Het werkt weer !

Gisteren heb ik maar liefst drie keer een volledige blog geschreven, maar wat ik ook deed, wat ik ook probeerde, ik kreeg hem niet gepubliceerd... Ik kreeg een foutmelding, en ik kon daarmee op zoek gaan naar de oplossing, maar blijkbaar was die fout nog maar twee keer voorgekomen, een keer in het Portugees of zoiets, en een keer in het Sanskriet of zoiets...
Op den duur heb ik het dan maar opgegeven...

Vanmorgen voorzichtig eventjes getest, en ja, het gaat weer ! Hoezee !

Gisteren ben ik ook Bart gaan afhalen aan het station. Hij is vroeger weer dan verwacht... Dat komt omdat zijn visum verviel. Men had hem gezegd dat hij dat makkelijk kon laten verlengen terwijl hij ginder in Varanasi zat, maar noppes... In theorie moet het gaan, maar niet in India, enfin, toch niet in Varanasi... In het geroemde bureel lagen nog aanvragen van 21 februari te wachten op het verschijnen van de bevoegde ambtenaar... Administratie lijkt ginder nog erger dan hier ... Bijna niet te geloven en toch waar.

Bart had voor mij een cadeau mee, "Pa, dat is voor uw verjaardag ook hé !" Het zal dus wel duurder zijn geweest dan het gewone cadeau... Maar het is gewoonweg prachtig ! Je kunt nooit raden wat ik kreeg !
Een wandelstok !
De trots van mijn collectie, want het is duidelijk, met vele lengten voorsprong de mooiste stok die ik ooit heb gezien !
De stok is volledig in been, en over de ganse lengte is een mooie versiering een soort bloemetjespatroon in reliëf er op geschilderd. Het is prachtig. Ik heb er wel een rubberen tap op gezet, wat zoals zoveel mooie wandelstokken was de tip in koper, en dat is levensgevaarlijk om op te leunen als je op een gladde vloer loopt. Dus een rubberen stop, die niet glijdt... Is wel niet zo mooi, maar veiligheid boven alles.

Ik ga die wandelstok ook echt gebruiken... Fier als een gieter !

Als je dus ooit ergens op een rommelmarkt loopt, en je ziet er iemand voorbijkomen met een lange baard en een wondermooie wandelstok, dan is dit uw blogger met dienst...

Terwijl Bart hier zat, kreeg ik ook een heel triest en schokkend telefoontje... om te melden dat Roland, de zoon van Georgette, van Café Pallieter te Maarke-Kerkem plots overleden was, hartaderbreuk. Mijn goede vriend Roland is amper 58 geworden... De sukkelaar zag ik voor het eerst toen hij wegens een erge verminking aan zijn hand, in de arbeidsrechtbank te Oudenaarde moest verschijnen voor zijn invaliditeit... Later leerde ik hem goed kennen, als de man die steeds de zware jobkes op zich nam in de verenigingen. Hij was immers steeds secretaris en soms zelfs secretaris schatbewaarder. Zo kende ik hem in de bond van de vinkeniers, en in de spaarkas...

Iedereen die in het bewegingsleven zit, weet hoe moeilijk het is om mensen te vinden die willen mee werken, en om dan steeds de zwaarste job op je te nemen... We gaan je missen Roland, in al je functies, maar vooral als vriend en mens ...

Ik ga stoppen... Hopende dat deze blog ook verschijnt, mede omdat het een eresaluut is aan Roland

tot de volgende ? (Foto mijn vriend Roland De Vos)