Gelezen in Verkenner.be: Wat hoort niet in het rijtje thuis: Bruine bonen, sojabonen, een vibrator...
antwoord: Bruine bonen, de twee andere zijn vleesvervangende producten...
Stoem hé...maar plezant
Ik hou van moppen die je op het verkeerde been zetten...en dan netjes onderuithalen, tot je plof op je gatje valt.
Gisteren hebben de weer-man/vrouw geen gekke dingen gezegd, jammer...alleen slecht weer zonder een troostend woord.
Volgende week moet ik naar Kortrijk, naar de hartspecialist. Gewoon, de jaarlijkse check-up.
Ik zal wel alleen moeten gaan, want de tweeling kampeert hier, dus zal Anny moeten thuisblijven.
Gisteren is Bart niet langs geweest, omstreek 19 uur belde hij vanuit zijn wagen dat hij wellicht in't weekend een langs komt. Mama denkt dat hij weer lang heeft moeten werken, ik denk eerder dat het gewoon eens blijven hangen was met collega's, op het eerste weekend na het verlof...Ik hoop zelfs dat het dat was, ik denk dat hij al meer dan genoeg met zijn werk getrouwd is, maar ja, daar mag ik niets over zeggen...ik was even gek...
Voor het ogenblik schijnt de zon, maar laat je hoop niet te groot worden, het slechts een tijdelijk verschijnsel...de regenbuien naderen al weer met rasse schreden en , als de berichtgeving voor één keer juist was, ook nog met veel bliksem en gedonder...
Ik denk dat mijn oudste zus weer zal zitten beven, vooral nu de bliksem bij een van de buren insloeg, en zij en bijna gans de straat met defecte toestellen zat... TV, Video en internet...allemaal kaputt...En ze was al zo bang van de donder.
Gelukkig was ze niet thuis op het ultieme moment, anders zat ze wellicht nog te beven.
Ik geraak maar niet verlost van de pijn, het is geen ontsteking, maar de basispijn zit op een heel hoog peil... Ik heb gepoogd met de kleindochters een klein wandelingetje te doen, maar ik raakte bijna niet weer thuis. Morgen naar de rommelmarkt te Zingem, eens zien of het gaat. Ik zal maar vast de rolwagen meenemen, anders raak ik niet meer thuis.
Weet je, dat is om bij te vloeken van onmacht. Je word niet verraden door je lichaam, maar gekelderd door de pijn. In het begin voel je elke stap door je heen snijden, maar na een heel korte tijd is die pijn zo hevig dat het konstant op het hoogste peil blijft. Gelukkig betert het na een beetje zitten of liggen, maar de basispijn blijft hoger dan normaal, en ebt slecht heel geleidelijk weg...normaliter, want nu lijkt het wegebben niet te lukken, de basispijn blijft hoog.
Sorry, maar op zo'n momenten overheerst de pijn gewoon je leven, dus ook deze blog. Als je dit niet graag leest, zap gewoon naar een andere post...Je moet je niet verplicht voelen te luisteren naar mijn gezaag.
Ik ben gisteren gestopt met de mededeling dat ik eens naar de kuikens ging zien...Ze zien er alle zeven schitterend uit.
Tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten