Vanmorgen, veel te vroeg op, schreef ik een hele blog over dat famuze winteruur...maar ik kreeg het weer niet gepubliceerd, tenzij het e plots toch zou zijn gekomen zonder melding, zoals gisteren toen mijn artikel er plots wel 5 keer op stond...
Ik ga mijn jeremiade niet herschrijven, alleen dit: wij zitten nu ondanks het winteruur, nog steeds op het duitse zomerur van tijdens de oorlog...zeg nog dat alles wat Hitler invoerde direct weer werd afgevoerd... We zijn hier middag zonneuur omstreeks 13 uur winter tijd ????
ik zeg omstreeks, omdat het uur van Oostende heel wat anders is dan het zonneuur in ons lieflijke Mater... Kijk maar eens naa de perikelen van de vertrektijden van de spoorwegen in ons landje in illo tempore....
Ondertussen ben ik dus naar de rommelmarkt geweest, en raad eens wat ik daar vond ?
't Is doodjammer dat ons moeder er niet meer is, want zij zou wreed content zijn geweest ! Ik vond het boek van de Bende van Baekelandt door E H Victor Huys...ons moeder las dat ooit in zo'n weelijkseafleveringen, en vertelde er nu en dan nog over. Onze groottantes kenden die historie nog van hun rechtstreekse familieoverleveringen.
Ik ben benieuwd of het ons nu, in de tijd van horror en griezel, nog zo sterk zal aangrijpen?
En ja, lieve zussen, na lezing zal ik hem wel eens ter beschikking stellen. Zodat jij ook eens kunt lezen waar ons moeder zo van aangegrepen was . Maar we weten bij ondervinding dat Ma een goede smaak had voor boeken, dus zal ook dit wel ok zijn zeker ?
Ik had op de markt al een paar keer uitgekeken naar een markt-kennis, een man uit het Gentse, die door zijn werk als lasser al jaren een emphyseempatiënt was. Als we hem zagen zat hij in zijn rolstoel, met een fles zuurstof en zo'n maskertje op. Iedere keer dacht ik op Pa, ook hij had emphyseem, en toendertijd was het een waar probleem om zuurstof thuis te mogen hebben.
Vanmorgen vroeg ik aan Geert, de inrichter van de markt of hij niets wist an die man...Hij bleek in juni of juli overleden te zijn... Eigenlijk verwonderde ons dat geenszins, 3, 4 jaar geleden vertelde zijn vrouw ons al dat hij volgens de dokters maar een zes maand meer te goed had...Hij hield het heel wat langer uit, wellicht dank zij zijn vechtlust en optimisme. Zijn vrouw zou nog steeds markten, dus we zullen haa wel eens ontmoeten...
Morgen gaan we naar Kortrijk, bij Caroline, de vrouw van onze Patrick die zo vroeg gestorven is. Ik had de indruk aan de telefoon dat ze wat depri is, maar ja, het is ook nog niet zo lang, en de avonden worden weer zo lang...
Mocht ik geen blog kunnen publiceren, dan ...tot de volgende...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten