Sorry

Gisteren gleed ik even uit, ik moet maar klappen van mijn geestelijke muur, zo zorgvuldig opgebouwd, of het valt uiteen, en zwem ik weer in een zee van verdriet. Laat niemand je ooit wijsmaken dat "het slijt...het moet verbomen..." Bullshit ! Ik heb het al gezegd, iemand verliezen is als een amputatie, de wonde geneest, maar het tekort blijft...In het beste geval bouw je een prothese op, maar dat is en blijft een dood ding.
Schluss !
Gisteren weest vissen. Het was nog nooit zooooo rustig. Ik heb amper twee vissen gevangen en Luc ving er ook maar een drie of vier...Maar, ik heb één troost, in het Park, waar ooit, in een ver verleden tinken opgzet werden, werden al jaren geen tinken meer gevangen... Het idee groeide dat er gene meer op zaten. Welnu, ik heb er een gevangen, meer dan 35 cm lang, mooi rond, en vooral van een prachtige kleur. Een tink, een zeelt is meestal donker gekleurd, een zwarte rug en een donker olijfgroen lijf, zachtjes verblekend naar de buikpartij... Die van gisteren was zwart op de rug, maar voor de rest van een prachtige goudkleur. Een goudkleur zoals je ziet op de kaders van oude schilderijen, maar waar in het goud van die kaders een tikje van de onderlaag rood doorschijnt, zo schijnt er bij die zeelt iets groens door. Prachtig, het was om er poëtisch bij te worden. Nog Luc, noch ik hadden ooit zo'n grote zeelt gevangen, en dan nog zo'n prachtig exemplaar ! Zo was een slechte visdag toch nog goed.
Eigenlijk was het misschien niet slecht dat ik niet veel ving, ik verrekte van de pijn.'t Is trouwens nog niet over.
Vanmorgen, de kleinkinderen arriveren hier rond 7 uur, en kruipen dan nog even bij opa in het warme bed, vroeg Kimberley, toen ik opstond, "Opa, waarom ga je zo raar ?" Ik liep inderdaad maar raar, ik kon mijn rug niet rechten, en liep als een reuze banaan naar de badkamer.
Ik ben stilletjes recht geraakt, maar de pijn zit er nog.
Hier naast mij staat, tussen de orchideeën een soortement vleesetende plant. Je kent ze wel, met die grote van roodbruine bekers om vliegen in te vangen. (Hij staat hier al jaren, ieder jaar opnieuw te "békeren", alhoewel iedere bloemist zegt dat dat niet kan.) Nu bloeit dat ding, er staan heel trossen minieme groene bloempjes in lange bloemaren...Niet mooi te noemen, maar misschien, heel misschien komt er zaad op, en kan ik weer eens experimenteren. Mocht er iemand zijn die interesse heeft voor het stofzaad van twee soorten venusschoentjes, dat staat hier ook te rijpen. Let wel, alleen deskundigen zijn welkom ! Die dingen kun je niet zomaar zaaien, dat moet onder labo-voorwaarden gebeuren...en zo proper is mijn atelier nooit (Eerder het tegendeel...)
Ik heb nu 31 schakeltjes gemaakt van de halsketting (in spe) van Anny. Ik heb ze reeds geboord, en heb ze op een draad geregen, afwisselend een goudkleurige parel, en een ivoren schelp...Ik heb nog maar een 30 centimeter bijeen...dus nog een 30-tal te gaan... Ik ben nog wel eventjes zoet. En dan moet je nog weten dat ieder schakeltje nog moet gepolierd worden...
Denk dus niet, als je nog eens een handgemaakte halsketting ziet: "dat is duur"...Neen, eigelijk zouden die dingen onbetaalbaar moeten zijn...het vergt uren en uren en uren werk...
Morgen begint de school! Joepie !
Morgen zal het tijdstip van het maken en het verschijnen van mijn blog dus ook een heel pak verlaten...Morgen springen er geen twee spring-in't-velds met koude voeten in mijn warme nest. Morgen moet ik niet om 7 uur in de morgen luisteren naar al die grote problemen in een kinderleven...Morgen mag ik rustig en spontaan wakker worden, nog even mijn boek vastpakken en lekker lezend weer ontplooien tot "mens"...
Misschien zal dan ook mijn bloeddruk weer wat normaler worden...of nog veel hoger ???
Ik heb vorige week een mailtje gestuurd naar de school van Gwendolyn en Kimberly, om te vragen of de bus niet eens zijn ronde omgekeerd kon doen...Al enkele jaren moeten de kinderen om 20 voor 7 klaarstaan voor de bus. Ik heb geen antwoord gehad, maar vandaag zie ik op de jaarlijkse brief van de school dat de kinderen moeten klaarstaan om 20 nà 8 !!!!
Wellicht hebben de vele adressen van web-sites die ik door stuurde naar de school, met de mededeling dat deze wel een interessant konden zijn voor de leerkrachten en leerlingen veroorzaakt dat ze mijn vraag welwillend hebben bekeken... In ieder geval ben ik blij, de kinderen zaten uuuuuuren op de bus.
Allee, ik ben er weer eens mee weg, tot de volgende ?

ohoh ik heb wormen,

ohoh ik heb wormen en dat verveelt me niet ohoh...
Enfin, ik heb ze nog niet, ik moet er nog om. Om wormen en om patatten. Wormen voor mij en Luc, patattten voor Anny, of eigenlijk voor ons allemaal, hier, thuis...niet voor Luc, voor hier.Maar 't is Anny die ze schilt en klaarmaakt.
Wormen ! Dus: het is weer visdag !
We gaan naar 't park !
Wormen halen is niet zo simpel, ik moet daarvoor naar boekel rijden. Er zijn niet zo veel winkels waar ze materiaal voor vissers verkopen. Vroeger was er ook een in Avelgem, maar die is nu gesloten, en overgeschakeld naar een winkel met schoolgerief. Gelukkig heb ik dat niet meer nodig. Ik mag er niet aan denken dat ik weer zou moeten schoollopen. Ik zeg wel tegen mijn kleinkinderen dat dat plezant is, en nodig en nuttig...maar die twee laatste begrippen wijzen er in feite al op dat het niet plezant is...
Ik vind vissen véél plezanter dan schoollopen. En ik denk dat iedereen er zo over denkt. Wellicht niet met voorkeur voor vissen, maar toch voor ontspannende dinges.
Of misschien vloeit dat ook voort uit mijn ziek-zijn...Ik stel vast dat ik steeds minder goesting heb om inspannende dingen te doen...Lichamelijk, omdat ik het niet meer aan kan, maar ook geestelijk. Ik kijk niet meer naar duidingprogramma's op tv, ik lees geen zaken meer die me niet op dat moment interesseren, en tijdens de nieuwsberichten heb ik veel meer interesse voor de lapsussen dan voor de gezondheidstoestand van Sharon. Heb jij dat ook ? Of komt dat inderdaad voort uit mijn ziekte ? Misschien door al die verdovende middelen die ik moet slikken???
Maar ik maak er mij helemaal niet ongerust over hoor, vermits het me niet interesseert, kan het mij uiteraard ook niet schelen.
Het kan ook door het overlijden van onze Koen gekomen zijn...Ik stel vast dat ik een soortement muur rond mij heb gebouwd...Ik probeer angstvallig alle leed buiten dat muurke te houden. Soms lukt het niet, zoals met het overlijden van Patrick, de kozijn van Anny, en dan breekt het verdriet weer even door, als een tsunami, alles wegvegend...Ik moet dan rapraprap weer het muurke opmetselen, voor mijn eigen gerustheid, en vooral voor mijn façade.
Eigenlijk wil ik nog alleen lente-condities, het ontstaan en het terugkomen van het leven...maar dat wat ik echt terug wil zien komen, dat komt niet terug.
En ik ben niet zoals Job, toen ze hem -om een soortement weddenschap tussen God en Duivel notabene !- zijn kinderen, vrouw, kemels en schapen hadden afgenomen, en hij braaf bleef, dan kreeg hij nieuwe kinderen, nieuwe vrouw en nieuwe kemels... Ik wil geen nieuwe zoon, de ouwe was goed genoeg voor mij.
Ik ga vissen...turen naar mijne dobber, naar het kabbelende water.
maar eerst ga ik wormen halen.

Voetbal ??

Eerst en vooral, ik ken niets van voetbal, en het interesseert me ook geen bal (hihi), maar ik heb gisterenavond vastgesteld dat we voor het eerst eens een goede trainer hebben voor de belgische ploeg, enfin, toch al beter dan vroeger. Ze toonden heel duidelijk op het scherm dat er 3 (drie) keepers zouden in het goal staan. Onze kansen verbeteren daardoor sterk. Verder zullen ze tegen Armenië met 21 man spelen. 21 ! Misschien kennen de Armeniërs de regels nog minder dan ik, maar toch ... En vermits wij er toch NOOIT in slagen een goal te maken, zouden ze dan niet beter alle 21 man in de goal te zetten? Als je ze op een verstandige manier stapelt, dan kan er geen bal meer in, dan hebben we alvast minstens een drwtje, en hopen maar dat de anderen dan een own-goal scoren, dan zitten we safer dan ooit !
Maar ja, wedden dat zelfs met 21 keepers, die mannen hun muurtje nog slecht zouden opstellen??? De oplossing is nochtans heel simpel, zet de spelers op de tribune, en laat de ergste hooligans op het veld tegenover elkaar gaan staan! Voetbal is oorlog! bij uitzending door de tv, niet vergeten een emmer onder je scherm te zetten, om het bloed op te vangen. Leuke reality tv, en weet je wat, de kans zit er zelfs in dat ze mekaar echt helemaal doodkloppen, dan hebben we direct heel wat minder volk in de gevangenissen, daardoor minder kans op stakingen van de cipiers, minder vervangingen door de federale politie dus minder verspilling van belastingsgelden, dus minder betalen dus meer overhebben om een naar een echte sport te gaan zien...Maar waar vind je nu nog sport ? In de echte (nu al lang vergeten) betekenis van het woord??? Sport, zomaar, voor de lol, omwille van het sportief zijn...
Ik droom er al jaren van dat ze eens de para-olympics zouden uitzenden, vol mensen die echt hun best doen, omwille van de lol die ze er zelf aan hebben, die vijf jaar nadien nog steeds met hun medaille om de nek rondlopen, en nog steeds blij zijn als ze die medaille zien blinken???Kan niet...nie mogelijk, daar zit geen geld achter...Nee, daardoor is het juist SPORT ! Als er geld achter zit is het geen sport meer !
Nu is het echt corrupt ! En ik denk niet aan de chinese maffiosi, ik denk aan het systeem waarbij een vluchteling onmiddellijk tot belg wordt genaturaliseerd als hij tegen een bal kan stampen...of rap kan lopen of ...De sukkel die hier uitgemergeld arriveert, nog steeds met de doodschrik op zijn lijf, die loopt alle kans teruggezonden te worden, maar niet als er hier ene door de wijd-open poort binnenwandeld met een voetbal aan de voet...
Sport...bâââhh !
Heb je al eens het inkomen van die "sport"-mensen bezien? Heb je dan echt nog lust om te gaan kijken naar die kluivers? Ben jij er ook één die zich plots heel echt Belg voelt omdat er een griet met een opgestreken vlindernetje beter het balletje over het net kan slaan dan een ander ? Of omdat er een is die wat rapper kan fietsen ?
Het Belgisch gevoel is blijkbaar een gek fenomeen . . . . . .
Ik herinner me nog de heerlijke tijd dat we in de chiro rond de vijver van het maria-hendrika-park liepen, om het eerst...en hoe ik steeds de laatste was. Ik herinner me ook dat ik dan de beste was in het stokworstelen en in het dassengevecht, hoe ik niet verder dan één meter hoog raakte op dat veromde klimkoord, maar ook hoe ik in een korte sprint met de vlugsten mee liep, hoe lenigheidsoefeningen niet voor mij bestemd waren, maar kogelstoten wel...en we steunden elkaar en lachten met elkaar en plaagden elkaar...en die rappe loper was blij dat hij zo rap was in 't weglopen van de diene die zo sterk was...
Ik herinner me nog die keer dat we 's middags van de school in ruzie vielen, en ik met Odiel vocht dat het niet schoon meer was, en we beiden serieus gehavend thuis kwamen, en nog eens daar ook uitgekafferd werden...Maar vooral herinner ik me, dat ik na het middageten, op mijn fiets sprong en reed tot het huis van Odiel, het poortje openduwde en riep "Diele !", en Odiel kwam af met zijne vélo, terwijl zijn moeder (Maria) aan 't grommelen was "'k peisde dat ge ruzie had ?"...Ja Maria, maar dat was uitgevochten, dus voorbij ...
Heerlijke tijd.
Tijd waarin we eens gingen kijken naar de voetbal en na de eerste time naar huis gingen, omdat we dachten dat het gedaan was...Ik weet nu dat er twee times zijn, maar veel verder gaat mijn kennis nog steeds niet, die mannen "speelden" geen voetbal, ze vochten echt gemeend en gemeen voetbal...Wij vonden daar toen al niets aan, en nu nog niet! Sport moet leuk zijn ! Maar in onze tijd kennen ze dat precies niet meer... Toen ik nog gezond was en jogde, zag ik tot mijn verbijstering dat op een gewone jogging er mannen waren die doping namen, voor een jogging ! Ik zie hoe wielertoeristen elkaar zitten op te jutten om rapper te rijden dan ze eigenlijk kunnen, ik zie wandelaars in wandelclubs die proberen het aantal kilometers per jaar te overtreffen van den diene die vorig jaar "won"...won ? Toen ik wandelde in Schotland, met Anny, beiden met een behoorlijke zware rugzak op de schouders, dan stopten wij om de wilde orchidee en de zonnedauw te bewonderen, om de schotse hooglandkoeien te bewonderen, om een heerlijke brown ale te drinken in een kleine landelijke pub. Wij maakten vrienden op die tochten en babbelden en hielpen elkaar... Als wij nu nog eens over die tochten spreken, dan spreken wij vooral over de mensen die wij daar ontmoet hebben...en daar moet het in sport over gaan! Het moet leuk zijn en het moet "ontmoeten" zijn.
Allee, 'k ga stoppen met zagen, neen ik heb er niets tegen dat jij naar het voetbal kijkt, maar ik zou het veel leuker vinden om samen met jou tegen een oude conservendoos te stampen en te klappen en lachen en te plagen...kortom, te sporten, gezond te bewegen...
Ik wou dat ik het nog kon, samen met jou allen !
Tot morgen

...ook zonder kijken...

Beste Mieke, ik vond het héél lief dat je nog belde om me te laten weten dat er een uitzending was op TV over rugpijn, maar ook zonder kijken heb ik al pijn, dank u... Ik zie vraagtekens in de mooie ogen van mijn oompjeszegster? Wel ja, ik ben zoals het merendeel van de bevolking, als ik een boek lees over ziekten, dan heb ik steeds de indruk dat ik daar ook zoiets voel...het gaat pas over nadat ik verder lees dat het alleen voorkomt bij de Lahmanen wonend in Zeboestan...Met andere woorden, ik kijk en lees zeker niet meer over rugpijn, ik heb het al, en ik moet er geen nieuwe vormen bij denken.
Bovendien heb ik al zowat alle vormen van geneeskunde, met uitzondering van het Ajur...en nog wat, een indische geneeskunst.adjurdeva???..langsgeweest. En bij het begin van de behandeling, of bij de eerste consultatie beloven ze allemaal de hemel op aarde...(Er was een uitzondering, de acupunturist zei dat hij misschien de pijn iets zou kunnen onderdrukken, maar niet genezen...Na enkele beurten is plots alle kans op een herstel verdwenen. Ik moet het allemaal niet meer weten. Ik weet nu al lang dat ik leef op pijnstillers, en sinds enige tijd heb ik -JOEPIE !!!- geen ontstekingen meer. De dokter van de pijnkliniek zal het wel wijten aan zijn nieuwe samenstelling met meer spierontspannende dinges er in, maar ik weet zeker dat het in feite van het homeopathische Traumeel komt...Maar hoera, op die wijze wordt ik buiten de grondpijn die er altijd is, en die ik goed heb leren verdragen, alleen nog geconfronteerd met helse bewegingspijnen die na enige tijd weer wegdimmen als ik wat kan rusten. Soms duurt dat wel een paar dagen, maar dat kan ik allemaal wel aan, en zolang het niet overgaat in ontsteking en de daar bij horende ontstekingspijnen, gaat het wel. Ik weet dat het weer mindert.Ik weet dat ik maar moet oppassen, en dat als ik iets toch doe, er pijn bij hoort. Leuk? Nee, maar voor mij is dat al een héél groot winstpunt !
Ik heb dus niet gekeken naar de TV...Niettemin bedankt om eens op je nonkel te denken !

Ik ben gisteren op de middag toch naar de rommelmarkt geweest te Heurne. Er stond de helft minder dan vorig jaar...Het dreigende weer zal daar wel voor heel veel tussenzitten. Ik ontmoette er enkele van mijn oude bestuursleden-vrienden, en kon wat babbelen tegen hen en tegen enkele markters. Mijn dag is weer goed. Het was wel hoog tijd dat ik weer aan mijn rolls royce was, maar tegen dat ik thuiskwam was de pijn al weer grotendeels weg. Vanmorgen is het helaas anders...

Ik heb eens naar het weerbericht gekeken, en alles is stabiel: het blijft regenen, er zit wel wat variatie in, lichte regen afgewisseld met stortbuien en tegen de avond serieuze kans op onweer met veel gedonder en gebliksem...Mijn zus zal weer met dichtgeknepen billen in bed liggen vannacht, als het aan de kust ook zo'n goed weer is...

Haar TV is nog altijd niet hersteld, ze kijk nog steeds naar een vervang-tv...Ze kreeg haren tv al eens terug als zijnde hersteld, maar er was alleen beeld en geen klank. In sommige huishoudens komt dat regelmatig voor...zelfs zonder tv...en zonder blikseminslag...alhoewel...

Opa heeft vandaag al weer zware werken mogen doen! Gwendolyn en Kimeberly kwamen hier toe met een plastic doosje met daar in enkele wandelende takken. Opa en oma hebben dan gans het huis afgezocht of er nog ergens een oud aquariumpje stond... Dat moest dan natuurlijk eerst gewassen worden, dan wat zand er in, een dakje maken met hor (jaloezie in 't schoon vlams) een klein flesje om wat water in te doen, en in de regen enkele ligustertakjes gaan halen. Straks als het goed weer wordt (???) nog enkele braamtakjes en wat klimop, en de wandelende takken hebben een aards paradijs...maar met duiveltjes er bij ! Beide meisjes willen die beestjes voortdurend in de hand nemen, en we moeten hen voortdurend bezweren (de juiste terminologie bij duiveltjes) dat ze die beesten moeten gerust laten !

Nu zitten ze alle vijf seconden te vragen of het nog regent, zodat we die braambladeren en klimop kunnen halen... Ik leef terug in de tijd, toen Koen ook met dergelijke beesten thuiskwam... Er heeft hier in huis al wat rondgekropen, gevlogen en gelopen ! Veerle zaagt omdat de kinderen altijd voort vriendjes mee binnen brengen...Ik heb haar gevraagd om eens haar hand op haar hoofd te leggen, en eens te kijken wie er onder stond. Het was hier de "Zoeten Toeval", er zaten hier altijd hele hopen kinderen. En dat was zo zolang ze schoolgaand waren, nadien, toen ze gingen werken verminderde dat stillekens. Maar ja, ze hadden het van geen vreemden... Ik herinner mij dat ons moeder eens oliebollen bakte voor gans de Chiro -meer dan 100 kinderen- ze kwamen per ploeg, en zaten dan per twee op de trap, tot aan de zolder, en de potten met oliebollen gingen voortdurend de trap op en af... Suzanne hielp bakken, en ons vader was gevlucht naar de cinema... Hij had wel eerst gevraagd of ons moeder zot was??? Blijkbaar is dat op een of andere manier te zien aan ons huis ook, ik herinner mij, Bart en Veerle waren nog niet getrouwd, we gingen 's avond naar ons bed, toen er een voorzichtig belletje klonk... Wie was er daar nog, op dat late uur ???
Er stond een jong meisje, in uniform van een jeugdbeweging, aan de deur..."Meneer, zou ik aub eens naar het toilet mogen gaan aub???" Wat zeg je dan? Ja, natuurlijk...maar er kwam niet één plassertje binnen, maar wel twintig ! Ze waren bezig aan een dropping... Het gekakel en gegichel in mijn gang heeft wel een tijdje geduurd, en de "chasse" van 't WC bleef maar stromen...Het moet dus wel aan iets te zien zijn...maar ik weet niet wat.
Nu zijn onze kinderen weg, en den "toeval" is ook weg, de kleinkinderen hebben hier in de omgeving geen vriendjes/vriendinnetjes, dus de bel rinkelt niet meer zo vaak. Jammer ...
Tot de volgende ?

feest

Gisterenavond zijn we naar het "pensionneringsfeest" van mijn collega Roger geweest. Een beetje tot mijn verbijstering was het niet een feestje, maar een feest met wel 100 man, min of meer... Ik was blij er heel wat collega's te zien die ik al heel lang niet meer zag...Maar ik miste Jef en Rik...die liggen mij om diverse redenen wel wat nader, Rik is nu in mijn plaats gekomen, en Jef was zowat altijd mijn beste vriend onder de collega's (en nog altijd- We zaten in aanpalende gewesten, karakterieel liggen we elkaar, en we verloren beiden veel te vroeg een zoon...)

Ik heb het er redelijk lang uit gehouden, tot zowat 11.30 uur... Dan begon de pijn te erg op te spelen, en wist ik dat ik naar huis moest, want ik moest ook nog een dik half uur rijden. Thuis direct de beddebak in, en na een kwartier zoeken naar een min of meer comfortabele houding eindelijk rust.

Het eten was er lekker, een goede barbecue, met als eerste gerecht een heerlijke vis-spies, daarna veel te veel vlees. Ik heb er nog wat van gegeten, maar Anny had met de vis al meer dan genoeg. (Ik eigenlijk ook, maar één keer zondigen zal wel geen kwaad kunnen zeker?) Weet je wie we daar allemaal misten? Onze vriend Honoré en zijn Laurette. Ik had gehoopt dat ze reeds zo ver hersteld zou zijn dat ze er beiden bij konden zijn, maar blijkbaar nog niet... Ik ga straks eens een mailtje doen om wat meer te horen over haar toestand. Zij is dus een van de slachtoffers van de hittegolf die we kenden in juli... Gek hé, ik had daar deugd van, en Laurette werd er ziek door...Je ziet maar hé.

Hopelijk herstelt ze volledig, en kunnen wij weer gezellig bijeen zitten in Spa, op de uitstap van de bende der gepensionneerden...Voor de eerste keer komt Roger en Anny daar dus ook. (of is dat een Annie ?). De groep "oudjes" neemt alsmaar uitbreiding...

Ik weet nog niet zeker of we vandaag gaan rommelmarkten, ik ben nog niet echt zo als het hoort, we zien wel hoe ik me voel vanmiddag...

Ik ga nu rustig wat uitrusten en hopen dat het toch nog lukt.
Allee, tot morgen?

Bloggen in soorten...

Laatst kreeg ik van een internetvriendin (geen slechte gedachten, ook een rugpatiënt) een adres van een blog door. Het was heel mooi, net zoals de blog van een kennis van Honoré, maar het is niet mijn idee van een blog. Wat die mensen doen is meer wat ik zie als een prachtige website. Voor mij is een blog een regelmatige kijk op de dinges van het leven...Zoiets als de blog van Jos Ghijsen, dus zoiets als zijn dagelijks krantenbijdrage van vroeger. Niet copiërend, maar mijn eigen versie, mijn kijk, mijn opinie, mijn ervaringen en soms een keer mijn gal...
Ooit vertelde een trouwe lezer (den diene van de courgetten om hem niet te noemen) mij dat hij soms het gevoel had dat hij een beetje een voyeur was, die bij mij binnen keek. En ja, ergens zit dat element er ook in, ik zet op die manier inderdaad mezelf en soms bekenden een beetje "op straat", maar weet wel dat het veelal wat overtrokken wordt, en dat het veelal de bedoeling is wat humor te brengen. Als ik over mijn buur zijn snurken spreek, dan is dat echt niet zooo erg als ik het hier soms schilder, en wat ik soms over mijn zussen zeg is ook niet altijd zooo letterlijk te interpreteren...het moet leuk overkomen, ik schrijf hier geen aanklachten, ik zever er zo maar wat op los...en ja mijn buur snurkt, en ja mijn oudste zus klikte altijd tegen ons moeder als ik mijn nek niet gewassen had, maar de coloriet van het verhaal, dat breng ik aan, met brede zware streken...Je kunt dus inderdaad wel binnenkijken, maar vergeet niet de verf heel wat te verbleken...Alleen over de grootte van de vissen en mijn pijn lieg ik niet, anders lieg ik eigenlijk ook niet, maar veelal schep ik dan met een groooote lepel.
Ik zet dat hier opdat ik toch niet zou veroorzaken dat er mensen zijn die slecht denken over al wie geprikt wordt door de punt van mijn pen...Kijk, ik schrijf alleen over mensen die ik echt mag, voor wie ik niet mag heb ik ook geen interesse, en dus schrijf ik er ook niet over. Dus al wie de prik van mijn pen voelt of voelde...

Vanmorgen was ik op de rommelmarkt in de stationstraat te Oudenaarde. De eerste drie jaar van mijn "carrière" in Oudenaarde woonde ik daar. Het huis bestaat niet meer, dat is nu een parking van de O'Cool. Maar toch keken we vandaag niet alleen naar de markt, niet alleen naar de mensen op de markt, maar ook, vol verbijstering naar al wat veranderd is in onze oude straat. Heel wat neringdoenders zijn verdwenen, heel wat huizen staan leeg, zijn verbouwd, zijn veranderd van bestemming, en noem maar op... De wereld verandert terwijl je er op staat te kijken.
Jacqueline van Jacky kwam ons tegen, en natuurlijk moesten we eens binnen, iets drinken, en wat babbelen. Het beeldje dat zij kochten te Kornelis Horebeeste stond er op de dressoir, en aan de muur hing mijn pyrografie van het verdwenen zakstraatje met zicht op de toren van Walburga. We hoorden wat nieuwtjes van buren van vroeger en stelden vast dat we inderdaad oud worden...Kinderen en zelfs kleinkinderen van wie daar dan woonde, passeerden de revue, en er waren er ook een deel die niet meer konden passeren, omdat bleek dat ze al gestorven waren... Gek, ik vraag me af wat we zouden vaststellen als we naar de wijk teruggingen waar we onze kindertijd doorbrachten...We weten dat ons "thuis" er in beide gevallen nog staat, maar we kennen de bewoners niet. En wellicht kennen we zelfs de huizen er rond niet meer, of amper...
Het zal wel normaal zijn, dat hoe ouder je word, hoe meer je geconfronteerd word met je verleden. Nu ja, dat verleden wordt ook alsmaar groter en groter (gelukkig maar !)...
Een tijdje terug zagen we op de rommelmarkt een sierschaal staan, die dezelfde of ongeveer dezelfde was als die, die we ooit kregen als huwelijksgeschenk van Maurits Galle...De schaal is bij ons al lang geleden gesneuveld...Als je kinderen hebt gebeurt dat nogal eens...Maar we dachten door het zien van die schaal weer eens aan Maurits...Het was al een hele tijd dat ik zelfs niet eens meer aan hem dacht, en toch heb ik veel aan hem te danken...
Dat is wellicht ook de reden dat ik zoveel souvenirs heb, en dat sommige mensen zeggen (of stilletjes denken) dat er zoveel "brol" staat en hangt...Heel wat van die zaken zijn meer dan het voorwerp zelf... Ik heb al eens gezegd dat voor mij de ergste ramp die je aan je thuis kan treffen een brand is...voor al die zaken, al die herinneringen die je niet meer kunt vervangen. Heb je al eens stil gestaan bij die oude mens die naar het bejaardentehuis gaat, en die een keuze moet maken welke souvenirs hij mag meenemen? Welke souvenirs hij moet laten liggen... Erg moet dat zijn.
Het is niet dat huis, het is het leven achter je die geconcentreerd in die ruimte ligt...
Allee, weer een beetje in mijn "nakie" staand voor u, lieve lezer(es)...tot de volgende ?

mooi

De wereld is mooi vandaag ! Alles is afgespoeld met vele emmers water. Omdat ze hierboven wellicht nog geen TV hebben, kennen ze natuurlijk nog niet al de practische hulpmiddeltjes zoals Mr Propre en dergelijke, waarbij je met veel minder water toekomt, hebben ze ook nog nooit van milieuzorg gehoord en smossen ze volop met water die op andere plaatsen een bijna onbetaalbaar goedje is, en zwemmen wij hier nu van onze zetel naar de salontafel om onze afstandsbediening te nemen en te kijken naar de wateroverlast in de rest van ons landje...Zo'n klein landje en zoveel water...niet te geloven !

We stevenen weer recht op een rekord af, na de warmste, zonnigste, droogste en leukste maand juli sinds de waarnemingen, krijgen we nu de natste, somberste, koudste en naargeestigste maand augustus...en dat vlak na elkaar, wat wellicht weer een rekord op zich is...

Sommigen denken dat er sprake is van een fundamentele weersverandering. Ze zijn mis ! Het is alleen de vroegere weermaker die op pensioen is, en we zitten nu met een nieuwe, een moderne. Een die geweldig geniet van wat de huidige filmmakers ons nu voorschotelen...Hij probeert op welke plaats hij nu "The Perfect Storm" het best kan laten doorgaan, met de meest spectaculaire effecten. Hij maakt het warmer op de polen, zodat grote ijsblokken loskomen en afdrijven op de oceaan...Dan stuurt hij in die streek ondoorzichtige mist, en zit wanhopig te wachten op een nieuwe "Titanic". Vorige jaar deed hij eens dunnetjes die film over de tornadojagers over, en speelde hij het klaar de grootste zeebeving gevolgd door de geweldigste overstromingen te ensceneren op een werkelijke bestaande plaats...en kijk maar, hij doet voort, op alle fronten tegelijk...Niet normaal? Sukkelaar, het is gewoon de moderne tijd, da's al.

De oude weermaker moest alles manueel organiseren, moest er met zijn gedachte bij blijven, en het was al een serieuze prestatie als hij twee fenomenen kon laten gebeuren op hetzelfde ogenblik. De nieuwe echter is grootgebracht in de tijd van de computer, toen hij de job kreeg, ging hij naar de Aldi en kocht met zijn eertste spaarcenten de modernste computer en ging aan het werk... Je kunt niet ontkennen dat die goedkopere computers wel héél degelijk presteren hé ? Maar help mij nu toch maar zoeken naar de electriciteitskabel die naar de hemel loopt, dan kunnen we die saboteren, en krijgen we wellicht weer heerlijk ouderwets weer in een heerlijk trage cyclus, heel voorspelbaar en heel gewoon... Als jij iets weet, verwittig ons dan, en laat ons gezamelijk de boel naar de kl. helpen.

Waar is de tijd dat God nog die oude wijze man met de lange grijze baard was...nu zit daar een yuppie op het klavier van een pc te tokkelen dat het niet mooi meer is.

Help ! Help !

post scriptum

Ik was vergeten te melden dat ik dinsdag, tijdens het vissen ook nog een ijsvogel zag...Ook dat was jàààren geleden !
daaag

2006 -Jaar van de vogels

Neen, ik heb géén nieuwe (g)astronomische dierenriem geschapen...Ik heb gewoon dit jaar al heel wat ongewone vogels gezien.
In het voorjaar kregen we bezoek van jonge heggemussen die bleven fladderen voor ons raam, wellicht om een bezoekje te brengen aan onze kanaries...
Iets korter geleden vond een reiger het plezant om op een struikje van nog geen twee meter hoog, midden in mijn achtertuin te landen. Hij zakte bijna door de struik. Daar hij nogal dicht zat bij mijn vijver heb ik hem roepende en armenwiekend verjaagd.
Heel kort geleden was er een valkje (of een ander merk roofvogel - die ken ik niet zo goed van buiten) die minuten lang probeerde door het glas van mijn raam te vliegen, wellicht ook naar de kanarie, maar wellicht met heel wat minder vredelievende bedoelingen dan de heggemussen.
And the top of the Bill ! Gisterenavond, kwam ik iets voor 19 uur van tanteke, toen we plots heel hoog gekke vogels zagen vliegen (3 of 6 we zagen er twee keer 3 - maar wellicht twee keer dezelfde ?) Anny dacht reigers, ik zei neen, reigers vliegen niet met gestrekte hals, misschien ganzen of zwanen??? We reden langzaam door toen ze plots amper 50 meter voor ons landden op het dak van een huis...Ooievaars, we geloofden ons ogen niet !!

Sjonge, sjonge, zou dat mens die daar woonde nu in verwachting zijn?

tussen haakjes, met mijne moteur is alles ok, dank u !
tot de volgende

Rare dag

Zeldzame dag...
Toen ik gisterenmiddag wegreed om te gaan vissen met Luc, zag ik tot mijn verwondering nog tientallen auto's en mensen van de begrafenis van Adelin De Smet komen. Adelin was de vader van Bartje...Mensen van Mater en omgeving kennen Bartje allemaal, en onze Bart was wreed aangedaag toen hij hoorde hoe Bartje hier was gestopt en ons wenend omarmde...en hij grinnikte toen ik er bij zei dat ik bijna platgenepen was...
Ik had een kaartje in de bus van zijn moeder laten stoppen door Veerle. Zoals ik gewoon ben, schrijf ik altijd een persoonlijke boodschap op zo'n kaartje van medeleven. Is het iemand die ik persoonlijk ken, een terugzien op, is het familie van een kennis, dan iets algemener over het verlies van een vader, moeder, broer of kind...dingen waarover ik jammer genoeg kan meeklappen. Dat persoonlijke tintje wordt meestal zeer sterk gewaardeerd, dat heb ik al meermalen ondervonden, maar zoals met Bartje ???
Bartje is eigenlijk een héééle Bart, ik vermoed een stuk boven de twee meter hoog, en ongeveer twee keer zo breed als ik ben, en in alle richtingen...dus een berg van een vent. Hij was de favoriete jeugdleider van onze kinderen, en later duwde ik hem het militantisme in. Luc De decker heeft daar nog altijd een goede delegee aan. Maar die berg van een vent heeft een heel klein hartje...zelfs al van heel lang geleden hoorde ik dat, als er een kleine viel en weende, leider Bart daar dan naast zat mee te wenen van danige compassie...
Bartje was dus ook aangedaan van mijn rouwkaartje, en kwam ons wenend danken en bijna doodknijpen. Een heerlijke man !
Toen ik 's avonds bij Luc nog genoot van een après-fishing, een heerlijk glaasje frisse witte wijn, gezeten bij de mooie vijver van Luc, belde Anny dat Mia langskwam en dat ik vlug moest naar huis komen. Het jaarlijkse bezoek van mijn nichtje, dat mocht ik niet missen, de helft van mijn après-fishing wel, dus ikke rap naar huis, en rap iets eten. Ondertussen ging de telefoon, en melde Luc (den anderen) dat hij langskwam met warmoes en bonen... Dat snapte ik niet direct, om twee redenen...hij was in de voormiddag langsgeweest met pompoenen en courgetten... Maar ja, hij en zijne madam kwamen er ook nog eens langs. Ik was wat geambeteerd... Ik had het gevoel dat Luc eigenlijk eens kwam "op bezoek", eens een avondje passeren, en nu was dat een beetje onderbroken door het bezoek van mijn nichtje. (Mijn nichtje is uniek ! ik heb maar één nichtje...)
Luc zal me dat wel niet kwalijk nemen, maar niettemin vind ik het ambetant...
Je ziet, het was een rare dag, maar wel een heel mooie...en tussen haakjes, die droom over karpers...vergeet maar al je dromen, ze hebben niets met de toekomst te maken, ik heb maar eentwintigtal visjes gevangen, en 't waren geen grote...
tot morgen ?

sjonge, sjonge...

Ik zag mijn werphengel plots hevig dansen, de lijn zoefde van de molen, ik greep vlugvlug de hengel...'t scheelde geen haar of 'k lag uit mijn bed !
'k Had mij bovendien nog zeer gedaan ook! Ik heb nog uren wakker gelegen.
Ik ga vandaag vissen, maar ik hoop dat ik er mij niet weer pijn aan doe.
Het weer ziet er maar zozo uit, maar 't regent (nog) niet, en volgens Debooser (Whats in a name?) blijft het grosso modo droog, met een kleine kans op een plaatselijk buitje...maar de militaire troepsoldaten van 't leger geven regen afgewisseld met stortbuien. Vtm zegt zowat hetzelfde als vrt...We gaan naar Wannegem, dus geen grote karpers, wel veel kleine en misschien weer tinken (zeelten - tinca tinca). Ik ga dus wat kleine karpertjes meebrengen voor Els. Ze heeft in de kleuterklas een grote aquarium staan (1,5 m lang) met allerlei, hoofdzakelijk wilde vissen in. Karpers zitten er nog niet bij...dus!
Dat wil ook zeggen dat ik geen lokspijs voor karpers moet meenemen, maar wel wat trouvit korrels om ze te lokken naar de visplaats.
Hopelijk regent het niet, want in Wannegem zitten we echt onder de bomen, en onder de bomen regent het tweemaal zo lang...
Dromen zijn dus wel degelijk bedrog...in Wannegem vissen we maar met één lijn, en niet met een werphengel.
Suzanne, mijn oudste zus, is er terug bij ! Haar internetaansluiting is terug OK, maar 't heeft haar wel een mooie cent gekost ! Als je dan weet dat de eerste 200 euro schade niet vergoed wordt, dan kun je tellen dat je alsnog, gelijk hoe, een pak geld kwijt bent. Ne mens vraagt zich, met dergelijke franchises af, of verzekeren echt nog zin heeft... Tuurlijk, mocht het eens echt branden... Vroeger kon je zelfs een verbrande motor van een wasmachine laten "remplaceren" door de verzekering...nu: nougabollen !
Stel je voor dat dergelijke "ongelukjes" gebeuren bij mensen die echt geen "overschot" hebben...dan is dat een ramp ! Bovendien hebben die mensen dan gewoonlijk nog toestellen die iets goedkoper zijn, kleinere waarborg hebben, en minder veiligheden ingebouwd...
Denk niet dat ik overdrijf ! Ooit had een collega van het werk een metabo-boormachine gekocht in "ster"-aanbieding in de Macro. Toen enkele jaren nadien de machine kapot was, ging hij daarmee naar zijn gewone electricien, zeggende dat hij dat masjien gekregen had als kado, en dat hij niet wist vanwaar het kwam... De electricien deed de boormachine open en zei direct "Ah, 't is er ene van de Macro!" Toen mijn collega vroeg hoe hij dat kon zien, zei hij dat er in die machientjes om te beginnen al een deel van de bevestigingsvijzen uitgespaard waren, en je het dus zo op zicht al te zien was... Dus zelfs merk-namen vormen geen garantie, goedkoop is gewoonlijk ook werkelijk kwa-koop.
Neem nu de toestellen bij Eldi, je kunt daar inderdaad lmerkelijk goedkoper kopen dan bij een ander, maar als er iets te herstellen is, dan zijn het heel dure uurlonen... Heb je geluk, dan heb je een goede koop, maar heb je tegenslag, dan is je winst vlug gaan vliegen... En is het je ook al opgevallen dat normale pannes nooit tijdens de waarborgperiode vallen? Altijd kort nadien ? Toeval ? Ja, dag Jan...
Je bent veelal beter af met eerst eens te horen hoe het zit met de dienst na verkoop... Dat kan veel schelen in je portemonnaie...

Allee, ik ga er weer eens vandoor, nog enkele spelletjes spelen, dan vlug eten en naar Luc om samen te gaan vissen... Je moet dus geen verslagen van rekords verwachten, daar zitten geen reuzen (nog niet...maar ze groeien !)
à demain?

zon...

Weet je nog van de lapsus van Sabine Hagedoorn? Zaterdag, zonderdag...
In ons meestal natte landje moesten ze de ganse kalender zo ombouwen...zonderdag, waandag, minstdag, woestdag, donderdag (die mag blijven hé?) wijdag en waterdag...zo maken we ten minste duidelijk dat we na het verdrinken van het verdriet van zonderdag, in een waan doorstomen naar de dag waarop we ons het minstvoelen, tot we wakker gedonderd worden en met veel water gewijd helemaal in waterdag verdwijnen...
Zeveren...da's een gemeente bij Gent.
Gemeentenamen, daar kun je ook mee spelen...maar je kunt ook eens proberen om de betekenis van de naam te achterhalen. Het kan interessant zijn te weten dat Zingem eigenlijk komt van het heem van Synghiga, maar veel interessanter vind ik de oude postkaart waarop ik lees: Het kasteel van Lo Ten Hulle...Je weet natuurlijk dat lo bos is en dat hulle komt van heuvel (hill en hille) maar had je dat ooit al bedacht bij lotenhulle ??? Ja, nu wel...

Ooit is er een boek tientallen keren heruitgegeven en aangepast, over Vlaanderen en al zijn gemeenten en plaatsnamen. (van Lannoo als mijn geheugen goed is) daarin kon je dergelijke zaken vinden, naast al de bezienswaardigheden van die plaats. Het was een plezant boekje, en je was er telkens weer door verrast, in gemeenten waar je al duizend keer doorheen was gekomen, bleek er plots een heel interessant... te staan, zijn of liggen...en je wist het niet eens. Ooit heb ik zo eens de tijd genomen om dat monument op te zoeken... Bleek dat een stuk verweerde steen te zijn naast een oude dreef...Je kon er wel duizend verklaringen aan geven, maar of het boekje de juiste gaf ??? Zalig zij die geloven...

Een gemeente is mij bij gebleven, de gemeente van de belangrijkste burger van het land - na de koning- Michelbeke... En daar klopt de uitleg m.i. volkomen! Ooit hadden wij een vluchtelingske in huis, die het platste duits broebelde dat er bestond (opgeraapt in de vluchtelingenkampen wellicht) en michelen is ...pissen. Blijkbaar ook in de taal van onze vroede voorvaderen, en dus woont de eerste burger in ...pisbeke. 't Is om op slag te verhuizen hé...

Mater daarentegen komt van het latijnse Mater, moeder...men vermoed dat het hier de moeder van alle bronnen of een plaats met veel moederkruid (mater !) betreft. Beide betekenissen bevallen me wel... een oord gezegend met veel bronnen vol puur water, of met veel moederkruid, een kruid dat nu nog altijd gebruikt wordt in diverse medicamenten. Mensen met last van migraine kunnen zich veelal behelpen met moederkruid...eet dagelijks een stukje brood met een bladje van het moederkruid, en je zou zelfs alle toekomstige migraineaanvallen voorkomen. Het brood dient alleen om de enorm bitter en wrange smaak van het moederkruid te verdoezelen. Het is afgrijselijk van smaak ! Ik heb het geproefd !
Nu kruiden zijn medicamenten die rond ons groeien...Zo kan ik u een heel slechte maar efficiënte raad geven: Als je ooit afziet van het eindeloze hoesten, dan kun je dat makkelijk onderdrukken met een veel voorkomend kruid. Weet echter dat hoesten in feite een manier is waarop het lichaam zichzelf probeert te zuiveren, en dat hoestonderdrukken dus helemaal niet gezond is ! Maar het kan u misschien wel eens een paar uur laten slapen, of ...zoals ik nu en dan deed, het laat u toe om redevoeringen te houden zonder telkens te moeten hoesten als je toevallig met een bronchitje zat... Het middel ? Heel simpel, neem een puntje van een blaadje gewone klimop (hedera helix) zowat een centimeter aan de drie zijden, en kauw dit zorgvuldig en slik het in. Het werkt gegarandeerd ! Doe het niet vaak, want het is giftig ! Betrouw je mij niet, vraag dan aan je dokter een voorschrift voor biocodon...dat is een morfinederivaat en even giftig...En luister maar eens hoe giftig uw dokter reageert op uw verzoek !
Op wespensteken en bijensteken kunt u reageren met twee heel simpele zaken: duw een suikerklontje (harde suiker van Tienen) op de beet, als je er tijdig bij bent, zal het gif door de suiker opgezogen worden. Ben je te laat, dan kun je de pijn veel verzachten met het gekneusde blad van weegbree. (een kruid dat werkelijk bijna overal groeit !) Zowel smalle als breedbladige zijn geschikt.

Tot zover het medisch kwartiertje...als het goed is, zal mijn zuster dat vandaag nog kunnen lezen...Als Belgacom er in lukt haar internet te herstellen.... Hoop, een hele hoop hoop moet je hebben...

Tot morgen ?

en voer mien verjoardag, 'k mag nie stoefen

kregen'k 'n schoon poar nieuwe beste kloefen...
Eigenlijk zijn 't geen nieuwe, maar zo goed als, en 't is niet voor mijne verjaardag, maar om pyrografie op te zetten...
Ik keek al lang uit naar een paar niet-bewerkte en nog nieuw-ogende klompen, je kunt daar heel mooie dingen van maken. In Zingem heb er een paar gevonden...Ze staan bij de rest van de komende projecten...'k Ga binnenkort moeten overuren doen om er door te geraken... Ik ben dus bezig aan een halsketting voor Anny, ieder uur slaag ik er in 5 (vijf) parels te maken, daar zit dan nog geen gaatje in, en daar moet nog gepolierd worden... Ik heb zowat 50 kralen te maken, dus de ketting is nog lang niet af...Daarna wil ik dus een armband maken in ivoor van varkensslagtanden... en dan...en dan...en dan...Ik ben nog heel 't jaar zoête...

Ik heb de markt niet helemaal gedaan, maar wat ik deed heb ik kunnen uit-wandelen. 't Was dan wel weer hoogtijd dat ik kon zitten, maar allee, het is gelukt, ik ben content.

Weet je het is zalig om op zo'n rommelmarkt rond te struinen, bij heel wat van die mannen kan ik een praatje maken, de meeste kennen me, en we babbelen dan over van alles en nog wat. Denk niet dat dat er allemaal zijn waar ik iets aan kocht, neen, er zijn er bij waar ik nog nooit iets heb aan gekocht. Maar ze nemen u dat niet kwalijk, ze weten waar ik op uit ben, en wat me interesseert, en babbelen gewoon uit sympathie. Eén is "Jommeke", een klein bolrond manneke, die door iedereen Jommeke genoemd wordt, heel vriendelijk en loopt regelmatig rond in eenACV-t-shirtje... Ooit stond hij als kandidaat op de lijst voor syndicaal delegee... Iedere marktkramer kent hem, en hij kent iedereen. Zodra hij mij ook maar ontwaardt, zet hij zijn keel open om goeiedag te roepen. Ik zag hem ooit eens in het park te Oudenaarde, waar hij een wandelingske deed terwijl ik zat te vissen. Toen ik hem zag, riep ik "Jommeke !" Luc keek wat verschrikt, hij dacht dat ik die man uitmaakte, maar Jommeke kwam direct eens babbelen...Toen Luc later vroeg waarom ik die vent Jommeke noemde, kon ik alleen maar zeggen dat iedereen hem zo noemde ... meer weet ik er ook niet van...
Vandaag stond hij er ook weer. Ook de man van Zulte, met zijn enorme voorraad van lampeglazen (voor petroleumlampen "lampes belges") was er weer, en babbelde wat over gisteren te Grammene... Ik ga daar nooit meer naar toe, omdat ik er steeds ongelukkig vandaan kom...die rommelmarkt is zo groot dat ik er maar een tiende part kan van doen, en dan heb je meestal nog miserie om ergens je wagen kwijt te raken.
Je ziet, ik moet niet kopen om een goede markt te hebben, mijn markt is dat babbeltje.

Gisteren is Bart geweest, met Els en de kadeeën...en mijn courgettes en pompoen zijn verdwenen... Lieselotje zag precies de hemel open gaan toen ze die grote courgettes zag! Voedselallergie...stel u voor dat je morgen plots een hele gamma van dingen niet meer mocht eten...en dat voor de rest van je leven ! Je moet maar eens gewoon regiemen, je hebt nog nooit zo'n goesting gehad om frieten, chocolade en dergelijke verboden dinges...en hoewel je weet dat het slecht is voor je regiem, toch zal je wel eens zondigen...en daar blijft het bij, maar bij allergie komt de straf meteen, jeuk, ademgebrek... Ik mag er niet op denken !

Luc mailde me of ik nog papier moet hebben... Natuurlijk, want ik krabbel wat vol met allerlei tekeningen en ideetjes voor werken in ivoor, in been pyrografie, wandelstokken enz, enz...Bovendien heb ik 3 van de 4 kleinkinderen die de tekenmicrobe meegekregen hebben. Dus verdwijnen er hele pakken "tekenpapier" naar de kinderen. Ze weten dat het hier ligt met pakken, en regelmatig nemen ze een voorraad mee naar huis. Dat de ene kant bedrukt is hindert niet, er is aan de andere kant een groot wit, uitnodigend vel ...meer hoeft niet !

Allee, ik ben er weer mee weg... Hopelijk lukt morgen Belgacom er in de verbinding naar de pc van mijn zus te herstellen van de blikseminslag...Ik mis een lezer(es)...

mopje

Gelezen in Verkenner.be: Wat hoort niet in het rijtje thuis: Bruine bonen, sojabonen, een vibrator...
antwoord: Bruine bonen, de twee andere zijn vleesvervangende producten...
Stoem hé...maar plezant
Ik hou van moppen die je op het verkeerde been zetten...en dan netjes onderuithalen, tot je plof op je gatje valt.
Gisteren hebben de weer-man/vrouw geen gekke dingen gezegd, jammer...alleen slecht weer zonder een troostend woord.
Volgende week moet ik naar Kortrijk, naar de hartspecialist. Gewoon, de jaarlijkse check-up.
Ik zal wel alleen moeten gaan, want de tweeling kampeert hier, dus zal Anny moeten thuisblijven.
Gisteren is Bart niet langs geweest, omstreek 19 uur belde hij vanuit zijn wagen dat hij wellicht in't weekend een langs komt. Mama denkt dat hij weer lang heeft moeten werken, ik denk eerder dat het gewoon eens blijven hangen was met collega's, op het eerste weekend na het verlof...Ik hoop zelfs dat het dat was, ik denk dat hij al meer dan genoeg met zijn werk getrouwd is, maar ja, daar mag ik niets over zeggen...ik was even gek...
Voor het ogenblik schijnt de zon, maar laat je hoop niet te groot worden, het slechts een tijdelijk verschijnsel...de regenbuien naderen al weer met rasse schreden en , als de berichtgeving voor één keer juist was, ook nog met veel bliksem en gedonder...
Ik denk dat mijn oudste zus weer zal zitten beven, vooral nu de bliksem bij een van de buren insloeg, en zij en bijna gans de straat met defecte toestellen zat... TV, Video en internet...allemaal kaputt...En ze was al zo bang van de donder.
Gelukkig was ze niet thuis op het ultieme moment, anders zat ze wellicht nog te beven.

Ik geraak maar niet verlost van de pijn, het is geen ontsteking, maar de basispijn zit op een heel hoog peil... Ik heb gepoogd met de kleindochters een klein wandelingetje te doen, maar ik raakte bijna niet weer thuis. Morgen naar de rommelmarkt te Zingem, eens zien of het gaat. Ik zal maar vast de rolwagen meenemen, anders raak ik niet meer thuis.

Weet je, dat is om bij te vloeken van onmacht. Je word niet verraden door je lichaam, maar gekelderd door de pijn. In het begin voel je elke stap door je heen snijden, maar na een heel korte tijd is die pijn zo hevig dat het konstant op het hoogste peil blijft. Gelukkig betert het na een beetje zitten of liggen, maar de basispijn blijft hoger dan normaal, en ebt slecht heel geleidelijk weg...normaliter, want nu lijkt het wegebben niet te lukken, de basispijn blijft hoog.

Sorry, maar op zo'n momenten overheerst de pijn gewoon je leven, dus ook deze blog. Als je dit niet graag leest, zap gewoon naar een andere post...Je moet je niet verplicht voelen te luisteren naar mijn gezaag.

Ik ben gisteren gestopt met de mededeling dat ik eens naar de kuikens ging zien...Ze zien er alle zeven schitterend uit.
Tot de volgende ?

Plezant !

Het zal je wellicht hoogst verwonderen dat ik het weerbericht als plezat beschouw, zeker nu met al dat rotweer en al die rotvoorspellingen, en toch...
Ik weet niet of het toeval is, maar ik dank het aan de weervrouwen...(de sexist in mij gniffelt nu)
Weerbericht op vtm, bij het nieuws van 17.15 uur... Gilles (of hoe dat kind ook heet) had het over kans op reukwinden...wellicht bonen gegeten???
vrt één, 's avonds vlak voor de kampioenen (3.847 ° heruitzending) Sabine had het over zaterdag, zonderdag...
Mijn dag kon niet meer stuk ! Alleen jammer dat de dames dat voor 's avonds gehouden hadden, eigenlijk moesten ze dergelijke dingen 's morgens uitzenden, om de mensen direct een goede dag te bezorgen...
Ik weet niet aan welke van de dames ik de prijs moet uitreiken...misschien toch aan Sabine, wij zeggen toch altijd het is geen weer, zij heeft dat opgelost, het is nu zelfs geen dag meer, 't is zonderdag... en ja, echt klaar wordt het niet hé...

Gisteren belde mijne facteur aan...om te zeggen dat hij niets mee had!
De reden? Enkele dagen voordien had ik toevallig een brief om mee te geven, en toen was hij niet langs geweest omdat er geen post was. Natuurlijk had ik 's anderendaags gezegd dat het was omdat hij niet graag bijkomend werk kreeg...
Ik heb echt ne toffe postbode. Iedere dag plaag ik hem of hij mij... Hij doet zijn werk correct, maar altijd met de glimlach. 't Is niet overal zo, laatst zag ik een pstbde (mijne o mankeert sms)
die wellicht een vaste benoeming heeft als besteller van doodsberichten...'t leek precies een doodgraver, weggelopen uit de boekjes van Lucky Luck...

Misschien denk je nu, wat kan mij diene facteur schelen...Mij scheelt dat een heel stuk, Je weet niet half hoe leuk het is als je eens iemand ziet... iemand die de lange dag onderbreekt. Als dit je nu doet besluiten om toch nog eens op bezoek te komen, wil dan aub eerst onderling wat afspreken, zodat het wat verdeeld is, en ik er lang, heel lang deugd kan aan hebben. En ja, je hebt gezien, ik ga ook wel eens om boodschappen, dus, liefst vooraf een belleke geven...

Mocht je zonder bellekens gevallen zijn, vrees niet, ik heb ze hier nog allemaal staan, ik ben een mens die nooit iets kan wegwerpen, zelfs geen belleke...

Je ziet, ik blijf nog altijd wat hangen in de kleinkunst van de jaren 60...woordspelletjes...maar je moet toegeven, na Sabine en Gilles zou iedereen wel in vorm blijven hé?

Ik heb een scrabble gekocht op de rommelmarkt. Het spel is waarschijnlijk maar één keer open gedaan, alles lijkt nog nagelnieuw. Mocht je goesting hebben, ik ben altijd klaar voor een matchke, en tenzij jij de laatste versie van het groene boekje bijhebt, zul je bij discussie je moeten neerleggen bij de wijsheid van de dikke vandaal van 1992 (in drie delen). Ik weet, ik loop achter, maar weet je, op mijne leeftijd kan me dat helemaal niet zoveel meer schelen.

Nu ga ik eens gaan loeren naar de kuikentjes, ze groeien dat je het ziet...ze vreten ook dat het mindert...

Allee, a domani ?

Dat boek over Magie...het werkt !!!

Echtig en techtig waar, ik schreef gisteren over cougetten en pompoenen, in de namiddag gingen we boodschappen doen, en toen ik terug kwam...wat stond er aan mijn deurtje ?
Grote dikke courgetten en een prachtige pompoen ! Ik heb geprobeerd die pompoen om te toveren in een limousine, maar dat ging niet (Toch niet meteen...ik moet nog eens gaan zien hoe het er nu mee zit.)
Nee, echt waar! Een of andere milde schenker (Ik weet wie en heb hem al bedankt) zette mijn deurgat vol (allee, iets minder) met mooie vruchten uit zijn tuin, en ik kreeg de verzekering dat ze onbespoten zijn.
Lieselotte zal smullen, en opa, en oma, en wellicht ook nog Veerle en haar kinderen die hier tijdens het verlof geparkeerd worden ook.
Weet je, oma en ikzelf zullen blij zijn dat de vakantie voorbij is, dan hebben wij ook eens vakantie... De kinderen zijn echt héél braaf, maar je bent er door gebonden hé?
Heb je al eens 's nachts geloerd of je Mars nog niet ziet? Niet doen, al wat je ziet is hetzelfde als overdag...wolken en regen.Als Mars zichzelf nog eens te kijk wil zetten, dan zal hij toch eens moeten klappen met zijn grote baas, de zon, zodat deze de hemel eens weer laat opklaren en helder maakt.
Ik ben op zoek naar afbeeldingen van onze eigen voorvaderlijke goden. De goden van de Kelten en de Germanen. (Volgens de laatste berichten bewijzen onze dna'tjes dat we van germaanse origine zijn...) Je vind overal afbeeldingen van Zeus en Jupiter, maar oorspronkelijke beelden van Odin (Wodan) ?? Weet iemand of die eigenlijk wel bestaan? Of mochten onze vroede voorvaderen ook geen beelden maken van hun Goden? Mocht je een tip hebben... Maar niet van die halfslachtige moderne interprtaties hé, echte, oorspronkelijke...
Ik ben nu bezig met het maken van kralen uit ivoor, ik vertelde reeds dat ik "afval" van ivoor heb gekregen, en dat ivoor is dik genoeg om er kralen uit te maken. De bedoeling is een halsketting te maken voor mijn teerbeminde echtgenote. Ik heb echter ook nog een paar slagtanden liggen van zwijnen (Ik weet niet van welke soort), en daar zou ik graag een armband uit maken, voor mezelf...egoïstisch hé... Ik heb nog kralen liggen uit halfedelsteen, en ik zou dan graag onze oorspronkelijke goden uitwerken in ivoor van varkens, ieder beeldje zo'n 2.5 cm hoog, en ieder beeldje als een schakel tussen de halfedelstenen...maar ik vind dus geen afbeeldingen...desnoods zal ik op eigen verbeelding moeten werken...Tenzij jij me natuurlijk kunt helpen????
Ik denk dat ik vanmiddag weer eens een uurtje het huis uitga...misschien staat mijn dorpel dan bij mijn terugkeer vol goden...?
Allee, je ziet ik heb nog plannen genoeg hé...tot morgen?

Courgetten

Ik kreeg, naast een leuke reactie op mijn blog, ook nog de mededeling dat de courgetten rijp zijn... Joepie ! Niet alleen wij, Anny en ik, zijn verslingerd op courgetten en pompoenen, maar we staan er regelmatig een deel af aan onze speciale kleindochter.
Speciaal ? Ja, we zijn in het bezit van een speciaaltje... Eentje met zware voedselallergie. Het is een ramp om dat kind afwisselend voedsel te verschaffen. Bijna alles wat je in een winkel vindt is niet te eten door dat lieve kind. Bij feestdagen als klaas en pasen en dergelijke meer, vragen wij de moeder om zelf alles te kopen, en wij betalen het dan, maar met een gerust hart en geweten. Zelf kennen we de ellenlange lijst verboden stoffen niet, haar moeder wel, en wonder boven wonder, zelf kent zij en kent haar broer er ook al heel wat van.
Ook als we een feestje hebben, moeten we voor ander eten zorgen voor haar, op haar eigen communiefeest mocht zij maar van een paar dingen proeven, terwijl wij daar zaten te schransen.
Gelukkig is ze zo getraind, dat ze bijna nooit meer zondigt...in haar geval wordt de kleinste zonde onmiddellijk afgestraft met helse jeuk!
Onlangs lag ze eens bij ons in de zetel, en stond op van de jeuk...bleek dat een van de kussens wellicht wol bevatte. Mocht ze iets eten waar ei inzit, dan hebben we maar enkele minuten tijd om op te treden...zoniet kan het fataal zijn.
Courgetten en pompoenen mag ze eten, in de soep, en anders...en ze eet dat echt dolgraag, dus veel van de courgetten en pompoenen verdwijnen richting kleindochter.
Ik heb je niet genoemd, oh milde schenker, omdat ik weet dat je dat wellicht niet graag zou hebben, maar ik schrijf dit om mijn dankbaarheid te beklemtonen ! Bovendien weten we dat de meeste tuiniers in hun eigen tuin geen of veel minder sproeistoffen en kunstmatige dingen gebruiken dan de professionele tuinders...Wat ook weer winst is voor dit uiterst gevoelige wezentje. Dank !

Heb je al eens buiten gekeken? Niet doen, 't is echt de moeite niet...'t is al grijs en nat, vies, bah !Voor mijn deur staan de restanten van wat eens aardappelplanten waren...Door de warmte en droogte in juli waren ze veel te snel afgerijpt en op sterven na dood...De regen heeft ze nieuw leven gegeven...letterlijk, de aardappeltjes die er al waren zijn nu weer aan 't kiemen en aan 't uitlopen. 't Zullen kostelijke patattten worden ! Een goede raad, begin al vast maar te trainen om bij de grote groep rijst- en pastavreters te behoren, hopelijk blijft dat betaalbaar.
En wees er maar zeker van dat de patatfrietkramen hun producten weer zullen opslaan, onder druk van de stijgende aardappelprijs...Gek genoeg is er geen ene die zijn frieten weer afslaat als de patattten weer goedkoop zijn het volgende jaar... Ooit stond er aan het station te Oudenaarde een frietkot, waar een oud-bouwvakker in stond, die vertelde me hoe rijk hij geworden was met frieten...Moest die mens nu nog leven, dan zou hij wellicht zwemmen in het geld, zoals hij er vroeger al in kon pootjebaden...
Heb je al eens gezien hoeveel zakjes frieten je kunt maken van één kilo patatten ???
Dat is een systeem die duidelijk veel beter werkt dan wat nu nog rest van onze automatische indexering...Daar hebben ze alles wat kans loopt duur te worden uitgebonjourd, en dan ons maar koesthouden met de index, die er allang gene meer is...
Heb je al eens de prijzen bekeken in de winkel? aan de pomp ? bij den apotheker?
'k ga zwijgen, 't bleten staat mij nader dan 't lachen...
tot morgen ?

gelezen:

"Alcoholvrij bier is als een BH aan een wasdraad...het beste is er uit."
leuk hé ?

Vandaag is er rommelmarkt te Tielt, aan het station, maar ik ga er niet naar toe. Nochtans is dat altijd een zeer mooie en interessante markt, maar het weer staat mijn rug niet aan...'t doet wee.

Gek, wee...dat is een heel oud en niet meer gebruikt woord, tenzij bij weeën. En hoewel weeën heel veel pijn doen, beseft wellicht niemand dat wee gewoon pijn betekent. Ik heb weeën is dus gewoon ik heb pijnen. Nochtans zal iedereen je voor gek verslijten als je als man weeën zou hebben. Wil iemand me dat eens uitleggen ? Alvast bedankt ! Weet je, toen ik klein was spraken ze niet van weeën, ze hadden "dragen"... "Heur woater is gebroken en nu hê ze dragen"

Water breken...en ze zijn helemaal niet "vervrozen" ???(bevroren voor de mensen die geen gewesttaal begrijpen)

Het ijs breken is veel logischer, al hoewel men dat meestal doet waar er in geen velden of wegen water te vinden is... Waarom breekt men dan dingen die er niet eens zijn?

Taal...Weet je dat er vroeger kleinkunstenaars waren die een volle avond aan elkaar flansten, gewoon met dergelijke woordspelletjes ? En we genoten er van ! Men stelde gewoon spreekwoorden en zegswijzen plots in hun letterlijke vorm en betekenis, waardoor het plots helemaal niet meer klopte. Ze heeft hem nogal geknepen toen de bliksem vlakbij insloeg...werd gevolgd door: - Ik heb hem 's anderdaags gezien, de sukkelaar, hij was helemaal blauw geknepen. Hij kreeg gratis een lidkaart van de pvv, ze noemen hem sindsdien het blauw manneke...(pvv was de naam van de liberale partij, partij voor vrijheid en vooruitgang, maar alras "pest voor Vlaanderen"...)

Het houdt allemaal niets in, maar het was leuk, en vooral je ontwikkelde er niet alleen je taalgevoel mee, maar ook je humor. Op een of andere manier is die "spielerei" weer weggeëbt.
Gek is dat, plots is het er, en plots niet meer... Kent er iemand een tennisspeler voor Bjorn Borg ? Waarom niet ? en waarom de diene plots wel ? Voordien sprak men alleen van tennis in the high society...dat was niets voor het plebs, het schorem...dat waren parels voor de varkens, tot plots een of andere televisiemaker vond dat wij dat ook wel eens moesten zien en leren kennen... En zo is het met heel veel dingen gegaan. Onze denkwereld is helemaal niet echt van ons, men heeft onze wereld daar netjes voor ons geconstrueerd ! Men haalt er dingen uit, men voegt er dingen bij... men maakt niet alleen het nieuws, men maakt ook dat wij interesse hebben of krijgen voor dat wat zij dan, op dat ogenblik, van ons willen... Ik zou graag de dirigent eens willen spreken. En weet je, op geen enkel ogenblik krijg je het gevoel dat jij niet denkt wat je zelf zou denken, of zou willen denken, was er niet die voortdurende inprenting . . .

Denk niet dat jij, of ik, nog origineel denken... dat doen we al lang niet meer, we kunnen het misschien nog een klein beetje, maar het is niet meer mogelijk de inprenting volledig te herkennen. Misschien een klein voorbeeldje van de penetratie van ingeprente ideeën ?

Was jij ook verontwaardigd door de aanslagen op de wtc-building, the twin towers ? Vond je dat ook echte misdadigers, die niet streng genoeg konden gestraft worden ? Toen men de schuldigen kende, en amerika een aanval deed op afghanistan, om ze uit te schakelen, ...wanneer ben jij dan plots omgekeerd ? en wanneer en hoe kreeg men het voor elkaar om plots tegen de amerikaanse agressie op te komen? Was jij ook zo kwaad op hesbollah en aanverwanten die met bomauto's en zelfmoordenaars in winkelcentra, op huwelijksfeesten en dergelijke onschuldigen troffen ? Wanneer en wie heeft je plots doen inzien dat het de israëli's zijn die agressors zijn ? Wanneer ben je begonnen de oprichter van het terrorisme, van de vliegtuigkapingen te bewonderen ? Je doet dat niet ? Jasser Arafath en de p.l.o. zullen nogal gelachen hebben toen plots iedereen hier met zo'n geblokte keukenhanddoek rond zijn nek liep...

Denk je nog altijd dat je zelf denkt ?

tot morgen ?

Magie

Gek wat je allemaal ziet...
Ik heb op de rommelmarkt te Xhoutem (=Kruishoutem) een boek gekocht over magie !
Misschien denk je dan ook aan een oud, beduimeld iets, maar neen, het is een bijna nieuw boek, heel recent !
Ik heb er nog niet in gelezen, maar wel eens door gebladerd. Gek jong ! Ze geven er onder andere uitleg over waarom je hout aanraakt, knopen in je zakdoek legt, zout over je linker schouder moet werpen, zeven jaar ongeluk bij het breken van een spiegel...ze geven de indruk dat dit allemaal historische gronden heeft... Vraag ze mij niet, ik heb alleen wat gebladerd...en gegrinnikt. Ik heb de indruk dat ik me nog zal amuseren met die investering van 50 cent.
Veerle is ondertussen weer terug van gaan werken...Er is daar wéér niemand thuis ! Leuk is dat ! Wie en hoe zal dat geregeld worden ?
Ik heb net gelezen dat er wateroverlast is aan de kust...gevolg van stortbuien...
Kijk, er is iets geks aan de hand, ofwel is er werkelijk iets aan 't veranderen aan ons klimaat, en krijgen wij steeds meer met dergelijke weersfenomenen te maken, ofwel hebben we het te danken aan de waterwerken die in gans ons landje werden uitgevoerd door aquafin, of aan de twee samen... Maar er is duidelijk iets dat niet normaal is !
Je moet het maar voor hebben ! Heel je kot vol water en modder ! Je vloer, je muren, je behangpapier, je meubels, je electrische toestellen...leuk is anders ! En je huis die maanden na dato nog stinkt naar de vochtigheid.
Maar het ergste van al is dat je nooit meer gerust bent ! Niet alleen slaat de schrik je om het hart bij iedere regenvlaag, maar je durft nooit meer met een gerust gevoel je huis achter te laten. Ga zo maar eens op reis...of kom maar eens thuis in zo'n huis !

Wij zorgen altijd voor het huis van de buren, als ze op reis zijn, stel dat wij met zoiets geconfronteerd worden? Stel dat we niet voor dat huis zorgden, en dat we ook niet het nummer om de buren te bereiken bij ons hadden? Ne mens mag er niet aan denken !
Stel dat je in ruzie lag met je buren...Al eens gedacht aan het feit dat het water van de buren dan nog heel lang ook door jou muren zou sijpelen ? Beter goed staan met de buren hé ? Ook in je eigen belang !

Nog erger moet brand zijn...dan is alles, ALLES, alles weg. Ik mag er niet aan denken dat de foto's en andere souvenirs die ons resten van Koen, en van Oma en Opa en... en...allemaal weg zouden zijn...en niet meer te vervangen ...

Ne mens mag er niet aan denken

Hoepelijk hebben mijn beide zussen geen last gehad van het water. Ik heb toch nog niets gehoord

Ik denk dat ik eens ga bellen...
Tot morgen

Leuke televisie...

Heb je ook dat stukje interview gezien op één? Waarin men enkele jongeren die geselecteerd zijn voor een of ander dinges en ketnet ? De interviewer: "...en was je dan niet nerveus ?" "Nee, maar wel zenuwachtig !"
Grandioos !
Ik denk dat dit er ene is die zal blijven hangen als een evergreen... Zo zijn er al enkele in onze familie... Indertijd was er een weekend-gazet "Het zondagsblad", een uitgave van "Het Volk". Op het laatste blad stonden dan een pak cartoons.
Eén van die cartoons is bij ons opgenomen in "de familiehumor"... Je zag een tekening van een moeder die wanhopig bezig was haar kleinen te doen eten, terwijl op de achtergrond een zetel zichtbaar was, waarop de vader lag te snurken(zzzz), half gedekt door zijn gazet... Het onderschrift blijft in de familie: " Je moet veel eten, dat je groot en sterk wordt, je kunt dan werken dat je dood valt, lijk je vader..."
Grandioos...
Ik heb dikwijls straf gekregen omdat mijn gevoel voor humor blijkbaar te groot was...althans volgens de leraar die er het slachtoffer van was. Ik hou nog altijd vol dat mijn totaal gebrek aan wiskundig inzicht daarmee te maken had !
Zolang het gewoon optellen, aftrekken, dlen en vermenigvuldigen was, was mijn wiskunde ok, maar zodra men begon met vraagstukken en dergelijke, was alles om zeep... Wij hadden wiskunde-boeken die wellicht nog dateerden van voor de eerste oorlog, met vraagstukken zoals: "een handelaar heeft 17 kgr koffie van 0,05 fr de kgr, en 23 kgr koffie van 0,075 fr de kgr. Als hij die koffies mengt, aan welke prijs moet hij deze verkopen om een winst van 20 % te bekomen.
Ik zag dan ons moeder een gat in de lucht springen omdat zij koffie gevonden had aan zo'n prijs !
Of "een bad wordt gevuld door drie kranen, een met een debiet van..." Ik zag die badkuip voor me, een met koud, een met warm en de derde ???met welk water ???...toen daar ook nog bij vermeld was dat er twee gaten in dat bad waren met een waterverlies debiet gat 1...., dan lag ik in een deuk !
Ik zou me van z'n leven niet meer moeten wassen, alleen al om het dweilwerk van mijn moeder bij zo'n bad! Joepie !
Welke idiote wiskundige dergelijke vraagstukken ontworpen heeft, is mij niet bijgebleven...Ik heb wel eens straf gekregen om zo'n bad bij mijn huiswerk bij te tekenen...Visueel zo'n vraagstuk uitbeelden was streng verboden...en ik had er geeneens een blote m...ens in gezet...
Ooit heb ik een briefje mee naar huis gekregen waarop vermeld stond dat ik pornografische tekeningen gemaakt had ... Ik had een jongen getekend die stond te plassen, gezien van op de rug... pornografie ??? ik zie het nog niet zitten...Maar ik heb wat moeten horen thuis ! En ik denk dat ze zijn blijven twijfelen of ik wel de rugzijde getekend had... Ik stel me meer vragen over de leerkracht die daar pornografie in zag, maar ja, in die tijd had een leerkracht altijd gelijk, ook al was hij verkeerd...Nu is dat andersom...nu krijgt de kleine altijd gelijk, en de leerkracht moet zwijgen ! (Ik denk dat het vroeger dan nog beter was dan nu)
Vanmorgen, toen ik mijn kleren aantrok, was ik aan het zingen..."Shamrock voor jou, shamrock voor mij..." Ik weet nog altijd niet wat een shamrock is, maar ik dacht even terug aan de zanger Ron Davis...Eigenlijk was zijn naam Ronny David, en ooit zat hij naast mij op de schoolbanken. Op de laatste bank, tot hij er eens afgedonderd was...Toen bleek dat hij vallende ziekte had...Hij is nog zeer jong verongelukt met zijn wagen, ik vraag mij nog altijd af, of hij niet weer een aanval kreeg van vallende ziekte ??? Ik zal het wel nooit weten, maar telkens als ik dat liedje hoor, denk in weer op hem, een goede vriend, ik zie hem nog voor me, blond-ros, met een bril...Het was een groot talent !
God, ik zit weer in het verre verleden...
Gisteren naar de rommelmarkt geweest in de marollen te Kruishoutem. Ik raakte bijna niet terug aan mijn auto...'t was nochtans geen groete markt, pijn ! Maar 't goede: 't zit weer niet vast, het gaat niet over in een ontsteking ! We zijn dus van de goeie.
allee, nog ne prettige zon-dag in de regen...tot morgen ?

Wacko, cool, shit, ...

Toffe taal hé, ons vlaams?
Heb je kinderen? Kleinkinderen? Broebelen die ook zo?
Ik wist niet waar dit "taaltje" (?) vandaan kwam, maar je moet eens meekijken naar de moderne tekenfilmpjes (nu ja, tekenen ??) à la Simpsons en van die andere oerlelijke wezentjes die over je scherm rondhobbelen.
Gesnapt?
En let op, ze voegen steeds meer ook sms-taal in, in zowel de spreek- als de schrijftaal...Je krijgt dan een kryptische mededeling als : ff 4 5' dan...
dat betekent blijkbaar: effe voor vijf minuutjes dan...
en die mannen schrijven zo ganse gazetten naar elkaar, en wonder boven wonder, meestal begrijpen ze elkaar ook nog !
...en ook daar zijn de "woordtekens" (?) op het engels, lees amerikaans, gebaseerd.
En dan heb ik nog een kleinzoon die deze termen met een brakels accentje en op een enorme snelheid uitspreekt... Gewoonlijk begrijp ik het al na een keer of tien herhalen. tof jong ! cool !
Ik heb altijd de indruk dat hij spreekt als vroeger een fonoplaat van 33 toeren die je afspeelt op 78 toeren. Maar dat zal wellicht al voor een boel jonge mensen latijn zijn, want die hebben nog nooit gehoord van fonoplaten, en zeker niet dat je die dingen had op 33, 45 en 78 toeren...
Opa is blijven hangen in the sixties ???

Ik herinner me dat oma, mijn moeder, regelmatig "vertaling" vroeg van wat haar kleinkinderen aan haar zegden...Het probleem was dan dat oma westvlaams sprak, mijn kinderen oost-vlaams en de kinderen van mijn broer een soortement brabants..."Oma krijg ik een pilleken" "Wa moeten z'ên ?" "eu spekke, ma" "ah ! joaje vintje, je meug hie eu spek'èn"...(nu in 't vlaams: Oma mag ik een snoepje ? - Wat moet hij hebben ? - Een snoepje, ma. - Ah, ja hoor ventje, je mag een snoepje hebben;-)

Ik vraag mij af wat oma, moest ze nu haar kleinzoon zou horen, er van zou maken???, en ik zou de vertaling pas zelf kunnen geven na ettelijke malen herhalen en smeken om trager te praten...

L'histoire se répète...

Hoe zou dat binnen 25, 30 jaar zijn, als Bart en Veerle zelf met kleinkinderen zitten??? Of geraakt de wereld zo ver niet meer ? Als je ziet wat er allemaal weer aan 't gebeuren is op dat kleine wereldbolletje...Je zou er aan twijfelen hé? Maar ja, zo was het al voor mijn geboorte, en zo is het eigenlijk onafgebroken geweest, en we zijn er nog altijd...
Eigenlijk zijn de "officiële" oorlogen véél "menselijker" geworden ! Nu staat de televisie vlak bij het doelwit, en als er burgers getroffen worden, reageert "de goegemeente" met verontwaardiging ! En het helpt ! Dat is het wondere ! Nu smijten ze geen volledige steden meer plat om druk op de partijen uit te oefenen...neen, proper vechten ! met zo weinig mogelijk civiele slachtoffers ! En de mannen van Hezbollah (of hoe schrijf je dat) tonen zorgvuldig alle burgelijke slachtoffers aan de "verontwaardigde wereld"... Je weet toch nog wel dat dat dezelfden zijn die dan in een winkelcentrum een bom laten ontploffen -voor de goede zaak !, of wat dacht je ?
Ik kies geen partij in al die zaken, ik zeg alleen dat vechten en doden, geen oplossing biedt ! Iedere dode betekent voer aan de haat en aan 't geweld !
Men voert ze op, als martelaren voor de "goede" zaak ! Niks geen martelaren, er zijn alleen slachtoffers, zelfs diegenen die zo gek gemaakt worden om als levende bom te fungeren. Hoe zouden die leiders 's nachts slapen ? Drukken al die doden niet op hun geweten? (s'Il faut donner son sang, eh bien, monsieur le président, donnez le votre, vous êtes le bon apôtre...zingt een franse chansonnier...)

Ik hoop dat hun geweten hen geen seconde rust meer laat ! Dan krijgen ze misschien ooit het besef dat ze verkeerd bezig zijn.

Maar ik twijfel, hebben die mensen nog een geweten? Zowel aan de ene kant of aan de andere.
Ken jij veel beesten die hun eigen ras proberen uit te roeien?

tot morgen, bij leven en welzijn...voor u en voor ons !

Haja ? neen Gaia !

Om het eens over wat anders te hebben, nog iets over vissen...maar dan iets heel anders...
Toen wij dinsdag aan het vissen waren, zat iets verder nog een man rustig te vissen op bliek, met één lijn. Heel wat verder, aan de kant van het kasteel, stond er nog een visser, een die Luc goed kent, die man was beroepsmilitair, ne gradé in de tijd dat Luc zijn militaire dienst vervulde in Gavere (Luchtmacht). Volgens Luc was het geen gemakkelijke, Luc's omschrijving was veel kernachtiger...
Nu vist die man op een manier die wij nooit zouden toepassen. Bij ons is het vooral het sportieve aspect, bij die man is het veel vis vangen. Het verschil, heel simpel, ik ving een karper met een lijn die gemaakt is voor een gewicht tot 5,8 kgr...de karper woog 7 kgr. Dat betekent dat je heel voorzichtig moet zijn, dat je de slipinstallatie van je molen goed moet regelen, en dat je echt moet vechten om de vis op het droge te krijgen. Diene oud-militair vist met lijnen waaraan je rustig een gewicht van 15 kg mag hangen, en een hengel die zelfs bij een zware karper nog geen krimp geeft. Die man vangt uiteraard meer karper dan wij, maar als hij een karper van 7 kgr zou vangen, dan haalt hij dat beest gewoon in, zonder verpinken, zonder dat zijn molen doorslipt (dat is dus een veiligheid bij ons, om te verhinderen dat de lijn breekt...)gewoon, opwinden en bingo !

Nu ja, elk vult zijn manier van vissen maar zelf in, als ik dat tegen Anny vertel, dan zegt zij dat wij het onszelf moeilijk maken...je ziet, zelfs in mijn eigen huis ben ik geen profeet...maar zoiets staat al in de bijbel ook...

Nu, de militair haalde een karper op, op het ogenblik dat daar een koppel voorbijwandelde. De man begon de vissende militair uit te maken voor al wat schoon en lelijk was, en ze moesten hem eens een haak door zijn muil halen, en...en...De man had geen geluk, hij moest juist zo'n bullebak met jaren militaire training treffen... Hij kreeg lik op stuk, en al de oudjes die daar op de bankjes zaten te kijken naar de vissers steunden hem. Het mooiste was toen hij zag dat de vrouw stond te roken..."Ge zoudt beter a wijf in de gaten houden, gij groot kalf, dat staat daar te paffen en wellicht haar kinderen en kleinkinderen op te zadelen met kanker... Dat alleen gij en a wijf kreveerden dat zou nog schoon zijn, maar uw kinders en kleinkinders die aan euw stommiteiten nieten kunnen doen..."
Ondertussen was ook het manneke dat naast ons zat, tot ginder gewandeld om te helpen... Wij hebben de aanhangers van Michelleke vandenbossche niet meer gehoord of gezien...
Bovendien moet die man eens wat studeren...een vis heeft omzeggens geen zenuwen in zijn lippen of mondgedeelte, dus ook geen pijn. Bovendien worden alle vissen netjes terug gezet, en gekoesterd, Luc kan echt poëtisch worden over de kleur en de glans van "zijn" vissen.

Maar je ziet, er lopen er van soorten op dees aardkloot rond. Ons moeder zaliger zou gezegd hebben bij het horen van diene zevereer: "Waarvoor dat de bakker zo vroeg moet opstaan..."

Nogal een geluk dat ze niet juist passeerden terwijl ik aan 't zwoegen was met dien grote kastaar...wat zouden ze dan gebroebeld hebben ?

Maar weet je, er staat ons nog wat te wachten... De meeste van de extreemgroenen zitten blijkbaar in het onderwijs, en je moet eens horen wat ze de kinderen oplepelen...Ik heb kleinkinderen die boos zijn als je een vlieg doodklopt, of een mug...Gwendolyn had een zeer pijnlijke beet van een spin gekregen, maar dat mag, dat beestje moet toch ook leven...Het wordt een beetje absurd. Ik heb nen kozen die zeer sterk tegen de kerk fulmineert, maar Jef, jongen, let maar op, die indoctrinatie zal nog veel erger worden ! Je moet eens gaan kijken op de website van Peta... die keuren echt terrorisme goed om de dieren te "bevrijden". Het is niet meer normaal. We moeten allemaal vegetariër worden, terwijl ons lichaam alle kenmerken heeft van een omnivoor...met andere woorden, wij zijn zo geschapen dat ons natuurlijk dieet moet bestaan uit zowel dierlijk als plantaardig voedsel. Je kunt dit zien aan ons gebit, maar ook aan ons spijsverteringsstelsel.

Jammer voor Gaia en Peta, maar de natuur eist steeds haar rechten op. Onze natuur is omnivoor te zijn...

ps: het is niet mijn bedoeling hierover een polemiek te voeren, denk je er anders over, je doet maar, ik sla ook mijn kleinkinderen niet dood omdat ze geïndoctrineerd worden...

allee, tot morgen? ...of wilde mij niet meer horen (lezen) ?

Goe geslapen...

'k Hem goe geslapen...Dat wil zeggen dat mijn pijn ook weer op normaal gekomen is...Buiten één stom ding, er is nog altijd een plaats in mijn linkerkuit die pijn doet bij bepaalde bewegingen...restant van de EMG naalden ? Erg is het niet, maar normaal is dat toch ook niet hé !

Ik heb nog altijd geen foto van mijn gsm gekregen, blijkbaar is er iets aan het geïnstalleerde programma, dus heb ik het nu verwijderd, en zal het proberen opnieuw te installeren. We zien wel, in geval van nood zoek ik het equivalent op internet.

Ik en gsm, dat zijn geen goede vriendjes... Ik herinner mij nog dat Anny en ik ons de ogen uitkeken in Rome, toen wij daar al die romeinen zagen gsm-en, zelfs al rondsnorrend op hun vespaatjes. We vonden het toen een gek gezicht om in een winkel of een museum plots iemand die duidelijk alleen was een gesprek te zien voeren, luidop, ten gehore van heel de wereld, met een klein bakje... Ik vind dat nog altijd gek ! Ik weet niet hoe u daarover denkt, maar in mijnen tijd werd iemand die stond luid op te praten met niemand, een tijdje geïnterneerd... En weet je, de laatste tijd hebben Anny en ik al herhaalde malen mensen gezien die luidop praten zonder gsm !!! Maar niemand kijkt nog op of om, want je hoort heel de dag mensen luidop broebelen, één meer of minder ... Laatst zagen we iemand die zelfs liep te zingen, gelukkig niet te luid (ze had geen goede stem ook, maar toch...gekke wezens die mensen... (parafrasering van Obelix de Galliër)

Weet je wat parafrasie is ? Een geestesstoornis die je voortdurend verkeerde woorden doet zeggen...heel wat anders dan parafrase hé?

Weet je, ik ben blij dat ik de gsm-invoering op het werk niet meer heb meegemaakt! In illo tempore, non suspecto, had je een zeker gevoel van vrijheid in je wagen, daar kon niemand je lastig vallen, daar was je vrij. (Mijn auto mijn vrijheid) Nu vinden ze je overal, waar je ook bent. Ik was vorig jaar samen met een nog-werkende-collega op een uitstapje mee, die sukkelaar werd daar 3 keer geambeteerd tijdens zijn verlof, in een plots minder gezellige bar...

Leuk is anders ! De overal-bereikbaar is ook nog geëvolueerd naar altijd-bereikbaar !

Gisteren was het maar een triestige, natte dag, vandaag is het iets beter, maar 't loopt ook niet over...Waar zitten die stommeriken die reclameerden over 't goe weer ??? Wedden dat ze nu al weer lopen te kankeren ?

Ik heb ooit straf gekregen om één letter k op het bord te schrijven, en pertang, ik had alleen een duidelijke fout van de leraar verbeterd..Hij had geschreven : " Wij leven in een zeeklimaat", waar het voor iedereen duidelijk is dat wij eigenlijk in een zeek-klimaat leven...Ik weet het taalpuristen onder jullie zullen zeggen dat het zeikklimaat moet zijn, maar logica en taal zijn niet altijd gelijklopend denk ik maar...

allee, tot morgen !

Blutsen en builen

Mieke zond zonet een mailtje dat Mika met zijne kop tegen een betonpaaltje geknotst is. Neen, er is niet aan het paaltje, maar Mika mocht naar de spoed om zijn kop te laten naaien...En natuurlijk gebeurt zoiets net voor ze op verlof gaan, en moeten ze ginder "in den vreemde" de draadjes laten uithalen. Nu, als 't ne echte is, dan gaat hij nog veel builen, blutsen en kwetsuren oplopen...We behoren nu eenmaal tot een ras van zeer voorzichtige en bedachtzame mensen, en 't betert niet met verouderen, zie maar naar Bart die bij zijn afbraakwerken zo voorzichtig was dat hij zijn poot brak. Wees dus gerust Mieke, het beste moet nog komen...Heb jij indertijd je nichtje, ons Veerle gezien met een geschaafd gezicht, twee blauwe ogen en een dik gezwollen neus ???
Gisteren met veel pijn vertrokken op visvangst. En 't werd nog erger !!!
We legden ons lijntjes, en na amper 2 minuutjes had ik al een bliek, en nog één, en Luc één en Luc nog één, en dan plink!!! Luc zijn onderlijntje afgebroken, een passerende karper... Nieuw onderlijntje, ...Plink , lijn kapot, niet alleen het onderlijntje, maar lood en al weg. Nieuw lijn monteren... Luc, al sakkerend weer ingelegd...Plink...nog een lijn kapot.
Ik zeg, Luc, leg eens een zware lijn in...en ja hoor, 5 minuutjes later: bingo !
De hengel plooide vervaarlijk, maar glasvezel is sterk... zeker vijf minuten werk om de vis aan de kant te krijgen, en dan nog wat sukkelen om hem dicht genoeg te krijgen dat ik hem kon scheppen. Karper vangen met zo'n lange hengel is niet evident, zeker als je niet links of rechts kunt gaan door de bomen.
Een karper van 3,5 kgr ! Met een vaste lijn is dat een serieuze vangst ! Maar 't was al...Luc ving nog 1 bliek aan die zware lijn, en nog enkele beten aan zijn karperlijn, maar noppes.
Ondertussen bleef ik maar bliek en blei vangen, een paar kleintjes, maar het merendeel van een serieus formaat.
Aan mijn karperlijn echter...niets.
Luc kreeg er wel beet en ik niet...Luc viste met boilies, en ik met tijgernoten, dus...overgeschakeld op mijn zelfgemaakte boilies, en ja, al vlug beet ! ...noppes...
Weer ingeworpen, met ons magisch lokaas er bij, en bingo ! De lijn zoefde van de molen, ik sloeg aan, en ja, hij hing !
Meer dan 10 minuten heb ik daar gesleurd en gesjouwd aan dat beest, en normaal als het te zwaar wordt geef ik de hengel door aan Luc, maar nu was dat beest zo wild aan het vechten, dat ik de kans niet kreeg, ik was steendood en op van de pijn toen wij hem na een kwartier ongeveer toch op de kant kregen... 7 (zeven) kilogram, allemaal spieren en vechtlust ! Luc heeft mij gefotografeerd met mijn gsm, maar ik heb de foto's er nog altijd niet afgekregen... dus een beetje geduld, het komt wel, de kat zijne steert komt wel, en 't is zo'n klein beestje...
Ik heb dus vannacht, voor de tweede opeenvolgende nacht niet veel geslapen van de pijn...Maar hoezee !, sinds de nieuwe mix van medicatie en/of de homeopathische pilletjes (Traumeel voor de geïnteresseerden) zet de pijn zich niet vast, het gaat niet over in een ontsteking, hoezee !
Leve de homeopathie denk ik dan stilletjes...
Ik heb het al gezegd, met de pijn kan ik leven, zolang het zich niet vastzet, overgaat in een ontsteking en daar dan zit te kloppen en te bonken. Nu is het lastig, maar het is "doorbijtbaar"...tof woord hé ? Ik verrijk de nederlandse taal nogal hé ! De Dikke zal content (of kontent?) zijn !
dus, veel pijnlijke maar gelukkige groetjes van je vissende blogger.
toetmorg'n ? (vertaling voor niet westfluten op aanvraag te verkrijgen)

vissen in 't park

Gisterenavond, toen ik thuiskwam van het uz, was er iets niet ingesproken op mijn telefoonbox...Maar ik kon de beller, die twee keer gepoogd had mij te bereiken, terugbellen. 't Was Luc, om te gaan vissen vandaag. Je kunt wel denken dat ik geen nee heb gezegd...
Dus we gaan vandaag naar t park, en zullen weer maar eens proberen om een karper te vangen (of nog liever meer dan een...)
Dat doet er mij op denken dat die foto's van Luc nog altijd op mijn telefoon zitten. Ik ga toch eens moeten zoeken hoe ik die er uit krijg. Maar ja, ik ben ook met zo veel dingen tegelijk bezig hé.
Iedere dag mijn mailtjes lezen, eventueel doorsturen aan de liefhebbers, dan mijn blog schrijven, en tegen dan zijn er gewoonlijk al weer wat mailtjes... Ik heb nu al weer 3 keer het seintje van mail gehoord... Dan enkele spelletjes, op seniorennet en wat patience, en 't is weer middag.
In de namiddag trek ik dan naar mijn atelier, daar bin ik voor 't moment bezig aan een pyrografie, en tezelfdertijd aan een halsketting voor Anny, neen, niet in been, maar in echt ivoor. Ik heb al de stukjes "afval" die ik krijg van een relatie uit Zaventem, een goed bekeken, en ik heb er genoeg kunnen uithalen om een collier te maken. Maar meer nog dan in pyrografie, kruipt in been- en ivoorbewerking véél tijd.
Ondertussen zoek ik ook nog naar foto's of tekeningen die ik op de houten bloempotten kan branden, en op de houten bakjes, die ik dan van binnen ook nog zal bekleden. Voor de tabouret heb ik al de tekening gevonden, en kan ik zo beginnen...zodra ik weer een stuk af heb...
Van de afrikaanse schalen die ik met pyrografie heb versierd, heeft Anny er een drietal aangeslagen...Als je bij ons ooit chips of nootjes krijgt, is de kans groot dat je die schalen tegenkomt.
Leuk hé, zien dat je werk geappreciëerd wordt ??
Bovendien liggen er ook nog een pak stokken klaar om wandelstokken mee te maken, dus werk genoeg.
Het zijn natuurlijk allemaal dingen die ik kan doen terwijl ik met de armen leun op tafel, maar je ziet dat je zelfs dan nog heel veel kunt. Kijk maar eens naar mijn internet vriend die volledig verlamd is, en prachtige schilderijen maakt met de mond. Nie pleuien ! volhouden !
Hoe het gisteren afgelopen is met het onderzoek van de zenuwen weet ik eigenlijk niet, ik heb alleen gehoord dat er vertraging is in de reactie tijd, maar wat dat inhoud ??? Ook stelden ze vast dat ik wat oedeem had, ik heb ondertussen al gebeld naar Crombez om mijn voorschriften op te sturen naar mij, want gisteren was iedereen van zijn dienst al weg toen mijn onderzoek gedaan was, en hij zei dat dit van de verdoving kan zijn...Allee, je ziet hoe gezond al die klodden zijn hé... Alzo houden ze het werk in eigen handen zeker ??
Nu ja, ik heb een troost, onkruid vergaat niet...
Tot de volgende ?

vissen in 't park

Gisterenavond, toen ik thuiskwam van het uz, was er iets niet ingesproken op mijn telefoonbox...Maar ik kon de beller, die twee keer gepoogd had mij te bereiken, terugbellen. 't Was Luc, om te gaan vissen vandaag. Je kunt wel denken dat ik geen nee heb gezegd...
Dus we gaan vandaag naar t park, en zullen weer maar eens proberen om een karper te vangen (of nog liever meer dan een...)
Dat doet er mij op denken dat die foto's van Luc nog altijd op mijn telefoon zitten. Ik ga toch eens moeten zoeken hoe ik die er uit krijg. Maar ja, ik ben ook met zo veel dingen tegelijk bezig hé.
Iedere dag mijn mailtjes lezen, eventueel doorsturen aan de liefhebbers, dan mijn blog schrijven, en tegen dan zijn er gewoonlijk al weer wat mailtjes... Ik heb nu al weer 3 keer het seintje van mail gehoord... Dan enkele spelletjes, op seniorennet en wat patience, en 't is weer middag.
In de namiddag trek ik dan naar mijn atelier, daar bin ik voor 't moment bezig aan een pyrografie, en tezelfdertijd aan een halsketting voor Anny, neen, niet in been, maar in echt ivoor. Ik heb al de stukjes "afval" die ik krijg van een relatie uit Zaventem, een goed bekeken, en ik heb er genoeg kunnen uithalen om een collier te maken. Maar meer nog dan in pyrografie, kruipt in been- en ivoorbewerking véél tijd.
Ondertussen zoek ik ook nog naar foto's of tekeningen die ik op de houten bloempotten kan branden, en op de houten bakjes, die ik dan van binnen ook nog zal bekleden. Voor de tabouret heb ik al de tekening gevonden, en kan ik zo beginnen...zodra ik weer een stuk af heb...
Van de afrikaanse schalen die ik met pyrografie heb versierd, heeft Anny er een drietal aangeslagen...Als je bij ons ooit chips of nootjes krijgt, is de kans groot dat je die schalen tegenkomt.
Leuk hé, zien dat je werk geappreciëerd wordt ??
Bovendien liggen er ook nog een pak stokken klaar om wandelstokken mee te maken, dus werk genoeg.
Het zijn natuurlijk allemaal dingen die ik kan doen terwijl ik met de armen leun op tafel, maar je ziet dat je zelfs dan nog heel veel kunt. Kijk maar eens naar mijn internet vriend die volledig verlamd is, en prachtige schilderijen maakt met de mond. Nie pleuien ! volhouden !
Hoe het gisteren afgelopen is met het onderzoek van de zenuwen weet ik eigenlijk niet, ik heb alleen gehoord dat er vertraging is in de reactie tijd, maar wat dat inhoud ??? Ook stelden ze vast dat ik wat oedeem had, ik heb ondertussen al gebeld naar Crombez om mijn voorschriften op te sturen naar mij, want gisteren was iedereen van zijn dienst al weg toen mijn onderzoek gedaan was, en hij zei dat dit van de verdoving kan zijn...Allee, je ziet hoe gezond al die klodden zijn hé... Alzo houden ze het werk in eigen handen zeker ??
Nu ja, ik heb een troost, onkruid vergaat niet...
Tot de volgende ?

opgelet en niet gelachen...

1) Ameurika
Heb je ook gezien:gehoord dat 1/3 van de moorden in het stoere ameurika gebeuren door lieden van beneden de 21 jaar ?
Weet je, het is een hele geruststelling dat we the american way of life overgenomen hebben, je voelt je heel wat rustiger als je weet dat de jongeren nu degelijk opgevoed worden, tot volwaardige maffiosi... Of ben ik verkeerd dat België op dat stuk in de top tien staat van ...
2) Bloggen = gevaarlijk !
Heb je ook gezien/gehoord/gelezen dat de blog van manlief gebruikt is door de echtgenote om een echtscheiding te bekomen en glansrijk te winnen? Dat een arbeider afgedankt werd door zijn werkgever die het niet kon hebben dat er humoristische dingen over hem verteld werden? Ik denk dat ik moet oppassen... Zouden ze in't stadhuis al weten dat mijn kiekenskot met zeven eenheden is uitgebreid? Dat ik in 't voorjaar alsnog ook nog twee leghennen aanschafte ? Houden ze dat bij in verband met de vogelgriep?? Alhoewel ik nog niemand heb ontmoet die griep kreeg van 't voge... sorry, Ik weet als werknemer van een kristelijke organisatie niet of ik wel dubieuze moppen mag publiceren op een publieke blog... Alhoewel, ik heb mijne baas in illo tempore non suspecto ook wel eens "zwarte school" horen houden. Maar ja, dat stond niet op papier hé...

Allee, genoeg gezeverd, maar ik ken mensen die een blaadje uitgeven voor zijn militanten, en die daar soms ook wel eens ...Pas maar op hé Verba volent, maar Scripta Manent !!!!

Vandaag moet ik naar het uz om mijn zenuween uit te meten. Daaruit zal men dan besluiten of ik van 't zwemmen deugd heb, of dat ik er van ga kreseveren...dju toch...ik ga eerst eens bellen naar de pijnkliniek, want met die test om minder morfine te nemen heeft hij nu de zwaardere vorm niet voorgeschreven, en met die lichte gaat het niet...

Allee, reken maar dat van af vandaag mijn blogs veel minder sappig zullen zijn...ziet dat mijn vrouw ze ook begint te lezen ! 't Is al wel dat Luc (metaal) en mijn buurvrouw soms al ne keer iets tegen haar vertellen...dju toch...allee tot morgen???

7 lees: zeven !

Vandaag, hebben wij, vol mededogen, de kloek voorzichtig opgenomen, en de drie resterende (slechte) eieren van onder haar genomen. Het beestje heeft 21 dagen, nu al 22 dagen, zonder van het nest te komen gebroed. Ze is zo mager als een houtje... Zeven mooie kuikentjes, in alle kleuren zaten onder haar verscholen.
Hopelijk geeft ze de kuikens nu gelegenheid tot eten en drinken...Sporadisch gebeurt het dat een kip blijft broeden, en haar kuikens wanhopig probeert onder zich te houden. In dat geval moeten we de kuikens onder de kip vandaan halen, en desnoods de kloek in een kuip met een laagje koud water zetten, zodat ze onmogelijk nog kan gaan zitten. Maar dat zal hier wel niet het geval zijn, dat is heel uitzonderlijk, het getsjilp van de hongerige kuikens lokt de hen naar het voeder.
Ik heb het u al verteld, zijdehoenen danken hun eeuwenoude rasbestaan enkel en alleen aan het feit dat ze echte levende broedmachines zijn, en in China aan het feit dat ze verwerkt worden tot medicamenten.
Het zijn ook echt knuffeldieren, levende bolletjes wol die rondlopen, en die zeer vertrouwelijk zijn met de mens. Zelfs de hanen zijn bijna nooit agressief. Ik heb er nog nooit ene gezien. In tegendeel, ook deze zijn meestal zeer vertrouwelijk met de mens. Ze hebben maar één nadeel, met hun blauwe vel en zelfs blauwige beenderen zul je bijna niemand vinden die ze ook op eet. Ik heb er een ontmoet, en die stroopte het vel af voor het bakken...

Totdaar de kippen en kuikens...

Ik heb verrekt veel pijn. Het voorstel om de morfine een stukje af te bouwen zal wellicht niet lukken... Enfin, we hebben toch geprobeerd, want ik heb een hekel aan die dingen.

Gisteren kwamen Jacky en Jacqueline onverwachts op bezoek. Het was jaren geleden dat ik ze gezien had. Het zijn oude geburen uit de stationstr in Oudenaarde, en vrienden van wijlen nonkel Julien. We hebben wat afgebabbeld. Ze hebben beloofd nog wel eens langs te komen. Ze waren naar de rommelmarkt in Kornelis geweest, en hadden er een javaans beeldje gekocht. Al babbelen toonde ik hun mijn werken in pyrografie, en weet je, ik heb er een verkocht. Een zicht op Walburga (de toren) gezien door het vroegere zakstraatje, die verdween bij de creatie van het fameuze gat in de markt...

Allee, tot morgen ?

Luc (2)

Gisterenavond waaide Luc hier binnen, neen, niet de man waarmee ik ga vissen, de collega van 't metaal waarvan ll die dochters zo mooi waren op de bruiloft van hun zus, je weet wel...
Zijn wederhelft was ook mee, en hij had een hele doos boeken bij, hij is aan 't opruimen, en ik moet maar eens zien of er iets inzit dat mij interesseert.(Moet ik nog doen...)
Natuurlijk begon mijn gapepaai weer van zijn oren te maken. Hij (of zij ?) is verschrikkelijk jaloers, en zodra ik praat met iemand anders, zelfs aan de telefoon, maakt hij verschrikkelijk lawaai. Luc zei dat hij hem allang in de soep zou gedaan hebben...Maar als er niemand is, dan is hij meestal heel lief en zit hij netjes te babbelen of te fluiten...of bang te zijn van dat blokje die er nog altijd hangt te hangen.
Gisteren had ik een stuk appel vastgezet tussen de tralies van zijn kooi, vlak bij dat blokje...Vanmorgen heeft Anny het hem gegeven...Hij durfde het niet te pakken, den held !
We babbelden wat over het werk, en dronken een glaasje wijn. Het deed deugd om nog eens in de tijd van toen te duiken, maar als ik het gesprek vannacht in bed nog eens overliep, dan viel het mij plots op dat ne mens altijd weer de successen en de plezante dingen herhaalt, en dat al de miserie en al de mislukkingen stilletjes vergeten worden...en die waren er minstens evenveel, ik heb wat afgevloekt indertijd.
En Luc die er nog midden in zit, hangt nog volop in de miserie, terwijl ik de indruk geef in een hemel gewerkt te hebben...Geheugen is een wonder machine hé, je kuist de negatieve dingen onbewust op, en zet al het plezante netjes in de etalage. Misschien is dat wel zo goed, het zou helemaal niet leuk zijn als het andersom was.
Luc amuseert zich rot met mijn blog, en zei dat hij zich altijd een beetje voyeur voelde...Ik zet inderdaad soms wel een deurtje open, maar wee gerust, een diepe inkijk geef ik niet hoor, en heel wat dingen zullen hier nooit verschijnen, jammer hé, bende voyeurkes ! Alhoewel, waarschijnlijk lezen de meesten het alleen als faits divers, en velen zullen wellicht denken, waar houdt die zich allemaal mee bezig.. Ze hebben gelijk, en weet je, ik heb eigenlijk een gloeiende hekel aan typen...Als ik aan het messengeren ben, dan probeer ik altijd de medemens te overtuigen van het nut van een microotje en boxen, zodat we kunnen klappen ipv schrijven, want dat doe ik niet graag...
Of heb ik in werkelijkheid eigenlijk een hekel aan het feit dat ik zo lang op het antwoord moet wachten?
Enne, zijn jullie nog altijd zo content dat het nu regent ??? Ikke nog altijd niet, geef mij maar terug de zon en de warmte, en luister in het vervolg niet meer naar de boeren, pas als die niet klagen wordt het slecht...Laat het zonnetje maar zon zijn !
En vergeet niet, als de hemel nu helder mocht zijn geweest, dan kon je iedere nacht genieten van het beeld van Mars, in het oosten...Hij staat er zo dicht als hij wellicht nog nooit geweest is, bijna zo groot als onze maan...Op 27 augustus prijkt hij het het mooist...Hopelijk hebben we tegen dan een gaatje tussen de door u opgeroepen wolken, om hem eens te zien.
Mars, de god van de oorlog...zouden de joden en andere strijdlustigen daarom nu al die boel maken? 'k mag er niet op denken
Tot morgen?

verjaardagen...

't Was mijn jongste zus die er mij op wees, ik werd zojuist 60, mijn doopmeter wordt maandag 80 en mijn nichtje wordt dit jaar (in september)40 jaar (Nichtje is hier een oompjeszegger- in 't frans is dit meteen duidelijk)
Leuk hé, telkens 20 jaar verschil?
En het valt mij nu pas op, dat mijn Metje (westfluuts voor Meter) nog heel jong was bij mijn geboorte.
Vandaag staat er in de gazet een rekord, een kleine die geboren is met een gewicht van 5 kg en 780 grammetjes... Ik vind dat niet zo speciaal, ik woog ook 5,5 kg is mij altijd gezegd, en mijn vader woog zelfs 6 kg...Natuurlijk, in die tijd sprak men dan niet van rekords en zo, dan was alles nog normaal...
Maar toch, ons moeder vertelde ons dikwijls dat de dokter haar voor alle zekerheid van Nieuwpoort naar Oostende voerde, daar was een materniteit, en hij reed over de slechtste banen, met de grootste putten en bulten, "om het te doen zakken"... In de materniteit deden (naar het schijnt) de nonnekens ieder bezoeker van de materniteit ook eens naar mij komen kijken, 5.5 kgr, en hij zit al recht op onze arm, en hij moet al maïzenapap krijgen, anders huilt hij van de honger, en je moet zijn lang zwart krulhaar een zien...
Dat dik zijn heb ik nog, honger heb ik nog, dat rechtop zitten gaat al veel moeilijker, en dat lang zwart haar...'t is niet meer zwart, 't krult gelijk een pak nagels, en 't staat maar dunnekens meer... Alleen op mijn kin is het nog dik, krullend en lang, maar grijs...
Gelukkig waren mijn kinderen niet zo zwaar, de zwaarste was onze Koen, 4.5 kgr, en dat was al meer dan genoeg, Anny woog zelf maar 48 kgr, nat gewogen...
Toen we trouwden woog ik precies het dubbel van Anny, 96 kgr, en toen noemden ze mij "hondenmager"...Anny is serieus bijgekomen, en ik heb mijn best gedaan altijd het dubbel te houden...

Ik ben er maar één periode in gelukt terug mijn jeugd-gewicht terug te krijgen, en dat was vlak voor mijn ziek worden, door een rigoureus dieet en gecombineerd met zwaar sporten, slaagde ik er in mijn gewicht terug te dringen en terug te houden...Maar met ziek worden, viel ook de sport weg, en kwamen de kilootjes er bijna allemaal weer bij...

Anny houd vol dat dit precies de reden van mijn ziekte was... Ik weet het niet, en nu zegt iedere dokter weer dat ik zou moeten vermageren. Maar als ze kijken wat ik eet, dan zwijgen ze. Eén dokter heeft eens gezegd dat ik een goede diesel zou zijn, een heel laag verbruik, en alles tot het laatste beetje benutten...geen verlies... Als wij iets eten, dan zit Anny enkele uren later al op de wc, en bij sommige etenswaren ruik je dan dat het werkelijk het juist genutte is dat al weer weg is...Ik ga maar alle twee drie dagen ééns...Anny is in die tijd al 5,6 keer geweest.
't Zal de aard van 't beestje zijn zeker ? Plus de opvoeding !
Ik was veel ziek toen ik klein was, ik lag zelfs diverse malen op sterven, en was de penicilline er niet geweest, dan was ik er nu ook niet meer. Bij ieder herstelperiode werd ik aangemaand veel te eten, en ik heb kilo's pekelharing en spek gefret...(ik eet dat nog graag)
En eigenaardig, als ik plots een onstilbare honger heb, dan weet ik dat ik op het punt sta om ziek te worden, een griepje, verkoudheid of wat dan ook...een ander mens verliest zijn eetlust als hij ziek wordt, ik eet dan meer...slachtoffer van mijn opvoeding ???
Maar ook de dokter deed daar dan aan mee, ik hoor hem nog zeggen:" Als hij kan eten, dan komt hij er door..."
Nu is het allemaal anders, "als zij genezen is, dan zal ze wel vanzelf weer beginnen eten" zegt de dokter nu tegen Veerle over haar kinderen...
Ander tijden, ander zeden

Allee, tot morgen?