het zo, dat hoe groter het aquarium is, hoe minder onderhoud het vraagt...Tenzij er iets gebeurt, zoals een paar weken terug... We zagen dat plots bijna alle vissen boven zwommen. Dat wijst er op dat er een gebrek aan zuurstof is in het water! Maar dat kon eigenlijk niet, want hij was nog niet zolang weer eens "gekuist"... Plots zag ik een grote vis, of liever de resten van een grote vis, steken tussen de rotsstenen... Blijkbaar had het domme beest zichzelf vastgezwommen, en was er zo tot zijn jammerlijke end gekomen. In het "warme" water gaat de ontbinding heel snel, en dat was dan ook de reden dat het water zeer vlug, zeer slecht was geworden. De vis heel voorzichtig uit gehaald (stinkend en uiteenvallend!!!), en een groot gedeelte van het water uitgeheveld, en vervangen door vers water, en de zaak was weer OK...

Je ziet, het is niet alleen een schoon ding om op te kijken...

De lucht is nog steeds grauw en grijs, maar het regent niet meer... Misschien toch nog gaan vissen ?

tot de volgende ?

De pas van Boussoufa

Image via Wikipedia

Bij een politiecontrole in een café in Anderlecht, hielden de dienstdoende agenten Boussafa aan daar hij zijn pas niet bij zich had... Dit ging blijkbaar nogal geweldig, daar Boussoufa blijkbaar weerspannig was. Hij vloog in de boeien en werd een tijdje meegenomen. De polities verklaarden dat zij hem niet herkend hadden...

Wellicht zouden u of ik niet eens een pas hebben moeten tonen, maar Boussoufa is een vreemdeling, en daar er daar nogal veel asielzoekers, sanspapiers en en andere te controleren mensen bij zitten, is er nu en dan een strenge controle...

Is dat racisme?

Weet je dat ik daar niet zo maar één twee drie, kan op antwoorden?

Antwoord één: de flikken waren op zoek naar illegalen, in de brede zin van het woord. Daar zit een vreemdeling zonder pas, die zich nogal aanstelt... Ik zou op het eerste zicht de politie gelijk geven...

Antwoord twee: het is duidelijk dat de bruine medemens als eerste en voornaamste doelwit geviseerd wordt bij dergelijke controles... dat riekt naar racisme. Illegalen kunnen in iedere bevolkingsgroep en -kleur voorkomen, dus zou er geen onderscheid mogen zijn. Het is niet omdat er in de regio meest van het afro-arabische type voorkomen dat een naar een kleur gerichte controle gerechtvaardigd is.

Je ziet, je kunt nogal sterk afwijkend reageren, naargelang je eigen voorkeur en instelling, en dat is juist het erge... dat op zich is al eenvorm van racisme. Ik ben er ook niet vrij van, alhoewel mijn idee zich nog op een totaal ander spoor bevindt dan de twee hierboven vermeld. Ik zou me vragen stellen of die Boussoufa wel de gewone procedure heeft moeten ondergaan, of dat, omwille van het feit dat hij tegen een bal kan stampen, de zaak voor hem al geregeld was, nog voor hij hier echt kwam potjestampen bij Anderlecht???

Want dat vind ik véél erger ! Dat men verschil maakt tussen de mensen op basis van een of ander "talent" (tussen haakjes, want voetbal zie ik persoonlijk niet als een talent) (maar dat is uiteraard persoonlijk...) Maar dat is net zo erg als onderscheid maken op basis van sekse, van leeftijd, van postuur of wat dan ook...

Laat ons eerlijk zijn, het is niet makkelijk geen racist te zijn... We doen het allemaal, in mindere of meerdere mate. Ik heb nog samengewerkt met een algerijn, en had daar geen enkel probleem mee, maar moest hij willen trouwen met mijn dochter, dan zou ik plots wel problemen hebben, niet met de man alsdusdanig, maar met het feit dat hij een totaal andere godsdienst heeft, waarbij de vrouw in een totaal andere positie staat dan wij gewoon zijn, met het feit dat hij uit een gans andere cultuur komt, en dus anders reageert op de dingen als wij hier doen, om het feit dat al die verschillen bijkomende moeilijkheden vormen om een hecht huwelijk te hebben...Alhoewel het ontbreken van die moeilijkheden geen garantie is...

Alhoewel wij door de verstedelijking en dergelijke, ons stamverband ergens verloren zijn, rest er toch in de mens nog steeds iets dat reageert tegen vreemden... Dat zit in onze dierlijke restjes ingebakken. Als we geen racist zijn, dan moeten we dat bewust doen. Handelen we onbewust, dan is de kans wel heel groot dat er toch iets racistisch in ons allemaal ingebakken zit. Maar we zijn mensen, redelijke wezens, en met de rede, met het verstand, weten we dat racisme niet logisch is. Met andere woorden, het is geen natuurlijk iets om niet-racistisch te zijn. Vandaar ook dat we veelal overreacties krijgen, vormen van positieve discriminatie en dergelijke. Het is krek hetzelfde als bij de Chinezen, Japanezen die de R leren uitspreken. In een overcompensatie beginnen ze dan alle woorden met l ook met r uit te spreken... Of, handje op mijn hoofd, een westvlaming die probeert de G en H correct uit te spreken... Krijg je zo'n figuren als Vande Lanotte, die ook al overcompenseert... Of een Piet Huysentruyt die met zichzelf kan lachen...

Misschien, als we het lang genoeg inprenten, dat die reactie niet meer zal moeten bewust genomen worden, misschien dat kinderen die samen opgegroeid zijn met al die gekleurde medemensen niet meer die reactie zullen hebben, maar onze generatie, die als kind op de markt met wijd open ogen stond te kijken naar "karaboedja, karaboedja", een zwarte marktkramer die (zwart) snoep verkocht, die bij de Oostendenaars geen andere naam had dan "karaboedja"...voor ons is die gekleurde medemens in onze straten nog een nieuw fenomeen... Wij moeten echt bewust en beredeneerd geen racist zijn, anders lukt het niet.

Dat is wellicht ook de reden dat er nog steeds moeilijkheden rond zijn! Je hebt nu in werkelijkheid drie, vier soorten mensen bij ons: de bewust antiracisten, de racisten, de mensen die het antiracisme te ver doortrekken en positief racisme doen, en degenen die werkelijk al gewoon zijn in een multiculturele en multiraciale samenleving te wonen, en het ook als werkelijk gewoon ervaren.

Het is dan ook niet makkelijk alles onder de noemer racisme te plaatsen... Ik prefereer veel meer dat we die term zouden afschaffen, en gewoon de term discriminatie gebruiken, want dat is het in feite, en of je nu discrimineert op basis van sekse, of op basis van huidskleur, de gevolgen zijn identiek... Dat het niet zo makkelijk is, niet zo evident is, bewijst de huidige verkiezing van Obama, daar is het feit dat het een zwarte is, nog steeds een van de wonderen van deze tijd, en dat in een land waar reeds generaties de maatschappij leeft in een "multicolor" maatschappij...

We zitten ook in het slechtste deel van de wereld daarvoor... Het westen heeft steeds geheerst over al de anderen, ze uitgebuit in slavernij of ze als kolonies uitgemolken... ze nu plots als gelijkwaardig beschouwen, is dus nog een hardere ommezwaai dan voor de landen die niet zo'n verleden hebben. Voorbeelden kun je vinden in bepaalde eilanden, waar reeds sinds eeuwen meerdere rassen samengesmolten zijn, en je zelfs niet meer kunt spreken van een ras, het is een nieuwe mensensoort, een mixt, een blending...

Bij de buur is de verbouwing stilaan zijn voltooiing aan het bereiken... Het was bijna zo erg als in het stukje kleinkunst van wijlen Gerard Vermeersch...djudedju...

tot de volgende ?

Lenige oma !

Image via Wikipedia

Bette Calman (Kalm aan ?) is een 83 jarige oma, die nu nog steeds (of weer) les aan het geven is in Yoga. Ze is nog steeds in staat alle moeilijke houdingen aan te nemen...

Eigenlijk verwondert mij dat geen zier! Het is het levende bewijs van rust roest. Onlangs is hier in ons Oudenaarde een man op 103 gestorven, nadat hij hij de pers haalde omdat hij voor zijn hulding van 101 jaar, met de fiets naar het stadhuis van Oudenaarde reed.

Mijn vader was na een periode van ziekte zo stram geworden dat hij speciale oefeningen moest doen om zijn schoudergewrichten weer wat los te krijgen... Ik stel bij mezelf vast, dat nadat ik begonnen ben met de dagelijkse turnoefeningen, mijn lichaam weer veel soepeler werkt. Ik was na al die jaren van bekommerd stilzitten (beweging doet pijn, weet je wel) ook al een stijve kachelpook geworden. Bovendien heb ik geleerd dat je moet oefenen binnen je mogelijkheden, dat je moet oefenen om tegen je pijn te vechten, dat je steeds meer kunt daardoor, en dat de pijn iets makkelijker onder controle blijft. Ik weet wel dat ik pijn krijg van staan, maar ik leerde de beste positie en posities kennen, want dat scheelt, en het aannemen van wisselende houdingen helpt. Idem bij zitten en liggen... Voor wandelen heb ik nog geen oplossing, maar ook daar is de pijngrens iets opgeschoven! Als ik vroeger na 20 meter al de pijn voelde opkomen, zit ik nu rond de vijftig meter, en ik stel vast dat ook het verdragen (het bereiken van de grens) opgeschoven is, en ik vlugger recupereer... Bewegen is belangrijk, zeker bij het ouder worden. Ik kan nu weer met de vingertoppen en duim aan de grond met gestrekte benen, en blijf er een tiental seconden staan, al ademend. Ik kom dan weer recht zonder extra pijn. Ik durf veel van mijn leeftijdgenoten uitdagen dit ook eens te doen. Ik beweer niet dat ik nu lenig ben (ik ben het nooit geweest), maar ik kan de meeste functies van mijn lichaam weer benutten, met meer of minder pijn, maar ik kan me weer bewegen. Die madame Calman zal wel vééééél leniger zijn, maar wellicht is ze ook geen pijnpatient ?

Eén van de laatste verwezenlijkingen die ik bereikte, betreffen mijn heupen... 's Morgens had ik steeds scherpe pijnen als ik mijn broek en onderbroek moest aantrekken, als ik in mijn auto moest instappen... Vooral mijn links been kon ik niet meer optrekken zonder scherpe pijnen in mijn heup. De specialist gaf me een voorschrift om foto's van mijn heup te laten nemen, want het was zeker een versleten heup... Toen brak Veerle haar voet, en ik dacht, laat ik nog maar een beetje wachten, want zie dat ik binnen moet om te opereren, dan is er niemand die kan rijden voor de boodschappen... Om me toch te kunnen beredderen, besloot ik met mijn benen, oefeningen te doen op mijn heupgewrichten. In het begin heel voorzichtig, en met heel veel pijn... Maar nu met gemak, en ik heb geen pijn meer om mijn broek aan te trekken of om in mijn auto te stappen. Was mijn heup versleten? Wellicht was het ook hier veeleer een vastgeroest zijn... Ik denk er niet over om nu nog foto's te laten nemen...

Helaas bereik ik niet dat ik pijnvrij wordt... Ik weet nog steeds dat ik bij iedere inspanning na een bepaalde tijd pijn krijg, die steeds crescendo gaat... Maar daar kun je mee leren leven. Je moet alleen leren leven met in achtneming van je grenzen, en met bewust inslikken van de pijn als je over die grens gaat. Neem nu de rommelmarkten... ik heb daar iedere keer pijn, na een tijdje veel pijn, maar de afwisseling in de dagelijkse sleur van het thuiszitten, is voor mij dan belangrijker dan die pijn, dus slik ik de pijn, neem het erbij, beoefen allerlei truukjes om de pijn grens later te bereiken... Kan ik eventjes gaan zitten? Kan ik eens op mijn hurken zitten om schijnbaar iets te bekijken (gek, maar dat ontlast je sta-rug) en ga zo maar door. Ook je rug strekken of juist buigen... de mogelijkheden zijn legio, de baat is miniem, maar er is wat baat, wat je mogelijk maakt de pijn langer te doorstaan, en met volle teugen te genieten van de markt.(Voor jou is het wellicht niet een rommelmarkt, maar iets anders...)

Op de foto van vandaag zie je de kerk van Pamele (Oudenaarde), in Scheldegotiek. Het is zowat het oudste voorbeeld van gotiek in onze regio's. De stap uit het Romaans is nog duidelijk te zien. Het is een prachtig gebouw, zeker het bezoeken waard, langs de oever oven de Schelde.

Wij hebben niet alleen een mooie streek landschappelijk, er is ook heel wat moois te zien van mensenhand... Persoonlijk kan ik het best genieten van de kleine oude dorpskernen. Hier in de streek waren het vooral kleine dorpjes, ook qua oppervlakte, en veelal vind je dan heel mooie kleine stokoude kerkjes, met een stokoud pleintje er voor, de huisjes gehurkt rond de kerk en het plein. Soms heb je ook in die kerkjes prachtige schatten! Bezoek eens het kleine kerkje van Hemelveerdegem, dicht bij de woning van onze Bart. (Lierde), daar vind je een retabel van ongekende pracht, helemaal gesculpteerd in hout. Toen ik het ooit bezocht, was de toenmalige pastoor vol liefde bezig heel zijn kerkje met boenwas te bewerken... Het snijwerk was netjes opgepoetst, blonk van de was, en heel de kerk ademde de lucht van de bijenwas en de terpentijn. Maar je moet het zeker eens bezoeken ! Echt meer dan de moeite !

We leven in een heerlijk landje, heel mooi met heel mooie dingen en mooie mensen...Vriendelijk en steeds bereid tot een babbel. Het regent er wel vaak, en we hebben er ook politiekers, maar die behoren gelukkig tot een minderheid, de meesten zijn normale mensen... Die gewoon mens willen zijn met de mensen.

Toen wij dinsdag laatst zaten te vissen in het park, hebben we heel wat mensen "op bezoek" gehad, want dat is een van de charmes van vissen in het park...Er lopen heel wat bezoekers rond, en heel wat komen eens kijken bij die twee vissers, en doen dan veelal een babbel. (De beste vissers staan dan ook meestal achter ons, net als de stuurlui aan wal). Ik wil maar zeggen, hier praten de mensen nog met elkaar, hier lopen we elkaar niet zomaar voorbij. Hier leven we nog een beetje zoals in de tijd van toen...gelukkig maar.

Misschien is dat ook een beetje mijn Blog? Het babbelen met om het even wie ? Over om het even wat... heerlijk toch ?

Misschien weet je het niet, maar ik zit nu te glimlachen, ik heb er deugd van om even met jou te kunnen kouten!

tot de volgende ?

Ubuntu 9.04

Image by Taro416 via Flickr

Gisteren heb ik de nieuwe versie van Ubuntu geïstalleerd, via een upgrade, en een dezer dagen zal ik heel het zooitje ook nog eens installeren op een memorystick of hoe die dingen ook heten...Dan heb ik steeds mijn Ubuntu bij me, en kan ik, zelfs op een andere kwampjoeter werken op het veilige en snelle ubuntu... Laat windows maar duur zijn, er is een beter en gratis alternatief!
Ik heb me zitten ergeren aan een artikel in ZDNet over ubuntu ! Ze bespreken er de nieuwe versie en het avontuur om het te downloaden. Wat ze alle maal niet tegenkomen van ontzagwekkende moeilijkheden !!! Niet te doen ! De meeste lezers zullen al wel halverwege het artikel het lezen gestopt zijn, want het is toch niets...en dat is ook de bedoeling van de schrijver, want wat is zijn slotsom ? Dat Ubuntu wel hééél hééél goed is, hééél snel, en zeer gemakkelijk is te installeren.... om dood te vallen ! Waarom dan eerst kilometers gezwets over al die moeilijkheden...Ach juist ja, ZDNet is sterk gericht op microsoft, vandaar...Dan moet het wel heel lastig geweest zijn toch te eindigen in lovende woorden... djudedjuu !

Ik heb nog niet alles uitgeprobeerd, maar alles wat ik al had, werkt perfect, en inderdaad weer een stuk sneller! We zouden nu ook de stap naar cloudcomputing moeten hebben, maar ik heb dat nog niet zitten bekijken, dat is voor vandaag of morgen of zo...

Deze voormiddag zijn we naar de rommelmarkt geweest te Leupegem, vlak tegen de deur... Ik heb de markt niet volledig gedaan, die is voor mij veel te lang, en bovendien had ik veel pijn (er is regen op komst)... Het was een mooie markt, met veel volk, maar ik hoorde weer klagen over de mindere verkoop... Anny kocht nog maar eens een van haar favoriete negerbeeldjes, ze heeft er nu 4 van het zelfde model, iedere keer net iets anders en iets groter of iets kleiner... Wel een heel leuk en mooi uitgewerkt beeldje ! Zelf vond ik enkele kleine boekjes over knutselen. We hebben ook eens gerust aan een tijdelijk cafeetje... het deed deugd !

Vannacht lag ik in een boek te lezen, en vond een leuk citaat: (over Italië) Er zijn 99 manieren om een wet te maken, en ze zijn allemaal goed... einde citaat... In België is dat ook zo, en van de negenennegentig voorstellen kiest men het exemplaar dat het meest lek is...

Het zou fout zijn te denken dat de Belgische wetgeving dan ook meer op een vergiet lijkt dan op een sterk geheel ! De Belgische wetgeving lijkt veel meer op een doolhof, en de advocaten en al wie dergelijke mensen in dienst kan hebben, beschikt over het grondplan. De rest is genoodzaakt rond te dwalen in een onoverzichtelijk en ondoorzichtig bos van obstakels.

De kunst een Belgische wet te maken is dan ook niet een sluitend geheel te vormen, maar iets te vormen dat er als sluitend uitziet, maar zo lek is als een emmer zonder bodem.

Deze week had ik nog eens het genoegen om onze premier aan het werk te zien. Hij deed me denken aan Egypte, de sfynkx, onverstoorbaar en onaanraakbaar... Toch denk ik er sterk over mijn stem op Van Rompuy uit te brengen, maar dan op zijn zus...

Deze namiddag gaan mama en de tweeling schoentjes kopen voor de plechtige communie... Zit ik hier rustig alleen te computeren...

tot de volgende ?

een groen, een geel of een blauw biefstukje, meneer ?

Image via Wikipedia

Ik las vandaag over een hondje die dna heeft van een of ander zeebeest, en nu roodopgloeiend door het leven gaat, ik zag op de tv al eerder groene varkens...De tijd is niet ver meer dat ons bordje niet alleen meer kleurrijk en fris zal ogen door verschillende soorten gekleurde sla en eetbare bloemen, nee, binnen kort kunnen we fluoriscerende biefstukjes eten. Voor de tanden ! Ja, want in de donker kun je dan zien of er een stukje vlees tussen je bijtertjes is blijven steken, het licht op in het duister.

De wereld wordt onvoorstelbaar kleurig en prachtig! Stel je voor, je kunt de meest onvoorstelbare kleuren inbrengen bij bloemen, je plant langs je tuinpaadjes van die fosforgroene, oplichtende stinkertjes (Afrikaantjes, Tagetes), moet je niet meer van die knoertlelijke paaltjes met pieplichtjes op zonneenergie in je tuin planten, je tuinpad is 's nachts duidelijk zichtbaar door de oplichtende stinkertjes...
Op je bordje liggen nu geen rode bonen, geen zwarte, geen witte, maar helblauwe in een heerlijk sausje van van helwitte tomatenketchup (kun je in veertig verschillende tinten krijgen). Je aardappeltjes zijn zwart met rode stipjes en je koteletje ligt zachtjes te fluorisceren... Je hebt maar één trui meer nodig, want je kunt die nu doen oplichten in de meest exotische kleuren, er zitten immers in de wol genen van de octopus, je weet wel dat die het vermogen hebben van kleur te veranderen. Eerst was er een poging gedaan met een gen van de kameleon, maar die heeft van nature weinig aanleg om wollig te zijn, en dat lukte dus niet (Waarom is de octopus wel wollig???)

Maar het gaat verder! In onze straten staan nu prachtige palmbomen, een variëteit waarin met het gen voor winterhardheid heeft ingeplant, en in ieder tuintje zie je mensen die naar behoeven enkele aardappelen uit de grond fluiten (kregen het gehoorzaamheidsgen van de hond)... Je moet die aardappel nu ook niet meer schillen, de schil is er niet meer.

Cactussen en rozen hebben geen stekels meer, en je hebt nu paardjes die maar dertig centimeter hoog worden, mooi voor in het voortuintje, het hoeft niet gezegd dat je die kunt krijgen in alle denkbare kleuren. Momenteel is paars met witte bollen in. Ze staan beeldig op een grasveldje in multicolor !

Ach, wat zit ik hier voor onzin te vertellen... Maar echt, ze doen dergelijke idiote proefnemingen! Waarvan geen mens kan bevroeden welk nut ze hebben... Gewoon proeven omwille van de proeven. Als een kind in de klas getuigenis geeft van een te grote fantasie, dan wordt hij beknot in die geestelijke uitspattingen...een prof mag dat dan weer wel. Misschien zal die prof wel ergens een achterliggende reden hebben om dergelijke spielereien op de wereld te zetten, maar mij lijkt het toch allemaal wat bizar! Dat men probeert een plant aan te passen aan extreme droogte of omgekeerd aan grote vochtigheid, daar kan het doel zijn meer en betere voeding te hebben voor de medemens, maar groene varkens ?

Ik zie de boer al, die vruchteloos zit te zoeken naar zijn groene varkens in de wei. Toppunt van camouflage... Zoals die neger die niet over een zebrapad durft te lopen ("ze zien me, ze zien me niet, ze zien me, ze zien me niet)...Of die politieagent die kijkt of hun zwaailicht gaat: hij gaat, hij gaat niet, hij gaat, hij gaat niet... Ik hoorde vroeger een mopje van een boer die er in geslaagd was kippen te kweken met vier poten! Had je vier lekkere kippepoten aan ! En zijn ze even lekker? vraagt een belangstellende koopman ? Ik zou het niet weten zegt de boer, ik kan ze niet pakken, ze lopen te rap!

In welke wereld komen onze kleinkinderen en hun kinderen terecht?

Ik heb je al geschreven over de driedimensionele fotocopiemachine, waar je naar behoeven een nieuwe scooter uit haalt of een senseo zonder fabricagefoutje... een natuur op maat en op kleur daarbij, en dan ? Wat gaan ze dan nog doen ?

Heb je al eens gekeken hoeveel van de huidige tewerkstelling nog te maken heeft met productie? Al de rest is in feite niet productief! Toch moet alles komen van die producten. Als we die straks uit een kopiemachine halen, wat dan?

Alle terwerkstelling in de vorm van diensten? Of helemaal geen tewerkstelling meer ? Hele dagen voor een reuzegroot en driedimensioneel TV-scherm zitten glarieogen naar programma's die door een computer geprogrammeerd worden? Filmacteurs zijn er tegen dan ook niet meer nodig, de computer vult de beelden wel in... en schrijvers ??? idemdito... en dan gaat de mens kapot aan oeverloze verveling en afstomping. Sekten komen op en kennen sukses, want alles is beter dan de oeverloze verveling, geweld wordt een invulling van die verveling.

Maar is dat al niet een beetje begonnen ?

tot de volgende ?

Daar loopt mezelf, mijn kloon...

Image via Wikipedia

Boem! het is (bijna) zo ver!
Dokter Panayiotis Zavos heeft al minstens vier keer een gekloonde mensencel ingeplant bij vrouwen die wilden zwanger zijn, het is nog niet gelukt, maar het is zeer nabij !

Waarschijnlijk heeft die dokter dat ergens in een somber oosters land gedaan, waar klonen niet bij wet verboden is.

Maar het hek is dus van de dam! De gekloonde mens is op komst, en het is wellicht heel nabij. Het schaap Dolly krijgt er menselijke zusjes en broertjes bij. En dat is maar een begin, want eens je dat kunt doen, dan houd nog meer heel weinig je tegen om ook in die menselijke wezens te gaan prutsen aan de dna, aan de genen... Je kunt dan ook verwachten dat de homo wiskundige, de homo taalkunstenaar, de homo militarist in de toekomst liggen te wachten. Vooral de laatste soort zal heel aantrekkelijk zijn voor linkse of rechtse of middenveld dictators, die hun gebied oh zo gaarne zouden willen uitbreiden... En de stap om bij de bestaande mens aan de genen te gaan prutsen is dan ook niet ver meer... Dan moet je er geen godsdienst meer bij halen om de mensjes te indoctrineren tot terroristjes, nee je kunt je genetische meccanodoos pakken en de mensjes ombouwen... Een hele wereld vol bushjes en bin ladens... ik mag er niet aan denken.

Niet mogelijk ? Je leest niet veel over die dingen zeker ? Het is heel wel mogelijk, en zelfs niet zo erg moeilijk om bepaalde dingen te wijzigen aan het genenbestand... Denk aan de stier die in zijn zaad het menselijke gen voor insuline had... Sindsdien is er insuline met liters. Je kunt dat een goede zaak vinden, maar toch... ik heb schrik van die dingen. We weten aan geen kanten wat die wijzigingen zullen brengen naar de toekomst toe. Neem nu de genetisch behandelde maïs, men zou dat allen planten op sterk beveiligde stukken land, men zou kruisbestuiving met "normale" maïs vermijden, maar men heeft onlangs vastgesteld dat bepaalde zaken op een of andere manier toch in de normale maïs is terechtgekomen, en die is dan weer niet afgeschermd geweest, en nu gaat de "besmetting" de wereld ongecontroleerd rond...

Het kan zijn dat er niets gebeurt, maar het kan net zo zijn dat er plots wijzigingen in de plant gaan ontstaan, die bijvoorbeeld, dodelijk zijn voor de bijen... (Die hebben het nu plots al zo moeilijk).

Bovendien, dat klonen is eigenlijk een soort natte droom, als je het mij vraagt, zeker als je over mensen praat... Een mens is immers maar gedeeltelijk de mens die hij is op basis van zijn genetisch materiaal... Hij zal er wel zo uit zien als de man/vrouw waarvan hij de kloon is, maar het kan best zijn dat hij enkele centimeters groter wordt, omdat de voeding van de mens nu anders is dan toen...Maar veel meer van betekenis is dat wij de mens niet inschatten naar zijn of haar uiterlijk, nee, wij kijken uiteindelijk veel meer naar de "mens" in dat omhulsel, naar de persoonlijkheid, en dat is nu eenmaal iets dat voor een zeer groot gedeelte is ontstaan op basis van zijn omgeving, opvoeding, omstandigheden. We denken daarbij nog niet aan de doorgemaakte ziektes, die ook al invloed hebben op de mens als geheel... Nee, we denken wellicht veel te veel dat een kloon van zegge en schrijve Joris Goedbloed, ook een Joris Goedbloed zou geven, maar dat is nog zeer de vraag, meer zelfs, het is weinig waarschijnlijk !

Neem nu dat je de kans krijgt om van al je kinderen cellen te bewaren, om in geval van nood hen te kunnen vervangen door een splinternagelnieuw exemplaar. (Klinkt cru hé ?)... Denk je nu echt dat je een identieke vervanger zou hebben? Vergeet het ! Onafgezien van een gewijzigde wereld, met ander schoolse en milieu invloeden, ben jij zelf ook gewijzigd, je bent ouder geworden, hebt meer of juist minder geduld om op te voeden, je inzichten zijn anders geworden dan toen je zegge vijfentwintig waart...dus zal je opvoeding, de inprenting die je uitoefent heel anders zijn, met een heel ander kind als gevolg, iets wat je in de gegeven omstandigheden wellicht niet zult kunnen aanvaarden, omdat je een ideaalbeeld hebt van het verloren exemplaar...

Nee, wat je ook vertelt, klonen lijkt mij maar niets. De natuur is al ingewikkeld genoeg zonder dat we er nog wat gaan aan prutsen...

Gisteren schreef ik over het broodje cavia... Vandaag las ik een heel ecologisch artikel over het eten van ...kangoeroe...
In Australië zitten veel te veel schapen, men eet er veel te veel schaap, waardoor die immense kudde nog steeds waardevol is. Maar die schapen boeren en laten met zijn allen ontelbare scheten, en vormen zo de reden dat Australië het meest vervuilende continent is! (Wist ik niet, hier spreken ze steeds van de scheten latende en boerende koeien). Nu is het zo dat een kangoeroe twaalf keer minder water drinkt, en veel veel minder scheten laat en veel veel minder boert (heeft dat iets te zien met dat water?), en dus veel minder vervuilend is. Moesten we nu met zijn allen overschakelen van schaap op kangoeroe, dan zou die immense kudde schapen sterk in waarde dalen, niet meer interessant zijn, en dus minder gekweekt worden, met als gevolg: minder vervuiling... Jaawaadde...

Et pourtant... ik las dat het ecologisch veel beter zou zijn dat we met zijn allen overschakelden van vlees op insecten... kunnen we die kangoeroes laten kangoeroe zijn...

Maar ik heb een klein petieterig vraagje...Als we met zijn allen vliegen gaan vangen voor ons noenmaal, brengen we dan de koolmees niet in moeilijkheden?

Wij zijn al vast aan het oefenen weet je, we hebben nu zo'n vliegenmepper met een batterijtje in! Je slaat daarmee naar de vlieg, en meteen is hij al voorgebakken en al. Je hoort hem lekker knisperen...het water komt je in de mond (nu ja...)...

Die batterijtjes moet je dan wel binnenbrengen in de batterijenbak in je hypermarkt. Kwestie van het milieu weet je wel... Lekker ecologisch vliegen bakken. Jaawaadde !

smakelijk, en tot de volgende ?

Broodje Cavia

Image via Wikipedia

Een Duitse kerkelijke instelling heeft een kookboek uitgegeven, en daarmee een hele rel ontketend in Duitsland...
Gewoon omdat in het kookboek ook een recept staat voor de bereiding van een cavia, je weet wel die lieve kleine diertjes die soms een fluitend geluid uitstoten, en nooit bijten... (Of ongeveer)

Je neemt een cavia van een kilo ongeveer, zoete aardappelen, soyasaus, knoflook, ei, azijn en chilipoeder. Je kookt het beestje in warm water (hoe kun je anders koken?) tot de huid loslaat. Daarna verwijder je de ingewanden, organen en de beentjes. (Klinkt mij al helemaal niet als het appetijtelijkste gerecht ooit)....Vervolgens snij je het vlees in stukjes, en bakt het in hete olie....

De kerkelijke instelling is heel verwonderd over de reactie, omdat cavia een gewoon gerecht is in de Zuid Amerikaanse landen...

Dat is juist, maar !
Ze hebben hun les niet goed geleerd, het betreft niet dezelfde variëteit van cavia's, ginder bestaat een caviasoort die veel groter en zwaarder is dan de soort die wij hier hebben als knuffeldier, en zij houden er geen cavia's als knuffel...maar als een soort slachtkonijn.
Het is dus eerder een onderscheid zoals hier tussen een gewoon konijn, gehouden en gekweekt voor de pot, en dat lieve dwergkonijntje die netjes in een hokje in huis zit...als knuffel van ons Mereltje, weet je wel...

Maar voor de rest hebben ze gelijk.

In China eten ze honden. Bah, maar ook daar kweken ze die beestjes niet als waak- of knuffelhond, maar gewoon, zoals wij konijnen kweken voor de pot.

Bijna heel de wereld eet insecten. Wij niet. Omdat wij het niet kennen en vies vinden.
De Engelsen gruwen van het eten van kikkerbilletjes en slakken. Wij niet, wij vinden dat weer lekker.

Goesting is koop... blijkt weer eens juist te zijn.
Maar ik weet niet hoe dat caviarecept vermeld staat in het Duitse kookboek, maar als het vermeld wordt als een voorbeeld van wat ze ginder in Peru binnenspelen, dan vind ik het kunnen. Geven ze het als een tip: Hoe raak ik van mijn overtollige caviaatjes af, dan vind ik het al veel minder, en lijkt het inderdaad wat op een choquerend iets. Maar ik denk het eerste, gewoon omdat de manier van bereiden helemaal niet verwesterd is! Het is voor onze gevoelige aard helemaal ondenkbaar dat je een beestje eerst gaat koken met huid en haar en ingewanden en onverteerde etensresten en zo gaat koken zodat alle smaken lekker één worden...

Maar ik ben er zeker van dat toeristen die het land van de Maya's en de Inca's en co gaan bekijken zijn, zonder erg die dingen hebben binnengespeeld, en thuis zullen vertellen over het lekkere eten die ze daar hadden...

Net zoals er bij ons zijn die op "bedevaart" gaan om eens waterkonijn te eten, wat in feite gewoon muskusrat is, een beestje dat ook niet echt smakelijk uit ziet in zijn natuurlijk milieu. Terwijl anderen weer gruwen, gewoon omdat een deel van de naam "rat" is, en het beestje ook zo'n staart heeft.

In de oorlog at men niet alleen katten, ik ben er zeker van dat er ook cavia's zullen gesneuveld zijn, net zoals in echte rampgebieden ook gewone ratten in de pot belandden. Honger is de beste saus zullen we maar denken... en alles is een gewoonte. Geef toe, een varken die je ziet wroeten in de modder ziet er ook niet meteen uit als het lekkere hapje.

Als je wetenschappelijk werk leest, dan zijn insecten eigenlijk het meest verantwoorde voedsel (ecologisch), en bevatten ze ook alle nodige eiwitten en zo, bovendien blijkt nu dat ze ook nog een gunstig effect hebben op de cholesterol (Binnenkort margarine met beestjes in ?). En we eten al een hele tijd insecten, maar heel goed vermomd. Bijna alles in de voeding dat een mooi rood kleurtje heeft (denk aan snoep, aan Campari en zo) hebben hun kleur te danken aan een soort bladluis die leeft op de opuntiacactus.

De Chinezen hebben dan nog ontdekt ( echt of fictief?) dat het eten van bepaalde dieren of delen van bepaalde dieren gunstig kan zijn voor de gezondheid. Zo eten ze tijger en vermalen ze de hoorn van de neushoorn en kweken ze die lieve zijdehoenders omwille van "geneeskrachtige" werking die ze toegeschreven krijgen. Denk nu niet "die domme Chinezen", want hier slikken miljoenen mensen "medicamenten" gemaakt uit de kraakbeen van haaien, omdat die goed zouden zijn tegen de reuma. Waar of niet ? Wij ook eten en slikken dus gekke dingen !

...of wat wij gek vinden... Je weet wel, wij, de beschavers van heel de wereld, wij Europeanen en Amerikanen, wij, de betweters...

Ik ben wat aan het grasduinen in Christelijke sekten, zoals wij verstaan onder het woord sekte. Ik deed dat, omdat ik een artikel had gelezen over de extreme vormen die men hele dagen ziet en hoort in de Moslimwereld... Met terrorisme als ultieme hemelvaart. Ik dacht bij mezelf dat wij ook dergelijke dingen deden, ten tijde van de kruistochten, en vroeg me af of dat een tijdsevenement was, of dat er nog steeds dergelijke sekten, ook in de Christelijke leer bestonden. Ze zijn er ... En ik dacht weer terug aan de woorden van die Leuvense prof die stelde dat er geen geloof kan zijn zonder twijfel, want waar het geloof geen twijfel kent, daar is ze onverdraagzaam... en dat leidt tot excessen, zoals terrorisme.

Het is niet makkelijk dergelijke excessen te bestrijden, gelijk in welk geloof ze gesetteld zijn, gewoon, omdat ze meestal een thuis vinden, want ze belijden het geloof met waarachtigheid, alleen tot in het extreme... Denk aan Opus Dei, waarvan de stichter heilig verklaard werd, ook al zeggen wij met zijn allen dat het geen gezonde sekte is, dat ze extreem zijn, dat ze veel verder gaan dan gezond is voor de mens...ze worden in de armen van de kerk gesloten als zijnde "goed"... Met andere woorden, we oordelen wel over het extremisme bij de Moslim, maar vergeten de hand in eigen boezem te steken, en te kijken naar de excessen bij ons. Ik geef toe dat er bij ons nu niet meteen terrorisme bedreven wordt in de naam van Christus, maar in het verleden was dat wel zo, en wat ze doen aan zelfkastijding en zelfgeseling kan ik met de beste wil van de wereld ook niet gezond noemen.

Ik ga hier niet aan voorspellingen doen, maar het zou in sommige sektes maar een kleine stap meer zijn om te "antwoorden" aan het terrorisme van de Islam. En dan is het hek van de dam. Dan komen wij terecht in een situatie zoals nu in Israël -Palestina, waar de ene nooit de ander aanvalt, maar alleen vergelding toepast, wellicht tot er geen een meer over is ?

Ik blijf er bij, Godsdienst is een goed ding, maar de organisatie die er achter steekt is een organisatie, en dat is een levensgrote zwakte ! Want iedere organisatie betekent een macht, een machtspositie, en de kans dat die macht niet buiten het zuiver godsdienstige gaat is bitter klein, omdat macht nu eenmaal verlokkelijk is... Men praat altijd over de hoofdzonden, welnu, voor mij is er maar één: macht ! Iedereen die macht heeft is geneigd die macht te gebruiken, en dat is veelal misbruiken ! Macht wordt een instituut, een doel op zich, en wordt gebruikt ook buiten de grenzen van de eigenlijke taak. Och, niet alleen de kerken viseer ik dan, maar eigenlijk alle organisatie hebben die neiging. Het is dan ook zo makkelijk, als je macht hebt, die dan ook te gebruiken. Macht is niet altijd echt tastbaar, maar daarom niet minder efficiënt.
Wij, van uit onze Westerse, Christelijk gefundeerde maatschappij zien en oordelen heel makkelijk wat we zien bij de niet Westerse, niet Christelijk gefundeerde stukken van de wereld, maar vergeten gemakkelijkshalve dat we geen haar beter zijn... We pogen nu nog steeds de wereld er van te overtuigen dat wij DE beschaving zijn (niet alleen hebben, zijn !) en dat van onze manier van leven alle heil afhangt...

Ik heb de indruk dat de huidige crisis wel eens ook op dat gebied een kantelmoment zou kunnen worden! De ineenstorting van het Westen geeft de anderen nu de kans om het sterkste blok te worden, en dan zal plots alle heil blijken afkomstig te zijn uit China, uit Indië... of uit de Arabische blokken... En laat ons dan hopen dat zij hun macht niet zo toepassen als wij het bij hen gedaan hebben...

tot de volgende ?

Zonnepanelen en beveiligingscamera's...

Image via Wikipedia

Heb je het ook gelezen? De diefstal van zonnepanelen neemt hand over hand toe!
Die dingen zijn duur, de premie voor plaatsing wordt afgebouwd, en dus is er een markt voor "tweedehandse" zonnepanelen...
Binnenkort moet je naast je zonnepanelen een bewakingscameraatje zetten (op zonneenergie !!!!)om je panelen te beschermen, maar ook de beveiligingcamera's liggen goed in de markt, en het zijn niet allemaal domme dieven die ze stelen. Domme dieven zoals in Honsbroek (Nl), waar een man de bewakingscamera's ging stelen, maar zijn bestelwagen iedere keer netjes in het zicht van de camera zette, die dus netjes de wagen filmde tot ze afgekoppeld ware, op iedere beeldband stond netjes de bestelwagen met nummerplaat leesbaar midden in het beeld...

Maar het is een symptoom van de crisis, dat steeds meer dingen gestolen worden en op een alternatieve markt weer opduiken... De meest bizarre dingen, zo heeft men vastgesteld dat in het columbarium de urnen gestolen werden...

(Wie begraaft zijn dierbare in een tweedehands urne?)

Eigenlijk is er niets nog echt veilig voor diefstal, uit de tuin van tanteke verdween zelfs een struik...

Op de rommelmarkten zie je de gevolgen van de crisis ook! De tweedehandskledij verkoopt er goed, maar siervoorwerpen in de brede zin van het woord, die lopen van geen kanten meer. Ik zeg siervoorwerpen in de brede zin, omdat je versteld staat van hoe ingenieus de mensen zijn om van een of ander ding een siervoorwerp te maken. Ik ken een voortuintje waar een oude door en door roeste motorfiets staat als "sieraad". Ook oude fietsen zie je in tuintjes staan roesten. Je kunt het zo gek niet bedenken, of er is een markt voor... Ooit zag ik een oude WC-pot als bloempot staan. Nu, persoonlijk zie ik die dingen nog net iets liever dan die lelijke plastieken tuinkabouters in door de zon afgetrokken kleuren... Maar ja, goesting is koop. Naast wijlen mijn schoonmoeder was er destijds een tuintje waar honderden (echt waar!) van die kabouters de tuin vulden. Je had de indruk dat er te weinig plaats was om nog een bloempje te zetten...

Eén keer zag ik een hele mooie, eigenlijk een trol, met uitzondering van de kop, helemaal in plantaardig en voornamelijk levend organisme opgebouwd. Het haar was slaapkamergeluk, je weet wel dat frêle groene plantje met zijn ontelbare miniblaadjes.

Dat vind ik dan wel weer mooi...Ik denk dat het komt omdat ik zo'n liefde heb voor volkskunst. Wat een mens zelf samenfoefelt, uit liefhebberij, dat heeft steeds een zekere charme, ook al is het onhandig gemaakt en wat schots en scheef, het heeft iets van warmte in zich.

Ik kan het niet helpen, ik hou daar van. Gewoon al van het feit dat de mens creatief is, dat hij zichzelf uit in een eigenlijk nutteloos iets, gewoon omwille van de schoonheid die hij er in ziet, de lol die hij er aan heeft. Die dingen zijn er veel te weinig, en veel minder dan vroeger.

Vroeger had bijna ieder huis wel iets echt eigens, nu woon je in een rij identieke huizen van een wijk, en je mag niet te zat zijn, of je mist van voordeur. Maar zelfs in de stad, waar de huizen meestal wel een verschillend uiterlijk, een verschillende stijl hebben, zag je vroeger veelal nog van die dingen die echt van de bewoner waren... Denk gewoon maar eens aan de rolluiken, vroeger waren dat van die houten dingen, die regelmatig een verfbeurt nodig hadden, en dan zag je de vader op een zonnige vakantiedag zijn rolluik eerst afwrijven (of de verf afbranden), en dan netjes weer in zijn basiskleur steken, en dat was toen lang niet allemaal wit!, maar bovendien leefde de man zich dan nog eens uit in fantasietjes, die net altijd iets anders waren dan bij de buren... Klassiek waren de latten in een andere afstekende kleur, maar soms werden die ook in een speciaal patroon er op aan gebracht. Ook de voordeur was meestal niet in één kleurtje, maar er waren fantasietjes op...Dat is nu allemaal bijna volledig verdwenen... Je ziet nu die huizen staan, waar ze voor het "fermette"-beeld, valse blinden (luiken) aan hangen, maar je ziet al van heel ver dat die niet echt zijn, het beeld klopt niet... De kleuren, het model is veel te stereotiep... Het hartje in de WC-deur ontbreekt, en zo is er een heleboel die al van op een afstand verraadt dat het fake is, nep, kitch...

Als ik van hier naar Avelgem rij, dan passeer ik op een bepaald moment een paar van die huizen in Spaanse stijl, met die speciale vorm van dak, en die speciale pannen, die net niet echt zijn...Maar die huizen passen hier helemaal niet, dat vloekt met de rest en vooral met de natuur. Heel wat van die alleenstaande huizen op de buiten (die vervloekte lintbebouwing in ons Absurdistan weet je wel) zijn van die dingen die ergens gezien zijn op een reis in het buitenland, en die ze hier dan een dunnetjes overdoen. Zo weet ik een huis staan met de tierlantijntjes die je ziet aan de huizen in het Zwarte Woud, maar die hier staan als een hoge hoed op een geitenbok... Het huis op zich is best aardig, maar het past niet in het geheel... Maar ja, we krijgen tegenwoordig aanmoediging van Nationaal in die richting... En zo krijg je een ultramodern Centrum van de Ronde van Vlaanderen vlak voor de Gotische St Walburgakerk, en naast het Huis van Parma, geboortehuis van Margaretha weet je wel... Dat wielermuseum is best mooi en wellicht heel functioneel, maar dat vlak naast al die oude statige gebouwen??? Nee.

Toch ben ik ook niet voor wat Brugge jaren en jaren deed, en waar iedereen verplicht was van die kneuterige geveltjes te hebben... Nee, ik vind een gestage groei van een stad het mooist, waar je de stijlen ziet overgaan in de tijd, en waar alles in een bont boeket toch een mooi geheel vormt.
In die zin vind ik Gent een van onze mooiste steden. Ook bepaalde stukken van Brussel hebben nog dat charmante, dat bruisende.

Maar ik was bezig over de mens die zelf zijn accent aanbracht aan zijn woning...nu niet meer, of veel minder. Overal zitten nu rolluiken in PVC of een ander unikleurige kunststof, en die blijven zo, zolang ze er hangen. De ramen idemdito... Makkelijk, maar geen persoonlijkheid meer.

Vroeger waren de werkdagen veel langer, de verlofdagen veel minder, de weekends veel korter, en toch hadden de mensen tijd voor die dingen...Nu hebben ze meer tijd, maar geen tijd meer voor die dingen... Bizar !

Hoe meer tijd er is, hoe minder er lijkt te zijn.

En wat mij nog het meest van al stoort, is dat de mens geen tijd meer heeft om iets te doen, iets te maken, zo maar, op eigen initiatief, volgens eigen inzicht... Alles wat nu nog gebeurt aan dergelijke dingen, gebeurt georkestreerd, onder leiding, in een club... en je ziet ze niet uitgroeien naar eigen dingen. Het lijkt wel of de massa beelden van de teevee geen verrijking brachten, maar een verarming van de fantasie.

djudedju

Vanmiddag gaan we vissen. In het park... Wie weet bijten ze daar beter?

tot de volgende ?

tanteke

Sinds ik zaterdag naar tante ben geweest, is ze nog niet dikwijls uit mijn gedachten geweest. Niet dat ze er niet uitzag als anders, maar het is de eerste keer dat ze zo weemoedig was... Tot twee maal toe begon ze te wenen, zo maar, zonder echte aanleiding.
Ze staat ook iedere keer op wacht tegen dat we daar aankomen. Ze telt blijkbaar de dagen af. Ik hoorde bij andere logés van de Home dat wij dan ook de enigen zijn die op bezoek komen. Er is een maand of vier geleden nog eens iemand anders geweest...
Erg is dat... en zij is nog lang de slechtste niet, wij gaan er nog bij, terwijl er daar verschillenden zijn die nooit ofte nooit iemand zien. Er zijn er zelfs met kinderen en kleinkinderen die nooit iemand zien. En het ergste wat we zagen was een paar kinderen die daar kwamen discussiëren met hun oude moedertje over de verkoop en de verdeling van het huis... 't Mensje zat er bij voor spek en bonen...
Dan denk ik aan het spreekwoord van ons moeder: "'t zijn allemaal geleende broodjes", waarmee ze zo veel wou zeggen of dat het terugkeerde op hun eigen hoofd...
Dat is wat ik ook altijd denk, ik stel me voor dat ik daar zit, en dat er nooit meer iemand langskomt... Dat moet toch verschrikkelijk zijn !
Dat is ook een van de redenen waarom we de was doen voor tante, daarmee dwingen we onszelf om iedere week langs te gaan, want ik ken mezelf, als er geen reden is, dan raakt dat uitgesteld. Voor dergelijke dingen moet je je zelf dwingen, anders komt het er niet van, en dan is dat beetje was een goed hulpmiddel... en och, we doen er een goed werk mee. Ook al kun je er niet echt meer mee praten, je ziet haar ogen oplichten als we toe komen... Bezoek !
En och ja, dat kost me geld, iedere week de rit er naar toe, iedere week iets gaan drinken in de cafetaria, en het doen van de was. Nu en dan koop ik een pak waspoeder op haar rekening, maar electra en dergelijke reken ik niet aan... Och, het is beter te geven dan te moeten krijgen denk ik dan.
En het trof mij dan ook zo erg dat ze nu zo weemoedig was. Misschien van contentement omdat ze iemand zag, misschien van verdriet omdat er niet meer kwamen...wie weet, het kan ook zijn dat ze plots weer dacht aan haar overleden zoon, of haar man...geen idee... ze heeft het niet gezegd, misschien weet ze het zelf niet, is het zo maar een algemene weemoedigheid zonder echte specifieke reden...Gewoon je ellendig voelen.

Als we weg gaan komt ze tegenwoordig altijd mee, en staat dan aan dat grote raam, dat kleine oude mensje in dat grote raam, en zwaait als we voorbij komen, en nog eens als we met de auto voorbijrijden... Ze staat voor dat raam als een kind voor een snoepwinkel.

Weet je, soms denk ik dan dat het heel normaal is dat er mensen zijn die de wil om leven opgegeven hebben... Die gewoon wachten op de dood. De dood als een verlossing.

Als je al die andere tantezeggers op belt als tante in het hospitaal ligt, dat ze heel slecht is, dan zijn ze er plots wel, vol belangstelling en rinkelt mijn telefoon regelmatig om te weten hoe het is met tante...eens ze weer goed en wel terug is in de home, hoor of zie je niemand meer.

De zon schijnt, en deze namiddag gaan we bij Luc (vis) op bezoek... Bart heeft gerief gehaald om zijn vijver weer klaar te krijgen, want nu zie je de vissen niet eens meer zwemmen, het water is precies erwtensoep. Bovendien heb ik wat van mijn visjes gevangen om hem te bezorgen (gewoonlijk is het andersom...)

Ze geven heel de week mooi weer, dus zal er wel nog een visdag inzitten... Misschien in het park deze keer, want Luc en Willy waren niet echt gelukkig met de vangst bij pepé...Dan is eens verleggen van viswater wel eens een optie.

Voila, dat is het voor vandaag... het weer is veel te mooi om hier overloos te zitten typen... Tot de volgende ?

Zoutdeeg

Image by *lalalaurie via Flickr

Ik zit nu al enkele dagen te boetseren in zoutdeeg...Kun je mooie dingen mee doen. Enne...de volgende les voor de hobby is zoutdeeg...

Gisteren heb ik (in twee dagen) een levensboom kunnen afbakken. Hij is mooi geworden. Maar het is een van die stukken die ik zeker niet mag laten maken in de hobby, want het is een moeilijk stuk om te maken, of liever het is een stuk die heel veel geduld en doorzetting vereist... Ik weet dat ik met deze mensen eerder moet beginnen met makkelijke dingen, dingen die ze aan kunnen, en waardoor ze de microbe te pakken krijgen. En dan ? Oefening baart kunst. Eens je het graag doet, doe je het meerdere keren, en hoe meer je het doet, hoe mooier het wordt.

Ik overschat misschien mijn taak, maar ik wil voor een deel mensen de pijnstillers vervangen door een echte hobby! Het is immers een feit, dat bezig zijn met andere dingen dan de pijn, je pijn naar de achtergrond doet verdwijnen. Het is er nog wel, maar het dringt zich niet meer op tot in de diepste diepten van je gedachten.

Ik weet wel dat er momenten zijn waar de pijn zo erg is, dat ze alle andere dingen gewoon onmogelijk maakt, en dan kun je niet anders dan terugvallen op pijnstillers...maar zodra dan de pijn terug binnen de draagbare norm valt, moet je proberen dingen te doen die je graag doet, dingen doen die je zinnen verzetten, die je geestelijk weghalen van de demon van de pijn. Net zoals eens goed lachen gezond en zelfs heilzaam is, is bezig zijn dat ook.

Maar veel mensen hebben die uitwijkmogelijkheid niet, gewoon omdat ze niets hebben wat ze kunnen doen als hobby. Het is verrassend vast te stellen hoeveel mensen er geen hobby hebben, of geen hobby meer over hebben, die haalbaar is in hun nieuwe situatie, een situatie van ziekte en pijn. Ik denk dat we daar een taak hebben, dat we daar iets moeten proberen aan te doen, dat we met alle middelen die mensen moeten helpen aan een nieuwe bezigheid, een bezigheid die ze zo graag doen, dat het hun gedachten volledig kan in beslag nemen, en dat het werkelijk een gezonde pijnstiller is.

Dat is niet altijd zo makkelijk ! Neem nu mijn vissen! Ik ga dolgraag vissen, maar dat kan ik slechts bij gratie van een heel goede vriend die me kan helpen om al mijn visgerei ter plaatse te krijgen aan de vijver...Daar kan ik dus niet echt spreken van een uitwijkmogelijkheid voor de pijn. Bovendien kan het vissen bij veel succes, eerder belastend zijn voor mijn rugpijn dat dat het wel soelaas brengt, maar toch is het een belangrijk iets voor mij, omdat het iets is wat ik graag doe, en bovendien biedt het de kans om bij de vriend(en) te zijn. Maar dat is dus een hobby die niet echt een pijnstiller is...

Vroeger schilderde ik graag op doek, maar dat kan ik bijna niet meer doen, omdat ik dan voor mij moet werken, met de handen iets voor mij uit, en gek genoeg doet dat na een korte tijd al weer veel pijn aan mijn rug...Dus heb ik moeten zoeken naar alternatieven, waarbij ik kan leunen aan de tafel, en toch dingen doen die mij volkomen kunnen benemen.

Ook die dingen moet ik regelmatig onderbreken, maar toch helpen ze me. Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, ik kan niet doorwerken zonder nu en dan te pauzeren en een ander houding aan te nemen, maar toch is dat voor mij pijnstillend, want zelfs in die pauzes blijf ik dan in gedachten bezig met wat ik aan het doen ben, zit ik dat te bekijken en inwendig de fouten of tekortkomingen te zoeken, en zo ben ik bezig met andere dingen dan mijn pijn.

Ik heb geleerd die dingen mijn rozijnen te noemen in het stuk koekebrood... Zelfs al doet het pijn om te staan keuvelen met een kennis op de rommelmarkt, dan is dat keuvelen belangrijk, en zo lang het belangrijker is dan de pijn, is het oké !

Voor mij zijn dus al dingen in feite mijn "hobby", een heleboel dingen, maar voor mij is het belangrijk dat het meerdere dingen zijn, want ik heb een heel wisselvallige geest, wissel graag dingen af, en bovendien wordt die wisselvalligheid nog in de hand gewerkt door het feit dat een andere houding een mindere pijn betekent.

Dat is wat ik wil meegeven ! Ik heb een heel pak pijnstillers laten vallen, en voel me niet slechter dan vroeger qua pijn, integendeel, ik heb minder bijwerkingen die ook op een mens werken.
Ik ben nu bezig met dat zoutdeeg, dat zal minstens twee maandelijkse lessen zijn, maar desondanks ben ik al ergens in mijn gedachten bezig met het volgende onderwerp, dan ga ik les geven in het maken van sieraden in filigrein, maar dan filigrein bestaande uit papier in plaats van het goud en zilver der juweliers... Toch kun je er prachtige sieraden van maken. Niet alleen in de zin van draagbare juwelen, maar bijvoorbeeld ook in kerstversiering of het maken van een mobiel... en noem maar op. Niet al die dingen zijn direct mijn ding, maar misschien zijn dat dan wel juist de dingen die een ander graag doet, en dat is wat de bedoeling is.

Ik ben gisteren twee halve eieren in piepschuim gaan kopen... Daarmee ga ik schitterende egeltjes maken, een grote en een kleintje. Het enige "dure" ding is dat ei in isomo, waar men in feite veel te veel voor vraagt... Die hobbywinkels hebben wellicht enorme winstmarges, heel jammer, want zij zijn mijn apotheek. De rest van de egel bestaat in feite uit oude...fietsbanden... Oh ja, ik moet ook nog glazen oogjes kopen, die heb ik vergeten mee te brengen...Die oude fietsbanden hebben me niets gekost, dus al bij al zullen het geen dure egels zijn, en toch zijn het prachtige dingen voor in de tuin. Veel leuker dan een kabouter als je het mij vraagt.

Voel je niet aan mijn tekst dat de zon schijnt ?
Ik voel me goed, ik voel me goe-oed...

tot de volgende ?

Privé detectives in de politiek

Image by Vishal Bhave via Flickr

Kameraad De Decker, of is het burger De Decker heeft niets beter gevonden dan een privé detective in te huren om minister De Gucht te bespioneren... Kwestie dat die man niets verkeerds zou doen, en dan zou kunnen aangevallen worden wegens misbruiken of andere fouten...

Ik twijfel heel sterk of een privé detective wel bij een Belgische Minister een fout zou kunnen ontdekken ! Als we de oppositie horen doen ze niets ! Dus ook niets verkeerds... En geef toe, die mannen zitten er vlakbij, die zouden het wel zien als er ook maar enige activiteit viel te noteren. Je moet natuurlijk wel rekening houden met het feit dat die leden van de oppositie ook politiekers zijn, en als wij de beelden op de tv mogen geloven, blinkt er daar geen één politieker uit door inzet en werklust... Ze kunnen dus een tel verstrooid de ogen hebben gesloten, net op het moment dat er een zweem van activiteit door de kamer gonsde ...

Maar zonder zeveren, heel dat boeltje wijst mijn inziens maar op een ding: dat systeem is door en door rot! Het gaat ten onder aan zijn eigen vorm van innerlijke dictatuur door de partijen!
Ik krijg er steeds de kriebels van als iets wordt goedgekeurd meerderheid tegen minderheid, zoals dat zo netjes heet... Kijk, iemand van de meerderheid kan best een goed idee hebben, dat ze dat eerst een binnenskamers bekijken, dat kan ik heel goed begrijpen, dat ze dat nadien binnenskamers (in een iets grotere kamer) dan voorleggen aan de andere leden van de meerderheid, daar kan ik nog steeds inkomen, maar dat ze dan gewoon aannemen dat er niets maar dan ook niets van goede aanvullingen zouden kunnen komen van de oppositieleden, gewoon omdat zij oppositie zijn, daar kan ik van doodvallen ! Het is toch niet mogelijk dat je plots, omdat je in de oppositie zit, een oen wordt, een nitwit, een onbenul, een idioot... Tijdelijk weliswaar, want de kans zit er in dat je na de volgende verkiezingen in de meerderheid terechtkomt, en dan plots weer beschikt over al je geestelijke vermogens...
Om in een dergelijk systeem te functioneren, moet je wel een nitwit, een onbenul, een domoor een soepkieken zijn !
En dat is nu net wat particratie is, een systeem van ja-knikkers, van slaafse volgelingen en enkele grote manitou's...
Je ziet nu dat het systeem stilaan aan het rotten is, en dat de uitwassen van het systeem steeds groter het worden. Het steeds maar meer en meer van partij veranderen wijst op de ziekte van het systeem. Je kunt je echt moeilijk ergens thuis voelen, als je er niets mag zeggen, en moet luisteren naar wat de Manitou van de partij stelt. (eventueel "en petit comité", maar nooit in een democratisch systeem binnen de partij of binnen de ganse groep!)

Maar ach, laat me er niet meer over memmen, het helpt toch niet! De echte machthebbers binnen de partijen waken veel te goed op hun macht om het nu zo maar open te breken naar een politiek van gezond verstand en rede.

Straks MOETEN we weer gaan kiezen, en zo voelen de mensen het momenteel ook aan ! Het is niet langer een verworven recht, niet langer een deur naar democratie, en de mensen weten, wat zij ook doen, dat hun stem er in werkelijkheid heel weinig aan doet... Misschien is er toch een middel om iets open te breken??? Laat ons eens allemaal stemmen voor de partij die we nog de minst slechte vinden, maar kies dan alleen voor de mensen op de zogezegd onverkiesbare plaatsen...Als we dat massaal zouden doen, dan zouden we op zijn minst die grote manitou's van hun troon doen vallen...en wie weet, misschien gebeurt er dan wel iets dat weer op democratie lijkt...

Maar ach, ik zit te dromen, en heb nachtmerries over de dag dat het volk dit systeem niet meer zal aanvaarden, dat men massaal in protest zijn stem zal uit brengen op radicale partijen, en het failliet van de democratie zal luiden voor het echt geboren is...

Je kunt de politiek weer gezond maken, door binnen de partijen de democratie te eerbiedigen ! en dan ook het identieke systeem te volgen in de kamer, in de senaat... En door weer echt op te komen voor de waarden van de partij! Laat de liberalen echt liberaal zijn, de socialisten echt socialist, en de christen echt christelijk, de groenen echt groen en ga zo het rijtje maar af...Wedden dat dan binnen de kortste keren er geen sprake meer is van die radicaal rechtse ondingen ?

Het is zaterdag, en we zijn naar de rommelmarkt geweest... Niets gekocht, het was wel een leuke markt om eens langs te lopen, alleen waren er veel te veel kramen met nieuwe koopwaar...die niets te zien hebben met het idee "rommelmarkt".

Het weer is droog, maar mistig... straks gaan we naar tanteke, eens zien hoe het daar is.
tot de volgende ?

Merchant street (Pittsburg USA)

Image via Wikipedia

Wist je dat er in de Merchant street in Pittsburg een verdomd laag brugje was ? Nee, dan moet je googlenodig eens googlen !
Je weet natuurlijk al lang dat je met Google letterlijk door de straten van steden kunt "stappen" of "rijden", met zicht op alle huizen en kruispunten en noem maar op. Heel mooi, en het kan nuttig zijn, als je op een of ander moment in een stad wilt gaan ronddwalen, je kunt de gebouwen en bezienswaardigheden al eens vooraf gaan bekijken en nazien hoe je je toertje in de stad wilt maken... Voor mensen met een visueel geheugen, zij zullen zich de plaatsen à vue herinneren...

Maar soms loopt iets mis...
Zoals in Pittsburg, in de Merchant street...want daar is een laag brugje, waar de camera die op de wagen was gemonteerd, net niet onder kon...

Sindsdien weet iedereen niet alleen dat er daar een veel te laag brugje is, maar bovendien dat de mannen van Google slechte inschatters zijn van hoogten, en er klof tegen reden.

Ook in België zijn er al steden die ingescand werden, en ook in Nederland. Men beperkt zich niet tot Kamerika, nee, wellicht gaat met tijd en veel boterhammen heel onze aardkloot op film van Google komen te staan. En dan wordt het pas echt interessant !
Want nu zien we alleen steden, nette straten met flanerende mensen en al dan niet druk verkeer, maar dan zouden wij ook in steden komen waar aan de rand de sloppenwijken staan...Die zouden dan ook in beeld moeten komen, zodat ook dit geen ver-van-mijn-bed-show meer zou zijn, maar een gebied waar we virtueel doorheen wandelen, bijvoorbeeld op een mooie Paasmorgen, Hallelujah, de Heer is opgestaan ! - in een sloppenwijk...
Piet Huysentruyt dé TV-kok van ons apenlandje zegt dikwijls dat hij droomt van een geurenteevee, zodat je ook het eten kunt ruiken...Laat maar Pietje, ik zou niet graag in de sloppenwijken rondtoeren met de geuren er bij...
Of in een van die Indische steden, waar de doden op straat liggen tot de ophaaldienst ze komt weghalen...
Of tussen die massa mensen die rond de Kaaba wandelen in gebed tot Allah...
Maar wat minstens even interessant is, is het feit dat deze beelden tijdsdocumenten zijn !
Ik heb er geen idee van welke plannen Google in deze heeft, maar wellicht is het niet de bedoeling om die beelden ieder jaar aan te passen, we zullen enkele jaren genieten van dezelfde beelden...Hoelang ? Alleen Google mag het weten... Maar ik hoop dat ze dan in ieder geval telkens ook de oude versie zullen bewaren, voor het nageslacht... als tijdsdocumenten.
het zijn beelden van de huidig levende mens.

Heb jij thuis ook nog ergens zo'n ouden koekendoos staan, met foto's van de vorige generatie(s)? Je moet die eens in handen nemen!
Ik heb laatst zitten kijken op een klasfotootje van mezelf in het kleuterklasje, bij juffrouw Alice. Dat is nu al een tijdsdocument, want juffrouw Alice, dat was eigenlijk mevrouw Alice, en in het katholiek onderwijs van toen was dat een hoogst uitzonderlijk iets ! Gehuwde vrouwen konden immers zwanger raken, en dat beeld mocht de onschuldige kindertjes niet treffen... Maar daar juffrouw Alice niet zwanger werd, mocht ze blijven... en waren wij haar kindertjes. Het was een heel lieve dame, het feit dat we haar naam nog herinneren, mag daarvan een blijk zijn. Maar er is meer te zien op de foto, in het midden van de klas zie je de grote kachel staan, met een buis die recht omhoog liep, en dan dwars door de klas horizontaal hing opgehouden door ijzeren draden, tot waar hij verdween in de schouw. De kachel was van gietijzer, en bestond uit verschillende segmenten. In de zomer periode werd hij dan ook ring per ring weggenomen en restte er alleen een gat in de muur, weliswaar afgedicht tegen de tocht. Op fotootjes in de zomer is er dan ook geen kachel te zien... De kinderen zaten allemaal aan kleine schoolbankjes, netjes met de armpjes "over kruis", en allemaal droegen ze een stofjas (de jongens, en de meisjes een schortje.

De haren werden in die tijd heel kort gedragen door de jongens, en in de nek en de oren waren het bijna geschoren knaapjes. Als ik nu van de kapper kom, na aangedrongen te hebben op kort knippen aub, dan is mijn haar veel langer dan ik in die tijd "hoognodig naar de kapper moest", omdat mijn haar veel te lang was, we leken wel "onkuischaards". Ik heb nooit het verband tussen kuisheid en lang haar ontdekt, maar dat was de titel die we kregen...

In verhouding tot nu, waren alle kinderen toen dik. Wij vonden dat niet, maar kijk maar eens, het waren allemaal mollige knaapjes en meisjes... Dat hoorde toen zo.
Er was in de kleuterklas ook niet echt een speelhoek, want we werden er voorbereid op de "grote" school. Het enige verschil die je kunt zien is het feit dat op het bord mooie tekeningen stonden (ze waren in kleurtjes, maar dat zie je niet op de foto), en het feit dat er in de klas een zandtafel was. Je leest goed, geen zandbak waarin je kon zitten spelen, maar een grote lage tafel met een bak als tafelblad (zo'n 15 cm hoog zegt mijn geheugen me), waarin zand lag. Ik herinner me niet dat we er ooit mochten aan spelen, het was meer een soort gerief waarin er dingen gezet werden waar er nadien "les" over was. Met kerstperiode was daar een landschap in gemaakt met het stalletje in het midden...

Heel wat anders dan de kleuterschool nu ! Ook de juf droeg toendertijd een schort.
Dat bedoel ik nu met tijdsdocumenten... Dat kleine fotootje geeft een beeld van de wereld van toen. Dat fotootje vertelt veel meer dan je zou denken.

Ik heb boeken over wat men in West Vlaanderen de Bietemannen noemde en hier de Campagnemensen noemde... Het was hetzelfde, het gaat over mensen, arme mensen, tjoolaards, die om de broodnodige inkomten te verdien voor hun gezin, naar Frankrijk trokken om er de bieten te gaan "zetten" en later nog eens voor de oogst van de bieten, en nadien in de suikerfabrieken. Zwaar werk in slechte omstandigheden zonder echte slaapplaats (de schuur op een strozak) en met slechte voeding en slechte betaling van het zware werk...maar in eigen streek was geen werk, dus moesten ze wel. Je leest er verhalen van jongens van twaalf, dertien jaar, die geen woord frans kenden, maar die op de trein gezet werden, die zorgvuldig de stations telden waar ze stopten, zo wisten waar ze er af moesten, die dan door Parijs gingen op basis van een voorgezegde en van buiten geleerd parcours naar het volgende station, en daar op trein stapten naar het verre oord waar ze moesten gaan werken... Heel hun bezit in hun bezatse, een soort zak van zware stof (veelal een oud tapijt) gemaakt... De jongsten waren nog geen negen jaar oud als ze moederziel alleen meetrokken met een buur naar de Campagnes...

Je moet de foto's van toen eens bekijken! De armoe staat letterlijk op de afgebeulde gezichten van die mensen te lezen.
Vroeger dacht ik weleens dat Breughel in zijn boerenkermis een soort karikatuur van de mens schilderde, maar nee, als je die heel oude foto's van die heel arme mensen ziet, dat weet je dat de mensen zo waren, met botte afgestompte wezens... Er was niet verhevens aan de mensheid van toen!
En dan worden een deel dingen plots veel duidelijker ! Want kijk eens naar de schilderijen van de adel en de rijken op de schilderijen van die zelfde periode, en dan zie je mensen, mocht je ze een hedendaags kostuum aantrekken, helemaal niet zouden op vallen in onze wereld van vandaag !
En dan lijkt plots alles op zijn plaats te vallen, de discriminatie was dan net zo makkelijk als nu ! Nu is er discriminatie op basis van kleur van je huid, dan was het gewoon omdat de mensen van lage komaf gewoon lelijk waren van armoe, van werken, van beulen, van tjolen... Je zag duidelijk het verschil tussen de rijke en de arme, zelfs al stonden ze in hun nakie ! Armen zien er anders uit dan de rijken, de welgestelden, de goedgevoeden, want dat zal wel het grootste verschil gegeven hebben.

Je kon niet zo makkelijk uit de goot rechtstaan, je gezicht verried het al, jij was er ene van het kantje, van de richel...

Die verhoudingen werden zorgvuldig in stand gehouden, door de heersers van toen, de kapitalisten, de machthebbers, de kerk en noem maar op... (Ooit predikte hier in Mater nog de onderpastoor dat de naastenliefde achteruit was gegaan omdat er te weinig armen waren onder de bevolking...)(Dat is geen dertig jaar terug! en het onderpastoorke van toen is nu Deken in een stad hier in onze Vlaamse Ardennen!!!) Men moest zijn plaats kennen !

De strijd om vanuit de goot op te staan, moet voor de arbeiders van toen verschrikkelijk moeilijk en moeizaam geweest zijn ! Van je oren maken was je werk verliezen, geen werk was geen eten !

Jonge mensen van nu weten zich niet meer voor te stellen wat dat moet geweest zijn! Een film van Daens toont nog niet half de werkelijkheid !

Gewoon, omdat je in de film van Daens allemaal mensen ziet, zoals wij ze nu kennen, niet die lelijke afgestompte verwezen gezichten en houdingen van toen...

Daarom zijn de beelden van Google veel belangrijker dan zo maar een beeld, een foto, ze zijn tijdsdocumenten, opnamen van beelden hoe het leven nu is ! Het zijn als het ware de pyramiden van onze tijd, waar over een paar duizend jaar men zal in kijken, vol verwondering en vol verbazing.

Hoe kon de mens toen zo leven ?

djudedju


tot de volgende ?

Groen! en de seksloze mieren...

Image by phil125 via Flickr

Toen ik vanmorgen in Koens kamer mijn turnoefeningen aan het verrichten was,viel mij plots de natuur op... Het leek wel of op één dag heel de wereld plots groen was geworden !
De einder bij ons is nog voor 99 % een bomenrij, en plots zijn dat geen kale takken meer, maar mooie dikke groene mollige bomen...
De hemel was bewolkt, maar de horizon was licht, en bijna zachtroze, en daarvoor die massieve bomen. Het viel me weer op dat de meeste bomen zo mooi één geheel vormen! Als we bomen tekenen zijn we altijd geneigd die veel te takkerig te maken, terwijl heel veel bomen een afgerond silhouet vertonen, ook als ze kaal staan! Ze zijn bollig, mollig, zacht om zien.
En ik hoorde onderwijl de vogels kwinkeleren, allerlei soorten gezang dooreen, een kakafonie van heerlijke klanken, soms gestoord door een voorbijsnorrende auto.
Gisteren zag ik de eerste bijen en hommels,die brommend rondvlogen, zwaarbeladen van het stuifmeel van de laatste sleutelbloemen in het bos.
De vissen waren waren nog niet aan het vozen, daarvoor lijkt het water nog iets te koud, maar de rest van de wereld lijkt gek in een grote paringsdans verenigd.
Alles komt tot leven, alles wil van het warmere weer profiteren om een nieuw geslacht op deze aarde te zetten. De kraaien krijsten wild tegen een en sleurden de takken uit elkaars nest, al vechtend voor wat er bij massa's beneden op de grond te rapen was.
Alles leeft, alles komt tot bloei, de vele meiklokjes in het bos staan reeds met hun rijen bloemknopjes klaar om open te komen, sommige bloemknopjes bekennen reeds kleur, en zijn bijna volledig tot wit verkleurd.

... en dan lees ik vanmorgen dat er in Brazilië een soort mieren is ontdekt die zichzelf weet voort te planten door klonen... Er komen geen mannetjes meer aan te pas! De koningin zet zich op een mooie dag neer, en begint te leggen, zo maar, zonder paren, zonder enig contact tussen seksen, want er is maar een sekse...en dan zelfs zonder seksorgaan... Niks geen pret meer, nur eierleggen... djudedju...En ik die dacht dat er geen pret was aan het oogsten van het ei, maar aan het oogsten van het ei dat je zelf geplant had...(Van dichterlijke vrijheid gesproken...)

Nee, het lijkt mij maar niets, zo'n seksloze maatschappij. Ik heb al iets tegen de formule van het mierennest, waar elke mier zijn welbepaalde taak heeft, en daartoe uitgerust geboren wordt. De werksters komen als werksters, de soldaten als soldaten ter wereld, en een afwijking is genetisch niet voorzien... Lijkt mij maar niets, ik zie bij de mieren geen greintje dichterlijke vrijheid meer, gewoon geen vrijheid... Nu schaffen ze zelfs de enige leuke bezigheid in het nest af, en doen voort zonder seks... Zou Groen! dat weten ? Ik zie een Mieke Vogels en een Vera Dua wel daarvoor opteren... Dat lijken mij nu al behoorlijk aseksuele wezens...

Maar misschien zijn ze niet de enigen! Ik kan me voorstellen dat Il Papa, de Paus, en de andere kerkelijke bedienaren, dit artikel met vreugde hebben gelezen, en dat zij nu het wetenschappelijk onderzoek sponsoren om te zien of dat niet ook bij de mens kan ingevoerd worden... Geen zonden meer tegen het zesde en het negende gebod, geen poespas meer met condooms, niet meer te pillen, geen overspel meer...De mens eindelijk met kans op sukses vrij maken van de zonde en de zondeval... Vrouwen mogen appels plukken in het paradijs, er is geen bekoring meer van de slang...(Van allegorie gesproken).

Maar ik ben diep de put in!
Ik kan me het leven niet voorstellen zonder dat beetje peper en zout... Voor mij hoort het wel enkel en alleen thuis in het gezin, maar het hoort er Thuis, het is er een onderdeel van! Het is het zout in de soep.
Maar ja, als het zo ver komt, dan zijn er zelfs geen mannen meer.... Kunnen we met zijn allen gaan kijken naar Korperwelt, waar je een gevelde penis kunt bewonderen. Je weet wel, wij vrouwtjes samen, zusterlijk verenigd in een oud, een oeroud verlangen naar een onmogelijk geworden zondeke...
djudedju...

Geen gefluit van terrein afbakenende merels meer, geen fluitende kanaries, geen kraaiend haantje (Wat zet je dan op de Waalse vlag, een soepkip ?), geen brullende leeuwen meer (een vriendelijk poesje als wapenschild voor de Vlaming?)...Geen gebeurel meer van de edelherten op de heide...allemaal weg in een seksloze wereld... Ik mag er niet op denken! Had ik die mieren maar zelf ontdekt! Ik zou, in de hoop dat het de allereerste was met die nefaste afwijking, er een busje dure petrol op gegoten hebben, en het in brand gestoken hebben... want daar ligt het begin van het einde...

Weet je hoe kanker onder meer ontstaat ? De cellen in ons lichaam die planten zich voort, in een voortdurende vernieuwing van de cellen. Dit is een vorm van klonen...Uit ieder cel komt er een nieuwe identieke cel voort. Maar met het verouderen gebeurt het al eens dat er een klein foutje gebeurt in die reproductie. De celletjes die voortkomen uit die defecte cel, hebben dan allemaal dat foutje.... en dan nog een foutje, en nog eentje, en plots ontstaat er een wildgroei van foute cellen, en hebben we te maken met wat we kanker noemen...

Ik denk dat dit het mierennest ook vroeg of laat te wachten staat...Ooit komt er een koningin met een klein foutje in de genen, en dan krijgen we in de kortste keren frankensteinmieren... en Frankensteinmerels, en frankensteinmensjes...

Leuk vooruitzicht.
djudedju

tot de volgende ?

Blauwkousen

Image via Wikipedia

Volgens het woordenboek is dat een vrouw die geleerd is, of wil doorgaan voor geleerd, en van het huishouden geen kaas heeft gegeten... (Tegenwoordig zijn er veel blauwkousen zegt Opa)

Maar daarover heb ik het niet, nee, het gaat over verheugend, schitterend, mooi nieuws !
De blauwkousjes bloeien weer !
Als je nu in het muziekbos loopt in Ronse, of in Brakelbos, of in het bos van D'Hoppe (La Houppe) in Vloesbergen (Flobecq), overal zie je die bossen plots herschapen in een blauwe zee van blauwkousjes...Ofte in het nederlands: de boshyacint.
Geef het maar toe, dat blauwkousje is veel mooier dan die boshyacint !
Ieder jaar zie je mensen bloempjes plukken, die als ze er vijf minuutjes mee rondlopen, al lang en breed verslenst hangen.
Ieder jaar zie je ook mensen die wat zitten te graven om de bloempjes met knolletje en al mee te nemen voor in de tuin. Ook dit is zinloos, want waar het blauwkousje in het bosheel mooie fijne bloempjes geeft, zie je in de tuin plots gewone dikke hyacinthen staan.
Als je geluk hebt, dan zie je in hetbos plots wel eens een roos bloempje prijken, en zelfs we eens een wit. Maar die zijn in het wild heel zeldzaam.

Je kunt je niet voorstellen hoe mooi de bossen dan zijn, als je het nog nooit zag ! Het zijn hier allemaal bossen op de heuvelruggen en afdalend in de diepe valleien, het zijn bijna allemaal beuken die er staan, zodat je tussen de hoge stammen die nog niet of amper bebladerd zijn, zie je zo ver het oog reikt, die blauwe zee van bloemen... Met wat geluk, vindt je nu ook de schubwortel, die is heel zeldzaam, heel beschermd, en bijna nog alleen hier te vinden in ons landje... Het is een kleurloos (letterlijk!) plantje, heeft geen bladgroen, parasiteert wellicht op de boomwortels, en staat nu ook in bloei, met een massa licht lila-rose bloempjes, die zonder steel op de grond lijken te staan. Zonder de bloempjes zou je wellicht het plantje nooit opmerken, zo miniem en zo kleurloos...

Op de foto hierbij, zie je de beboste heuvels rond Ronse, gezien van uit de Zandstraat...

Je kunt niet geloven hoe verliefd ik ben op deze streek! Hier zijn het letterlijk "Weiden als wiegende zeeën", hier zie je, vanop de heuvelruggen, de prachtige weidse landschappen die ooit de inspiratie vormden voor een Valerius De Saedeleer, een Omer Wattez en vele, vele kunstenaars meer.Ik woon hier nu meer dan 35 jaar, en nog gaan we plots wat trager rijden om wat te genieten van het landschap. De Vlaamse Ardennen zijn prachtig, ondanks de verderfelijke Belgische lintbebouwing, kun je hier nog steeds genieten van hele stukken land, in een prachtig kleurenpalet: de donkere bossen op de heuveltop, de groene weiden, het goud van de tarwevelden, het lichtere geel van de rogge, de bruinwit gevlekte Oostvlaamse koeien die als bonte bloemen door het palet heen lopen...en daar heel beneden in de verte de Schelde in zijn brede vallei gelegen... Ook al is hij nu rechtgetrokken en van veel charme ontdaan, hij ligt nog steeds in die door de kracht van zijn water uitgeslepen vallei... Je ziet de vele en heel verscheidene kerktoren priemen boven de kladden huizen... Het valt me steeds weer op dat de kerktorens hier in deze hoek zo verscheiden van vorm zijn, de neergehurkte romaanse torens, massief, log en zwaar, de ranke gotische, de zwaardere en heel oude eerste Scheldegotiek in Pamele, maar ook de verrassende ajuinvormige top in Wannegem, die ergens doet denken aan de Russische kerktorens...Heerlijk land waar ik mag te leven !
Hier vliegt de wielewaal nog ! Een vogel die bijna ontsnapt lijkt uit een tropische volière...
Hier hoor ik het scherpe geluid van de specht, het getsjek van de merel, de vele soorten mezen die hier te zien zijn van staart mezen tot kuifmezen en al de meer gewone soorten er tussen, het winterkoninkje, de geelgors, groenvink, boomgaardvink en je kunt letterlijk blijven opnoemen, en natuurlijk de vogel van het jaar in onze streek: de bosuil...
Vandaag ga ik weer genieten daarvan !
Vandaag ga ik aan de boord van het water gezeten, kijken naar de uitlopende bomen, naar de eerste bloeiende planten in het gras, naar de schittering van de zilveren vissen aan mijn haak... Luisterend naar de geluiden van het veld...
De tractor van de boer die aan het werk is, het frele geluid van de jonge lammertjes, het gebeurel van de verre koeien... en het gekraai van een haan.

Ik ga vissen! In Wannegem ! In de heerlijkste natuur, een stukje bos midden in de rijke leemgronden, met midden daarin een vijver, stil verscholen onder de takken.

Ik ga pepé terugzien, keuvelen met hem, terwijl we beiden kijken naar de dobber op het water... en beiden "Ja" roepend, als die plots een beweging maakt: beet !

Laat de boeren maar ploegen, ik ga vissen ! In dat heerlijke land, midden in die brede vallei van de Schelde...

tot de volgende ?