Gisteren zijn we dus weest winkelen en eten in Daisel. Als Anny en ik gaan winkelen, dan weten we perfect wat we moeten hebben, gaan daar naar toe, pakken het en wegwezen.
Luc en Cecile zijn echte winkelwandelaars. Zij wandelen op hun gemak door de uitgestalde waren, bekijken hier en daar iets, en bezoeken de ganse winkel.
Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan van de pijn. Ik ben rond 2 uur opgestaan om nog een pil te pakken, maar daar gaat de pijn wel wat van minderen, maar dan slaap ik weer niet daarvan.
En vandaag ga ik vissen, en morgen naar de pijnkliniek... Zo is er alle kans dat hij mij weer eens ziet op het moment dat ik rot zit van den zeer. Hopelijk geeft hij mij dan weer een of enkele inspuitingen op de pijnlijke plaatsen, en jaagt hij de pijn sneller dan normaal naar waar die pijn thuishoort: in the middle of nowhere...
Dus vandaag gaan we vissen. Vorige week is het er niet van gekomen, omdat het hier water goot in de voormiddag...'s Anderendaags wist ons westvlaams bezoek ons te melden dat het bij hen heel de dag mooi zonnig weer was ...
We gaan naar het park, in de hoop nog een karper te kunnen verschalken. Hopelijk bijt de bliek er ook wat, want het is het park al heel het jaar flauwkes voor de bliekvisserij. We vermoeden dat dit nog altijd het gevolg is van de werken aan boorden van de vijver tijdens de voorbije winter. Hopelijk is het dan toch volgend jaar weer in orde...
Mijn kompjoeter is nog altijd niet zoals het moet zijn...Hopelijk komt Erwin binnenkort eens zoeken wat de reden toch kan zijn. Zoals je ziet, ik kan nog altijd werekn, maar er zijn zaken die ik niet of niet naar behoren kan. Erg is dat allemaal niet, maar ik ben bang dat hij op ne dag eens helemaal in duigen zal vallen.
We hebben gisteren een bloemstukje gekocht voor op het graf van Koen, en enkele liters lampenolie voor de kleine olielampjes die Anny zorgvuldig iedere dag doet branden bij de foto van Koen en nog een bij Oma. Bij de foto van Oma staan dan ook enkele maanden de doodsprentjes van de diegenen die de laatste tijd overleden zijn in onze kennissenkring. Blijkbaar vindt zij daar iets van troost in. Voor het eerst vonden wij er ook wieken voor in die lampjes, want dat is altijd het probleem, die wieken branden weliswaar zeer langzaam op, maar nu en dan moeten ze toch vervangen worden...en die dingen vind je niet makkelijk.
Voila, tot daar de berichten...ik ga sluiten en mijn lokaas klaarmaken voor de karperjacht...
tot de volgende (Ik weet nog niet wanneer, want zoals gezegd moet ik morgen naar de pijnkliniek...en ik weet altijd wel hoe laat ik daar moet zijn, maar niet hoelaat ik dan in werkelijkheid bij de dokter raak, en nog minder hoe laat ik er dan weer weg raak...en dan...het is woensdag ! Dat wil zeggen dat, als je rond de middag gelost word, je dan nog kunt genieten van diverse zones 30 en heelder kudden door elkaar heen en weer schietende jeugdige fietsters en fietsters...dus, tot ???de volgende !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten