Suzanne is (een beetje tegen haar goesting) naar Lourdes. Dus wellicht is nu een van mijn trouwste lezeressen tijdelijk van het net verdwenen...
Zus heeft zich ingeschreven om een vriendin plezier te doen, maar nadien kreeg ze al maar meer spijt van die beslissing. Maar wedden dat het een fantastisch reisje wordt ? Dat is meestal zo, en het is ook logisch, als de verwachtingen hoog gespannen zijn, dan is de werkelijkheid gewoonlijk minder dan de droom, maar omgekeerd is dat ook het geval ! Als je verwachtingen heel laag zijn, dan is de werkelijkheid wellicht iets beter dan het verwachtte, en kan de pret niet meer op ! Dus, zus, 't zal allemaal wel meevallen, alleen, ik mocht dat niet van tevoren schrijven, want dat zou misschien de oorzaak zijn van het hoger stellen van de verwachting, wat dan weer aanleiding...juist, ja...
Maar dat is nog maar eens een van de wonderlijke dingen van de menselijke geest... De kracht van de geest is onvoorstelbaar ! Alleen is het doodjammer dat we die zo moeilijk bewust kunnen instellen op iets. Of misschien is dat wel juist goed, wie weet wat we er anders zouden mee uitspoken.
Ik heb vanmorgen al, mijn nieuwe pennen (dobbers) eens nagezien, en ik vond er slechts een drietal die stuk waren, de 136 andere zijn in goede staat ! U leest geod, 136 stuks ! En zeggen dat er boven ook nog een paar reserves liggen, ik denk dat ik nu zo'n onuitputtelijke voorraad van 150 pennen en meer heb liggen. Nu ja, wellicht zie je straks Luc, en misschien ook pepé, en heel misschien zelfs Willy aan het water zitten met pennen uit mijn voorraad... Nee, dat is geen wonder, het is zo dat wij nogal makkelijk elkaar bijstaan, zoals het echte vrienden past. Luc heeft nu al enkele pennen die hij van mij kreeg in gebruik, en ik ben daar heel gelukkig om, want ik voel nog altijd een beetje schuld bij het feit dat hij telkens al mijn bazar naar en van het water draagt. Bovendien delen we wel meer dan dat, de lokspijs wordt de ene keer door mij, de andere keer door Luc gekocht, maar meest door mij, omdat Luc meest instaat voor de aankoop van de vleeswormen. We rekenen en tellen niet, we doen het gewoon, naargelang het past en gewoon als vrienden ondereen. Luc gaat uiteraard meer vissen dan ik, en dus worden wormen en lokspijs ook benut als ik er niet ben, maar dat is toch maar normaal, vriendschap is niet iets wat je afmeet, bovendien moet je vriendschap geven, als je alleen vriendschap zou krijgen, dan kan dat niet bestaan, in vriendschap is éénrichtingsverkeer onmogelijk !
Vandaag is het schitterend weer, niet te warm, maar toch zonnig, en vooral heel helder ! De regen van de voorbije dagen heeft het stof uit de lucht gehaald. Het groen is weer echt groen, en de erwtjes voor mijn deur groeien dat je het ziet. Tussen haakjes, Lukske, ik heb ze nog maar één keer zien sproeien, dus dat valt reuze mee.
Boven op het terras kijk ik elke dag met veel genot naar de vele soorten vetplantjes in mijn plantenkuipen, plantjes die nu massaal aan 't bloeien zijn/gaan. Ik zie witte sterretjes, gele sterretjes en ook zachtroze, bijna zalmkleurige bloempjes. Sommige hebben een gewoon bloemstengeltje, maar andere wroeten zich naar boven in een echte vetplanten stijl, met een korte massieve stengel, en dan nog omringd met de oorspronkelijke rozet waaruit dan de bloemen komen piepen. Regelmatig ga ik dan op het terras, om die kleine pracht eens van dichtbij te bekijken, en meteen het onkruid er van tussen te halen. Van waar komt dat onkruid toch? Zelfs als alles heel netjes is opgeschoond, staan er twee dagen later al weer piepkleine onkruidjes te drummen. Ik vermoed dat het kleine en fijne zaad met de wind wordt meegevoerd, die het dan lieflijk(?) neer laat, precies in mijn bloembakken.
Nu ja, zo heb ik ook altijd iets om te doen. Misschien is het wel een soort van therapie, en mag ik om de twee drie dagen weer pijn beoefenen boven die bloembakken. De laatste tijd gaat het echt niet schitterend op pijngebied... Ik weet wel, ik mag in plaats van twee, rustig drie van die zware pijnstillers nemen, maar ik heb daar schrik van, ik heb het gevoel dat ik dan niet meer echt zelf leef, maar in gang gehouden wordt als een mekaniekske dat telkens weer opgewonden wordt, zodat het weer wat kan bewegen tot de veer ten einden is...en dan weer wat opwinden met een nieuwe pil...Nee, dank u wel... Je denkt wellicht dat ik overdrijf, maar echt, met die pil leg je niet alleen de pijn wat stil, je hebt echt het gevoel dat ook de alertheid en de oplettendheid en de viefheid onderdrukt worden, en dat zijn nu net de dingen waar ik zo héél erg van hou ! Daar zit ook mijn inspiratie om te tekenen en te fantaseren... ik wil niet dat dit stilgelegd wordt.
Stop ! niet zagen
Naast mij ligt mijn voortuintje, en ik zie dat reeds enkele hydrangea's (hortensias) op kleur beginnen te komen. Met de regen en de vroege warmte, staan er honderden knoppen die langzaam groeien tot de gekende mooie halve bollen bloemen. Het zal weer een zee van bloemen worden, tenminste als er geen te lange en te hete droogteperiode komt, want dan verdorren er heel wat van de bloemen. Ieder jaar komt dan Gudrun, van De Groene Verbeelding, om bloemen, die ze dan gebruikt in bloemstukken.
Ooit heeft mijn buur hier eens een hollandse wagen met twee mannen weg gejaagd, die bezig waren met het stelen van de bloemen. Denk je nu ook, typisch hollands ? Nochtans dat is niet waar, mij lijkt de situatie in nederland beter dan hier...Ik zag daar een stapel kranten voor de winkel liggen, met een sigarenbakje er naast, om het geld voor de krant in te stoppen...Ik zie dat hier niet gebeuren ! Wel in een besloten groep, zo paste ik dat systeem altijd toe bij de bijeenkomst van de gepensioneerde bestuursleden, en ik had altijd geld over, nooit te kort. Maar zo maar, langs de straat ???
En toch !!! Niet zo ver van hier is er een boer die aardappelen verkoopt. Hij zet zakken van 5, van 10 en van 25 kilogram in een tuinhuis, en aan de muur hangt de prijs geafficheerd, naast een spaarpot waar je het verschuldigde geld moet in stoppen. Ooit kon ik niet gepast betalen, en ik belde aan. Volgens de boerin hadden ze ook maar één keer een tekort gehad...Dus misschien zijn ze hier ook door den band wel eerlijk ???En heb ik alleen maar slechte gedachten?
Nu ja, mijn excuses, ik weet zeker dat mijn lezers en lezeressen allemaal echte doorbrave en eerlijke mensen zijn, en vooral héél geduldig, anders zouden ze niet telkens weer mijne blog lezen en blijven lezen....
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten