Roze olifantjes

clipped from www.nieuwsblad.be

Ze zijn er toch !
Iedereen dacht dat het dronkenmaatspraat was, maar nee, de foto liegt niet, er zijn werkelijk roze olifantjes. Tenminste in Botswana...
Dat in die naam Bots en Waan lijkt voor te komen doet niets daarvan af !
Vergeet de AA, wees weer een tevreden man (vrouw) en weet dat er toch wijsheid in de kan zit, althans in de vorm van roze olifantjes uit Botswana.
Ik geef toe, er lijken veel meer grijze olifanten te zijn, maar één roze, dat is toch al genoeg om vol moed een nieuwe fles te kraken?
Al moet ik toegeven, ik ben wel al eens te diep in de fles geweest, moest soms één oog dichtknijpen om geen twee werelden te zien, maar zelf heb ik nog nooit roze olifanten gezien, ook nog geen bee-eestjes... (Weet je wat ik zie als ik gedronken he-eb? Allemaal beestjes)
Misschien had ik de kelk nog niet tot op de bodem geleegd ?

Gisteren zat ik dus in de minderheid op de Crea-dag van Ziekzorg Midden- Vlaanderen... Bij de apéritief voor de broodjes, zat ik onder meer bij Els, een dame uit Waregem die net zeven weken geleden een nieuwe knie had gekregen (nu ja, krijgen...). De dame dronk een fruitsapje, want ze nam pijnstillers, ik dronk schuimwijn, want ik neem pijnstillers, en die werkten niet zo goed...'t Mensenkind was nog geen vijftig jaar en 't was reeds haar tweede kunstknie... Zo zie je maar, er zijn er verdomd veel die pijn hebben...

't Was een toffe dag ! Er waren net 3 man en zo'n vijftig vrouwen, maar met Monique aan mijn zij waren we vlug thuis in de groep. Monique is dan ook geen gewone ! Ik ken haar al heel lang, eerst als militante van de vakbeweging (Textiel), en nu dus in de hobby. Maar Monique is een van die verschrikkelijk bezige bijen, die overal lid van is, en overal ook nog werkelijk actief is! Zij is lid van zowat alle bewegingen die hier in Mater een poot hebben, en zit ook bijna overal in het bestuur. Ze neemt deel aan alle mogelijke en onmogelijke studiedagen, en dus kent zowat iedereen ons Monique. Vermits ik in haar kielzog mee dreef, was ik al heel vlug "thuis" tussen al die madammekes...
Monique had me gezegd mijn zeepjes mee te brengen, en zij had een deel voorbeelden mee van mijn pyrografie... Het gevolg ? Volgende hobby zal ik niet alleen les geven in zeepsnijden aan onze eigen leden, er komen nog een deel gasten om de truuk te leren, en het dan te kunnen overbrengen in hun hobbykring... Van uit Gent toe !
Er waren een heel pak dames die van hun werkjes voorstelden, en een kleine uitleg gaven, die echter meestal voldoende was voor de verenigde handige Harry's (en vooral handige Hanna's)... We hebben veel goeie tips gehoord, en mooie werkjes gezien !
Na de middag was het dan de lessen... De eerste werkgroep voor ons was het verven van zijden halsdoekjes. Een heel makkelijke techniek, zodat we beiden na een tiental minuten al aan het opschuiven waren naar de tweede techniek, de verftechnieken !
Dat was interessanter, en ook iets wat heel goed doenbaar was voor iedereen ! We bewerkten, een houten kandelaar, een bloempot, een glazen potje, en werkten er met acrylverf, acrylverf met zand vermengd, witte Kalkwas, en heel donkere boenwas... Daar hebben we heel wat ideeen opgedaan !
Nadat Monique met veel pijn en miserie de trap weer afgedaald was, konden we naar de derde activiteit, het maken van de "Ijstoeter"... We moesten eerst met een karton een toeter vormen, die in model houden met wat plakkertjes, en dan daar een handdoek rond doen, en die vaststeken met spelden. De overschot van de handdoek netjes in de hoorn gevouwen, en dan moesten we de bolletjes "ijs" maken, drie washandjes in verschillende kleuren (mokka, vanille en roze in mijn geval). In die was handjes moest je wat kussenvulsel doen, daar een bol mee vormen aan de naadloze kant van het washandje en het bolletje toebinden met een draadje. In de toeter, mooi doorzichtig verpakkingetje en je had een mooi geschenkje...
En dan als laatste, de droge vilttechniek. Dat was zowat het enige wat me totaal onbekend was... De "vilt" (Het vilt?) wordt gemaakt met echte zuivere wol. De wol was er in vele kleuren voorhandig. We moesten met een koperdraadje een modelletje plooien (een bloempje, vlindertje of zo maar iets), en dan kreeg je een blok isomo en een viltnaald. Een lange naald waar iets voorbij de punt enkele oneffenheden zaten, wellicht om de wol mee te pakken in de prikbeweging, want dat was wat we moesten doen, voortdurend in de wol die op en onder ons kopreren frulletje lag. Je prikt daarmee de wol tot in de isomo, maar ook de lagen boven en onder het koperen dingetje in elkaar. Als alles plat lijkt, draai je het om (je moet trekken, want het zit echt in de isomo gedrukt) en herbegin je aan de andere zijde hetzelfde werk te doen. Je herhaalt dit enkele keren en je hebt echt iets viltigs over. Leuk, mooi, mits enkele keren oefenen en wat leren hoe je kleuren kunt mengen of juist gescheiden houden, en ook helemaal niet moeilijk. De naalden zijn wel behoorlijk duur (meer dan een euro!)

Als we gedaan hadden, hebben we nog wat zitten keuvelen en een tripel Chimay gedronken, en dan naar huis toe. Monique had haar GPS opgezet, maar waarschijnlijk had ze iets verkeerd gedaan, want waar dat ding heen wou weet ik niet, gelukkig kende ik de baan daar heel goed.

Ik ben dan ook ook netjes ten huize afgeleverd, en kon doodmoe en met pijn in mijn zetel duikelen (maar dan veel voorzichtiger).

Zo'n dag is behoorlijk zwaar voor mij, maar het was heerlijk, veel bijgeleerd, veel mensen ontmoet die veel hobby's deelden, heerlijk !

En nu zit ik alweer te bloggen, nog niet helemaal bekomen, maar vannacht heb ik goed geslapen, dus het gaat wel! Deze namiddag gaan we weer bij tanteke, en Monique zal er ook zijn, op bezoek bij haar familie... Kunnen we nog wat bijklappen.

Tot de volgende ?