Drijvend.
Twee aangemeerde boten huisvesten de expo. Als ik eens tijd heb, en goesting om de verkeerschaos ter stede te verergeren, dan ga ik eens kijken. Ooit was er een expo der Bijbel in het mooie gotische stadhuis, en dat was al eens het zien waard, nu, in dat wel speciale kader, moet het ook wel de moeite zijn.
Maar vandaag is het niet te doen, je zou wellicht de boten niet eens vinden, en langs de scheldekant lopen in de huidige mist is ook niet aan te raden. In de zomer is dat niet zo erg, maar nu is het water veels te koud.
(Leuk woord hé? Veels? Lekker Vlaams)
(mijn spellingscontrole zal weer tilt slaan)
Vanavond is het dus kaas- en wijnavond. In de school bij Els, bij de nonnen, midden in de vasten gaan wijn drinken en kaas smullen ter meerdere ere en glorie van God en van de kas van de school (vooral het laatste). Het is er steeds heel goed verzorgd, en heel lekker. Ik heb er geen idee van wat het kost, want telkenjare is dat een traktaat van Bart en Els. Wel zijn we ieder jaar wat centen kwijt aan de tombola (ook al ter meerdere ere van...), maar och, dat is graag gedaan, en in sommige gevallen hebben we nog plezier met de aard van de prijzen... Als het prullen zijn, dan blijven ze bij Els, zij moet ieder jaar instaan voor het inbrengen van een deel prijzen, net zoals de andere leerkrachten. Waarschijnlijk komen dus een heel deel van de prullaria ieder jaar weer terecht in de tombola ad majorem gloria Dei....
Deze namiddag ook nog eens op bezoek bij tanteke, om de was terug te brengen en de nieuwe was mee te brengen. Ons goede daad van de week is dan ook weeral verricht. Bijna iedere week is dat een beetje jezelf overtuigen, wetende dat het mensje anders bijna geen kat ziet. En dan denk ik bij mezelf, stel dat jij het bent, je zou ook graag hebben dat er eens iemand langskomt.
En zo zal deze zaterdag ook weer voorbij zijn.
In de uurtjes dat ik niet aan de peecee doorbreng, zit ik te knutselen, zoals je weet. Nu ben ik dus volop bezig met het snijden van figuurtjes uit stukken zeep, modellen voor de volgende hobbyclub. Nu gaat het heel wat beter ! De eerste poging uit die stokoude en beenharde zeep was heel moeilijk, maar nu, uit een "vers" stuk zeep, gaat het heel vlot, en is het precies zoals ik verwachtte. Ik wist dat het perfect haalbaar moest zijn, niet omdat ik het al eens deed, maar omdat ik ooit - in een ver verleden - las dat men in de ontwikkelingslanden de kinderen leert te sculpteren met behulp van stukken zeep. Eens ze dat goed kunnen, mogen ze werken in zeepsteen, en die beeldjes kopen we dan met zijn allen in de wereldwinkel en dergelijke.
Nu is het niet mijn bedoeling dat wij werkelijk beeldjes gaan uitsnijden uit zeep, het is veeleer een modelleren van de zeep. Ik kan het misschien best vergelijken met wat je ziet als je kinderen aan het strand ziet spelen met van die "taart"-vormpjes. Ze doen er vochtig zand in, goed aankloppen, en dan omkeren, en daar ligt dan een mooi figuurtje. Het zijn dergelijke figuurtjes die we uit de zeep snijden, omdat het ook de bedoeling is dat het een stuk zeep blijft, horende bij de handdoek en de washandjes die samen een geschenk vormen... Ik ben bijna klaar met een vis, het wordt heel mooi, en is doenbaar ook voor niet beeldhouwers.
(Van die verse stukken zeep komt ook geen stof, dus volgen er ook geen homerische niesbuien !)
De grootste moeilijkheid voor de werking met de hobbyclub van Ziekenzorg, is dat we steeds zo goedkoop mogelijk moeten werken. Er zijn mensen tussen die het echt niet breed hebben, en zij moeten - net als de anderen- in de mogelijkheid zijn, om deel te nemen aan de activiteiten. Dus moeten we niet alleen dingen vinden die leuk zijn, die een mooi of leuk resultaat geven, maar moet het nog zo goedkoop mogelijk zijn. Als je je neus in een van die hobbywinkels durft binnen te steken, dan wapperen je oren bij het zien van de kostprijs van al die dingen. Dus zoeken wij vooral ideeën, en kijken dan of wij die ideeën ook kunnen uitwerken op een andere, goedkopere manier. Kan dit niet, dan gaat het in de meeste gevallen gewoon niet door. Maar u begrijpt dat dit niet zo eenvoudig is. Wij zijn dan ook voortdurend alert of we niet hier of daar bruikbare dingen vinden. Zo kijken we of we geen restjes van hout kunnen krijgen, geen reclameobjecten, die kunnen dienen als bouwmateriaal... noem maar op.
Zo heb ik ooit op de rommelmarkt een stuk of drie vleesplankjes kunnen kopen met op de ene zijde een reclameboodschap, maar de andere zijde heel bruikbaar om te bewerken met pyrografie of met verf, of als ondergrond voor een ander werkje, waarbij het vleesplankje plots een heerlijk kadertje wordt. (Mocht je dus dingen hebben liggen....)
Of mocht jij soms ergens een idee hebben opgedaan, ik sta open voor alle suggesties !
Ik struin ook internet af voor ideeën, kijk in mijn vele boeken...maar zoals gezegd, er staat een rem op inzake kostprijs. Ik ben ondermeer op zoek naar... keien. Niet van die kleine dingetjes, maar keien in de orde van grootte van een eitje van een Engels Kiekske (krielhennetjes) of groter. De bedoeling is dat wij door het beschilderen van die keien en het lijmen van keien op en aaneen, we gekke fantasiebeestjes maken, die heel leuk staan (liggen) in een bloempot. Stel je voor dat je plots een reuzelieveheersbeestje ziet zitten in een bloempot, dan kijk je toch wel even op niet ?
Je ziet, alles, of bijna alles is bruikbaar. Maar misschien heb je zelfs documentatiemateriaal, uit een verleden als hobbyïst, ook dat is uiteraard interessant.
Laat je iets horen?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten