Ik heb een mailtje teruggekregen van mijn alderliefste zuster...Ze is dus niet koppig, maar blijft wel bij haar mening...Zou ze zich nog herinneren hoe ons vader eens in de Ijzer is gevallen, in 't water gesleurd door een...karper ? En hoe hij rustig zijn natte kleren afdeed, over zijn paraplu te drogen hing en in zijn onderbroekske voort viste ?
Is ze de grandiose foto vergeten van haareigenzichzelvens, die ons vader trok van haar op een uitstap naar Cap Gris Nez ??? In een allesbehalve proper te beschrijven situatie ???God, wat waren dat mooie dagen... was dat niet op de zelfde uitstap waar we al die witte paarden telden??? Hoelang is dat al geleden, en waar is die foto naar toe ?
Kijk, omdat ik nog iets anders doe dan slecht gekleed gaan vissen, bewijs ik dat ik soms wel eens heel mooie dingen maak ook... Voor een doop graveerde ik een glazen schaal. Kijk maar eens naar het resultaat, mooi hé ?
Eigenlijk heb ik dat al enkele maanden geleden gemaakt, maar de foto heb ik nu pas gekregen, ik had natuurlijk er weer eens niet op gedacht een foto te nemen voor ik het weg deed...
Ik moet wel zeggen dat het geen gemakkelijk onderwerp was... In werkelijkheid is het kindje zo'n 10 à 12 cm groot. Onlangs zag ik het nog eens staan, en hoe langer het uit mijn ogen is, hoe liever ik het zie. Ik heb dat met veel van mijn tekeningen, op het moment van het maken ben ik zelden tevreden, maar als ik ze dan enige tijd later weer in handen krijg, dan zie ik plots dat het toch wel mooi is... Zo heb ik pyrografie die ik half gemaakt liet liggen, het stond mij absoluut niet aan...Enkele maanden later kreeg ik het weer in handen, zag plots mogelijkheden en werkte het af, en ja hoor, het is mooi geworden.
Wellicht is dat eigen aan kunstemakers, diegene die ik ken hebben dat bijna allemaal ook. 't Zal wel te maken hebben met het feit dat je op het moment van het maken een bepaald beeld in gedachten hebt, een beeld dat technisch veelal niet werkelijk te maken is.
Volgende week moet ik dan maar weer eens naar de apotheek...dat is naast de Colruyt zowat de winkel die ik het meest bezoek... Ik heb eens wat zitten tellen, ik geef per jaar meer dan 100.000 fr uit aan medicamenten (het gedeelte dat dus niet terugbetaald wordt)... Het mag een wonder heten dat mijn maag en nieren dat tot op heden nog bolwerken. Nu ik wijs er telkenmale op bij de specialist ook, en hij zegt dat hij rekening houdt met maag en nieren. Hopelijk is het waar, maar het is in ieder geval zo, dat mijn water enorm riekt naar chemische producten... Enfin, ik zal maar denken: als het er uitkomt dan zal 't wel goed zijn zeker ...?
Allee, 't zonnetje (een heel klein zwak ding) schijnt...ik ga stoppen voor vandaag? tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten