un, deux, trois, quatre,...

Image by Inferis via Flickr

Kimberly leert Frans... en gisterenavond ging de telefoon of ze eens mocht komen bij opa om haar les te leren...
onder meer de getallen tot twintig... Ik heb bewondering voor har! Daar ze in het BLO zat, kreeg ze niet eerder Frans, en nu ze in het beroeps zit, zit ze in een klas waar iedereen al minstens drie jaar Frans heeft gevolgd...en wie is er de beste van de klas ? Juist, Kimberly !
Het kind blokt dat de stukken er af vliegen!
Toen ze nogal wat moeite had met 11, 12, 13 en zo, leerde ik haar om een klein beetje te denken op 1, 2, 3, waarvan je telkens wel wat klanken terugvindt in de 11, 12 enzovoort.
En dan was ze er mee vertrokken. Fier als een gieter is ze weer naar huis getrokken.
Voor een kind dat het moeilijk heeft met leren, doet ze het verbluffend goed. Ik ben fier op haar!
Ook in de praktijk geeft ze de anderen het nakijken! En dan moet je weten dat ze het enige meisje is in de klas, en ze kan beter metselen, vijlen, zagen timmeren dan de mannekes... Ik heb binnenpretjes als ik dat hoor.
Haar zus blinkt ook uit in haar school, maar dan vooral voor de praktijk. Lessen leren interesseert haar maar mondjesmaat, en ze verzamelt vooral straffen als bonus...Laatst moest ze een opstelletje schrijven "Waarom de leraar stom is...". Ze kwam af: "Opa, wat moet ik schrijven?" Ik heb ze een beetje laten sudderen vooraleer ik haar op weg heb geholpen. Ze heeft een droom van een karakter, helpt altijd iedereen, maar kan geen ave maria zwijgen... djudedju.

En de andere kleinkinderen? Zaterdag was Lieselotte met mama gaan winkelen, ze moest nieuwe laarzen hebben. Toen ze thuis kwam hebben wij vol ontzag de maat van die dingen aanschouwt! Ik zei haar dat ze precies een wippedippe was, maar dan moest ik uitleggen wat dat voor een ding was. (Een soort drinkbekertje voor hele kleine peuters, met een gewichtin de voet, zodat de kop niet kan omvallen). Ewoud is ziek, hij lijdt aan macho-itis! En dat is erg.
Ze waren met de klas op reis geweest, en moesten met een vlot een stuk varen. Op het vlot van Ewoud zaten maar twee mannekes, en een hele kudde meisjes die wel gichelen maar niet roeien. De twee macho's van dienst zijn dan in het water gesprongen om het vlot vooruit te duwen al zwemmend. Nu zit hij met koorts, erge koorts, machokoorts...
Hij zit heel duidelijk, heel ostentatief en heel prominent in zijn publiciteitsjaren... Zijn stemgeluid is ook zo leuk, de baard zit er in.(Veel meer dan op zijn kin)
Kimberly begint ook al dergelijke symptomen te vertonen. Ze is nog zo plat als een plank, maar moest zo nodig een BH hebben...
Vraag niet waarvoor dat dient, anders is ze woest.
djudedju...
en opa zit wijs te grinniken.
Nu krijgen zijn kinderen ook eens wat ze hun vader indertijd hebben aangedaan.
grijns

Ons moeder zou zeggen: "'t Zijn allemaal geleende broodjes", waarmee ze duidelijk maakte dat alles terug kwam, l'histoire se répète...

Vanmorgen was het weer vroeg dag, Veerle is weer gaan werken. Nogal een geluk dat Anny dan altijd nogal vroeg is om de kinderen tijdig klaar te krijgen, want de wekker van Veerle was niet afgelopen.... Ze was gelukkig nog op tijd om te vertrekken naar het werk.

Dat wil zeggen dat opa van dienst was om de koffie te zetten. Zodat, als Anny terug komt, de koffie klaar staat.

en dus zit ik ook al vroeg te bloggen, op een uur waarop ik me anders sta te wassen. Gaap.

Morgen is het hobby... verderwerken aan de egels. Gisteren zag ik Monique in Huise in de home, ze was er ook op bezoek, terwijl wij bij tanteke zaten. Haar bezoek is moeilijker dan het onze, Arsène is terminaal en weet van de wereld niet meer. Dat zijn pas ambetante bezoeken. Wat moet je daar in hemelsnaam tegen vertellen ?

Ik ben al geen goede ziekenbezoeker, maar bij zo'n gevallen heb ik het dubbel moeilijk. Als ik in de home zit bij tanteke, heb ik bewondering voor veel van die mensen die daar komen, en die honderduit zitten te praten tegen hun "oudje", en die dat iedere keer weer kunnen. Ik kan dat niet. Bij tante ook, ik weet begot niet wat zeggen tegen een mensje dat twee minuten later niet meer weet waarover je bezig waart... Ik zit dan wat te babbelen tegen ander oudjes, die wel bij zijn, en die graag eens kunnen babbelen, en zelf geen bezoek krijgen. Sommigen nooit !

Ik denk dat dementie vooral voor de entourage erg is, want ik heb niet de indruk dat die mensen dat zelf beseffen. Wellicht wel in de eerste fase van die ziekte, maar nadien leven zij blijkbaar in hun eigen wereldje, de tijd van toen, toen alles beter was. Dus zijn ze daar wellicht goed. Alleen wij maken er een probleem van, zij niet echt. Maar er zijn er ook die dan stout worden, zoals Lodewijk... Lodewijk zit in een rolwagen en komt soms de cafétaria binnengesjeesd, met de enige bedoeling een slachtoffer te zoeken om tegen te roepen en te brullen. Zijn bedoeling is dat hij een gratis drankje krijgt, want dreigt hij, anders brul ik totdat je het geeft!... Maar iedereen kent hem ondertussen, en laat hem zitten, of haalt er de verpleegster bij, die dan Lodewijk met rolwagen en al de lift induwt, en hem aflevert op zijn kamer.
Toen wij gisteren langs zijn kamer passeerden, zat hij al zijn kleren uit te spelen. Om dwars te zijn. Of hij gelukkig is weet ik niet, maar hij is maar op een ding uit, mensen sarren. Is zijn dementie ook een terug naar de tijd van toen? Dan moet dat nogal een ambetante numero geweest zijn...
Bij mij komt hij niet meer, toen hij bij mij kwam roepen heb ik hem gezegd dat ik veel luider kon roepen dan hij, en dat binst ik hem met kar en al buiten zet... Hij zweeg in alle talen. Nu zit hij te grommelen van zodra hij mij ziet over "diene met zijne baard is daar weer..."
Sommige, velen van die bezoekers zijn ook al bejaarde mensen. En je ziet dat het hen soms zwaar valt om telkens weer geconfronteerd te worden met de aftakeling van de mens... Ze staan er naar hun gedacht wellicht veel te dicht bij om het nog afstandelijk te bekijken.

Oud worden lijkt me niet altijd een zegen...

tot de volgende ?