Boeken, boeken, boeken...

Mijn boeken. GFDL. (Photo credit: Wikipedia)

Straks gaan we naar Flanders Expo te Gent, naar het Boekenfestijn... Lastig op twee manieren ! Ik ga weer pijn hebben dat het niet schoon is, en ik mag voor mezelf echt niet veel meer kopen, ik heb gewoon geen plaats meer om ze te zetten...

Maar gewoon tussen zo'n massa boeken mogen lopen, is als een wandeling voor een peuter door een snoepparadijs... Ach, ik ga geen dure eden zweren dat ik geen boek zal kopen voor mezelf, want ik weet dat ik toch wel hier of daar zal bezwijken...

De geur van papier en drukinkt... voor mij is dat iets wat nauw verwant is met het paradijs...
Maar om heel eerlijk te zijn, ik heb dat niet alleen met boeken... Ik kan tientallen dingen opnoemen die mij begeesteren. Ik ben, zij het in mindere mate voor eten en drinken, een Bourgondiër, een levensgenieter. Ik hou misschien wel het meest van al van het tussen de mensen zijn... En ik dank God dat ik zo'n zin voor humor heb, die me laat genieten van al die kleine dingetjes, dingen die je niet eens kunt verhalen, omdat ze zo klein en zo tijdsgebonden en plaatsgebonden zijn.

Soms kan ik me niet inhouden, en haak in, in een gesprek waar ik geen zaken mee heb, gewoon omdat het grappige mij soms te hoog op loopt, overloopt... Meestal krijg je dan eerst een frons, en dan een bevrijdende lach als ze de link zien en het grappige van hun eigen gesprek... Ik heb nog nooit een kwade blik of een opmerking gekregen, soms alleen een grijns, maar meestal een babbel en wat plezier.

Ik hou van lachen, ik hou van plezier...
Indertijd kreeg ik daar straf voor... Goderis ! 5 bladzijden !
Ooit had ik een leraar die me nadien vertelde dat hij mijn straf gehouden had, om te lezen de zondag namiddag, bij een goede sigaar en een bel cognac... Want voor mij was een opstel van 5 bladzijden amper een straf, het was een klep om al die ideeën, al die inspiratie, al die pret en al dat verdriet te spuien... Ik denk dat ik van die leraar soms straf kreeg omdat hij een sigaar en een cognac van node had...

Voor een leraar was ik wellicht een lastige knaap, het is wellicht nooit makkelijk als er een leerling is die regelmatig gans de klas doet lachen. Wie dan geen echt gezag heeft, heeft het wellicht moeilijk om weer de greep op die klas te grijpen... Maar heel wat leraars lachten mee, hadden ook pret, en toomden alleen de zaak wat in.

Ik was als kind heel vaak ziek, zowat tot mijn 9 à 10 jaar, en dan bijna nooit meer... Maar ik kon dan al lezen, en dan al verslond ik alle boeken die ik in handen kreeg, en ons moeder moest goed in de gaten houden wat ik allemaal las... Want boeken voor volwassenen... Als je zo oud bent als ik, boeken met een IV op, die macht ik niet lezen. Die las ik dan veelal stiekem, als moeder naar de winkel was...

Is dat het wat mij heeft gemaakt tot wat ik ben? Misschien heeft het er wel toe bijgedragen... En zeker maakte het mij tot de beste opstelschrijver van de klas. Ik heb ooit eens een opstel gehad waar Maxime (een meisje uit mijn klas) meer punten voor had dan ik... Ik had haar opstel ook geschreven...

Het is dus geen wonder dat ik blogger ben geworden. Ik heb het altijd gedaan... Soms kon ik gewoon, zo maar, voor mezelf een blad vol pennen, gewoon om dan weg te gooien. En als ik niet aan het schrijven was, dan zat ik te kriebel-tekenen... Naast de telefoon op mijn werk lag een dikke blok papier. De bedoeling was dat je dan altijd iets bij de hand hebt om nota te nemen... Bij mij was dat meestal vol gekriebeld met allerlei gekke figuurtjes. Ik had soms de indruk dat mijn handen zonder mij bezig waren. Ik acht mezelf dan ook een gelukkig mens, ondanks het verlies van mijn zoon, ondanks mijn ziekte, ondanks heel wat andere zaken die ons het leven lastig maakten... Gewoon, omdat ik altijd bezig ben en bezig kan zijn.

Jacky, een goede kameraad uit Oudenaarde, die al een tijdje overleden is, zegde me dat hij regelmatig kon zitten te zitten, zonder zelfs maar aan iets te denken... Ik kan me dat niet voorstellen ! Ik ben altijd aan het denken, zelfs 's nachts, als ik wakker lig in bed, ben ik aan het denken, en ik val al denken in slaap, en wordt wakker om weer te denken... Ach lang niet altijd zwaarwichtige problemen, soms ook heel onbenullige onbenulligheden... Maar ik ben bezig, laat mijn denken en mijn fantasie de vrije loop.

Ook als ik boeken lees heb ik dat... Ik kan plots stoppen met lezen, en wegdromen, in of liever rond dat boek. Iets wat ik las zette een ander iets in gang. Dit heb ik meer bij studieboeken dan bij heel spannende thrillers... Omdat leerboeken wellicht je hersenen anders doen werken?

Soms heb ik dan spijt dat ik geen technische knobbel (waar zou ik die nog stoppen?) heb, want ik denk bij het studeren nogal eens aan andere toepassingen, misschien onmogelijk, maar wie weet doen ze iets anders ontstaan...  Dat is één van de zaken waar ik spijt heb, waar ik een tekort voel in mijn leven.

Maar ach, wanneer zou ik dat allemaal doen?
Ik heb nu amper genoeg tijd om te leven...

tot de volgende ?