donderdag - heel gewoon???

Vandaag moet ik nergens naar toe. Oef ! Het lijkt er dus op dat het de eerste "gewone" dag is van de week !
Natuurlijk is het dan geen schitterend weer, eerder regenachtig, en zeker niet warm. Nu ja, ik moet niet buiten, dus dat is niet zo erg.
Gisteren heb ik nog een leuk "avontuur" beleefd, dat ik vergeten had in mijn opsomming...

Iedere morgen sta ik op, en ga ik plichtsgetrouw naar het toilet, een inspanning doen, om het dure schijtmiddel te doen renderen...Meestal gaat dat redelijk vlot, soms iets moeilijker, en heel af en toe gaat het niet... Gisteren was het zo'n dag... Ik zat een half uur vruchteloos (nu ja, vruchten...) te duwen, maar noppes. Ik maak me daar niet echt druk om, gaat het niet, de volgende dag is de hoop (l'espoir) dus te groter... Zoals iedere morgen, ga ik terug naar de slaapkamer, doe mijn pyamavest uit, en weeg me, op het electronische weeg toestel, op 100 gram nauwkeurig...
Ik ga dus naar de lavabo, pak mijn tandenborstel en de tandpasta, en begin mijn dagelijkse poetsbeurt. Terwijl ik zo bezig ben, voel ik plots dat "het" komt, dus, ik met het schuim op de lippen op het toilet gaan zitten (Want als ik niet onmiddellijk reageer, dan gaat de kans onherroepelijk voor bij !) en ja hoor ! De inspanning wordt beloond met een voldoening gevende grootte van ...awel, van dinges hé, je weet wel.

Naderhand poets ik mijn tanden verder, en na het spoelen denk ik, hoeveel zou dat nu schelen in gewicht ??? En ik terug naar de slaapkamer, de weegschaal terug van onder de kleerkast getrokken met mijn tenen, en hop...400 gram ! Vierhonderd gram zwaarder ! ZWAARDER !!!! En ze zeggen dat een electronische weegschaal zo nauwkeurig is !! Klote !

Terwijl ik me nadien stond te wassen, begon ik te lachen, eigenlijk had ik geluk ! Vermits mijn stront duidelijk lichter was dan de lucht (-400 gr !), kon ik dat ding evengoed van het plafond hebben moeten schrapen...

Dat ze mij maar niets meer vertellen over de grote nauwkeurigheid van die weegschaal ! Die dingen zijn niet beter dan de vroeger mechanische, die gaven je een goede indicatie van je kilootjes, en die moderne doen dat ook, alleen doen ze gesofisticeerd met cijfertjes na de komma, maar die duidelijk niet echt kloppen. Je bent verwittigd, geloof het maar niet als je denkt dat je 100 gram verlicht bent...Begin het maar te geloven als je echt een kilo verliest, en je dat dan nog enkele dagen na een kunt zien op je weegschaal !

Toen ik het aan Anny vertelde, zat ze ook te grinniken met de drol op het plafond...

Vanmorgen kreeg ik een mailtje van Claude, over de filtersystemen voor de tuinvijver. Ik heb hem omstandig geantwoord, want filtersystemen zijn mij wel bekend, na al die jaren aquarium en tuinvijver. Ik heb hem wel vergeten te vertellen, dat algen ook kunnen verwijderd worden met speciale middelen, te koop in de handel, maar wat belangrijker is, er is ook een chemisch middel in de handel, die het zweefvuil in het water doet samenklonteren, in deeltjes die wel door de filter worden tegengehouden. Alleen, ik vind dat middel niet in ons belgiekske (toch niet in mijn buurt), ik breng dat telkens mee van in Nederland. Voor de liefhebbers, het zijn plastic flacons met een blauw etiket, de naam is: FLOCULANT PLUS (Microbe-lift) De tekst er op is in het Engels, en het komt van de "Ecological Laboretories" Cape Coral FL 33909 (Florida ???)
Ik heb het al gebruikt in mijn aquarium èn in mijn vijver, en het is echt goed ! Het vergroot de zweefdeeltjes, die dan of in de filter blijven hangen, of naar de bodem zakken en blijven liggen.


Voila, na dit technisch rapport, terug naar de dingen van alle dagen...Vannamiddag ben ik toch niet thuis, ik kreeg een foontje van Lea, en we hebben afgesproken dat wij deze namiddag eens bij hen op bezoek gaan. Lea en Mandje zijn oude vrienden, van de weinige die nog steeds regelmatig contact houden, nog uit de tijd van het werk. Ik kan die mensen op één hand tellen. Ik hoorde dat indertijd van pa, hoe vlug de mensen je vergeten als je uit het midden verdwijnt, en ik kan het alleen maar bevestigen. Als je dan zelf minder goed weg kunt, en een deel niet meer kunt bezoeken omdat je de afstand niet meer aankunt, dan gaat dat verlies nog een stukje rapper. Ik verwijt die mensen niets, want ik herinner me te goed, toen ik nog werkte, hoe moeilijk het was om eens tijd te maken om bij een zieke op bezoek te gaan. Eigenlijk voel ik mij veel meer beschaamd omwille van mijn tekortkomingen toen, dan om deze van de anderen nu...Ik krijg terug wat ik zelf heb gezaaid denk ik dan bij mijn eigenzichzelvers. Nochtans weet ik nu verdomd goed hoe belangrijk dat menselijk contact is, als je zelf uit de boot bent gevallen door ziekte of zo iets. Ik kan je maar vragen, aan raden om zelf niet zo dom te zijn van je vrienden te vergeten en niet te bezoeken als ze eens ziek zijn, het is belangrijk voor hen...en misschien valt dan bij jou niet de bal terug op je eigen hoofd.

Voila, ik ga sluiten, Heb je al gezien dat we met rasse schreden de 500° editie van deze blog naderen??? Soms lees ik wel eens een stukje van maaaaanden geleden, en zit ik te grinniken met wat ik allemaal al gebroebeld heb...en soms denk ik...tedju, ik zou dat eens moeten uitprinten, zodat het blijft bestaan...

tot de volgende ?

heel kort...

Vanmorgen naar de apotheek, naar de bank van tante en naar de post voor het afhalen van een aangetekend schrijven...voormiddag bijna weg !
Deze namiddag moet ik met mijn auto naar de garage voor smeren en onderhoud...Ik weet niet wanneer ik terug ben, maar je ziet, géén tijd om eens goed te bloggen...Ook al waren er kleine dingen des levens die het vermelden waard zijn, zoals, weet je dat in de post van Oudenaarde er 6 loketten zijn, waarvan er twee open zijn? Dat je ticketjes moet trekken om op beurt te gaan? Dat er 7 wachtenden voor mij waren, en 12 na mij, en dat je in de achtergrond van de lokettenzaal bediendes ziet staan keuvelen???
Dat men mij in de bank een tip gaf voor nog een andere mogelijkheid om de belastingen te minderen? (Anders dan pensioensparen) ? Dat ik nog eens naar de apotheek terug moet voor de preparaten en voor wat niet voorradig was, en dat ik meer dan 150 eurootjes mocht neerleggen voor al dat vergift ????
Je ziet, stof om uren over te zeveren, en dat op een dag dat ik geen tijd heb !

Nu ja, je zult het dus moeten doen met de korte versie, zonder doorspekking van ironische en/of sarcastische opmerkingen... tot de volgende ???

Rood = doorrijden

Deze morgen zijn we naar Auchan te Leers gereden. Op één plaats moet ik daar de spooroverweg dwarsen. Het licht was rood, de slagbomen naar beneden, maar een brave rijkswachter (nog hoofdzakelijk in zijn oud uniform !?) zwaaide om ons er door te drijven. Later hoorde we op de radio van de elektriciteitspanne te Moeskroen, misschien was dat een ver uitlopend gevolg ???
In Auchan zelf waren ze blijkbaar bezig met de grote voorjaarskuis, her en der hingen er grote knalrode borden om je de weg te wijzen naar goederen die (tijdelijk ?) verzet waren...Ik moet eerlijk zeggen dat we blijkbaar geen plafondkijkers zijn, want wij hadden die borden natuurlijk niet gezien...Tot een vriendelijke winkeljuf er ons op wees... Daardoor hebben wij iets langer dan anders gewinkeld. (en is deze blog weer al eens later dan normaal - maar wat is nog normaal?)

Ik heb vandaag geen pijn, ook het winkelen ging me redelijk af, en na de drink-pauze was ik weer min of meer in orde. Oef !.

Morgen moet ik mijn auto binnen doen voor de jaarlijkse smeerbeurt. Vermits ik niet aan het aantal km kom, heeft men mij aangeraden om toch minstens één keer per jaar de wagen te laten smeren...Als ik denk aan vroeger, dan moest ik om de maand, anderhalve maand naar de smering. Niet alleen dat ik zoveel meer reed, maar ook de smeerbeurt moest vroeger na veel minder km dan nu plaatsvinden. Ook is het verbruik van brandstof veel minder dan vroeger, bovendien is de tank iets groter, en zo moet ik maar één keer in de maand tanken. Het zou nog minder vaak kunnen, maar ik rij nooit de tank leeg, er is altijd nog ongeveer 1/4 van de tank vol. Als ik het zo bekijk, dan zou ik waarschijnlijk in één rit van hier naar Spanje kunnen rijden zonder bij te tanken... Ik ben ooit eens met de auto naar spanje gereden, maar ik zou het niemand aanraden ! Ik herinner mij nog levendig hoe ik, na de terugrit bijna niet meer op mijn benen kon staan bij het thuis uitstappen... Men moet mij niet vertellen dat je dan nog echt normaal reageert op de verkeerssituaties !

Als ik nu rijd, dan wordt ik gewaar dat ik bijlange niet meer zo stout ben als vroeger, ik rij veel trager en reageer steeds heel vroeg op de komende situaties. Waar ik vroeger, als ik de lichten voor de voetgangers op rood zag springen, wat meer gas gaf om toch nog door te zijn, laat ik nu mijn wagen rustig uitbollen... Ook als ik roodlicht voor me zie, laat ik al ven ver mijn gas los, om traagjes uit te bollen, en met wat geluk zelfs niet te moeten stoppen...Onlangs hoorde ik een uitzending op de radio over zuinig rijden met de wagen, ik denk dat ik dat nu (na al die jaren !)eindelijk doe... Ik rij rustig, hou mijn toerenteller in de gaten, en trek rustig op, en zo mogelijk rem ik ook rustig af. Bovendien schakel ik behoorlijk vroeg op een groetere versnelling, zodat ik zo vlug mogelijk een een traag toerental rij, en dus minder verbruik...Tot spijt van die Fangio's die achter mij rijden...(Ik vraag me af of die snelrijders uberhaupt nog weten wie Fangio was ???)

Vanmiddag hebben we dan maar een stuk baguette gegeten (Wat wij Frans brood plegen te noemen, maar in Frankrijk zijn alle soorten brood frans hé ?)met een homp boter op...Meer moet ik dan niet hebben, aan dat heerlijke brood heb ik dan genoeg. Wat is het toch dat brood zo lekker maakt als het van een andere bakker komt??? Want het is niet alleen het geval met frans brood, als je brood koopt bij een andere bakker dan de gewone, dan smaakt dat brood altijd véél beter ??? Wat is dat toch ???

Zo is het met veel dingen... Als je ergens in la douce france een lekker glas wijn drinkt op een zonnig terrasje, dan smaakt dat verrukkulluk, dan neem je een paar van die flessen mee naar huis, om die sfeer nog eens naar believen te kunnen op roepen, maar dan smaakt die wijn plots niet meer zooooo vurrukkulluk ??? Hoe komt dat toch ?Zelf de foto's die je daar nam, geven je niet het beeld dat je daar had? Hoe komt dat toch ??? Ik ontdekte wel, dat als je breedbeeld-foto's nam, het beeld al veel beter weergeeft wat het toen was, en misschien zit daar het antwoord op een heleboel van die wondere vaststellingen: we verwachten niet die smaak van de wijn, maar de smaak van de wijn in die zon op dat terrasje...we verwachten een totaalbeeld...Bij brood is het ook zo iets, we verwachten een ander smaakaccentje, en dat krijgen we dan ook...

Ik heb weer een ganse voorraad flessen aperitief meegebracht, aperitief, alleen voor mij ! Ik drink (bijna) iedere dag, voor het middageten een glas of twee aperitief, maar dan wel aperitief zonder alcohol. In ons belgiekske is daar niet veel keuze in te vinden, terwijl ik daar van één merk, 4 verschillende soorten vind... en ze zijn nog naar mijn smaak ook, een ietsje bitter, zoals ik het graag heb.

Ik drink heel weinig alcohol, alleen als Luc (vis) komt, dan kraken we een flesje wijn, en de vrijdag, als Bart komt drinken we ook iets...Voor de rest drink ik meestal geen alcohol houdende drank. Niet dat ik er iets op tegen heb, maar met al die pillen denk ik dat het een niet nodige bijkomende belasting zou zijn voor mijn lever...en ik zou niet graag ook nog eens daarvoor moeten gaan dokteren....

Voila, ik ga er mee stoppen... Wat zou Suzanne nu aan het doen zijn, ginder ver, in Lourdes ??? Waar zit/staat/ligt ze nu (ik denk niet dat ze ergens hangt...of misschien eens aan de toog? Hoewel ik dat mij moeilijk kan voorstellen bij ons Suzanne...). Misschien zit ze nu voor de Grot (met hoofdletter) te bidden dat haar lippen daveren...

Tot de volgende ?????

- 1 lezer ?

Suzanne is (een beetje tegen haar goesting) naar Lourdes. Dus wellicht is nu een van mijn trouwste lezeressen tijdelijk van het net verdwenen...
Zus heeft zich ingeschreven om een vriendin plezier te doen, maar nadien kreeg ze al maar meer spijt van die beslissing. Maar wedden dat het een fantastisch reisje wordt ? Dat is meestal zo, en het is ook logisch, als de verwachtingen hoog gespannen zijn, dan is de werkelijkheid gewoonlijk minder dan de droom, maar omgekeerd is dat ook het geval ! Als je verwachtingen heel laag zijn, dan is de werkelijkheid wellicht iets beter dan het verwachtte, en kan de pret niet meer op ! Dus, zus, 't zal allemaal wel meevallen, alleen, ik mocht dat niet van tevoren schrijven, want dat zou misschien de oorzaak zijn van het hoger stellen van de verwachting, wat dan weer aanleiding...juist, ja...

Maar dat is nog maar eens een van de wonderlijke dingen van de menselijke geest... De kracht van de geest is onvoorstelbaar ! Alleen is het doodjammer dat we die zo moeilijk bewust kunnen instellen op iets. Of misschien is dat wel juist goed, wie weet wat we er anders zouden mee uitspoken.

Ik heb vanmorgen al, mijn nieuwe pennen (dobbers) eens nagezien, en ik vond er slechts een drietal die stuk waren, de 136 andere zijn in goede staat ! U leest geod, 136 stuks ! En zeggen dat er boven ook nog een paar reserves liggen, ik denk dat ik nu zo'n onuitputtelijke voorraad van 150 pennen en meer heb liggen. Nu ja, wellicht zie je straks Luc, en misschien ook pepé, en heel misschien zelfs Willy aan het water zitten met pennen uit mijn voorraad... Nee, dat is geen wonder, het is zo dat wij nogal makkelijk elkaar bijstaan, zoals het echte vrienden past. Luc heeft nu al enkele pennen die hij van mij kreeg in gebruik, en ik ben daar heel gelukkig om, want ik voel nog altijd een beetje schuld bij het feit dat hij telkens al mijn bazar naar en van het water draagt. Bovendien delen we wel meer dan dat, de lokspijs wordt de ene keer door mij, de andere keer door Luc gekocht, maar meest door mij, omdat Luc meest instaat voor de aankoop van de vleeswormen. We rekenen en tellen niet, we doen het gewoon, naargelang het past en gewoon als vrienden ondereen. Luc gaat uiteraard meer vissen dan ik, en dus worden wormen en lokspijs ook benut als ik er niet ben, maar dat is toch maar normaal, vriendschap is niet iets wat je afmeet, bovendien moet je vriendschap geven, als je alleen vriendschap zou krijgen, dan kan dat niet bestaan, in vriendschap is éénrichtingsverkeer onmogelijk !

Vandaag is het schitterend weer, niet te warm, maar toch zonnig, en vooral heel helder ! De regen van de voorbije dagen heeft het stof uit de lucht gehaald. Het groen is weer echt groen, en de erwtjes voor mijn deur groeien dat je het ziet. Tussen haakjes, Lukske, ik heb ze nog maar één keer zien sproeien, dus dat valt reuze mee.

Boven op het terras kijk ik elke dag met veel genot naar de vele soorten vetplantjes in mijn plantenkuipen, plantjes die nu massaal aan 't bloeien zijn/gaan. Ik zie witte sterretjes, gele sterretjes en ook zachtroze, bijna zalmkleurige bloempjes. Sommige hebben een gewoon bloemstengeltje, maar andere wroeten zich naar boven in een echte vetplanten stijl, met een korte massieve stengel, en dan nog omringd met de oorspronkelijke rozet waaruit dan de bloemen komen piepen. Regelmatig ga ik dan op het terras, om die kleine pracht eens van dichtbij te bekijken, en meteen het onkruid er van tussen te halen. Van waar komt dat onkruid toch? Zelfs als alles heel netjes is opgeschoond, staan er twee dagen later al weer piepkleine onkruidjes te drummen. Ik vermoed dat het kleine en fijne zaad met de wind wordt meegevoerd, die het dan lieflijk(?) neer laat, precies in mijn bloembakken.

Nu ja, zo heb ik ook altijd iets om te doen. Misschien is het wel een soort van therapie, en mag ik om de twee drie dagen weer pijn beoefenen boven die bloembakken. De laatste tijd gaat het echt niet schitterend op pijngebied... Ik weet wel, ik mag in plaats van twee, rustig drie van die zware pijnstillers nemen, maar ik heb daar schrik van, ik heb het gevoel dat ik dan niet meer echt zelf leef, maar in gang gehouden wordt als een mekaniekske dat telkens weer opgewonden wordt, zodat het weer wat kan bewegen tot de veer ten einden is...en dan weer wat opwinden met een nieuwe pil...Nee, dank u wel... Je denkt wellicht dat ik overdrijf, maar echt, met die pil leg je niet alleen de pijn wat stil, je hebt echt het gevoel dat ook de alertheid en de oplettendheid en de viefheid onderdrukt worden, en dat zijn nu net de dingen waar ik zo héél erg van hou ! Daar zit ook mijn inspiratie om te tekenen en te fantaseren... ik wil niet dat dit stilgelegd wordt.

Stop ! niet zagen

Naast mij ligt mijn voortuintje, en ik zie dat reeds enkele hydrangea's (hortensias) op kleur beginnen te komen. Met de regen en de vroege warmte, staan er honderden knoppen die langzaam groeien tot de gekende mooie halve bollen bloemen. Het zal weer een zee van bloemen worden, tenminste als er geen te lange en te hete droogteperiode komt, want dan verdorren er heel wat van de bloemen. Ieder jaar komt dan Gudrun, van De Groene Verbeelding, om bloemen, die ze dan gebruikt in bloemstukken.
Ooit heeft mijn buur hier eens een hollandse wagen met twee mannen weg gejaagd, die bezig waren met het stelen van de bloemen. Denk je nu ook, typisch hollands ? Nochtans dat is niet waar, mij lijkt de situatie in nederland beter dan hier...Ik zag daar een stapel kranten voor de winkel liggen, met een sigarenbakje er naast, om het geld voor de krant in te stoppen...Ik zie dat hier niet gebeuren ! Wel in een besloten groep, zo paste ik dat systeem altijd toe bij de bijeenkomst van de gepensioneerde bestuursleden, en ik had altijd geld over, nooit te kort. Maar zo maar, langs de straat ???
En toch !!! Niet zo ver van hier is er een boer die aardappelen verkoopt. Hij zet zakken van 5, van 10 en van 25 kilogram in een tuinhuis, en aan de muur hangt de prijs geafficheerd, naast een spaarpot waar je het verschuldigde geld moet in stoppen. Ooit kon ik niet gepast betalen, en ik belde aan. Volgens de boerin hadden ze ook maar één keer een tekort gehad...Dus misschien zijn ze hier ook door den band wel eerlijk ???En heb ik alleen maar slechte gedachten?

Nu ja, mijn excuses, ik weet zeker dat mijn lezers en lezeressen allemaal echte doorbrave en eerlijke mensen zijn, en vooral héél geduldig, anders zouden ze niet telkens weer mijne blog lezen en blijven lezen....

tot de volgende ?

visgerief

Vrijdag, voor ik naar tanteke reed, ben ik nog eens naar haar huis geweest om papieren te halen voor de ziekenlijke kas. Daarbij ben ik natuurlijk ook eens langs geweest bij Ivan en Chantal, de buren die gras en ander klein onderhoud op zich nemen. Ivan is ook een fervent visser, en hij had begin van de week een buitengewone vangst gedaan....
Hij dacht eerst dat hij een van die verderfelijke plastic-zakken aan de lijn had, maar dat ding bleef maar komen en komen... Tot zijn verbijstering haalde hij er een compleet leefnet uit, van de beste kwaliteit ! Zo'n leefnet die in onvergankelijke nylon is gemaakt, zonder knopen of iets er in, zodat de vissen zich niet kunnen kwetsen. Vermits Ivan zelf al zo'n leefnet heeft, heb ik het cadeau gekregen... Het enige dat er aan ontbrak was de opvijsbare stok om het net bij je te zetten. Maar Ivan had nog zo'n stokken op overschot, en zo kwam ik in het bezit van een prachtig leefnet ! Dat was iets wat ik nog niet had !

Vandaag ging ik naar de rommelmarkt te Velzeke, altijd een zeer mooie markt, en daar vond ik twee sigarenkisten vol met allerlei pennetjes en pennen om te vissen... Ik weet niet hoeveel er in zitten, maar 't zijn er veel ! en allemaal in de grootte die ik van doen heb om op bliek en co te gaan vissen. Normaal kosten die dingen veel geld, en nu heb ik er voor de rest van mijn dagen aan een appel (zelfs zonder ei).

Ik ga dus weer eens moeten lijntjes monteren... Ik heb er al enkele die gesneuveld zijn, dus, nu met de nieuwe pennen, is het de moment !

Het was op de rommelmarkt niet warm, er hing aan de deur van de apotheek een thermometer te pinken dat het maar 14 ° celsius was...dus niet warm voor de tijd van het jaar. Nu, zolang het niet regent, is dat genoeg om te wandelen op de rommelmarkt.
Tussen haakjes, weet je dat de graden celsius eigenlijk niet waren zoals wij dat nu doen ? Nee, het was precies omgekeerd ! O graden was het kookpunt van water op zeeniveau, en 100 graden was de temperatuur van het vervriezen...Na zijn dood heeft men de cijfers omgedraaid, en het algemeen gaan gebruiken...Algemeen is veel gezegd, nog heel wat landen werken met Farhenheidt (schrijfwijze ???), on lijkt dat raar, maar eigenlijk is die verdeling veel nauwkeuriger dan die van ons, omdat er tussen vriespunt en kookpunt gewoon meer eenheden zitten.

Je ziet, aan alles zijn er voor en nadelen...

Anny is de laatste dagen aktief als eksterverjager. Iedere keer als ze ziet dat er eksters in de nabijheid komen van het nestje van de tortelduif in onze tuin, gaat ze buiten gaan roepen om ze te verjagen. En dan moet ik iedere keer horen naar de story van die stoute eksters. Eén keer heb ik gezegd dat dat de natuur was, één keer maar, want ik kreeg meteen slechte punten.

Voila, genoeg voor vandaag ! tot de volgende ?

vervuiling

Vanmorgen zijn we naar de rommelmarkt geweest in Gentbrugge. Het is opvallend hoe zeer de wegen vervuild zijn ! Overal zie je lelijke borden, met nog lelijker koppen op, van verzuilde en vervuilde politiekers. De meesten presenteren zich met wat moet doorgaan voor een sympathieke glimlach, maar bij de meesten is duidelijk dat het een spierbeweging betreft die ze van nature uit niet vaak maken... Nochtans, als je het hen vraagt, beweren zij zonder uitzondering dat het een ernstige zaak is waarvoor zij willen gaan. Dat krampachtige in de glimlach is dan misschien nog een winstpunt???

Er is in de politiek ook een duidelijke verandering bezig, op meer dan één vlak, er is de duidelijke verzuiling van de niet-confessionelen, tegen de confessionele partij. Heel gek is dat je de meeste islams momenteel vindt bij de niet-confessionele vleugel, wellicht om dat die ook iets tegen de confessionelen hebben die niet van hun geloof zijn. Lang zal dat ongetwijfeld niet duren, want dat betekent dat binnen die partij een groep aan het groeien is, die nog veel principiëler is dan de katholieke confessionelen, waar de principes al heel wat afgezwakt zijn onder druk van wetenschap en welvaart...

Maar er is nog een tweede vernieuwing in de politiek bezig ! Een heel belangrijke ! Als men vroeger in een partij een echte kopman gevonden had, een echte stemmentrekker, een volksheld als het ware, dan zorgde die dat er in zijn eigen partij zeker geen troonopvolger aanwezig was, want zijn positie moest gevrijwaard blijven. Zo kunnen we allemaal voorbeelden geven van nieuwe sterren aan het firmament, die veroordeeld werden tot ééndagsvlieg, en daarna met wortel en al uit de partij verwijderd werd... Nu gebeurt dat niet meer of bijna niet meer ! We maken kennis met een nieuw fenomeen ! Als er nu zo'n nieuwe vedette opstaat, dan placeert men die nu in een ander kiesarrondissement, waar hij zich eerst moet inwerken (goed voor zijn bescheidenheid en tot bevordering van zijn werkkracht) en waar hij dan, zonder de koning te storen, zelf koningske mag worden. Uitvinder van dit systeem is meen ik de vld, die er zo in lukte in enkele jaren bijna overal te beschikken over echte stemmen-kanonnen...

Het bewijs was geleverd dat dit systeem beter was dan het stelselmatig vermoorden van de kroonprinsen...Dus zie je nu het fenomeen overal bij alle partijen.

Het is leuk om op een afstand te bekijken, maar tot hun spijt hebben de politiekers de laatste tijd heel wat van hun pluimen verloren ! Sinds de uitzendingen van uit de kamer en dergelijke, zien de mensen te veel dat daar bijna niets zinnigs gebeurt, en dat dan nog gebeurt met een minimum aan inzet en aan aanwezigen...

Ergens is dat te betreuren... Het is een symptoom te meer dat de maatschappij aan normvervaging lijdt, en dat die normen doelbewust vernietigd worden.

Als vroeger een rijkswachter betrapt werd op een misdaad, dan werd dat binnenskamers geregeld, slechts heel weinig mensen wisten er van. Dat betekende dat het imago van de rijkswacht ongeschonden bleef, en dat de gewone man zijn eerbied voor het gezag ongestoord kon behouden. Nu nagelt men die mensen publiekelijk aan het kruis, en ondergraven zo het ganse gezagsorgaan. Naar mijn gevoel moet dat ook ! Als men geen enkel orgaan meer heeft die dirigeert, dan is het duidelijk dat de massa in alle richtingen zal uiteen zwermen...

Oh, ik ken de argumenten, en ik geef ze gelijk, die een gezagsfunctie uitoefent, die moet bij overtreding dubbel getsraft worden dan de niet-gezagsdrager bij de zelfde overtreding, maar dat wil niet zeggen dat het publiekelijk en gepaard aan afbraak van het gezag moet gebeuren !!!!

Het verschijnsel is niet nieuw, ik was nog jong, of heel in het begin gehuwd, toen de gazetten vol stonden van een dievenbende bestaande uit politieagenten en ongeveer gelijktijdig een bende van rijkswachters die drugs dealden.... Het mopje van de dag was dan de vraag: "wat is het verschil tussen een dief en een drugsdealer ?' Antwoord: De dieven rijden in een camionette met blauwe strepen, en de drugdealers in een camionette met rode strepen....

Dan reageerde ik wat onwennig, zag ik ergens dat men bezig was met de ondergraving van het gezag, en dan al kreeg ik tegenwind met die mening...Maar toch, we zijn ondertussen zo ver dat er geen werkelijk, geen automatisch gezag meer uitgaat van het uniform...En ik ben daar nog steeds niet gelukkig mee !

Het zit allemaal in het zelfde plan: vervlakken !

Denk er maar eens over na...Of ken ook jij geen slachtoffer er van? Ja hé ? Ook jij kent mensen die gelijk hebben, maar geen gelijk krijgen !

Slaap er maar eens een nachtje over...tot de volgende ?

tanteke of de litanie zonder einde

Vandaag gaan we weer naar tante, de was gaan ophalen.
Ik heb je al verteld dat op de dool is, dat ze denkt dat ze thuis is, enz...enz....
Nu is er een kozijntje langs geweest, en ze heeft hem verteld dat daar goed is, dat ze thuis in dat groot kot toch niets kon doen, en dat ze daar alles heeft wat nodig is !!!Ik krijg de sterke indruk dat ze bewust of onbewust een spelletje aan 't spelen is met de brave burger (Je weet wel een onderdaan van zijn sajemeid Verhofstaat)

Of ze is bij wijlen dada en bij wijlen bij, of ze leurt er mee !

Enfin, wat doe je er aan??? Ik heb al eens gebeld naar de notaris om te weten wat we moeten en/of kunnen doen, maar dat is niet mijn ding ! Het is dan allemaal zo ingewikkeld en zo moeilijk, dat het niet te doen is ! Ik zal de zaak de zaak laten, en hopen dat dat goed is...

Ik hou nu alle documenten bij van de betalingen, en buiten de normale zijn er heel weinig, de betaling voor het onderhoud van tuin en woning, en nu en dan wat waspoeder en wasverzachter en dergelijke. Kledij en zo heeft ze voorlopig nog meer dan genoeg, dus dat is geen probleem. Het enige dat me tegengaat is dat er geen één, maar dan ook geen één ooit heeft gevraagd of zij ook iets kunnen doen...

Enfin, als katholijke burger denk ik dan maar dat ik er mijn hemel mee verdien, maar dat is al even onstoffelijk als de hulp van die anderen...

Heb je gezien/gehoord dat ze weer slecht weer geven voor het ganse weekend ? 't was ne keer goed hé, en die boeren hebben de boel weer eens serieus naar de verdommenis geholpen hé ! 't Is altijd 't zelfde, bij de boeren is 't nooit goed, is 't warm, 't is te warm, is't droog, 't is te droog, is't nat, 't is te nat...und so weiter, und so weiter...

Ik heb mij al dikwijls afgevraagd hoe het weer moet zijn om goed te zijn voor de boeren, en heel wat geleerde bollen hebben zich ook al over die vraag gebogen (vooral in 't licht van het bouwen van een kweekstation op onbewoonde planeten), maar niemand is er ooit in gelukt om een goed antwoord te vinden, nochtans is het antwoord heel simpel ! Ik ken het antwoord al jaaaaaren, het is te schrijven in één woord !

ANDERS

en dat is al ! Je doet het op een manier, en dan doe je het anders, in de wetenschap dat het eigenlijk nog anders moet, dus dat doe je daarna, maar je weet.... Wedden dat het dan perfekt marsjeert????

Van marsjeren gesproken, er is een wandeltocht bezig, de wankelaars passeren hier voorbij mijn deur, alleen al in kleine groepjes. Ze hebben er prachtig weer bij, en je ziet dan ook de meest bizarre hoofddeksels, gaande van hoedjes, over petten en petjes, naar een zakdoek met vier knoopjes op de hoeken. Dat komt, omdat wandelingen in de weekdag, hoofdzakelijk gewandeld worden door gepensioneerden en geprepensioneerden, en bij velen is de haardos al wat dunner, en moeten de hersenen beschermd worden tegen overkoken met een of ander deksel, hoofddeksel...

De wandeling start hier in Mater, en vertrekt in twee richtingen, alnaargelang de afstand die de wandelaars kiezen...In Horebeke zag ik een controlepost, en vlak daarna was er weer een splitsing, al naargelang de gekozen afstand. Controlepost ? denkt u ongetwijfeld ? Ja, met laat er zijn deelnemerskaart afstempelen, ten bewijze van het feit dat u het ganse parcours hebt afgestapt...Als dat het geval is, dan wordt de afstand in uw wandelboekje bijgeschreven... Dat wandelboekje is voor velen eigenlijk een soort trofee, het bewijs dat zij nu al twee keer de afstand van de volledige aardomtrek hebben afgestapt. Ik kan dat weten, ik had ook zo'n wandelboekje, en ook ik keek wel eens naar mijn behaalde kilometers... Je ziet bij die wandelaars ook heel wat types... Je hebt er die komen stappen, omdat ze weten dat die mooie dame daar ook zal zijn, en ze wandelend de kennismaking en avances voort kunnen zetten, er zijn wandelaars die het parcours afleggen al sightseeën, en genieten van de natuur en het mooie van de omgeving, er zijn de sportievelingen, die flink doorstappen, om hun fysieke peil op te krikken, er zijn zelfs snelwandelaars, die zo snel stappen, dat hun manier van gaan een beetje lachwekkend aandoet, en er zijn er die gewoon de afstanden afstappen in de hoop dat er in de volgende controle weer van die lekkere trappistenbieren zijn...

Maar allemaal hebben ze deugd van hun wandeling, en bij allemaal gaat de deugd verder dan het fysieke. Het doen van een ding die zo sterk afwijkt van het dagdagelijkse, dat doet altijd deugd. Het enige wat mij spijt, is dat ik niet intens genoeg dat gevoel van voldaanheid heb opgeslurpt...nu kan ik alleen nog genieten van het zien van de deugd van anderen, en daar is dan altijd een tikje weemoed, en een tikje jalousie bij....

Op mijn lindeboom heb ik één tak gezien met afwijkende bladeren. Op die tak is bijna ieder blad aangetast door een gek iets, er staan op de donkergroene bladeren precies rechtopstaande bleekgroene pinnekes. Het zal wellicht iets zijn zoals de gallen, maar ik weet toch niet precies welk beestje dat rare ding veroorzaakt...weet jij het? Laat eens horen? Dank !

Voila, ik ga er mee stoppen, de pijn neemt weer toe, dus remmen dicht.
tot de volgende ?

oeie aie

Ik ben weest vissen, en 't was goe weer, zon !
'k Ben verbrand ! Oeie aie !

Gek is dat !
Vroeger verbrande ik omzeggens nooit, ik werd meteen roodbruin, zoals mijn vader. Niet zoals Luc (vis) die meteen zwart-bruin wordt, en met zijn zwarte haar meteen een italiaans tintje krijgt. Nee, ik wordt altijd roodbruin, zoals pa zaliger...Maar nu ben ik verbrand !

En dat is GEK !
Ik zal u zeggen waarom, in het begin dat ik ziek thuiszat, en dagelijks inspuitingen kreeg en diverse pillen slikte, stelde ik vast dat ik plots allergisch was aan de zon ! Als ik in de zon liep, dan kwam ik vol bobbels te staan. Ik dacht, nu heb ik de ziekte van ons moeder geërfd...en in de zomer slikte ik nog een pilletje meer op de zonnige dagen, om de bobbels te vermijden... Maar toen ik massa's maagzweren kreeg, werd mijn pillenregime drastisch aangepast, en verdwenen de inspuitingen, en oh wonder ! Ik mocht weer in de zon lopen, ik werd weer mooi roodbruin, zonder bobbels ! Ah zo, dacht ik bij mijn eigen zichzelves, die bobbels waren dus een bijwerking van een van die vroegere medicamenten...
Nu werden mijn medicamenten in de pijnkliniek meerdere keren dooreen gehusseld, en plots verbrand ik ???

En zeggen dat al die medicamenten eigenlijk bedoeld zijn voor de pijn in mijn rug en aanverwante sectoren...

Ik zit hier nu, met armen en handen die overgelopen zijn naar de sosjelisten! Gelukkig dat mijn gezicht grotendeels bedekt is met haar, en de rest in de schaduw zat van mijnen hoed, anders zat ik hier schuldig te blozen zonder schuldig te zijn...
Gek is ook dat ik nu de zon veel beter voel, ook al zit ik binnen en in de schaduw, dan gisteren in de zon aan het water.

Herinner jij je nog de pastoors en de nonnekes van vroeger? Toen de pastoors nog pastoor waren, en de nonnekes nog non waren??? Reeds van ver herkende je ze aan hun ambtskleed ! De pastoor in zijn zwarte soutane en op zijn hoofd die typische hoed, een grote platte schijf, met daarop een halve bol. Die hoeden waren dan ook nog harig, en het haar was netjes rond gekamd. Als hij die hoed afnam, dan zag je op zijn achterhoofd zo'n klein rondje, zo'n 5 cm diameter, die glad afgeschoren was. (Bij oude pastoors werd dat alsmaar groter...) Ze waren herkenbaar en erkenbaar. En toen kwam het concilie, en mochten ze op eens een net grijs burgerpak dragen, in het begin nog met de romeinse kol, en met een kruisje op de revers gespeld...Maar alras verdween die romeinse kol ook, en iets later zag je andere kleuren dan het stemmige grijs opduiken, en nu moet je heel goed zoeken om er nog ene te vinden met een allesverraden kruisje op de revers...

Maar vind je ook niet dat ze met hun ambtsgewaad ook hun waardigheid hebben afgelegd ? Ik wel, er is iets verdwenen, er is iets weg...

Zou dat niet een beetje de hekel zijn tegen de hoofddoek en dergelijke? Willen we niet hebben dat de herkenbaarheid, en vooral het opvallen in de menigte verdwijnt voor iedereen? Willen we niet hebben dat wat innerlijk beleefd wordt uiterlijk moet verdwijnen, zodat het een volledige en stille dood kan sterven???

En het stopte niet met de geestelijkheid, of met het zichtbaar beleven van de godsdienst, neen, het gaat almaar door, almaar verder...

Kijk maar eens naar de postbodes, de politie en noem maar op...En zeg nu zelf, was de rijkswachter van vroeger niet veel imposanter, en dus automatisch meer eerbied afdwingend ????

We gaan naar een schijnbare vervlakking van de maatschappij, maar mispak u niet, het is maar een vernislaagje, het is in feite een verschuiving van het aspect macht. En het symptoom van deze ziekte, want het is een plaag, is het steeds sneller toenemen van het aantal wetten en reglementen... Het is niet toegelaten te telefoneren in de wagen (tenzij handsfree), je mag wel je hond naast je hebben in de auto, maar ze zijn nu al bezig aan een nieuwe wetgeving die het roken in de auto, voor de bestuurder zal verbieden, en binnenkort ook voor de inzittenden???

Alles maar dan ook alles komt in handen van een steeds meer betuttelende overheid, die onder het mom van bekommernis voor het welzijn, steeds meer ingrijpt in wat ooit het eigen leven was van de mens.

De macht glijdt naar de politieker, en de rechters worden aangeduid door de politiekers, en zaak is rond. Diktatuur ? Bah neen, tenzij je beseft dat diktatuur niet noodzakelijk vanuit één man moet gebeuren, het kan ook best vanuit een groep, bijvoorbeeld een paarse groep, of een ander kleurtje... En denk niet dat je met verkiezing nog iets kunt veranderen aan die zaken... Ze hebben het systeem zo verbouwd, dat er nooit nog één partij kan heersen, met andere woorden ze hebben ook ingebouwd dat ze een of meerdere partijen kunnen weren... Het cordon sanitaire is niet alleen tegen het vlaams blok, kijk en luister maar eens goed, hoe ze bezig zijn andere partij(en) stilaan buiten de regeringsdeelname te werken...

Maar ja, dat ik hier zit analyses te maken zal daar wellicht niets aan veranderen, mijn stem zal gewoon bekeken worden als de stem van de eenzame die huilt in het woud.

tot de volgende ?

visioen

Toen ik vanmorgen heel vroeg eens het raam uitkeek, zag ik dat de wereld weg was...Alleen nog mijn huis en het huis van de buren was er nog...alleen zijn garage was wat dizzy, hopelijk is er niets aan zijne auto.
Ik stel vast dat de wereld nu en dan ons laat stikken. Wellicht een beetje letterlijk, en hij (of zij - heeft de wereld een geslacht?)en is hij zelf eens wat frisse lucht gaan gappen (geen drukfout). Ondertussen hangen wij dan daar ergens in the middle of nowhere...
Ik zat rustig op mijn wc, dit allemaal te bedenken, wetende dat de zon de wereld wel weer op zijn plaats zou duwen, met of tegen zijn gedacht...Nu ja, als het juist is wat ze vertellen over de zon als een gloeiende brandende bol vol kernsplitsingen, dan zal die wel geen compassie hebben met de slechte lucht op de wereld...vandaar dat wij niet ongerust moeten zijn, hij komt wel, willen of niet, terug onder onze voeten.

Nu is de mist al weer uit mijn hoofd en uit mijn wereld verdwenen, en kan ik u vertellen over het beeld dat bij mij is opgekomen...

Het leven is als een legpuzzel, waar we stukje na stukje zoekend bijpassen tot een volledig en mooi beeld...Maar soms wordt er plots een stuk van je puzzel weggepakt, ruw, zonder rekening te houden met beeld of compositie, zelfs zonder rekening te houden met de verdere opbouw van de puzzel...En dan wordt je puzzel nooit meer af, je probeert wanhopig de resterende stukken van je puzzel nog bijeen te houden, desnoods met slechtpassende stukjes, maar je wil het binnen het kader van macht houden...Soms lukt dat niet eens, ik zie nog hoe moeder wanhopig zat te trekken aan de stukjes om ze toch aan een te houden, maar het lukte niet volledig...Ook bij mij is de verbinding tussen de stukjes losse puzzel maar zo en zo, ook ik hou ze bijeen met alle middelen, met niet passende of amper passende stukjes toch een brug bouwend, wankel, maar tot op heden houdt het nog...Tot op heden heb ik daarin meer geluk dan ma,...maar één van die bijna losse stukjes, zit zelf al met scheuren en gaten...Makkelijk is het niet, de puzzel van het leven is een moeilijk iets, in het begin was het eenvoudig, met duidelijke kleuren en vakken, maar nu worden de stukken altijd maar grijzer en altijd maar eentoniger, wat het niet makkelijker maakt om in een te passen...en een boze wind probeert dan ook nog de stukken weg te blazen en uiteen te jagen...

Geen optimistisch beeld hé, maar ik zit weer in één van die dagen, een van die dagen dat al het verdriet om het verlies dat we leden weer op ons afkomt...Gewoon, door een hengel in handen te nemen, een hengel die nog van Koen was. Gek? Ja...maar ik kan er niets aan doen.

Deze namiddag gaan we vissen, misschien waaien dan de wolken uit mijn hoofd.

Ik heb al mijn oude pull aangetrokken (Suzanne zit nu te zuchten), maar ik kan toch moeilijk met mooie kleren aan die slijmerige vissen vastnemen, en soms op mijn kleren krijgen hé zus ???Trouwens, Uw en mijn vader deed ook zijn oude broek en oude vest aan om aan 't water te zitten. Ik zie dat grijze vestje die iets te krap geworden was voor mijn ogen... Jij niet ???

Oh ja, ik heb vanmorgen ook iets plezants bedacht...
Weet je waarom de brug tussen Vlamingen en Walen zo moeilijk te bouwen is ?
Als de walen ik bedoelen schrijven ze je...

Goed hé ?
(Mochten er zijn die hem niet snappen, dan kan ik hen verwijzen naar volwasseneneducatie...)

Voila, genoeg voor vandaag, ik ga mijn aas gereedmaken..
tot de volgende ?

beslommeringen

Vandaag moest ik met Veerle mee (!) om alles in orde te brengen voor het pachten van de woning en om haar pacht op te zeggen... Er zal één maand dubbele huur zijn, maar dat kan helaas niet anders. Nu ja, dat geeft dan ook de tijd om alles te verhuizen. En zo was ik vandaag niet in de mogelijkheid om op het normale tijdstip te bloggen...nu al voor de tweede opeenvolgende dag. Het heeft zelfs aan een draadje gehangen, of ik kon helemaal niet bloggen, wan Luc belde om te gaan vissen...Maar kort nadien begon het te regenen, zodat het vissen in het water is gevallen (vissen horen daar thuis).
Maar je begrijpt dat het van her naar hot lopen is... Dat her zal wel van hier komen, waar komt dat hot vandaan? Nazicht in het spreukenboek: Hot is rechts, haar is links... Naar mijn gevoel komt dat van de boeren, als die met de paarden werkten, was dat ook van hot hot hot, en van herre herre (Haar)....Voila, opgelost !
Het educatieve van deze blog is niet te schatten !

Rest alleen nog de vraag van waar (uit welke taal) deze woorden stammen??? Als er iemand is die dat kan oplossen????

Ik heb vannacht eindelijk weer eens een goede nacht gehad, en vanmorgen ben ik opgestaan als een nieuwe, mijn pijn is in één nacht terug naar zijn normale peil gezakt ! Joepie !

Morgen wordt het dus visdag, als het weer ok is...

Vanmorgen op de weegschaal...1 kgr bijgekomen...Ik weet bij ondervinding dat dit gelukkig niet blijvend is, maar gewoon het gekke verschijnsel dat het vreemde eten bij mij nog véél trager de darmen passeert dan anders...Morgen of overmorgen is dat weer weg, maar je ziet dat anders eten een enorme invloed heeft op je gestel.

Gisteren zag ik in een winkel een mooi jasje hangen, maar zoals zo dikwijls vond ik weer mijn maat niet...Neen, niet mijn dik zijn is het probleem, ik kan jasjes vinden voor mensen die heel wat dikker zijn, maar blijkbaar heeft de gemiddelde gezette burger wel buik, maar geen schouders... Het merendeel van de jasjes zitten veels te krap aan de schouders...Op het communiefeest van Ewoud, zat ik bij een van de schoonbroers van Bart, en die is ook zo breed, en hij heeft de zelfde moeilijkheden als ik heb, hij gaat meestal naar sportwinkels, daar hebben ze meestal wel gerief voor de breedgeschouderden???Ga ik toch eens nakijken, misschien is mijn moeilijkheid dan wel opgelost.

Vroeger was er in nederland een winkelketen die gespecialiseerd was in de grotere maten, zowel voor de héél lange, of de heel brede, de dikke of juist de heel korte mensen...Maar die keten is op een dag verdwenen, en ik vond nog nergens een opvolger. Nu ja, tot op heden vond ik wel nu en dan iets wat mij én bevalt én past, dus who cares ?

Ik ga stoppen, het middageten is er, tot de volgende ?

friendelijke pliesie

Zo nu en dan maken Anny en ik een uitstap, eens een shopping dag, 's morgens op de markt, dan wat winkelen en 's middags eens lekker gaan eten. Daar wij houden van de lekkere hollandse komeinekaas, liefst knaroud, stappen wij wel eens richting Nederland...

Op de gewone marktdag is het al niet zo eenvoudig om een parkeerplaats te vinden die niet ver, liefst in het centrum ligt, maar nu was er ook nog eens kermis, en de markt was op een van de parkings...ik moet er dus geen tekeningetje bij maken hé...

Plots zag ik een P-plaatsje voor gehandicapten, daar ik de nodige kaart heb, zoef, mij daar netjes gezet...Maar in de stadje moeten de gehandicapten ook betalen voor de parkeerplaats, en dus stond daar zo'n kloteparkeermeter.

NU, niet getreurd, ik stopte één euro in dat ding, maar niets bewoog... Meer eurootjes had ik niet bij, trouwens ik was niet van plan om de nederlandse staatskas eigenhandig weer op poten te zetten, dus vroeg ik aan de dame van de winkel die net aan het vervloekte paaltje werkte, wat ik nu kon doen...
"Oh, mneer, as ik jou was, 'kzoch een ander perkeerplaatsje, anders setten se je er so op... " Ik keek nog wat vertwijfeld naar de gleuf waar mijn euro in verdwenen was, en plots zag ik twee politiemensen naderen... De redding...dacht ik.

Ik legde de zaak uit, en de politie bekeek aandachtig de meter, maar daar bewoog niets... Hij haalde sijn mobieltje uit sijn sak, en belde te pefoegde dienst meteen effen op. Hij explikeerde te saak, en wij krgen te horen tat ze er meteen aan souden komen (waaraan, dacht ik nog). Maar ik moch rustig plijven staan, se hadden het aan te pefoegde parkeerdienst gemeld. Zou ik niet een attestje van u kunnen krijgen om aan mijn raampje te leggen? Nee, meneer, so'n formeliertje hadden se niet, maar hij wilde me wel een priefje cheven waar ik self de poodschap kon op fermelden...So gesegd, so gedaan...
Toen we naar de markt wandelden, kwamen de voor ons wandelende pliesieagenten de man fan de parkeermeters al tegen, en ze legden mijn zaak uit. Voor alle zekerheid hield ik de man ook nog maar eens aan, maar hij bevestigde dat ik eerst netjes mocht winkelen, dat het voor hem en zijn collega's in orde was met mijn briefje en de verdwenen euro...
Brave pliesie !
In de namiddag, na ons middagmaal, kwamen we de pliesies nog eens tegen. We hadden ondertussen wel al weer centjes in de nu gemaakt meter gestopt, en ze groeten ons friendelijk, met de hand aan de pet! Friendelijk, ech, friendelijk.

Eerlijk is eerlijk, ik denk niet dat er bij ons veel flikken zijn die zo vriendelijk en zo behulpzaam zijn...en het is hier nochtans ook een toeristisch stadje....

Voila, 't was een kortje, maar ik ben gekresseveerd van al dat shoppen...
tot de volgende ???

pesten

Ik hoorde van Bart dat Ewoud last had van pestkoppen, omwille van het feit dat hij zo klein is van gestalte, ik hoorde van Veerle dat de tweeling gepest werd omwille van hun prachtige rosse haar...

Toen ik klein was, was ik een enorm teer kasplantje...Voor mijn 2 jaar had ik al een paar keer op sterven gelegen wegens "'t fleures" pleuritis, longontsteking. Penicilline was dan nog een nieuw medicament, en redde herhaaldelijk mijn leven. Toendertijd moest je om de drie uur, dag en nacht een inspuiting krijgen met penicilline... Ons moeder "sliep" dan naast mij in die mooie oude zetel, met een hoge rug die je wat platter kon zetten, en de voeten op een stoel. Door nacht en ontij kwamen dan de mensjes van het wit-geelkruis per velo of brommerke om die inspuitingen te geven. Iedere keer herstelde ik weer, en de dokter zei telkens en telkens weer dat het een geluk was dat ik kon blijven eten. Eten werd dan ook een zaak van levensbehoud voor mij, en ik was een mollige knaap om het vriendelijk uit te drukken. Bovendien was is zo gevoelig voor verkoudheden (met risico van bronchitis en longontsteking), dat ons moeder mij altijd dik induffelde en in de school ook de leerkrachten opdroeg mij steeds goed te doen kleden om buiten te spelen.
Er zijn nog fotootjes van de klas, waar je al die kleine meisjes en jongens zag in hun "schabbe" (schort, stofjas) en een dik jongetje met een dikke jas, een wollen sjaal en een muts op...dat was ikke...
Ik was dus op die manier een gedroomd object om te pesten...Toch gebeurde dat niet, om diverse redenen,
1) Pesten gebeurde dan niet zo vaak, eerder werd iemand uitgesloten, maar niet effectief gepest
2)De leerkrachten hielden dat in die kleine schooltjes heel goed in de gaten, en zorgden er voor dat iedereen altijd bij het spel betrokken werd.
3) Ondanks mijn vele ziekteperiodes (ik was soms maar alles bijeen genomen 1 trimester op drie effectief op school)was ik zowat een van de sterksten van de klas, en ik was dus niet bang om mij manu military te doen gelden. Ik was daardoor zowat opgegroeid als een vechtersbaasje
4) Ondanks al mijn afwezigheden, was ik steeds een van de besten van de klas. Ik heb je al verteld dat ik later, omdat een franssprekende voorgetrokken werd door de leraar frans, ik gewoon er alles aan deed om die "franskiljon" achter mij te houden, en dat lukte zonder problemen...

Ik heb dus nooit het gevoel gehad gepest te worden, buiten thuis, ik voelde het als een groot onrecht dat ik altijd al die dikke kleren moest aandoen...

Tegenwoordig gaat dat echter allemaal niet meer op...Toen ik de tweeling de goede raad gaf dat ze zich niet moesten laten pesten, nam vooral Gwendolyn dat ter harte, en ze sloeg op de pesters los, dat het niet schoon meer was...Maar in deze maatschappij mag vechten ook niet meer...Dus dat bleek in de praktijk geen oplossing. Ik hoorde dat Ewoud ook voor die optie gekozen had, en idemdito, hij was de dader en werd ook nog eens door de leraar in de gaten gehouden...

Dan zijn ze verwonderd dat pesten is uitgegroeid tot een groot probleem !

De enige die nu nog iets mag doen, is de verbaal sterkste... Als de verbaal minder sterker nu reageert met de wapens die hij heeft, 't zij macht, 't zij vechtkunst, 't zij negeren, dan wordt hij gestraft... Want heel het hedendaagse onderwijs staat in het licht van de assertiviteit, in het licht dus van het verbaal sterk zijn. Al de rest moet zwijgen. Mijn advies is, laat eerst de kinderen eens zelf, met hun eigen sterke punten weerstaan aan die pestkoppen, en gaat dit niet dan moet de leraar op treden, niet eerder, want een leerkracht is maar een noodoplossing, die helemaal niet altijd er bij is !
Heb geen schrik omdat kinderen eens vechten, ik heb je al verteld, Diele in ik hadden elkaar lam geklopt in het naar huis komen 's middags, en na het eten reden we samen weer naar de school. Je gaat niet dood van een blauw oog of een buil, integendeel, ik weet zeker dat al die dingen een voorwaarde zijn om op te groeien tot een normaal mens. Nu marsjeert het spel niet, omdat je aan 70 % van de kinderen hun wapens ontneemt, en die 30% verbaal sterken alle macht in handen geeft...
Maar ja, nu heeft men liever dat de jongvolwassenen zich manifesteren op manieren die zij kennen van op tv of van in hun videospelletjes...ze steken dan elkaar dood voor een prul, en het slachtoffer is iemand die ook nooit heeft geleerd zich te verdedigen tegen lichamelijke agressie, en die dus als een schaap op de slachtbank wordt gelegd.Ik geloof dat geweld zoals we dat nu kennen, voor een groot stuk te danken is aan het feit dat de kinderen zich niet meer kunnen en mogen uitleven, niet meer mogen vechten in alle vriendschap, niet meer mogen robbedoezen, niet meer mogen spelen en zich sterken...
Enkele dagen geleden vertelde ik van de chiro, daar bestonden een heleboel van de spelletjes eigenlijk uit een gevecht netjes binnen bepaalde grenzen. Wij hielden van dassegevecht, waar je moest proberen om de das, die achteraan je lijf in je riem stak, van de tegenstrever af te nemen, en hij die van jou. En denk niet dat ik dat graag deed omdat ik veel macht had, nee, want er waren er dan die helemaal geen macht hadden, maar die katterap waren, en je de das konden ontfutselen nog voor jij de kans kreeg hen goed vast te pakken. Je leerde er dus dat sterk zijn niet alleen een kwestie van macht was, maar dat je verschillende soorten kracht had. En als we op kamp gingen, dan sliepen we op een strozak, in een schuur, waar 's nachts de ratten rondliepen... Soms zag je na een dag spel niet meer wat de kleur van onze huid was, we waren veranderd in moddermannetjes, maar dan met allemaal een lachende mond en blinkende oogjes... We deden ons soms pijn, we hadden soms een blauwe plek (of meerdere)of een wonde, zelfs een waar de leider de dokter moest bijhalen om te naaien, maar dat was allemaal niet erg, en de zondag daarop stonden we daar weer. Ik heb er gekend die zelfs de plaaster rond hun gebroken arm braken tijdens het spel...In die tijd kenden we bijna nooit zo'n gewelddadige overvallen als nu...

Toch eens om over na te denken...

Enne, voor ik het vergeet, ik vond op de rommelmarkt een boek, over iets dat mij niet interesseert, maar ik kocht het voor mijn oudste zus...'t Is wel in 't engels, maar ze zal wellicht al héél véél uit de foto's en tekeningen kunnen halen...
de titel: Nyplättyä Pitsiä ( Met als engelse ondertitel: Bobbin Lace)
Fins kantwerk....

Heel mooi, je moet maar eens langs komen, het ligt hier op je te wachten.....

tot de volgende

de brug

Vanmorgen gingen we naar de rommelmarkt te Zulte. Ik moest mijn wagen parkeren in de straat naar Oeselgem. Na de rommelmarkt besloot ik door te rijden en zo, via Oeselgem naar huis te rijden. Dat kon, voor het eerst sinds héééééééél lang... Men had immers de brug over de leie moeten afbreken en vervangen door een nieuwe brug. Dat heeft veel langer geduurd dan normaal, omdat de nieuwe brug eigenlijk niet voorzien was, men merkte dat de toestand van de oude brug zo ernstig was, dat herstellen niet meer mogelijk was, en dat verkeer op die oude brug zou kunnen rampzalig worden...Vandaar: een nieuwe brug.
Nu is die dus eindelijk af ! En wat voor een brug ! een pracht van brug, oh jongens wat voor een brug is dat ...
De Leie is geen erg brede rivier, dus de brug zou niet zo groot hoeven te zijn, en het brugdek is ook normaal, maar de bovenbouw van die brug is gewoon prachtig om zien !
Je kent wel die talrijke bruggen die we zowat overal in ons land tegenkomen, aan weerszijden van de rivier legt men een heuvel aan als oprit, en dan legt men een brug, waar in heel veel van de gevallen aan weerszijden een betonnen boog over de brug ligt, met draagkabels of draagstangen tot in de brug, die mede de brug helpen dragen. Daar was vroeger zo'n klassieke brug, en de nieuwe brug is eigenlijk volgens datzelfde principe gebouwd, alleen is daar nu geen betonnen boog, maar een prachtige heel hoog rijzende metalenboog, die daar heel hoog naar elkaar toe neigt en een heel prachtig, heel sierlijk silhouet geeft aan die brug. Mooi ! Je vraagt je alleen af waarom men niet iedere brug naast nuttig ook mooi maakt ! Deze brug is echt mooi, sierlijk !

Wellicht denk je nu bij jezelf, wat heb ik nu aan een brug te Olsene, op de weg van Olsene naar Dentergem? Misschien niets, maar ik kan je aanraden, als je daar ooit in de omgeving bent, toch maar eens over die brug te rijden, gewoon, om te bewonderen. Niet alleen een schilderij of een beeldhouwwerk kan mooi zijn, ook gebruiksvoorwerpen! Dat noemt men dan design, en sommige stoelen zijn werkelijk wereldberoemd geworden omwille van het feit dat ze èn praktisch èn mooi zijn, waarom dan ook geen brug?

In mijn tuin, nestelt momenteel een tortelduif, een turkse tortel...Bijna iedere dag komt Anny terug van het voederen van de kippen met opmerkingen over dat nest van de tortels... Een tortel maakt inderdaad een minieme konstruktie als nest, enkele twijgjes, zo gelegd dat een ei er net niet door valt, en voilà, het nest is af. Anny is verschrikt dat de eieren er toch een door zullen vallen, maar dat gebeurt niet, hoe ijl en fragiel ook, de tortels maken al generaties dergelijke fragiele nesten, en als er een vogelsoort is die de wereld aan het veroveren is, dan horen die turkse tortels daan zeker bij...Ik ben niet helemaal zeker, maar ik meen dat de eerste broedgevallen van turkse tortels in on land zo rond 1946 is geweest...En kijk nu eens hoeveel er al zijn ! (Denk bij deze ook maar eens wat ik u eerder al zei over inteelt !)

Vandaag hebben we de twee vetkiekens en de twee leghennekuikens die we van Els kregen, losgelaten bij onze kippen. Door het feit dat we ze zolang hebben gehuisvest in een hoek van ons kippenhok, goed zichtbaar voor onze kippen, zijn ze elkaar gewoon geworden, en hebben ze ook elkaars luchtje aangenomen. Wel zullen we wellicht nog wat problemen hebben 's avonds. 's Avonds?, ja, want iedere avond gaan onze kippen naar binnen, in het hok, zodra ze ons horen komen. Ze weten dat ze dan binnen moeten, en ze gaan vanzelf binnen, zo maar...Maar die nieuwelingen zullen weer moeten aanleren om iedere avond binnen te gaan. Het hok wordt dan gesloten, dat is veiliger tegen het ongedierte en de vossen. (Een straat van hier was er ooit iemand meer dan 30 kippen in één nacht kwijt !) Bovendien hebben we er nog een winstpuntje bij, als de haan, héél vroeg kraait, dan zit hij in het hok, en klinkt het gekraai heel netjes in sourdine. Er is nog geen enkele buur die zaagde over mijn haan, en ik wil het graag zo houden. Martine zegt zelfs dat graag de haan en de vogels hoort bij het ontwaken ... Ze is niet alleen, ik kan ook liggen luisteren naar het ontwaken van de natuur.

De zon schijnt, het is zalig weer, niet te warm, er is een fris windje...Ik ga maar eens wat nieuwe vetplantjes bijzetten in mijn bloembakken op het terras (Gekocht op de rommelmarkt!)

tot de volgende ?

Opwarming van de aarde???

Dat is toch geen probleem ?
In het wetenschappelijk tijdschrift "Science" van 9 juli 1971 verscheen het volgende (toen alarmerende bericht);
" Een verviervoudiging van de hoeveelheid aërosolen in de atmosfeer kan de temperatuur op aarde doen dalen met 3,5 graden Celsius."
Einde citaat.

Natuurlijk, die peeties van zo lang geleden waren toen nog héél dom en niet onderlegd, anders zou hun "wetenschap" niet zo vlug ondergraven zijn, toch ? Of zullen wij dezelfde neiging tot grinniken hebben binnen een kleine 35 jaar, over al wat die "wetenschappers" van nu vertellen??? Is dat eigenlijk weten-schap, of gok-er-maar-op-los-schap ????

Om u nog maar eens te laten weten dat er naar mijn bescheiden mening bijlange na niet zoveel aan de hand is, als ze ons nu heelder dagen in onze harsens stampen...

Vanmorgen, goe weer, rommelmarkt in de bergstraat te Oudenaarde. Ik heb er een stuk van gedaan, en rustpauzes ingebouwd... Een paar boeken gevonden. Het was een enorm grote markt, maar zoals gezegd deed ik er maar een stuk van, en ik moet zeggen het was een leuke wandelmarkt, maar er was niet zo veel die interessant was. We vonden er wel heel goedkoop twee mooie (?) trollen voor Veerle. We hadden ze pas gekocht toen Veerle daar ook opdook. Anny moest ze dus niet dragen...de boeken alleen al wegen meer dan genoeg.

Ik zag er wel een mooi indisch of toch uit die contreien beeld staan. Ik heb echter geen plaats en het was geen toppunt van snijwerk of van ontwerp. Het ding waar ik me altijd wat aan erger, zijn de vele standjes met oude postkaarten. Die oude kaarten worden verkocht voor verschrikkelijke veel geld...Niet schikken als je ziet dat een oude postkaart meer dan 30 euro gaat ! Ik vind dat wel een beetje absurd ! En dan mag je nog niet klagen, want de meeste van die mannen beginnen nu meer en meer die oude kaarten te verkopen via internet, en met het bied-systeem gaan de prijzen nog erger de hoogte in.
De enige reden die ik kan vinden is nostalgie...Naar de herinneringen van toen, herinneringen van het door onze eigen hersens roze gekleurde verleden. Gek hoe iedereen zo geprogrammeerd is, dat alles uit het verleden zo lief rozig wordt gekleurd. Er zal wel een heel geleerde uitleg voor bestaan, maar de uitleg doet er niet toe, het is en blijft een feit. Toen ons moeder vertelde over de oorlog met al zijn ellende, werden er toch telkens leuke herinneringen bij aan gebreid. Ieder mens heeft zo een ingebouwd herstel-oord in zijn hoofd.

Zelfs de ergste zwartkijker vindt het verleden mooier dan het heden, hoewel meestal zijn zwartkijken voortspruit uit dat verleden.

Ik was begonnen met de opwarming van de aarde, en heb al bijna heel een hele wereld afgedweild sindsdien, ik ga nog wat voortdoen. Ik vertelde je gisteren van die engelstalige reactie op mijn blog. Ik heb héél voorzichtig een geneusd wie er achter die engelstalige zit, het is begot een Indiër ! Ene van Kerala, waar dat ook precies mag zijn. Hij blogt ook, en hij publiceert hele redeneringen over de gelijkenissen tussen de indische godenwereld en de westerse mythologie... Wellicht heeft die man in de blogwereld eens gezocht op het woord "god", en daar ik daar ook wel eens over broebel, en er zelfs soms ene doortrek, zal hij wellicht gedacht hebben dat ik een geestesgenoot ben van hem... Maar hij is kerveerd..

Voila, ik ga stoppen voor vandaag, tot de volgende ?

de dwingeland

Soms heb ik het gevoel dat mijne blog een dwingeland is. Het is niet altijd zo simpel om iedere dag opnieuw weer iets uit je mouw te schudden, vooral in de zomer...Dan draag ik kledij met korte mouwkes...

Soms vloeit de tekst zo maar uit mijn vingers op het scherm, soms zit ik wel eens te zweten en te zwoegen, en te peinzen en te sakkeren...Wat moet ik nu weer vertellen? En toch, ik zou mijn blog niet meer kunnen missen, het is een verslaving geworden. Tot mijn verbijstering kreeg ik gisteren zelfs een engelstalige loftrompet over mijn blog ???????????????????????????????????? Ik vermoed dat het hier iemand betreft die op een of andere manier probeert bij mij binnen te raken. Vermits zijn schrijven in 't engels was, en hij zelfs geen woord zei over het nederlands, en zelfs als hij nu héél toevallig nederlands zou kennen, zou het een taalkundig genie moeten zijn om MIJN soort nederlands te kunnen begrijpen... Ik krijg zelfs sneren van mijn beste vrienden dat ze soms moeten raden naar de betekenis van mijn woord-spielerei...Hoe zou een engelstalig het dan ooit kunnen lezen???Bullshit ! (Dat kan hij wel lezen)

Nu, niet aantrekken, of zo als onze oud-voorzitter altijd zei: broek optrekken !

Veerle heeft dus eindelijk een ander huis, een volledige woning, met een tuintje toegewezen gekregen van de bouwmaatschappij. Goed en slecht nieuws daarbij is dat het op 20 meter van mijn huis staat. Goed nieuws, de opvang van de kinderen wordt veel eenvoudiger, slecht nieuws, we zullen wellicht veel meer de emotionele crisissen moeten opvangen...tenzij, tenzij het allemaal goed doorgaat zoals het bezig is. Haar vriend spreekt van te komen inwonen... Het ziet er een brave knul uit, en hij kan goed met de kinderen omgaan, en de kinderen reageren ook positief op hem. Ik heb mijn huis vol gezet met kaarsjes voor ieder heiligenbeeld dat ik heb, en ik lees dat mijn lippen daveren...Hopelijk vindt ze nu eindelijk eens wat geluk! (En daarvan zouden wij zo maar mee profiteren, we zouden wellicht eindelijk de steeds dreigende depressie zien wegdeemsteren) Als je eens een momentje vrij hebt, brandt dan aub ook maar eens een kaarsje voor haar geluk (en het onze). Waarvoor alvast onze dank !

Het is alleen zo, dat we bijna niet meer durven te geloven aan geluk bij Veerle...We zitten al zo veel jaren met al haar leed en al haar ellende opgescheept, hebben telkens en telkens weer onze schouders onder haar verdriet en wanhoop gestoken om haar op te krikken, dat we bijna niet meer durven geloven in het einde van de miserie... Ook van ons zou er dan een reuzegroot pak van onze schouders vallen. Dus, allemaal lezen en bidden voor Veerle en voor veel leuke toekomende blogjes van een zielsgelukkige blogger en zijn zielsgelukkige wederhelft.

Mijn regime, simpelweg bestaande uit intens kauwen van al mijn voedsel heeft nog steeds effect ! Ondanks de feest - en slemppartijen van de laatste week, (nou ja...)ben ik verder aan het vermageren. Het gaat langzaam, maar ik vermager steeds verder en verder. Hopelijk is het waar wat men zegt, dat die langzame manier de beste manier is om blijvend te vermageren. Bovendien ben ik het ondertussen zo gewoon geworden van mijn eten heel goed te kauwen, dat ik het nu al doe zonder er op te denken. Ik kan het dus iedereen aanraden ! Bovendien heb ik met het intens kauwen ook veel meer smaak van mijn eten.

Daar het nu de bedevaartsmaand is, staan er nu ook weer kraampjes aan de kapel van Kerselare (Boven de edelare)...Dat betekent dat ik weer eens droogvis kan eten. Er is immers één kraampje die naast de heiligenbeeldjes en de lekkies (een soort snoep die alleen in kerselaren gemaakt wordt)ook droogvissen verkoopt. Vroeger was dat een goedkoop artikel, momenteel is dat een luxeprodukt. (Misschien aan de kust wel een stuk beterkoop ,) Maar ook al zijn ze duur, ieder jaar eet ik in mei droogvis. In Oostende noemden wij dat totjes, eigenlijk gedroogde wijting. Veel beter waren nog wat wij noemden de "schotse schull'n" Dat zij gedroogde schollen, de grootste zijn de beste, zeker als ze op zee gedroogd waren, en als je er het vel afdeed, er massa's olie van tussen de kantgraatjes kwam... Hier kan ik dat nooit ofte nooit kopen. Dat was vroeger al een duur iets, hier en nu zou het wellicht echt strontduur zijn. (Wie heeft ooit uitgevonden dat stront duur is??? Maar hij had, zeker in mijn geval gelijk!, ik moet iedere avond een zakje poeder nemen van 20 (of is 't 25) frankskens nemen om het te kunnen produceren!)

Terwijl ik dit hier zit te schrijven, daalt de regen steeds maar neer en neer en neer. Het enige dat mooi is aan die regen is de kleur van het groen. In de regen zijn alle blaadjes nat, en blinken ze, en tonen ze hun werkelijke kleur. Gisteren heb ik tot mijn verrassing gezien dat mijn passieflora's nu al bloeien ! Ik heb dat nog nooit zo vroeg gezien! Ook mijn doorlevende fuchsia's staan al te pronken met hun fuchsiarode bloempjes met paars hartje. Gewoonlijk moet ik de fuchsias wat opkuisen van de takken die door de winterkou afgestorven zijn, dit jaar heb ik dat niet moeten doen, en mijn fuchsias staan nu al hoger dan ooit te voren. Van mij mag het, het weer van de wijnstreken hier in mijnen hof ! Ik heb bloemen als nooit tevoren!
Ook mijn linde is eindelijk volledig toegegroeid. Ik ga aan de straatzijde wel wat takken moeten inkorten, want, zeker in regenweer, hangen de takken te laag en te ver over de rijweg. Maar ik zie weer geen lindebloemen...Bij Bart hangen er massa's bloempjes op, en hier nooit. Bestaan er bij linden mannelijke en vrouwelijke planten?? Ik ga het eens moeten opzoeken.
Morgen is het rommelmarkt in de bergstraat in Oudenaarde. Als het weer een beetje meezit, ga ik weer wat langs de kraampjes slenteren...tot de volgende ?

Taal (2)

Ik heb al altijd van taal gehouden, ik deed het graag op school, en ik heb al duizenden boeken vol genot verslonden, ik heb gegierd, gebruld bij de taalvirtuositeit van een Toon Hermans...Kortom taal is één van mijn grote liefdes.

Toen ik amper 18 was, werd in de Chiro voor het eerst de afdeling van de jongknapen opgericht, voor kinderen van 6 jaar tot 8 meen ik mij te herinneren, kortom de kleinsten van de hoop. Ik werd de eerste leider van die jonge snaken, en in een heel korte tijd barstte het aantal jongknapen uit zijn voegen en moest ik aspirantleiders bij krijgen. Eén van de geheimen van het succes was ongetwijfeld "Jantje" een never ending story, een echt verhaal zonder einde, waarin de avonturen van een fictief jantje door mij verteld werden aan die grote bende jongknapen. Gans de dag stond telkens in verband met de avonturen van Jantje. Een avontuur kon kort zijn om een lange dag van spelen in te luiden, het verhaal kon lang zijn als het weer niet toeliet om veel buiten te ravotten. Nu en dan (nu veel minder dan vroeger, nu ik niet meer in Oostende geraak) ontmoet ik nog wel eens een van die jongknapen van toen, en ik zie op hun gezicht een brede glimlach verschijnen als ze mij nog steeds aanspreken met leider Antoon...
Vertellen, verhalen, dat is spelen met de macht van de taal.
Vannacht lag ik te denken dat de taal eigenlijk nog véél rijker is, dan wat wij ooit leerden, dan wat we kunnen schrijven, en ik heb het hier niet over mimiek of over intonatie van de stem, neen, ik heb het over een taal die ik tijdens het opgroeien ergens verloren ben...een soort kindertaal. Ik weet niet of Claude of Diele zich dat nog her inneren, maar wij gebruikten als kind een soort "wenstijd" in onze taal. Wij fantaseerden avonturen die wij zouden kunnen beleven, waarvan wij in ons binnenste héél goed wisten dat het niet kon...Wij hadden daarvoor een speciale manier van spreken ontwikkeld, een vervoeging van de werkwoorden die niet bestond, behalve voor ons, in onze imaginaire denkwereld... Het zinnetje dat wij dan het meest gebruikten was "en tons zaân we..." In het Oostends bestaat geen zaân, dat was een woord die aangaf dat het fantasie was, in het abn zou het zo iets zijn als "en dan zallen we" dat is geen zullen, geen zouden, dat is een wenstijd in een onvervulbare toekomstdroom... Wij beleefden zo hele verbale avonturen, gebonden aan het spel van het ogenblik. Zo als met Claude, toen we in het ijskoude water onze boot lieten varen voortgedreven door de "motor" een oud binnenwerk van een klok, ook dan was het "zaân " niet van de lucht... Dan zallen we met ons schip dat piratenschip dwars door...

Heerlijke tijd. Ik herinner me niet wanneer die onvervuldewenstijd verdwenen is in ons leven... Wellicht is dat stilletjes met het opgroeien weggedeemsterd. Jammer !

Toen mochten we nog "dromen" op klaarlichte dag...Nu kan dat niet meer, of toch zeker niet meer luidop. Ze zouden ons interneren met de diagnose "kierewiet", en toch, het zou zo schoon zijn mochten we dat nog kunnen.

Taal, onverhoopte rijkdom...

Verleden, onverhoopte rijkdom...

Herinner jij je ook nog die gekke "wakker-dromen-tijd"? Dat was toch heerlijk, of was jij een kind zonder al die dromen, al die fantasie?

Sedert Claude hier terug in mijn leven is verschenen, zie ik steeds meer van die avonturen van toen, hoor ik ons in onze taal van toen, weer spelen, weer fantaseren. Wij hadden een rijk leven, wij vulden onze dagen met de schatten die we zelf creëerden... Wij hadden weinig speelgoed, maar wij hadden veel meer dan de kinderen van nu, wij hadden onze dromen. Nu hebben ze zoveel en zodanig gesofisticeerd speelgoed, dat erbij wegdromen bijna niet meer mogelijk is, en ook niet meer nodig is. Nu hebben ze zo'n oplichtend zwaard zoals in de film, wij hadden een gewone stok, maar die was in onze ogen veel mooier dan dat plastic ding van nu, want wij droomden zelf de ingelegde parels en diamanten in ons gouden handvest, en de kling was van het sterkste damascenerstaal waarin in het blauwzwarte staal de vlammen van zijn eigen hardheid spiegelden, en er was een tekst in gegraveerd, die de vijand nog net kon lezen voor hij sneefde, getroffen door het onoverwinnelijke staal... Het kind van nu heeft wellicht nog nooit van damascenerstaal gehoord, en dat interesseert hem ook niet, want dat is niet echt...sukkelaar !

Taal, boeken om in weg te dromen, bron van spelen ...Wij zaten toen nog in een klasje dat was samengesteld uit eerste, tweede en derde leerjaar, in één klas...en Masoeur Hubertine wist nog de tijd te maken voor een uurtje voorlezen, en met open mond luisterden we naar de avonturen van Boompje en Pereltje, de twee arme chineesjes uit het boek van Boschvogel. Ik heb dat boek nu, ik vond het op de rommelmarkt, en als ik het lees hoor ik opnieuw de stem van masoeur...

Toen ik versgetrouwd, kennismaakte met tante nonneke, bleek de kloosteroverste de zuster te zijn van Boschvogel, en kreeg ik verschillende van zijn boeken cadeau van zusteroverste...Later hoorde ik dat Boschvogel helemaal niet zo'n braaf boontje was als uit zijn boeken zou blijken, maar who cares ???

Laat mij nu nog maar wat verder wegdromen...
tot de volgende ?

de meteropnemer

neemt de meter niet op...hij noteert alleen de cijfertjes die hij voor zich ziet op de meter...
Ik heb hem beleefd verzocht goed te kijken...Vorige keer had ik een rekening van zo'n 150.000 euro's te betalen. Het was een foutje.
De kosten van de doktersrekening nemen ze niet ten laste.

Nee, ik drijf over, 't was maar 15.000 euro's, maar desalniettemin en niettegenstaande, 't was verschietachtig. Ik beldegede ne keer en ze vroegen om de meterstand eens te controleren en door te bellen. Ik mocht die rekening dan vergeten, ze zouden een nieuwere sturen, een véél goedkopere. Oef.

Vandaag moesten mijn gebuur en ikke om ! uur paraat staan tot 12 uur zo nodig, want dan kwam de meteropnemer. Hij is dus al geweest. Hij vroeg of dat huis hier iets verder nog bewoond was...Ja dus, maar diene man is zelden thuis, hij is de uitbater van diverse veilingshuizen, en veel uithuizig.

Wellicht heeft de boer, die het land naast mijn deur bewerkt, hem na al die jaren toch eens thuis gevonden, en hem gevraagd zijn haag op te kuisen, want die haag hing al zo'n dikke twee, drie meter over het land van de boer. Nu hebben ze die haag wat opgekuist, de kant van de boer is alles weg, en kijken wij nu op lange blote takken van wat ooit een weelderig struikgewas was. (Tegenwoordige tijd: struikgewis is ?)
Ze hebben meer dan een week takken afgedaan en verhakseld. De boer heeft daardoor een heleboel land bij gewonnen. Er staat nu maïs ! (=rattenlokvoeder).

Door zijn manier van ploegen, is er vlak naast mijn haag een greppel van een halve meter diep ontstaan. Gelukkig dat de vriend van Veerle een tuinbouwer is, hij zal de haag komen scheren. Anny dacht al dat ze zou moeten werken met een stelling. (En ik zit dan op mijn nagels te bijten !)

Ik voel me al enkele dagen doodongelukkig, om precies te zijn, sinds vrijdag om ! minuten na negen.
Dan is mijn raap zonder heiligentriek gevallen, en ik weet dus niet meer hoe laat het is als ik het zou willen weten. Ik heb zeker al duizend keer naar mijn arm gekeken, maar daaraan kun je het dus niet zien! Je zou denken, die arm heeft al jaren een klok om, zou dus al op zijn eentje moeten weten hoe dat gaat, maar niets hé ! Gek genoeg zit ik zelfs nu, aan mijn kwampjoeter nu en dan op mijn arm te kijken, terwijl het uur onderaan mijn scherm is te lezen hoe laat het precies is. Bovendien staan er in huis ook nog een hele menigte klokken, maar toch, die aan mij arm, die mis ik.
Ik weet nog niet of ik er een nieuw batterijtje zal laten inzetten of meteen een nieuwe raap zal kopen. De kostprijs loopt niet ver uiteen tegenwoorrig...

Ik heb een toestelletje gekregen om nietjes te verwijderen. Verwijder netjes nietjes. Het gekke is dat ik een nietjes machine heb die werkt zonder nietjes. Door een ingenieus systeem druk je door de bladen papier heen een soortement rastertje, die dan onderling zichzelf vasthechten aan de andere blaadjes, gewoon door die piepkleine en haarscherpe plooitjes die je in de bladen drukt. Natuurlijk werkt dat maar voor maximum 4,5 bladen papier van de gewone dikte. Anders moet je ze nieten met een echt nietmachine met nietjes. Die kun je dan weer netjes uithalen met dat nieuwe machientje die ik nu heb.
Als ik dat herlees snap ik het zelf niet meer, maar ja, jullie zijn allemaal veel geladderderder (een ladder is synoniem van een leer) dan ik, dus voor jullie zal dit ongetwijfeld zo klaar zijn als pompwater.
Mocht je het onverwacht toch niet snappen, dan wil ik altijd een demonstratie geven in mijn eigen woning. Gelieve wel op voorhand een afspraak te maken. Mijn agenda zit nogal vol met het schrijven van rare hersenkronkels.
Denk niet dat die laatste opmerking niet juist is, sinds ik weet dat alzheimer het gevolg is van het wegvallen van de kronkels en plooien in de hersenen, doe ik niets anders meer dan hersenkronkels maken. Tegen de alzheimer.
Trouwens ik zou veel liever parkinson krijgen dan alzheimer. De reden: Het is veel minder erg een deel van je pint te morsen door het schudden en beven, dan vergeten je pint te drinken...Just hé?
Ik ben eens mijn visvijvers gaan controleren. Het water is sinds het invoeren van een bijkomende filter, al heel helder geworden. Maar het is niet alleen dat, ik merk ook dat de biologische werking van de filter langzaam op gang is gekomen, en dat er minder eiwitten in het water zitten. Dat kan ik zien aan het feit dat er steeds minder schuim is aan de voet van mijn watervalletje. Dat schuim is een zichtbaar gevolg van de aanwezigheid van eiwitten in het water.
Dus, de filter werkt naar behoren.

Voila, mijn inspiratie is op, ik ga verder oefenen in het kronkelen van mijn grijze massa...
tot de volgende ?

klapstoeltje

= een stoeltje waar je uren kunt over klappen
= een stoeltje dat zelfs het klappen niet waard is
= een stoeltje dat dient om dicht te klappen, en niet om op te zitten...

In de kerk te Lierde waren er 44 plechtige communicanten... Men had plaatsen voorzien voor de gezinsleden (en niemand anders dan de werkelijke in het gezin levenden) in de middenbeuk van de kerk. Er waren plaatsen voorzien voor de meters en de peters, vooraan in de zijbeuk rechts en vooraan in de middenbeuk rechts. Peters en meters zaten zo dicht bij het gebeuren, omdat ze "makkelijk" naar voor konden treden om hun zware hand op de tere schouders van het communicantje te leggen tijdens de zalving...

De laatste twee rijen van de peters en meters in de zijbeuk rechts (met het gezicht naar het altaar dat bijna midden in de kerk stond - de communicanten zaten helemaal voorin, waar vroeger (in de goeie ouwe tijd) het altaar pleegde te staan, nu die twee laatste rijen peters en meters dus, zaten op klapstoeltjes...met nadruk op tjes.Ik vermoed dat het in Japan of andere contreien die gekend zijn voor kleine mensen, dus ook pygmeeën kan, deze stoeltjes normaal zouden genoemd geworden geweest kunnen zijn. Hier zijn het dus pietepeuterige stoeltjes, KLAPstoeltjes.
Ik had geluk, ik zat op een van die minuscule mens-erger-je-niet-stoeltjes. 2 uur !

Gelukkig was het feest nadien goed...en ik heb het uitgehouden tot rond 17 à 17.30 uur ongeveer. Vannacht was het weer een nacht vol leesgenot.

Voor de dames onder mijn lezers, er waren géén witte plechtige communiekleedjes te bespeuren. Met uitzondering van 1 meisje met een nogal erg speciaal crèmekleurig kleed, waren alle kinderen in mooie, nette en vooral verder bruikbare kleren. Joepie! Er waren nog twee mannekes kleiner dan Ewoud, maar bij de meisjes zaten er die heel geschikt waren om mee te gaan vissen. Als hengels...zo lang ! Gek dat er geen een zo'n lange jongen bij zat. Is dat overal zo? Krijgen wij een generatie van reuzinnen op ons teljoor geschoven? Of komt alles nog goed in de komende jaren? Ik hoop van wel, want als die meisjes zo blijven groeien, dan gaan we misschien heel veel baskettende dames hebben, maar weinig mooie vrouwen (Maar misschien evalueert de smaak tegen dan nog eens en moeten alle vrouwen minstens tweemetertien zijn om mooi te zijn.)
We hebben de smaken al enkele keren weten veranderen. Toen ik nog jong was, waren de modellen mooie dames met alles er op en eraan wat er op en er aan hoorde... Nadien kwam Twiggy, een soortement panlat(de foto's van Biafra maar dan in 't wit), die een brochke moest opspelden om te weten waar de voorkant zat, en plots moesten alle vrouwen hyperslank zijn. Sinds enkele jaren mochten ze weer borsten hebben (joepie), en nu zie je een tendens komen dat ze weer wat meer dan vel en beenderen mogen hebben, en warempel weer op vrouwen beginnen te gelijken. Ja, ik weet het, ik ben van de ouden tak, maar je kunt niet ontkennen dat de evolutie bezig is, zoals ik u zeg ! Gelukkig maar, het is niet alleen veel mooier, maar het is zeker ook veel gezonder ! Het moeten (mogen) geen Rubensiaanse dames te worden, maar een vrouw hoort rondingen te hebben, en vooral heupen. Mijn grootvader zaliger drukte dat zeer plastisch uit, het moeten goeie kweekmoeren zijn... En hij had gelijk, of vind je het normaal dat er nu bijna meer geboorten gebeuren met een keizersnede dan op de natuurlijke wijze ??? Ik heb helemaal niet de bedoeling of de verwachting dat de dames alleen maar moeten dienen "voor de kweek", verre van, maar de voortplanting is nu eenmaal een zaak van de vrouwen, dus is het ook normaal dat ze een lichamelijke bouw hebben die daarvoor geschikt is, of niet ?

Nu, ik ben dus niet geschikt om op kleine vouwstoetjes te zitten, zeker niet gedurende enkele uren...Mijn bouw is daarvoor niet geschikt...ook niet om kinderen te baren trouwens...

Voila, genoeg voor vandaag...tot de volgende ?

Het Scheppingsverhaal

volgens ikke...

Héél, héél lang geleden, maar dan ook héél héél lang geleden wandelde er eens een oude grijze maar zeer geleerde man op deze wereldbol rond, en hij was ontroerd ! Het was allemaal zo mooi, prachtige eindeloze groene weiden, met hier en daar een struik en een grote dikke boom om schaduw te geven aan al de mooie dieren die er rondliepen. Hier daar felle oplichtende kleurspatten van prachtige weidebloemen...De man haalde eens diep adem, en genoot van de gezonde zuivere lucht. Iets verder kwam hij in een prachtig bos, met bomen, struiken en kruiden aan de wortels van de bomen. Tussen de takken hingen slingerplanten en her en der bloeiden de prachtigste orchideeën en zag je bloesems en heerlijke vruchten hangen. Het was prachtig, het was een echt paradijs.

En de man keek om zich heen, en zag de mooiste dieren in deze pracht rondlopen, sommigen aten groen of vruchten, anderen aten van de dieren, voornamelijk de oude en zieke dieren, en zorgden zo voor een gezond evenwicht in deze onverbeterlijke natuur. En de oude man zuchtte...Was het niet jammer dat er op heel die wereld niets of niemand was die echt genoot van al die pracht en van die milde natuur??? Want dieren hebben dat vermogen niet, dieren leven hun leven, en zoeken de plaatsen op waar ze het best aan hun trekken komen, maar oog voor schoonheid??? Nee, dat hebben ze niet.

De man dacht lang na, en besloot: "Kijk, ik neem hier enkele apen en bewerk hun dna, hun genen, zodat zij in staat zijn om van al die pracht, al die weelde te genieten !"

En zo gezegd, zo gedaan. Hij nam een apenpaar, en met een héél kleine ingreep, minder dan enkele procenten van hun genen, lukte hij er in de apen om te bouwen tot wezens die niet alleen leefden, maar ook begrip hadden, en die de schoonheid konden waarderen.

Het paar apen was gelukkig in dit aardse paradijs, ze genoten van het leven, en leefden niet meer alleen om te overleven, maar ook om te genieten.

Laten we zo voor het gemak een naam geven, hem noem ik Adam, en haar, juist, Eva... Het was Eva die op het idee kwam om de mooie bloemen niet in het gras te laten staan, maar eens mee te brengen naar hun vaste stek... Maar de bloemen verslensten, en Eva was niet content voor Adam, met behulp van een stok en platte steen er in slaagde een deel van de bloemplanten met wortel en al mee te brengen en te planten aan hun vaste stek, onder een van de schaduwrijkste bomen in de wijde omtrek.
Maar om in de schaduw te blijven moesten ze regelmatig wat opschuiven, rond de stam van de boom, en Eva deed Adam stokken in de grond zetten, waarzij dan tussen de stokken het gras weefde om zo de eerste muur op deze wereld te bouwen. Van binnen was het goed toeven, maar als je van een afstand keek, was het zicht op de boom plots heel wat minder...
Ondertussen kregen Adam en Eva kinderen, en ook die bouwden her en der van die schuilhutjes, want dat vonden ze wel een goed idee, en één die omdat hij niet te ver van zijn moeder wilde wonen, kwam op het idee om zo ook een dak te maken op zijn muren...en het eerste huis was geboren.
Nu waren Adam en Eva heel slim geweest bij het bepalen van hun woonplaats, vlak bij een bron, onder een grote boom met veel eetbare vruchten, maar niet aan iedere boom was een bron, en de anderen moesten hun water bijhalen in de bron van Eva. Dat was een heel gedoe, zo water scheppen on grote bladeren, en daar dan nog een eindje mee wandelen tot aan jou huis...Bovendien vond Eva het ook maar een beetje ambetant, al dat heen en weer geloop, en ze hadden altijd wel iets nodig buiten het water. En Adam moest van Eva rond de bron een muurtje bouwen, zodat de anderen niet meer aan de bron konden putten, maar nog alleen aan de overloop, aan het kleine beekje.
Eén onder hen was wat slimmer dan de anderen, en hij graafde met zijn platte steen een beekje tot aan zijn huis, en daar een put waarin hij steeds een voorraad water had.
Dat was een slimme, en ook zijn vrouw was een van de slimste, zij waren er in gelukt enkele konijnen te vangen toen ze nog heel klein waren, en ze hadden die konijnen opgesloten in een omheining van doornige takken, die heel dicht tegen een gezet waren. Ze waren zo slim, dat ze niet alle konijnen op aten, maar er enkele overhielden, en die mochten kweken binnen de omheining.

Er kwamen steeds meer mensen, en daar het plezant was om redelijk dicht bijeen te wonen, stelden ze op een moment vast dat er in de wijde omtrek bijna geen wilde dieren meer zaten, en dat ook de knollen en de eetbare vruchten steeds zeldzamer werden, en dat ze steeds verder van huis moesten om aan eten te geraken...Op dat ogenblik waren de konijnen van die ene plots heel veel waard, en hij begon zijn konijnen te ruilen voor graan en vruchten...en zo was de handel geboren...

Ik ga niet meer verder vertellen...Je ziet zelf rond je wat er gebeurd is...Ondanks het feit dat we het inzicht kregen in de schoonheid, hebben we al het schone kapot gemaakt, en is er van die prachtige wereld in een perfect evenwicht niet meer over. We zijn niet meer tevreden met een weidebloem, we moeten de meest grillige en exotische bloemen bij ons op onze tafel hebben staan...We hebben inzicht ...Of juist niet ???

tot de volgende ?

De ridders van de Tempelorde

Ofte de Tempeliers...
Waarschijnlijk is er over geen enkele ridderorde zoveel verteld en geschreven als over deze (Gevolgd door de Teutoonse, maar dat is een heel ander verhaal).
De redenen van al die verhaaltjes zijn legio, de plotse vernietiging van de orde in Frankrijk met steun van de paus (Deze koning had dat al geprobeerd bij twee voorafgaande pausen, en toen dit niet lukte gingen die pausen héél snel dood...de derde paus koos eieren voor zijn geld en deed braafjes wat de Franse koning hem vroeg.
Buiten Frankrijk bleven hier en daar de tempeliers gewoon verder bestaan, of veranderen van naam, of infiltreerden andere orden die in de kortste tijd overgenomen werden...Allemaal voer op de molen van de verhalen...
Als je dan nog weet dat de tempeliers in feite, naast de joden, de bankiers waren van Europa, en dat de schulden van de franse koning in feite de reden van de vernietiging van de orde waren, en dat blijkbaar het geld nooit teruggevonden werd (Of dat hij die het wel vond er wijselijk over zweeg...)

Feit is dat nu nog steeds over de tempeliers gesproken wordt ! En ik herinner me nog vaag dat ook mijn moeder van haar grootmoeder en tantes hele histories hoorde over de tempeliers, daar kwam de duivelstoren in voor (Een ruïne in Nieuwpoort) ook het hof van Spermalie (zie ook het boek Maria van Spermalie) en dergelijke dingen meer. Voorts vermelde ons moeder dat er geheime gangen liepen van her naar der, kortom de tempeliers "leefden" en "leven" nog steeds onder ons.

Diverse vrijmetselaarsgilden eisen het erfgoed van de tempeliers op, wat zeker van orde was om te verdedigen dat de paus de orde liet vernietigen.

Wat er allemaal echt was ???Geen idee, men heeft zoveel documenten zorgvuldig doen verdwijnen, en zorgvuldig zo veel verhalen de wereld in gestuurd, dat we wellicht nooit meer de werkelijkheid rond deze orde zullen kennen, tenzij die documenten toch nog eens ooit het licht zouden zien...

Waarom ik dat vertel? Gewoon, om aan te tonen dat het soms heel moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk is, om de werkelijkheid van de geschiedenis (doordenken!) te onderscheiden. Hier is men zo ver gegaan dat de historie is doorgedrongen tot in de volkse sagen en legenden, maar in veel gevallen is het niet verder gegaan dan in de officiële geschiedenisboeken... En dat is iets héél raar !

Ik heb je al verteld dat, toen ik van het vrije katholieke onderwijs in het officiële terecht kwam, ik plots een héél andere geschiedenis moest leren. Daar geschiedenis, toen al, een beetje mijn "dada" was, viel mij dat heel erg op, en ik ging dan ook regelmatig in de clinch met de prof, een toffe madam, die het heel erg op prijs stelde dat er eens een studentje was die geschiedenis een leuk en interessant vak vond... Maar ik heb toen geleerd dat geschiedenis, al naar gelang de doelstelling aangepast werd... Je kunt niet echt stellen dat er gelogen wordt (werd), maar wel de uitleg, de gevolgen werden heel anders belicht.

Geschiedenis is nog altijd een van mijn interesses, en ik heb al wat zitten lezen in de nederlandse geschiedenis van rond 1830, in de franse geschiedenis over onze boerenkrijg en dergelijke meer...Het gevolg is, net zoals met de tempeliers, dat je nu eindelijk weet dat je het niet weet. Dat is ook al iets hé...

In feite leer en lees je alleen de geschiedenis van hij die aan de macht is. Daarom alleen zijn oude geschiedenisboeken wel eens interessant...ze geven soms een heel andere kijk dan de boeken van nu, om dat op dat moment de macht duidelijk in een andere hoek zat.

Met andere woorden, mocht Caesar niet zelf de geschiedenis geschreven hebben over de verovering van Gallië, mocht de geschiedenis van de romeinse invloed niet geschreven zijn door supporters van...Mocht de geschiedenis van de "ontvoogding" van onze gewesten niet geschreven zijn door de enigen die konden schrijven en die ook bij machte waren die geschriften te bewaren (aan te passen?), hoe zou de geschiedenis dan zijn geweest???
Hetzelfde natuurlijk, maar misschien zouden wij er een gans andere kijk op hebben gehad.
Bovendien weet men dat er nu en dan (nogal dikwijls) een poging gedaan werd om alle oude geschriften te vernietigen, met de ene keer meer succes dan de andere keer, maar met niettemin als gevolg dat de kans om bronnen van voor de boekverbranding nog te vinden honderden jaren na datum, heel, héél klein zijn geworden. En bovendien dan nog gemakkelijk kunnen aangevochten worden als zijn "betwistbaar, niet geschraagd door bewijzen)...
Daarom ook dat er soms panisch gereageerd wordt op de vondst van oude documenten ?
Niets nieuws onder de zon hoor, er zijn romeinse keizers geweest die op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen de namen en de portretten van hun vijanden lieten verwijderen...Dat was pas "doodzwijgen", heel letterlijk !

Is geschiedenis daarom minder interessant geworden? Neen, in tegendeel ! Het legt een scala van mogelijkheden van gissingen gebaseerd op feiten en sporen open voor iedereen die wil snuffelen en interpreteren...Alleen het is geen geschiedenis, in de ware zin van het woord, het is een interpretatie van de gekende (toegelaten ?) versies van de feiten.

Het is héél geschikt om tot het besef te komen dat het héél moeilijk is om zelfs maar te weten waar we nu staan. Kijk maar eens in de namiddag naar de vrt, de uitzendingen uit de kamer...probeer daar maar eens te concluderen wat er gebeurd is, zonder dat je zelf de feiten kleurt of interpreteert ... Gaat niet hé ? Voila, dat is wat ik zeggen wilde... Wat jij hebt gehoord is niet hetzelfde van wat ik hoorde, en we keken naar de zelfde feiten... Denk in dat licht eens aan al wat je weet... Voel je jezelf nu ook zo ...bedot???

tot de volgende ?

winkelen (2)

Vanmorgen zijn we gaan winkelen, om onze wekelijkse boodschappen, en om de wagen te laten wassen...Maar Picobello was dicht, dus gaan we met een ongewassen auto naar het communiefeest van Ewoud. Zelf de auto wassen kan ik niet, en Anny met haar schouder mag het van mij niet doen.

Het weer is belabberd...en het ziet er niet naar uit dat het snel zal veranderen. Dus met mijn bijverschijnselen zal het ook niet direct verbeteren.

Het gekke is dat we allemaal een herinnering hebben aan vroeger, waar niet alleen het leven veel beter was, maar ook het weer was beter. De zomers waren nog echte zomers, en de winters waren nog echte winters...Als je echter naar de cijfers van het weer in die tijd gaat kijken, dan was het zeker niet beter, met één uitzondering, de winters waren een stuk meer winterachtig dan nu...Maar je ziet ook dat die zogezegde weersverandering helemaal niet zo plots is als ze ons nu willen doen geloven. In tegendeel, ik kan me, vooral gebaseerd op de cijfers van de winterse temperaturen gezien, niet ontdoen van de indruk dat de "plotse" opwarming heel geleidelijk is gegaan. Maar een feit blijft, ons geheugen is een onbetrouwbaar ding ! En voortgaande op de opmerkingen van mijn zussen, is mijn geheugen ook op het gebied van andere dingen niet altijd 100%...Of het hunne ??? Wellicht alle twee wat. Eigenlijk moeten we daar gelukkig voor zijn, want de kleuring van ons geheugen is bijna altijd een betere versie dan wat wellicht de werkelijkheid was, zie maar naar de herinneringen over het weer, en dat is makkelijk te controleren.

Dus, maak je niet ongerust! Het is een van de manieren om je zelf gelukkig te maken, een manier waar je niets voor moet doen, een manier die bijna ingebouwd is in je denksysteem...

Geluk, is dus geen vaststaand iets, het is een manier van verwerken van herinneringen en ervaringen, niet alleen in het verleden, ook in het heden... In het begin dat Anny en ik gehuwd waren, hadden we het helemaal niet breed... Een tv kon er niet af, dus konden we twee dingen doen: of zitten klagen hoe erg het was om geen tv te hebben, of onszelf overtuigen dat we best zonder tv konden, dat tv eigenlijk een negatief ding was...En dat laatste deden we, tot we ons makkelijk een tv konden veroorloven, en we deden het met volle overtuiging. Ik heb geglimlacht toen bij Bart, in het begin van hun huwelijk, toen ze spaarden dat het kraakte om aan een huis te geraken, zij ook geen tv moesten hebben, dat was een negatief ding...En enkele jaren later was ook bij hen dat verderfelijke ding plots in huis...Eigenlijk heb je het nodig, want in de kinderen hun klas praten ze over bepaalde programma's... Ik dacht bij me zelf: waar heb ik dat nog gehoord ??? --bij mezelf natuurlijk--

En dat is precies wat geluk eigenlijk is ! Het leven dat je hebt niet alleen aanvaarden, maar zelfs verheffen tot iets hogers, tot iets met meerwaarde.
Zelfs in mijn ziek zijn doe ik dat, ik aanvaard dat, en maak er het beste van. Ik heb een gloeiende hekel aan mensen die zich neerleggen bij hun ziekte, en zichzelf voortdurend beklagen. Je moet vechten, en je niet neerleggen bij de situatie ! Ik weet dat ik niet kan genezen, dat mijn situatie altijd maar verder zal evolueren in een negatieve richting, maar het helpt mij niet en niemand dat ik daarover zou zitten jeremiaden en dat ik mij daar bij zou neerleggen.
In tegendeel, mijn overtuiging én mijn ervaring is dat het beter gaat als je weg denkt van je ziekte, van je pijn. Ook voor de anderen is het niet plezant als je bij iemand op bezoek gaat en ze zitten heel de tijd bezig over hun miserie. Nog eens, je bouwt je geluk zelf ! Zelfs in de slechtste situatie !

Ik ga stoppen, het eten is klaar...tot de volgende ?

Pillendag...

We zijn weer een week verder, ik ben aan de laatste dag-doos van mijn pillendoos bezig. Dat wil zeggen dat ik vanavond weer de zeven doosjes moet uithalen, op rangorde leggen, en dan al mijn pillen uit de kast halen, en soort per soort in de vakjes leggen, sommige op de morgen, sommige op de middag of op de avond, sommige in twee of drie vakjes...
Kijken of de voorraad nog groot genoeg is, zo niet een afspraak maken met de huisarts om een pak voorschriften te laten opmaken...
Vervelend.

Al een paar nachten weer wakker geworden van de pijn, op het toilet gaan zitten, om een andere houding aan te nemen, maar het ging niet, het hielp aan geen kanten. Terug het bed in, boek lezen... Ik zit voor het eerst sinds lang weer met bewegingspijnen. Meestal krijg ik de grootste pijn bij te lang in één houding staan, zitten, liggen of stappen (lees slenteren - stappen kan ik niet meer). Slechts heel zelden heb ik pijn bij bepaalde bewegingen, tenzij natuurlijk bij te grote bewegingen, maar nu krijg ik pijn bij de minste beweging van de wervelkolom, en wanneer beweegt dat kloteding niet? Het doet bijvoorbeeld verschrikkelijk veel pijn om mijn gat af te kuisen na het moeizaam verrichten van een GROOOTE boodschap. Stom en vervelend ! Schrik van stijgende afhankelijkheid.

Hopelijk gaat dit weer over, en val ik weer terug in de gewone pijn.

Je ziet wel wel hé ! Met die stomme boeren en hun vragen om regen ! Nu zit ik er weer mee!

Ik denk dat ik ga emigreren, naar de sahara. Weet je dat dit de plaats is waar de meeste verdrinkingen gebeuren? Echt waar ! Er verdrinken meer mensen in de woestijn dan in andere gebieden ! Dus zo droog is het daar ook niet altijd. Die verdinkingen gebeuren meestal bij de plotse enorme stortbuien, die niet in de te droge grond kunnen indringen, en dan in plotse kolkende rivieren alles mee sleuren wat op hun weg ligt.

De pyrografie voor Luc's dochter is bijgewerkt, tot mijn tevredenheid. Iemand die het niet kent zal natuurlijk niet zien welk wonder ik daar heb verricht, maar ik denk dat ik een ontdekking heb gedaan die mijn pyrograveren voorgoed zal veranderd hebben. Ik moet nog wat verder er op studeren, maar ik denk dat ik een geheel nieuwe gamma van mogelijkheden heb geopend... Ik zal weer kunnen experimenteren en ontdekken. Heerlijk! Ik hou je op de hoogte.

Heel ander nieuws van tanteke... Ze wordt in ijltempo meer en meer dement. Die val die oorzaak was van haar hospitalisatie en nu haar opname in een home, heeft blijkbaar het dementeringsproces plots in gang gezet. Voorheen was ze wel eens vergeetachtig, maar nu zijn we plots in een situatie van echte dementie gekomen. Ze is sinds jaren niet meer zo gelukkig geweest als nu. Ze is blijkbaar al haar verdriet vergeten, en ze heeft zelfs de foto van haar Noël (haar overleden zoon)omgekeerd weggelegd. Waar ze vroeger steeds over haar eenzaamheid en haar verdriet bezig was, is dat nu allemaal weg. Ze denkt ook dat ze thuis is, en betreurt het alleen dat ze niets kan "offreren", ze heeft niets meer in haar kelder... Ze denkt echt "thuis" te zijn, en ze is gelukkig, voor het eerst sinds vele jaren. Ik weet niet wat ik moet doen met al haar bezit, en na een telefoontje met de notaris, weet ik het nog veel minder ! Er is een mogelijkheid, maar de verantwoordelijkheden die ik dan zou moeten op mij nemen, zijn zo groot dat ik dat liever niet doe, toch zeker niet alleen, en je kunt het niet met twee of meer doen... Ik denk dat daar ook een deel van mijn pijn zit.

Zondag moet je dus geen blog verwachten, ik zit op het plechtige communiefeest van Ewoud. Ik zie er echt tegen op. Een paar uur zitten te radbraken in de kerk, en dan weer zitten op een stoel aan de feesttafel. Ik zal mijn pillen moeten bij hebben, om eventueel nog wat meer de pijn te kunnen onderdrukken. Normaal is een mens er op gevierd om naar een feest te gaan, dat is dus ook iets dat voor mij niet zo is.

Enfin, misschien valt het wel mee, we maken er in ieder geval het beste van, het moet een leuk feest zijn voor Ewoud, 't is zijn feest !

Voila, genoeg gezaagd, ik ben er mee weg.
Tot de volgende ?

De linde is bijna dichtgegroeid

...en reeds zie ik bladeren die bijna volledig zijn opgegeten door de lindepijlstaartrups. Een beest dat er uitziet als een aliën, een extra terraans dier.
De vlinder die er uit voortkomt is ook zo wat speciaals...Bijna motachtig dik lijf.

Maar ! Het is stilaan een verdwijnende vlindersoort, dus van mij mag hij blijven, en dat doet hij nu al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan één stuk door. Waarschijnlijk dus inteelt dat het niet schoon meer is, maar who cares, laat de beestjes maar onkuisheid bedrijven, als dat de manier is om de soort in stand te houden.
Ik stel me bovendien grote vragen over inteelt... Wij kregen steeds maar weer ingestampt dat dit niet mag, grote en grove gevolgen kan hebben voor het nageslacht (en ze hebben wellicht gelijk, al de slechte eigenschappen komen ook versterkt uit die inteelt, zie maar naar de koningshuizen en den adèle...) Maar toch!
Als we nu zoveel rassen hebben van diverse diersoorten, dan is dat door een zeer zorgvuldig vastleggen van bepaalde eigenschappen...Dat vastleggen gebeurt hoofdzakelijk door inteelt !
Stel, ik krijg door een plotse fout in de dna van één van mijn kiekens plots een groene kip... Dan zal ik die zorgvuldig terugkruisen met haar eigen vader, in de hoop dat het defecte gen van die kant komt, en ik die groene kleur meteen kan vastleggen. Lukt dit niet, dan zal ik de kip nu laten paren met een van haar eigen zonen, in de hoop dat ik zo nog enkele groene kippen zal bekomen, of op zijn minst kippen die drager zijn van het groen-gen...en zo voort en zo voort...dus inteelt dat het niet schoon meer is ! Zodra wij dan de verervingsvoorwaarden hebben kunnen vaststellen, aan de hand van de resultaten, kunnen wij weer sporadisch vreemd bloed inbrengen om het nieuwe ras/kleur vast te leggen en te versterken.
Ik heb een gek voorbeeld genomen, maar de werkwijze is correct ! Zo wordt het steeds gedaan ! Zo moet het !
Als we dan kijken naar de diversiteit van de rassen in paarden, koeien, honden, kippen, dan kun je niet anders dan bewondering hebben wat er te bekomen is met een selectieve teelt. Neem nu de honden, die komen allemaal voort uit de wolf...Bekijk dan eens de chihuahua naast een ierse wolfshond... Het is niet meer te begrijpen hé dat ze allebei van dezelfde voorouders komen?
Idem met de kippen. Men heeft na het ontdekken van de aziatische enorme kippen jaren lang gedacht dat er ooit nog eens ergens een reuzekip moest hebben geleefd in het wild, men kon zich niet indenken dat alle kippenrassen voortkwamen uit dat kleine bankivahoen...Nu, met de mogelijkheden van dna onderzoek en zo, heeft men moeten toegeven dat er maar één voorouder is van al die kippenrassen: dat schuwe bankivahoen, een bosvogel. En dat wilde hoen legt per jaar een tiental eieren...Kijk nu eens? Kijk eens naar de koeien...
En nu pas gaan de deuren open! Nu is men heel stillekens en voorzichtig (?) begonnen met genetische manipulatie.. Men heeft nu al varkens die licht afgeven in 't donker !

Eigenlijk is dat dus niet echt nieuw, vroeger moesten we wachten op een toevallige mutatie, en die dan zorgvuldig vastleggen, nu leggen we die mutatie zelf in de plant, in het dier...in de mens ???

Men heeft nu al planten die resistent zijn tegen bepaalde ziekten, maar men weet niet wat het gebruik van die planten zal veroorzaken op lange termijn... Men is bezig met de kweek van varkens met "menselijke" organen...Maar bouwt men op die manier geen brug voor de typische ziektverwekkers van de varkens, die op die manier zullen kunnen muteren naar nieuwe mensenziekten???

We spelen met dingen waarvan we de mogelijkheden en de gevolgen op geen enkele manier kunnen voorzien... Oh ja, er zal wel veel goeds uit voort komen, maar even zeker komen er moeilijkheden uit voort, moeilijkheden waarvan wij maar één ding weten, ze zijn nieuw, nagelnieuw, dus weten we op geen enkele manier hoe we ze kunnen bestrijden. We zijn stillekens aan bezig met de overwinning te behalen op kanker, stap voor stap gaan we vooruit, maar wat komt er na de kanker ? Wat zijn we nu zelf aan 't veroorzaken???

Denk niet dat we de zege zullen halen op ziekte en dood, voor iedere stap die wij zetten, zetten de ziektes en de dood ook een of meerdere stappen... Het lijkt wat op dat kinderspelletje van in den tijd..."Dododopiano!" Hij die aan was stond met zijn gezicht naar de muur en zei, op zijn zelf bepaalde tempo dododopiano, en keerde zich dan plots om. Degenen die hij zag bewegen moest terug helemaal naar de overkant van de muur. De kunst was om de muur te "tikken" op het moment dat hij die aan was, met zijn gezicht naar de muur stond... Bij de bevechting van ziektes is het ook zo, we zien er velen bewegen, en sturen ze terug naar af, maar iedere keer we ons omdraaien zien we er steeds dichter en dichter komen...

Jongejongenstoch, wat zijn we weer zwaar op de hand vandaag...en we komen van die absurde rups in mijn linde... Hoe doe ik dat toch telkens weer ? Wellicht lees ik te veel, en blijven er te veel van die doemscenarios in mijn grijze cellen hangen...

Ik ga eens moeten beginnen met het schrijven van science fiction, daar kan ik mij uitleven in dergelijke doemscenarios, alleen is het moeilijk te verantwoorden dat je het schrijft in een uitstervende wereld voor een publiek dat dan al lang dood is...of niet ?

Dat doet mij denken aan die boeken die ik in leen kreeg van Mieke, ze zijn spannend, maar zo onwaarschijnlijk...zo...buitenzintuigelijk, dat het mij niet echt voldoet. Kijk, in een echt goed boek moet ik mij kunnen inleven, moet ik eigenlijk "in het boek zitten", hier kon ik dat niet, er waren te veel punten waar in ik dacht "dat kan niet"...Ik geloof niet in een deus ex machina... en een volledig verlamde, die alleen het hoofd kan bewegen, die dan terwijl hij iets in een andermans oor fluistert, plots zijn hoofd zo'n zwaai geeft en zijn tanden zet in de slagader van die man, en hem doodbijt...???? Sorry, leuk geschreven maar te on-echt... Het waren twee spannende leuke boeken, maar voor mij...neen, niet echt mijn ding. Sorry, Mieke.

Oh, ik heb Mieke leren sudoku-en, en las op haar blog dat ze nu besmet is met het virus... Ik kan het niet helpen, maar ik vind het ook zo leuk, en zo spannend om telkens weer de oplossing te vinden...of bij de heel moeilijke soms een keer ...

tot de volgende ?