...en reeds zie ik bladeren die bijna volledig zijn opgegeten door de lindepijlstaartrups. Een beest dat er uitziet als een aliën, een extra terraans dier.
De vlinder die er uit voortkomt is ook zo wat speciaals...Bijna motachtig dik lijf.
Maar ! Het is stilaan een verdwijnende vlindersoort, dus van mij mag hij blijven, en dat doet hij nu al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan één stuk door. Waarschijnlijk dus inteelt dat het niet schoon meer is, maar who cares, laat de beestjes maar onkuisheid bedrijven, als dat de manier is om de soort in stand te houden.
Ik stel me bovendien grote vragen over inteelt... Wij kregen steeds maar weer ingestampt dat dit niet mag, grote en grove gevolgen kan hebben voor het nageslacht (en ze hebben wellicht gelijk, al de slechte eigenschappen komen ook versterkt uit die inteelt, zie maar naar de koningshuizen en den adèle...) Maar toch!
Als we nu zoveel rassen hebben van diverse diersoorten, dan is dat door een zeer zorgvuldig vastleggen van bepaalde eigenschappen...Dat vastleggen gebeurt hoofdzakelijk door inteelt !
Stel, ik krijg door een plotse fout in de dna van één van mijn kiekens plots een groene kip... Dan zal ik die zorgvuldig terugkruisen met haar eigen vader, in de hoop dat het defecte gen van die kant komt, en ik die groene kleur meteen kan vastleggen. Lukt dit niet, dan zal ik de kip nu laten paren met een van haar eigen zonen, in de hoop dat ik zo nog enkele groene kippen zal bekomen, of op zijn minst kippen die drager zijn van het groen-gen...en zo voort en zo voort...dus inteelt dat het niet schoon meer is ! Zodra wij dan de verervingsvoorwaarden hebben kunnen vaststellen, aan de hand van de resultaten, kunnen wij weer sporadisch vreemd bloed inbrengen om het nieuwe ras/kleur vast te leggen en te versterken.
Ik heb een gek voorbeeld genomen, maar de werkwijze is correct ! Zo wordt het steeds gedaan ! Zo moet het !
Als we dan kijken naar de diversiteit van de rassen in paarden, koeien, honden, kippen, dan kun je niet anders dan bewondering hebben wat er te bekomen is met een selectieve teelt. Neem nu de honden, die komen allemaal voort uit de wolf...Bekijk dan eens de chihuahua naast een ierse wolfshond... Het is niet meer te begrijpen hé dat ze allebei van dezelfde voorouders komen?
Idem met de kippen. Men heeft na het ontdekken van de aziatische enorme kippen jaren lang gedacht dat er ooit nog eens ergens een reuzekip moest hebben geleefd in het wild, men kon zich niet indenken dat alle kippenrassen voortkwamen uit dat kleine bankivahoen...Nu, met de mogelijkheden van dna onderzoek en zo, heeft men moeten toegeven dat er maar één voorouder is van al die kippenrassen: dat schuwe bankivahoen, een bosvogel. En dat wilde hoen legt per jaar een tiental eieren...Kijk nu eens? Kijk eens naar de koeien...
En nu pas gaan de deuren open! Nu is men heel stillekens en voorzichtig (?) begonnen met genetische manipulatie.. Men heeft nu al varkens die licht afgeven in 't donker !
Eigenlijk is dat dus niet echt nieuw, vroeger moesten we wachten op een toevallige mutatie, en die dan zorgvuldig vastleggen, nu leggen we die mutatie zelf in de plant, in het dier...in de mens ???
Men heeft nu al planten die resistent zijn tegen bepaalde ziekten, maar men weet niet wat het gebruik van die planten zal veroorzaken op lange termijn... Men is bezig met de kweek van varkens met "menselijke" organen...Maar bouwt men op die manier geen brug voor de typische ziektverwekkers van de varkens, die op die manier zullen kunnen muteren naar nieuwe mensenziekten???
We spelen met dingen waarvan we de mogelijkheden en de gevolgen op geen enkele manier kunnen voorzien... Oh ja, er zal wel veel goeds uit voort komen, maar even zeker komen er moeilijkheden uit voort, moeilijkheden waarvan wij maar één ding weten, ze zijn nieuw, nagelnieuw, dus weten we op geen enkele manier hoe we ze kunnen bestrijden. We zijn stillekens aan bezig met de overwinning te behalen op kanker, stap voor stap gaan we vooruit, maar wat komt er na de kanker ? Wat zijn we nu zelf aan 't veroorzaken???
Denk niet dat we de zege zullen halen op ziekte en dood, voor iedere stap die wij zetten, zetten de ziektes en de dood ook een of meerdere stappen... Het lijkt wat op dat kinderspelletje van in den tijd..."Dododopiano!" Hij die aan was stond met zijn gezicht naar de muur en zei, op zijn zelf bepaalde tempo dododopiano, en keerde zich dan plots om. Degenen die hij zag bewegen moest terug helemaal naar de overkant van de muur. De kunst was om de muur te "tikken" op het moment dat hij die aan was, met zijn gezicht naar de muur stond... Bij de bevechting van ziektes is het ook zo, we zien er velen bewegen, en sturen ze terug naar af, maar iedere keer we ons omdraaien zien we er steeds dichter en dichter komen...
Jongejongenstoch, wat zijn we weer zwaar op de hand vandaag...en we komen van die absurde rups in mijn linde... Hoe doe ik dat toch telkens weer ? Wellicht lees ik te veel, en blijven er te veel van die doemscenarios in mijn grijze cellen hangen...
Ik ga eens moeten beginnen met het schrijven van science fiction, daar kan ik mij uitleven in dergelijke doemscenarios, alleen is het moeilijk te verantwoorden dat je het schrijft in een uitstervende wereld voor een publiek dat dan al lang dood is...of niet ?
Dat doet mij denken aan die boeken die ik in leen kreeg van Mieke, ze zijn spannend, maar zo onwaarschijnlijk...zo...buitenzintuigelijk, dat het mij niet echt voldoet. Kijk, in een echt goed boek moet ik mij kunnen inleven, moet ik eigenlijk "in het boek zitten", hier kon ik dat niet, er waren te veel punten waar in ik dacht "dat kan niet"...Ik geloof niet in een deus ex machina... en een volledig verlamde, die alleen het hoofd kan bewegen, die dan terwijl hij iets in een andermans oor fluistert, plots zijn hoofd zo'n zwaai geeft en zijn tanden zet in de slagader van die man, en hem doodbijt...???? Sorry, leuk geschreven maar te on-echt... Het waren twee spannende leuke boeken, maar voor mij...neen, niet echt mijn ding. Sorry, Mieke.
Oh, ik heb Mieke leren sudoku-en, en las op haar blog dat ze nu besmet is met het virus... Ik kan het niet helpen, maar ik vind het ook zo leuk, en zo spannend om telkens weer de oplossing te vinden...of bij de heel moeilijke soms een keer ...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten