Gisterenavond waaide Luc hier binnen, neen, niet de man waarmee ik ga vissen, de collega van 't metaal waarvan ll die dochters zo mooi waren op de bruiloft van hun zus, je weet wel...
Zijn wederhelft was ook mee, en hij had een hele doos boeken bij, hij is aan 't opruimen, en ik moet maar eens zien of er iets inzit dat mij interesseert.(Moet ik nog doen...)
Natuurlijk begon mijn gapepaai weer van zijn oren te maken. Hij (of zij ?) is verschrikkelijk jaloers, en zodra ik praat met iemand anders, zelfs aan de telefoon, maakt hij verschrikkelijk lawaai. Luc zei dat hij hem allang in de soep zou gedaan hebben...Maar als er niemand is, dan is hij meestal heel lief en zit hij netjes te babbelen of te fluiten...of bang te zijn van dat blokje die er nog altijd hangt te hangen.
Gisteren had ik een stuk appel vastgezet tussen de tralies van zijn kooi, vlak bij dat blokje...Vanmorgen heeft Anny het hem gegeven...Hij durfde het niet te pakken, den held !
We babbelden wat over het werk, en dronken een glaasje wijn. Het deed deugd om nog eens in de tijd van toen te duiken, maar als ik het gesprek vannacht in bed nog eens overliep, dan viel het mij plots op dat ne mens altijd weer de successen en de plezante dingen herhaalt, en dat al de miserie en al de mislukkingen stilletjes vergeten worden...en die waren er minstens evenveel, ik heb wat afgevloekt indertijd.
En Luc die er nog midden in zit, hangt nog volop in de miserie, terwijl ik de indruk geef in een hemel gewerkt te hebben...Geheugen is een wonder machine hé, je kuist de negatieve dingen onbewust op, en zet al het plezante netjes in de etalage. Misschien is dat wel zo goed, het zou helemaal niet leuk zijn als het andersom was.
Luc amuseert zich rot met mijn blog, en zei dat hij zich altijd een beetje voyeur voelde...Ik zet inderdaad soms wel een deurtje open, maar wee gerust, een diepe inkijk geef ik niet hoor, en heel wat dingen zullen hier nooit verschijnen, jammer hé, bende voyeurkes ! Alhoewel, waarschijnlijk lezen de meesten het alleen als faits divers, en velen zullen wellicht denken, waar houdt die zich allemaal mee bezig.. Ze hebben gelijk, en weet je, ik heb eigenlijk een gloeiende hekel aan typen...Als ik aan het messengeren ben, dan probeer ik altijd de medemens te overtuigen van het nut van een microotje en boxen, zodat we kunnen klappen ipv schrijven, want dat doe ik niet graag...
Of heb ik in werkelijkheid eigenlijk een hekel aan het feit dat ik zo lang op het antwoord moet wachten?
Enne, zijn jullie nog altijd zo content dat het nu regent ??? Ikke nog altijd niet, geef mij maar terug de zon en de warmte, en luister in het vervolg niet meer naar de boeren, pas als die niet klagen wordt het slecht...Laat het zonnetje maar zon zijn !
En vergeet niet, als de hemel nu helder mocht zijn geweest, dan kon je iedere nacht genieten van het beeld van Mars, in het oosten...Hij staat er zo dicht als hij wellicht nog nooit geweest is, bijna zo groot als onze maan...Op 27 augustus prijkt hij het het mooist...Hopelijk hebben we tegen dan een gaatje tussen de door u opgeroepen wolken, om hem eens te zien.
Mars, de god van de oorlog...zouden de joden en andere strijdlustigen daarom nu al die boel maken? 'k mag er niet op denken
Tot morgen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten