Meneer betichtte zijn wederhelft van overspel, daar hij niet de vader kon zijn van hun laatste kind.
Mevrouw moest op den duur wel toegeven, maar hield vol dat zij nooit met een ander geslapen had, zij had "zichzelf bezwangerd (!sic!)" met sperma uit een confituurpotteke...
Nogal een geluk dat het geen indiaanse was, of diene kleine noemde Materne of Viervruchten of zoiet.
Djudedju !
Dat doet mij denken aan een boek dat ik ooit "mocht" lezen tijdens mijn studies, in 't Engels nog wel !
"The Importance of being Ernest" by Oscar Wilde (Hij Wilde wel maar kon niet).
De naam van het boek bevat meteen ook de clou van het verhaal, Ernest is een naam en beduidt ernst.
Dus een totaal onernstig verhaal over Ernst.
De schrijver Oscar Wilde, hierboven in zijn favoriete pose, was een homo, nog voor dat eigenlijk kon. Maar bij de Britten werd bij kunstenaars heel wat extravagantie verdragen, dus ook deze extravagantie van het houden van een sexgenoot.
Nu is dat algemeen aanvaard lijkt het, maar onlangs nog werd ik er door een bekommerde grootmoeder op gewezen dat haar ene kleinzoon "zo" was, en dat er in het huisgezin grote spanningen over waren...
Het lijkt er dus op dat het aanvaard, maar aanvaard is, als het over de anderen gaat, en niet ene uit het eigen nest. Grootmoeders zijn duidelijk breder van opvatting, omdat wellicht de liefde wat meer gefundeerd is en gelouterd door het leven zelf...
Het is ook allemaal een beetje snel gegaan. Ik heb nog gewerkt in instelling voor geesteszieken, en toen zat daar nog een jonge man, gewoon omdat hij homo was... De jongen was zo normaal als ik en jij, maar hij was homo, en toen (we schrijven 1968 !) was dat nog een ziekte !
Maar ik wou het niet daarover hebben. Ik wou het hebben over de ernst.
In de huidige maatschappij zie ik een bizar fenomeen!
Aan de ene kant zou je moeten stellen dat de mensen tegenwoordig veel te ernstig zijn, want ze kunnen niet meer lachen, aan de andere kant stel je vast dat er velen zijn die een totaal gebrek aan ernst vertonen, want ze nemen geen enkele taak of verplichting nog serieus.
Mensen kunnen niet meer lachen, tenzij met betaalde humor, en daarvan is het allooi gewoonlijk eerder te zoeken in de categorie spot dan wel in gezonde complexloze humor. De humor van een Toon Hermans is volkomen verleden tijd! En waar je vroeger niet kon buiten komen, of je hoorde wel weer een nieuwe wits, moet je nu op internet gaan zoeken, en daar vind je dan nog alleen moppen met baarden van hier tot ginder... Ik hoor van sommige lezers dat mijn blogjes door hen gelezen worden, omdat ik de dingen nogal op een humoristische manier vertel...de mensen zijn dus wel op zoek naar humor, maar zijn verleerd humor te hebben, zo maar, uit zichzelf.
Je ziet de mensen ook niet meer lachen...Of toch, op het feest bij de langdurig zieken zag en hoorde ik voortdurend gelach.
Die mensen waren blij eens uit hun eeuwige zelfde plek gehaald te zijn en waren content eens met velen bijeen gezellig te kunnen keuvelen over van alles en nog wat.
Raar is dat. Je weet (aan je zelf) dat daar vooral mensen zitten met pijn en/of ongemakken, en daar zie je blije gezichten. Want die mensen zijn tevreden met die "schone" dag.
De jonge mensen hebben dat niet meer, of nog niet weer, want op een of andere manier hebben ze verleerd zich echt te ontspannen, echt te onthaasten. En met de crisis verbetert dat niet ! De druk op de mensen neemt alleen maar toe, en zij hebben geen enkele manier meer om dat eens van zich af te zetten. Beide ouders gaan werken, komen 's avonds thuis, moeten nog haast je haast je eten bereiden, een en ander op kuisen, de kinderen helpen bij hun huistaak, of hen voortdurend achter de vodden zitten omdat ze hun huistaak zouden afmaken, en ploffen tenslotte, bijna uitgeput voor de TV neer, en worden geconfronteerd met zwaarwichtige duidingprogramma's, of hectische films of idiote uitputtingsslagen van kandidaten die een enorme prijs kunnen winnen, of helemaal niets, en die bereid zijn daarvoor met liefde de andere de schedel in te slaan... Heerlijke(?) spanning, maar zeker geen ontspanning! Of zoiets als Big brother, om je er aan te herinneren dat het gecontroleerd worden nog erger kan dan het nu al is...maar geen ontspanning, nee, het wordt wel zo genoemd, maar het is net het tegendeel !
En dan reageren ze, en gaan in het weekend fietsen met een grote groep, en proberen elkaar te overbluffen inzake het dure fietsmateriaal, de afgelegde kilometers of de snelheid waarmee ze de berg op kunnen...Maar ontspanning ? Ho maar...
Herken je het ?
Maar zo is het toch ! Eens rustig zitten, met alleen dingen die werkelijk eens je geest verzetten, zonder een nieuwe, andere vorm van spanning op te bouwen, dat lijkt niet meer te bestaan. Bij mensen die onder een dergelijke druk leven is het ook niet echt makkelijk! Je kent ongetwijfeld mensen die zich eens heerlijk kunnen uitleven in de tuin, die zich echt ontspannen in het tuinwerk, maar de mens van vandaag de dag kan dat in de meeste gevallen ook niet meer, in plaats van een ontspanning verandert de tuin plots in een verplichting, er MOET gewied, er MOET dringend geplant, er MOET geschoffeld.... en weg ontspanning.
Je kunt die mensen makkelijk herkennen, dat zijn de mensen die niet meer kunnen niksen. Die niet eens heerlijk plat op hun rug op het malse gras kunnen liggen met een graspijltje in de mond en kijkend naar de leeuwerik die daarboven hangt te zingen.
Zij moeten iets doen.
Ze kunnen niet meer ontspannen.
... tot de veer breekt...
En dan is de ramp compleet, want zij hebben alles op de toekomst gezet, een groot huis gekocht met een zware lening, en eigenlijk kunnen zij zich niet eens permitteren om ziek te zijn... en de ziekte brengt zelfs geen gedwongen ontspanning, maar doet de spanning nog rijzen!
Arme mensen...
Zet je eens neer, op een goede stoel met een hoge harde rechte rug, zet je netjes recht op, en adem eens heel diep in, hou je adem een paar tellen op, en laat ze dan langzaam gaan... en opnieuw en opnieuw, jezelf dwingend om langzaam en die adem te halen...
Zuurstof is een eerste vereiste om te kunnen ontspannen!
Probeer op niet anders te denken dan je eigen ademhaling, en luister naar je eigen harteklop... en stel vast dat je met die langzame diepe ademhaling ook je harteklop doet vertragen! De eerste stap naar een lichamelijke en geestelijke vrijheid !
Doe dit nu en dan, als je het kan ook tijdens je werkdag, je zult zien dat het werk je ook beter afgaat, en dus minder stress veroorzaakt !
Ooit zat ook ik in een knoop, raakte niet meer door mijn werk, kon mij niet ontspannen. Weet je wat mijn baas, René Maris zaliger, tegen me zei ? " Als het niet meer gaat, leg dan je pen neer, trekje vest aan, en ga een uurtje wandelen, je zult zien dat het daarna wel weer gaat, en dat die wandeling geen verloren tijd was !"
Ik heb het maar één keer echt gedaan, daarna was het besef van die oplossing meestal genoeg om te bekomen en mezelf te ontspannen...
En heb je al gehoord van de lachtherapie ? Gewoon hardop lachen met enkele mensen samen, eerst wat kunstmatig, maar -gek genoeg- je gaat op den duur echt aan het lachen !
Het is bewezen dat dit echt heilzaam is !
waarom zouden we het dan niet eens proberen???
Ontspannen, relaxen echt en diep...
Dat is belangrijk !
doen dus !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten