Herfst ssstt...

Image by verbeeldingskr8 via Flickr

Ik weet niet hoe het er bij u uitziet, maar hier is het de eerste echte herfstdag, grijs, somber, donker winderig... Alleen...je ziet wel al eens wat bladeren passeren, maar het merendeel hangt nog groen aan de bomen. Niks geen herfstkleuren, niks geen pracht van vergane glorie. Daar moeten we nog wat opwachten. En bovendien is het hier nog steeds droog. Toen we naar Auchan reden eergisteren, reden wij op een bepaald ogenblik op kletsnatte banen met plassen, maar hier ? ho maar ! droog bij droog.

Voor morgen geven ze een beetje regen, bij buien... Het klinkt gek uit mijn mond, maar ik zit er op te wachten. kunnen ze eindelijk die petoaers uitrijden voor mijn deur. Nu kijk ik precies op een slagveld van dode planten. Het enige nette er aan is dat het veld nog steeds netjes in rijen staat, je kent dat wel alsof iemand er met een reuzegrote kam lijntjes heeft ingetrokken. Voor de rest verdroogde stengels van patattenplanten. Lelijk. en dat duurt nu al weeeeken ...

Natuurlijk zit de kans er dan dik in, dat de aardappeloogst weer een slapeloze nacht wordt, want de laatste tijd werken de boeren bij voorkeur dievelings, bij nachte. Vroeger lagen hun voorvaderen als herders bij nachte, nu snorren ze met brommende en gierende machines over het veld bij nachte. Mocht Kerstnacht nu gebeuren, dan zouden de herders niet meer gewekt worden door het gekweel van de engeltjes in de aardse sferen, ze zouden ze niet eens horen boven het gedreun van hun machines. Ze zouden ook de ster niet opmerken, die zou in het niet verdwijnen tegenover de felle verstralers die ze op die machines hebben om hun velden te zien als ware het dag... Nee, we zouden heel andere liedjes zingen! Zo in de trant van de boeren die werkten bij nachte en hielden er een hels kabaal, het kind kon niet eens in stro gelegd worden, want met de moderne teeltwijzen is dat een heel schaars product. Ossen zijn er niet meer, en ezels zijn alleen nog bestemd als ornament in de grote velden rond de villa's. Zelfs het stalletje is er niet meer, of toch heel zeldzaam, nu zijn dat van die reuzegrote loodsen in beton "Nog een verwezenlijking van Willy Naessens" op een bordje op de gevel...
Nee, kerstmis zou nu een heel ander gebeuren zijn. Zelfs als er een reuzegrote ster zou schijnen met een felle straal op een nederig oud vervallen huisje, zouden de passanten denken aan een lasershow en zeker niet op een mirakel.
Ook die onbevlekte ontvangenis zou geen betekenis meer hebben, met al die invitrofertilisaties zou dat er maar eentje bij zijn...
Geen mens die er nog zou van opkijken.
En Engelen die wieken door 't aardse dal? Hebben we allemaal al gezien bij C.C.DeMille in zijn films op grote schermen...

Nee, voor de huidige herders en de burgers van deze moderne wereld moet er meer gebeuren om nog op te kijken... Ze verschieten van niks meer, hebben alles al minstens drie keer gezien op de tv (en dan hebben ze nog geluk, want de meeste dingen worden meer dan drie keer herhaald op tv...)

Misschien hier en daar, nog een oude, die met glinsteroogjes naar de wereld kijkt, en alles als een wonder ziet... Misschien zou die vol verbazing kijken naar dat kleine pinkelende sterretje op die ongewone plaats in het firmament, en voorzichtig voetje voor voetje en leunend op zijn stok eens gaan zien wat dat wel mag zijn...Zoals hij ooit stopte met zijn auto om uit te stappen en vol bewondering de graskant in te stappen om te kijken naar die kleine glimwormen...

misschien

heel misschien

en toch, toch blijf ik dagdagelijks de wonderen om me heen zien. Ik ben gek, zou Toon Hermans zeggen, want hij was er ook zo een, die de wereld anders zag dan de meeste mensen. Ik zou alleen willen dat alle mensen weer de verwondering van het kind in zichzelf terugvonden... dat ze telkens weer het genoegen proefden om verstomd te kijken op dat wondere dat het leven is, dat de wereld is...

Dat ze niet meer als eerste probeerden alles uit te leggen, maar als eerste het wonder ervaarden, en pas dan, als het nodig was, keken hoe het in elkaar zit.

Voor mij is de wereld iedere dag weer nieuw, is alles weer fris en mooi en vurrukkulluk om naar te kijken en er van te genieten.

Iedere dag ben ik blij dat ik weer mag leven. Deel zijn van dat wondere dat de wereld is.
en ik voel me heel heel klein tegenover heel dat oneindig grote en oneindig kleine...
Heb jij dat ook ? Ik wens het je toe, dan pas kun je genieten van iedere tel, ven ieder deeltje van die tel...

tot de volgende ?