Het condoleren is in de laatste jaren heel sterk veranderd. Vroeger kon je een kaartje zenden naar de nabestaanden, maar sinds inbrekers het leuk vinden om deze adressen te misbruiken om hun slag te slaan, vind je geen adressen meer op de doodsberichten, of toch héél zelden.
In de plaats van naar de familie te schrijven, moet je dit dan doen via een omweggetje, en je brief of kaartje zenden naar de begrafenisondernemer met de vermelding van de naam van de familie voor wie het eigenlijk bestemd is...
Maar sinds enige tijd gebruiken alle lijkbidders internet, en kun je daar terecht om rechtstreeks te condoleren.
Ik vind dat prachtig ! Het is veilig voor de betrokkenen, en je moet niet wanhopig gaan zoeken naar het adres van de overledene of zijn nabestaanden.
Bij sommige begrafenisondernemers kun je het zelfs heel mooi maken, ze bieden enkele mooie prentjes aan, die je kunt gebruiken om je condoleanties op te sieren.
Als het gaat over mensen van Mater, dan moeten wij in de praktijk kijken naar de websites van twee lijkbidders... Je kunt er dan zelfs het doodsbericht volledig lezen, en zien of het wel juist deze familie is, of de familie van een naamgenoot. Gelukkig komt het steeds minder voor dat je iemand kent met een bepaalde voornaam, en plots vaststelt dat hij in feite een heel andere naam heeft. Dat was te danken aan het absurde gebruik dat de peter of de meter de naam gaven aan het kind, en de ouders die in feite liever een andere naam hoorden, dan in het dagelijkse gebruik "hun" naam gebruikten... Ik heb jaren gemeend dat een kennis Albert heette, tot hij eens bij me kwam om een aanvraag te doen voor zijn brugpensioen, en ik vaststelde dat hij in werkelijkheid Leon noemde. (Albert was zelfs niet zijn tweede naam, hij had maar één voornaam).
Als ik een berichtje krijg van de een of de ander dat X overleden is, dan ga ik kijken bij de twee lijkbidders, en schrijf een condoleantie. Komt het bericht van iemand anders, dan krijg ik veelal een kopie van het overlijdensbericht er bij, en ga ik daarop zoeken wie en waar de lijkbidder is... en schrijf ik een berichtje om ons medeleven uit te drukken... Tenzij het natuurlijk iemand is, waar we zelf in eigen persoon naartoe gaan. Dan neem je een kaartje mee.
Ook dat is veranderd in de loop der tijden. Wie vroeger naar de begrafenis ging, die nam geen kaartje mee, want hij was er immers in persoon. Nu neem je, hoe dan ook, een kaartje mee. (Dit was ook zo bij huwelijksfeesten ! Wie op het feest aanwezig was, die stuurde geen kaart ! Nu doen ze dat wel.)
Zelfs aan zo iets kleins kun je dus een evolutie zien, een verandering in zeden en gewoonten... en we passen ons daar allemaal aan en doen mee aan de nieuwe trend... En we hebben al heel wat zien veranderen ! En het zal wellicht zo steeds door gaan, nieuwe gewoonten, nieuwe manieren. Denk maar eens aan de babyborrel... dat bestond vroeger niet. Maar ja, bijna iedereen ging moeder en kind gaan bezoeken in het moederhuis, ze was daar immers 10 dagen... Nu nog 3 dagen. (Als het ondertussen al niet weer minder is geworden)
En we zullen ons steeds weer aanpassen, meestal zonder er ook maar één moment bij stil te staan...Tenzij je plots met dat verschil geconfronteerd wordt. Wij hebben hier nog steeds alle kaartjes die we kregen ter gelegenheid van ons huwelijk (meer dan 47 jaar geleden)... Bij onze Zilveren bruiloft wilde ik naast de foto's van het feest, ook de kaartjes hangen die deze mensen ons hadden gestuurd... Maar wie naar het feest kwam, stuurde in die tijd dus geen kaartje... En dan plots stel je die verandering vast. Voorheen denk je daar gewoon niet aan.
Eén van de dingen waar ik me wat ongelukkig over voel, is de import van allerlei soorten feestjes. Halloween en consorten, dat zijn allemaal dingen tot eer en glorie van de portemonnaie van de handelaars... Want die feesten hoorden hier niet thuis. En eerlijk, ik vind het nog steeds een vreemd evenement. Het hoort niet bij mij, niet bij mijn generatie. Al worden we het ook stillekens gewoon. En met tijd en boterhammen zal het ook bij ons horen...
Oh ja, op dat internet kun je zelfs mooie teksten gaan "rapen" om je deelneming te betonen... zie voorbeeldje hieronder
Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven
Heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten