Een massale schroothoop als symbool van de huidige crisis !
Hier van mijn stoel aan mijn pc, voor het raam met vue op onze mooie Vlaamse Ardennen, heb ik eigenlijk weinig benul van de crisis... Hier gaat alles zijn gewone gangetje. Mijn wekelijkse uitstapjes naar de rommelmarkten zijn misschien wel een indicatie...Je ziet veel minder kopen dan vroeger, en de enige kraampjes die behoorlijk veel werk hebben zijn die van tweedehandse kledij. Ik zie er bijna wekelijks een verkoper van schilderijen en tekeningen, soms zelfs van schilders met naam, die daar maar staat te staan, starend in het niets, in een eindeloze verveling. De man heeft een gerenommeerde zaak, en komt met de mindere werken of liever de minder gekende werken op de rommelmarkt veilen. Soms zitten er echte pareltjes bij! Maar nu kijken de mensen amper naar zijn tentoongestelde waar.
Dergelijke artikelen zijn wellicht het gevoeligst aan de eerste symptomen van de crisis !
Ik hoor mijn collega Luc (courgette) vertellen van arbeiders die dit jaar al 11 (zegge en schrijve elf!) dagen hebben kunnen werken ! De rest was economische werkloosheid. Dat betekent niet alleen dat de mensen zich vervelen, maar ook dat er een drastische vermindering is van hun inkomen! We spreken veelal over jonge mensen, die een huisje kochten of bouwden, en nu hun leningen moeten afbetalen... De crisis weegt zwaar in een dergelijk geval !!!
Ik hoor in de winkel de mensen over de prijzen praten... ook al een symptoom...
Het is niet makkelijk een dergelijk doemdenken te doorbreken ! Aan de ene kant kun je maar weer beweging in de economie krijgen door de verkoop van de geproduceerde goederen, aan de andere kant zorgt het verminderde inkomen voor minder verkoop, en dus is er minder productie nodig. Ik stel het hier bewust heel simpel voor, maar dat is in feite de achtergrond van het gebeuren.
De bijkomende ramp zijn die 1200 Alfa's die daar staan weg te roesten! Want het gaat hem niet over die auto's, zij zijn als het ware de zichtbare top van de ijsberg! In ieder bedrijf is er normaal geproduceerd tot de aanvang van de crisis, en nu liggen er overal massale bergen voorraden van afgewerkte en nog niet verkochte goederen. Dat betekent dat je logisch gezien die dingen eerst kwijt moet vooraleer je nieuwe kunt produceren. Maar ze raken niet verkocht omdat de arbeiders niet meer kunnen werken en dus geen loon krijgen, en dus niet kunnen kopen...
Ik ken een bedrijf waar ze de stock niet meer kunnen stapelen, en moesten uitvoeren naar andere depots in het buitenland.
Om uit de crisis te geraken moet je dus die vicieuse cirkel doorbreken, en vooral het vertrouwen en dus het animo versterken van de koper. Maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Je ziet dan ook dat in dergelijke perioden de diverse regeringen massaal aan "de voorzieningen" gaan werken en investeren. Dit betekent dat ze van de crisis gebruik maken om de infrastructuur te verbeteren, en het sociale luik van de tewerkstelling te vergroten. Maar dit kost geld die er in werkelijkheid niet is, dus inflatie...
Toch lukt het telkens weer, maar ook telkens weer zie dat in een boom van tewerkstelling, er plots weer een zeepbelleneconomie ontstaat, en dus vallen we na een tijdje weer in een crisis door het ploffen van die zeepbellen...
Vroeger waren de crises veel plaatselijker, maar door de uitbreiding van de handel op mondiaal vlak, worden ook de crises steeds meer mondiaal... en dus iets moeizamer op te lossen,daar er geen enkele koopkrachtige meer over is... Uitvoer biedt geen soelaas meer.
Maar ach, we zijn er steeds uitgeraakt, we zullen er ook dit maal wel weer uitraken. We zullen wat pluimen laten die we later in een nieuwe hausse weer zullen moeten veroveren, met het gevaar dat we weer in overdrive raken en...weer aan af zijn.
Ergens is dat de gewone gang van zaken geworden, vooral omdat wij mensen, eigenlijk heel veel verder leven dan de natuur ons eigenlijk toelaat...Want dat wordt wellicht een van de volgende crises, de vaststelling dat wij alle grondstoffen hebben opgebruikt...
Maar momenteel leven wij nog steeds in een sfeer van het tegendeelgedacht...Naar ons gevoel (de wens is de vader van de gedachte) kan het nog steeds niet echt op. Men heeft nu een driedimensionele kopieermachine ontworpen... Je stopt er een koffiezetmachine in, en aan de andere kant komt er een nieuwe koffiemachine uit, een ding dat dan ook nog perfect werkt. Wat dit zal betekenen voor de tewerkstelling is één, maar het is weelicht ook oorzaak van nog meer gesmos met grondstoffen... Je moet immers de nodige grondstof in die machine stoppen om een kopie te kunnen maken...
Dit is geen loos verhaaltje, dit is nu al werkelijkheid, ook al staat het nog niet niet helemaal op punt, er zijn nu al machines die het doen !
Waar gaan we naartoe ?
We leven meer en meer in een SF-boek... Asimov wordt werkelijkheid.
tot de volgende ?
