Ik hoorde van Bart dat Ewoud last had van pestkoppen, omwille van het feit dat hij zo klein is van gestalte, ik hoorde van Veerle dat de tweeling gepest werd omwille van hun prachtige rosse haar...
Toen ik klein was, was ik een enorm teer kasplantje...Voor mijn 2 jaar had ik al een paar keer op sterven gelegen wegens "'t fleures" pleuritis, longontsteking. Penicilline was dan nog een nieuw medicament, en redde herhaaldelijk mijn leven. Toendertijd moest je om de drie uur, dag en nacht een inspuiting krijgen met penicilline... Ons moeder "sliep" dan naast mij in die mooie oude zetel, met een hoge rug die je wat platter kon zetten, en de voeten op een stoel. Door nacht en ontij kwamen dan de mensjes van het wit-geelkruis per velo of brommerke om die inspuitingen te geven. Iedere keer herstelde ik weer, en de dokter zei telkens en telkens weer dat het een geluk was dat ik kon blijven eten. Eten werd dan ook een zaak van levensbehoud voor mij, en ik was een mollige knaap om het vriendelijk uit te drukken. Bovendien was is zo gevoelig voor verkoudheden (met risico van bronchitis en longontsteking), dat ons moeder mij altijd dik induffelde en in de school ook de leerkrachten opdroeg mij steeds goed te doen kleden om buiten te spelen.
Er zijn nog fotootjes van de klas, waar je al die kleine meisjes en jongens zag in hun "schabbe" (schort, stofjas) en een dik jongetje met een dikke jas, een wollen sjaal en een muts op...dat was ikke...
Ik was dus op die manier een gedroomd object om te pesten...Toch gebeurde dat niet, om diverse redenen,
1) Pesten gebeurde dan niet zo vaak, eerder werd iemand uitgesloten, maar niet effectief gepest
2)De leerkrachten hielden dat in die kleine schooltjes heel goed in de gaten, en zorgden er voor dat iedereen altijd bij het spel betrokken werd.
3) Ondanks mijn vele ziekteperiodes (ik was soms maar alles bijeen genomen 1 trimester op drie effectief op school)was ik zowat een van de sterksten van de klas, en ik was dus niet bang om mij manu military te doen gelden. Ik was daardoor zowat opgegroeid als een vechtersbaasje
4) Ondanks al mijn afwezigheden, was ik steeds een van de besten van de klas. Ik heb je al verteld dat ik later, omdat een franssprekende voorgetrokken werd door de leraar frans, ik gewoon er alles aan deed om die "franskiljon" achter mij te houden, en dat lukte zonder problemen...
Ik heb dus nooit het gevoel gehad gepest te worden, buiten thuis, ik voelde het als een groot onrecht dat ik altijd al die dikke kleren moest aandoen...
Tegenwoordig gaat dat echter allemaal niet meer op...Toen ik de tweeling de goede raad gaf dat ze zich niet moesten laten pesten, nam vooral Gwendolyn dat ter harte, en ze sloeg op de pesters los, dat het niet schoon meer was...Maar in deze maatschappij mag vechten ook niet meer...Dus dat bleek in de praktijk geen oplossing. Ik hoorde dat Ewoud ook voor die optie gekozen had, en idemdito, hij was de dader en werd ook nog eens door de leraar in de gaten gehouden...
Dan zijn ze verwonderd dat pesten is uitgegroeid tot een groot probleem !
De enige die nu nog iets mag doen, is de verbaal sterkste... Als de verbaal minder sterker nu reageert met de wapens die hij heeft, 't zij macht, 't zij vechtkunst, 't zij negeren, dan wordt hij gestraft... Want heel het hedendaagse onderwijs staat in het licht van de assertiviteit, in het licht dus van het verbaal sterk zijn. Al de rest moet zwijgen. Mijn advies is, laat eerst de kinderen eens zelf, met hun eigen sterke punten weerstaan aan die pestkoppen, en gaat dit niet dan moet de leraar op treden, niet eerder, want een leerkracht is maar een noodoplossing, die helemaal niet altijd er bij is !
Heb geen schrik omdat kinderen eens vechten, ik heb je al verteld, Diele in ik hadden elkaar lam geklopt in het naar huis komen 's middags, en na het eten reden we samen weer naar de school. Je gaat niet dood van een blauw oog of een buil, integendeel, ik weet zeker dat al die dingen een voorwaarde zijn om op te groeien tot een normaal mens. Nu marsjeert het spel niet, omdat je aan 70 % van de kinderen hun wapens ontneemt, en die 30% verbaal sterken alle macht in handen geeft...
Maar ja, nu heeft men liever dat de jongvolwassenen zich manifesteren op manieren die zij kennen van op tv of van in hun videospelletjes...ze steken dan elkaar dood voor een prul, en het slachtoffer is iemand die ook nooit heeft geleerd zich te verdedigen tegen lichamelijke agressie, en die dus als een schaap op de slachtbank wordt gelegd.Ik geloof dat geweld zoals we dat nu kennen, voor een groot stuk te danken is aan het feit dat de kinderen zich niet meer kunnen en mogen uitleven, niet meer mogen vechten in alle vriendschap, niet meer mogen robbedoezen, niet meer mogen spelen en zich sterken...
Enkele dagen geleden vertelde ik van de chiro, daar bestonden een heleboel van de spelletjes eigenlijk uit een gevecht netjes binnen bepaalde grenzen. Wij hielden van dassegevecht, waar je moest proberen om de das, die achteraan je lijf in je riem stak, van de tegenstrever af te nemen, en hij die van jou. En denk niet dat ik dat graag deed omdat ik veel macht had, nee, want er waren er dan die helemaal geen macht hadden, maar die katterap waren, en je de das konden ontfutselen nog voor jij de kans kreeg hen goed vast te pakken. Je leerde er dus dat sterk zijn niet alleen een kwestie van macht was, maar dat je verschillende soorten kracht had. En als we op kamp gingen, dan sliepen we op een strozak, in een schuur, waar 's nachts de ratten rondliepen... Soms zag je na een dag spel niet meer wat de kleur van onze huid was, we waren veranderd in moddermannetjes, maar dan met allemaal een lachende mond en blinkende oogjes... We deden ons soms pijn, we hadden soms een blauwe plek (of meerdere)of een wonde, zelfs een waar de leider de dokter moest bijhalen om te naaien, maar dat was allemaal niet erg, en de zondag daarop stonden we daar weer. Ik heb er gekend die zelfs de plaaster rond hun gebroken arm braken tijdens het spel...In die tijd kenden we bijna nooit zo'n gewelddadige overvallen als nu...
Toch eens om over na te denken...
Enne, voor ik het vergeet, ik vond op de rommelmarkt een boek, over iets dat mij niet interesseert, maar ik kocht het voor mijn oudste zus...'t Is wel in 't engels, maar ze zal wellicht al héél véél uit de foto's en tekeningen kunnen halen...
de titel: Nyplättyä Pitsiä ( Met als engelse ondertitel: Bobbin Lace)
Fins kantwerk....
Heel mooi, je moet maar eens langs komen, het ligt hier op je te wachten.....
tot de volgende
Geen opmerkingen:
Een reactie posten