 |
| Braun HF 1 television receiver, Germany, 1958 (Photo credit: Wikipedia) |
Nu ja, we zitten in de "zes donkere weken"... Waarom men daar een term voor heeft uitgevonden, is mij een raadsel, maar ik hoorde dit gezegde zo wat jaarlijks toen ik kind was. Dus zeg ik het ook, en wellicht zullen mijn kinderen dat begrip ook door en door kennen, en misschien zelfs mijn kleinkinderen. Alhoewel, met al die weerberichten op radio, TV, Smartphone en dergelijke, kijkt men nu eerder op een of ander toestel om te zien hoe laat de zon opstaat, en hoe vroeg ze weer ondergaat. Allemaal veel secuurder en veel wetenschappelijker dan mijn zes donkere weken...
Maar hoe je het ook bekijkt, we zitten in de periode met de kortste dagen van het jaar. Op 21 december hebben we de kortste dag (kan nu - met al die wetenschap- wel een dag schelen... ) van het jaar. Daarna gaan de dagen weer lengen met de sprong van een vlo, zo zei ons moeder...
In februari beschouwt men dan plots het licht als terug van weggeweest, en viert men O,L.Vrouw Lichtmis om dat te vieren.
Nu weet dat wellicht geen kat meer, want wetenschap heeft ook die traditionele zaken ondergraven.
Wie eet er nu nog jaarlijks Sint Hubertus-broodjes tegen de hondsdolheid ? Daar heb je toch medicamenten voor ? Ik, ik mis die broodjes. Eén keer in het jaar hadden wij dan zo'n lekker zacht broodje. Nu zijn er mensen die iedere dag van dat veel te zachte brood eten. Nu en dan hoor ik mensen vertellen dat ze iedere dag vers brood eten, oudbakken moeten ze niet hebben. Wij eten hier meer dagen oudbakken brood dan vers. Met twee mensen eet je immers geen brood per dag, en brood gooi je niet weg. Als het echt te oud wordt, dan gooien we het nog niet weg, dan laten we het drogen voor de geitjes van Bart...
Ik zag niet zo lang geleden een artikel over de hoeveelheid voedsel die dagelijks wordt weggegooid... Verschrikkelijk ! En weten dat er op de wereld zo veel mensen zijn die onvoldoende voedsel hebben ! Wij hier, wij zijn nog van het oud systeem, eten gooi je niet weg ! Je eet dat op. Als we eens op een middag over hebben, dan is dat voor 's anderendaags, of wordt het in de diepvries gestopt, voor een volgende keer. Pas als het echt kleine beetjes zijn, onvoldoende om er nog een maaltijd aan te hebben, dan wordt het aan de kippen gevoederd.
Met andere woorden, wij hebben hier bijna geen GFT-afval. Als we het niet zelf verorberen, dan doen de kippen het wel.
Toch leven we niet zo zuinig als onze ouders, die de oorlog en de honger hadden gekend... En onze kinderen leven wellicht weer wat "breder" dan wij doen. Met andere woorden, je erft gedeeltelijk de manier van leven, maar je leert het ook, in perioden zoals de oorlog, perioden die echt de mens verplichten zuinig en spaarzaam te leven.
Nu is het gelukkig al bijna 70 jaar geleden dat er nog oorlog was in onze regio, en het collectieve geheugen is dat gegeven dus stilaan vergeten. Ik ben er 66, en ik heb de oorlog nooit gekend... Dus zijn er nu veel meer mensen die de oorlog alleen nog kennen van uit de les geschiedenis, dan dat er anderen zijn. Voor mij was de oorlog nog iets dichterbij, wij hoorden onze ouders en hun vrienden regelmatig vertellen over de oorlog, en oudere mensen nog over de grote oorlog (14-18)... Van die eerste wereldoorlog zijn er wellicht gene meer over die er nog echt kunnen over vertellen...
En dat allemaal maakt dat het idee van leven in oorlogsomstandigheden, dat gegeven is volledig verdwenen... Mocht er nu oorlog komen, dan zou het wellicht veel erger zijn dan toen...
Veel erger, omdat de generatie van nu bijna totaal afhankelijk is geworden van allerlei technische en technologische snufjes, en veel minder dicht bij de natuur staat. Heel wat mensen hebben geen halve meter grond meer om zelf groenten op te kweken... En mochten ze het wel hebben, dan is de kennis er toe voor de meesten volkomen verdwenen.
Onze woningen hebben grote ramen, en dus ook grote gaten wanneer er ergens in de omgeving een bom valt. Onze verwarming is Centraal, en er zijn zelfs heel veel woning waar je geen kachel kunt plaatsen, omdat er zelfs geen schoorsteen meer is. (Hoe doet Sinterklaas dat in die huizen?)...
Ach, ik ga stoppen, laat ons hopen dat we het nooit meer mee maken... Ik denk dat we nu de langste periode zonder oorlog beleven van heel onze geschiedenis in Vlaanderen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten