Pompoenen, grote, kleine, groene, gele, oranje, rode etc, enz,en zo verder...
Luc is hier geweest met een hele karre pompoenen, voor Lieselotte...en een klein beetje voor Oma en Opa ook...ook nog enkele courgetten. Er is werk aan de winkel om die laatste in de diepvries te krijgen, want waar pompoenen bewaren doen courgetten dat niet, of toch niet te lang.
Dus, groot alarm, Bart verwittigen dat hij moet langskomen om belast en beladen met alle zonden, sorry met (plusminus) alle pompoenen naar huis te bollen.
Luc heeft hier nog in alle rust (nu ja...) een kop koffie genut, en we hebben wat gebabbeld en een afspraak gemaakt om eens op bezoek te gaan bij hem. Hij zou dolgraag hebben dat ik een pyrografie van het huis van zijn dochter maak, maar we kunnen dat huis niet in één keer fotograferen, omdat we niet ver genoeg er kunnen vanaf staan (de straat is er smal en het huis breed..) Dus heeft Luc eens een hele reeks foto's gemaakt, maar toch kan ik daar geen voldoende beeld van krijgen, omdat je op die manier geen perspectief kunt maken. Dus ik moet zelf eens gaan kijken, en zal de boel eens min of meer meten, zodat ik een perspectief kan maken en dus kan tekenen hoe het zou zijn als je ver genoeg er vandaan staat, en weten en weergeven wat dan zichtbaar is. Als je me nu nog niet verstaat, dan kan ik het ook niet helpen...dan moet je binnen enkele tijd maar eens komen zien wat ik en hoe ik er iets van bak...
Gisteren zijn we met Luc en Cecile op bezoek geweest bij Etienne, een oude vriend uit de vogelbond die lijdt aan Alzheimer. Hij was redelijk goed, en bleef meestal bij het gesprek. Maar toen Luc hem sprak over iets van de dag tevoren, dan was dat weg...Raar, gaten in het geheugen ... hopelijk weet hij zelf niet hoe het met hem gesteld is. Anny zegt dat hij er toch goed uitziet, maar ik denk dat het erg is met zo iemand te leven...Als hij niet direct doet wat hij wil of moet doen, dan is hij het al weer kwijt...
Nu iets héél anders, mag ik je eens iets vragen? Neen telt niet als antwoord...
Als je ooit naar iemand een kaartje met deelneming moet sturen, of neerleggen in de schaal aan de kerkdeur, leg daar dan niet zo'n gedrukt kaartje neer, zonder meer. Schrijf er iets van je medevoelen zelf op, in je eigen woorden. Ik doe dit al heel wat jaren, en heb reeds meerdere keren vastgesteld hoe zeer de mensen die woorden van troost op prijs stellen. Sommigen bewaren en koesteren die kaartjes, het helpt hen.
Veel inspanning kost dit niet, en je zult wel merken dat de mensen dit echt appreciëren, omdat juist op zo'n ogenblik ieder woordje van troost, van medeleven zo belangrijk is. Veel belangrijker dan dat voorgedrukte ding.
Zelfs als het een verre kennis is, kun je nog schrijven over je eigen ervaring in verliezen... Je zult zien dat het de mensen helpt, en het kost niets, alleen wat medeleven en je weet gedeelde smart is halve smart...help de smart in kleine stukjes kappen, die zwelg je makkelijker door als je al met een krop in de keel zit.
Ik dacht daaraan omdat vandaag die verre kennis uit Aalst begraven wordt, nog zo jong, 61 jaar ! Gisteren bekeken we de foto's van het gouden jubileum van Etienne en Elza enkele weken geleden. Daar wees Elza een man aan, de komiek van het feest...Hij is ondertussen al begraven, 53 jaar jong. Erg is dat, je ziet je vrienden- en kennissenkring alsmaar kleiner worden. Sommigen zijn ouder, maar ook heel wat zijn veel jonger dan je zelf bent...
Gelukkig kun je nog nieuwe mensen en vrienden leren kennen...anders ware het op den duur eenzaam voor de ouderen.
Vandaag schijnt de zon, maar hij gaat maar meer op om 7.52 en gaat onder om 7.15...je ziet, de dagen korten en korten ...straks blijft er bijna niets meer over. Rotwinter !
Het is ook al veel kouder aan 't worden, je kunt best iets aantrekken als je buiten moet. DE zon geeft al veel minder warmte en staat veel lager. Dit is nu, tot aan de late helft van de lente, een gevaarlijke tijd voor de autobestuurders...Hoeveel hoor je niet van ongevallen door dat de chauffeur verblind was door de zon? Ik doe nu steeds als de zon zo laag staat mijn zonnebril aan om te rijden, dat helpt een heel stuk.
Allee, na al die wijze raad van tante kaat,
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten