... en er was licht...

The teaching Confucius. Portrait by Wu Daozi, 685-758, Tang Dynasty. (Photo credit: Wikipedia)

kerstmis 1944 (Photo credit: Museon)

In den beginne schiep God de hemel en de arde. De aarde nu was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren.
En God zeide: Er zij licht; en er was licht. En God zag dat het licht goed was, en God maakte de scheiding tussen het licht en de duisternis. En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde hij nacht. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de eerste dag.

En dan zit ik daar weer, met mijn denkraam naar die tekst te staren, en denk verbluft: "Tiens, Hij heeft het uitgeprobeerd, liet de morgen en de avond eens de revue passeren... Om te kijken of het wel werkt." Maar het beeld is prachtig...
Je moet echt eens wat gaan struinen in de scheppingsverhalen. In de meeste godsdiensten is er wel eentje te vinden. Prachtige verhalen zijn dat ! De mens van toen, die een verklaring zocht bij al wat hij zag...

Wat mij meest opvalt, is de plaats die de mens zichzelf voorbehoudt in de wereld. We are the King !
En het beeld dat ze van God bouwen is bijna altijd iets of iemand met menselijke trekken. Op die manier maken we onszelf nog belangrijker in onze eigen ogen.

Ik kan me God niet voorstellen, en al zeker niet als een oude grijsaard met een lange witte baard... Ook niet als een mens met een olifantenkop, of wat dan ook. Al moet ik zeggen dat ik wel van die beelden hou als beeldhouwwerk, als kunstwerk. En hoe beeld je in hemelsnaam een God uit ? Onze fantasie gaat niet verder dan wat we kennen en de materialen die ons ter beschikking staan !

Ook voor mij is God mede de invulling van alles waar ik geen verklaring voor heb. De kracht van de schepping, de kracht en de pracht van de evolutie... Sommigen grijpen de evolutie aan om net te zeggen dat er geen god is, dat alles zo maar geëvolueerd is... Ik vind de manier waarop dat gebeurt zo fantastisch, dat ik onmogelijk in toeval, in loterij kan geloven. Er zit te veel structuur in het geheel, om geen regels te vermoeden. Maar misschien vinden we ooit ook wel eens de oorzaak van die schijnbare wetmatigheid in de evolutie, en is er weer een "Godsbewijs" weg.

Ik geloof niet dat je echt een bewijs van of net tegen God kunt vinden. Je kunt wellicht net zoveel pro's als contra's opbouwen. Het is een beetje wat ieder aanvoelt als zijn invulling van de wereld(en) als geheel.  Dat ik opteer voor een God, zal wel te maken hebben met mijn opvoeding, met heel mijn vorming als mens. Dat ik mijn persoonlijke invulling maak van het beeld, dat heeft te maken met het feit dat ik, in dit immense heelal, niet kan aannemen dat wij de enigen zijn, en dat God dan ook nog eens menselijke trekjes zou hebben.

Ik heb enorme bewondering voor een Christus, een Boeddha, een Confucius en nog een heleboel anderen, die voor de mens een steun en een leidraad opbouwden... Ik heb een bloedhekel aan de organismen die daar rond werden opgebouwd om macht te verwerven en oorlogen te voeren... Ik verwonder mij over de manier waarop die organismen die leidraden prediken en tezelfdertijd zelf net het tegenovergestelde doen... Hoor naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden.

In iedere godsdienst is er een beginperiode, vol met echt begeesterde figuren, die werkelijk leefden naar hun belijdenis... tot de groep zo groot wordt dat er een zekere macht van uit gaat, en er altijd wel de een of de ander is die dat gaatje invult... Macht, de werkelijke wereldgod.

We zijn een nog een paar dagen verwijderd van Kerstmis... Op het feest van het licht, van de Zon heeft men een feest gebouwd voor de geboorte van het kindeke Jezus. Geen kat weet wanneer dat kind precies is geboren, maar op die manier kon men dat heidense feest van het licht een hak zetten. Hoe dan ook, het werd een feest, een feest van de vrede... Vroeger veel echter dan nu. In de eerste wereldoorlog zijn er verbroederingen (verbrüderung?) geweest, die soms een plaatselijke en tijdelijke vrede met zich brachten, van dagen lang... Tot men de aanstokers in beide kampen fusilleerde als verraders (van de vrede ?)

Mijn wens voor Kerstmis dit jaar ?
Laat het eens weer een dag van Vrede zijn...
Laat het eens een dag zijn zonder oorlogen
zonder haat
zonder jaloersheid
zonder machtswellust
zonder honger
zonder dorst

... zonder ruzie tussen de verschillende Christelijke sekten in de kerk die zou staan op de plaats waar Jezus geboren is... (Er is een soort overeenkomst, waarbij men niets, maar dan ook niets mag wijzigen in en aan deze bidplaats. Zo staat er een ladder al jaren en jaren te staan, zonder dat men hem mag en kan verplaatsen op risico van nieuwe gevechten (echt !) in de kerk )

Vrede... Aan iedereen, niet alleen aan die van goede wille zijn...

tot de volgende ?