 |
| Morgen (Photo credit: Kevin H. Feeley) |
't Is weliswaar maar een dun pelletje van zowat een centimeter dik, en het ziet er uit als korrelsneeuw, maar het ligt er toch maar weer ! En zeggen dat er hier nog steeds hopen sneeuw liggen van de laatste grote sneeuwval, toen het in hopen opwaaide, en wij hier de weg moesten laten ruimen met een bulldozer... (En we mochten hier niet klagen ! Bij Maria, in Noenendal, lag de sneeuw ook heel dik opgewaaid, en ook daar moest de bulldozer komen... Alleen... hij duwde de sneeuw helemaal op de oprit van Maria... Er was geen doorkomen meer aan !)
Morgen in de namiddag moet ik naar de begrafenis van Vriend Roland... We zullen heel vroeg gaan, om een plaats te hebben om te zitten, want het zal er verschrikkelijk druk zijn.
Vandaag ga ik in de academie een hele namiddag onledig zijn met het bereiden van glazuren... Iets waar ik van afzie... Alhoewel je dat ook al zittend doet, kun je niet leunen terwijl je dat doet, en dan ben ik na zo'n lange tijd werken aan die glazuren geradbraakt. Dan moeten al mijn beelden nog gespoten worden met die glazuur...en dan nog maar een keer bakken.
Ik maak heel graag beelden en vazen en tuttiquanti, maar ik heb - vooral door mijn rugpijn- een hekel aan dat kleuren en glazuren...
Bovendien ga ik deze middag extra vroeg moeten naar de academie gaan: ze gaan weer eens werken aan of op de parking, waardoor het aantal beschikbare plaatsen nog beperkter zal zijn dan anders.
Terwijl ik dit schrijf, zie ik weeral de wielerterroristen hier voorbij komen... Het is nu al enkele dagen dat je hier de ganse dag door grote groepen ziet voorbijkomen. Eerst dacht ik nog dat het renners waren die het parcours aan het verkennen waren, maar het merendeel zijn gewone wielertoeristen, die het parcours van de Ronde doen, in grote meuten... Zaterdag zijn er immers maar 16.000 toegelaten, en men heeft overal aangekondigd dat men de "zwartrijders" er zou uithalen en straffen... Dus rijden ze nu in de dagen voor zaterdag massaal in het zwart rond, en hebben wij niet één dag miserie, maar een week. ('t Zal zaterdag ook zoeken zijn hoe ik het best bij die begrafenis geraak... !)
Ik vraag me af hoeveel afval ik weer zal vinden in mijn voortuintje na de passage van al die wielerfanaten...
Dat ze sportief zijn, beweging nemen, dat kan ik alleen maar toejuichen, maar waarom moeten ze dat doen op een manier waarbij ze iedere andere weggebruiker het leven moeilijk maken? Gisteren had ik op een bepaald ogenblik 1 (één) wielertoerist voor me in Duisbeke... De man reed ostentatief precies in het midden van de weg, en claxonneren hoorde hij niet, of hij deed alsof... Ik heb heel dat stuk dat meneer dezelfde baan deed als ik, braafjes achter hem moeten blijven.
Is dat nu echt nodig ?
Natuurlijk zijn er ook (gelukkig maar !) wielertoeristen die zich aan de wegcode houden, maar, één zo'n oelewapper maakt je weer giftig voor een hele tijd op alle wielertoeristen.
Het Nieuwsblad doet momenteel een bevraging over de toestand van de fietspaden. Ik wil niet antwoorden, want ik ga me weer kwaad maken ! Allez, om het kort te zeggen, we zijn hier verwonderd als we eens een fietser zien rijden op het fietspad.
Hé, 't wordt zomer ! Het kan niet anders, er zijn nog wel geen zwaluwen te zien, maar de wielertoeristen zijn er al weer !
Het is mooi zonnig weer... Het dunne pelletje sneeuw zal er wel niet lang liggen, maar die restanten van de grote hopen van de vorige keer zijn nog lang niet weg... Zolang de temperatuur niet echt begint te stijgen, of het begint echt te regenen, blijven die hopen hoop zijn...
Ik heb nog nooit zo'n winter meegemaakt ! Naast de extreme winter van 1962-1963 gaan we nu de rest van ons bestaan kunnen kouten over de winter van 2012-2013... Het scheelt juist 50 jaar, aan dat tempo is de kans héél, héél erg klein dat ik nog zo'n extreme winter mee ga maken... Er zijn zelfs al heel wat dutsen die niet oud genoeg worden om er twee mee te maken...
Laatst zag ik op TV iemand die in hypnose terugkeerde naar vorige levens, en ook - op verzoek van de hypnotiseur- een tijdje bleef "hangen" in de dood... Dit was een methode om de reden van zijn extreme hoogtevrees te ontdekken (niet gevonden), en zijn angst voor de dood weg te nemen... Dat laatste is dan wel gelukt, want de dood bleek een rustige stille kalme periode vol geluk te zijn...
Je zit dan een beetje verstomd te kijken naar dat scherm...
Hoe zitten de menselijke hersenen in elkaar dat terug kunnen keren naar vorige levens? Nog afgezien van het feit of we inderdaad ons leven enkele keren kunnen herdoen???
Bizar allemaal.
Stel nu eens dat we inderdaad telkens en telkens terugkeren... Wat zou jij dan de vorige keer geweest zijn? en ik ? Was ik toen ook man? Of vrouw ?
Wat was mijn beroep? (Had ik wel een beroep? Was ik een landloper ?)
Och, van mij mag het allemaal... Ik weet het niet, en alle hypnose ten spijt, weet niemand het echt zeker. Of er nu iets is na de dood of niet, ik vind het idee dat het er is heel belangrijk, omdat het een stimulans te meer is, om goed te leven, goed voor de medemens, goed voor de natuur, gewoon goed... Ik zeg niet dat je slecht gaat leven als er niets zou zijn, alleen, het idee van leven na dit leven is een stimulans om het goed te doen... en dat op zich is al héél erg belangrijk !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten