Ik heb iets ambivalents met de wielerkoersen.
Ik zie het graag.
Ik volg het een beetje, als ze voorbij mijn huis komen, sta ik zelfs buiten om ze te zien.
Ik stel het ENORM op prijs, dat het gemeen - tebestuur ook zo koersminded is, en bij iedere passage alle wegen en weggetjes waar de coureurs over moeten een schoonheidsbehandeling geeft, en alle putjes, putten, bultjes en bulten netjes egaliseert.
Ik heb er een hekel aan dat de gemeente zo koersminded is, en alle kasseibanen kassei laat, en hoe schotser en schever ze in de grond steken (of liever uit steken) hoe beter ze zijn voor de koers. En hoe slechter ze zijn voor mijn auto en mijn rug.
Ik heb er een hekel aan dat meteen na de koers er zich talloze wielerterroristen geroepen voelen het ganse parcours ook eens af te leggen.
Als ze alleen zijn, of gewoon in gezinsverband dat ritje doen, dan is dat helemaal niet erg, en kan ik alleen hun lichaamsbeweging toejuichen...Maar zodra ze in groep zijn (dus vanaf twéé man !!!! voelen ze zich in groep!!!!!) dan is het geen huis meer meer te houden. Ze rijden midden op de rijweg, wellicht in de overtuiging dat de Belgische grondwet hen hierin volgt: als Tomme Boonen in het midden van de weg mag rijden, dan mag ik dat ook, iedere Belg is gelijk voor de wet).
Je komt dan met je wagen, op je dooie akkertje aan een van die vele bochten in ons mooie heuvelland, en plots moet je op je rem springen, alles geven wat je kunt, want daar doemt plots een of meer van die pseudo-renners voor je op. Denk niet dat ze je dankbaar zijn! In tegendeel, je bent een wegpiraat, en je weet niet hoe moeilijk het is zeker om op een bergop je voet weer in die klikpedaal te krijgen...
De koersen zijn weer in het land. De terroristen ook....
1 maart, mooi weer. We zitten in gedachten weer in die pijnlijke periode dat Koen in het UZ lag te Gent... Vanavond rond 20 uur is hij net 8 jaar overleden. Veerle is afgekomen met een potje bloemen voor op het graf. Van Luc (courgette) kregen we een mailtje met steun...
We zijn naar de rommelmarkt geweest, maar lukten er niet in echt los te komen.
Gek, vorig jaar passeerden die dagen iets makkelijker. Maar vergeten is niet mogelijk, die datum is niet zo erg, het is het verlies op zich. En of je nu gelooft of niet, je mist hem.
Maar laat ik je niet vervelen met leed die jou eigenlijk niet echt raakt...
We horen de helicopters hier weer boven ons heen en weer vliegen, er is weer een koers die de Vlaamse bergen opzoekt (Kuurne)...Vanaf nu zal het heel het voorjaar zo zijn, bijna ieder weekend en zelfs nu en dan in het midden van de week, passeren de koersen hier in onze mooie regio. We zijn net langs de Edelare naar huis gekomen, en langs de weg stonden de kijkers al heel dik te wachten op de passage van de renners. Deze namiddag zal de tv weer op de koers staan, en kijken wij en naar de koers, en of we geen bekenden zien op het parcours.
Zo passeert ook deze dag...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten