1.334° blogje...

't Is niet te doen! Ik zie tot mijn verbijstering dat ik reeds 1.333 blogjes heb gepleegd, en op U losgelaten.
Dat is al een behoorlijk dik boek! Er zitten weliswaar korte blogjes bij, maar er zitten ook kanjers bij !
Ik vraag me af waar ik de inspiratie blijf halen, en ik moet dan nog zeggen dat ik veelal niet zo heel erg op de actualiteit zit te bleiren, maar meestal over van alles en nog wat, van thuis, over mijn gedachten over bepaalde onderwerpen, noem maar op, ergens zal ik het wel al eens hebben aangeraakt.
Maar vooral, heb ik mezelf te kijk gezet, want je kunt nu eenmaal niet bloggen zonder een stukje van je eigen er in te stoppen. Wie mijn blog leest weet dan ook tamelijk goed wie en wat ik ben, alhoewel ik sommige heikele punten heel voorzichtig benader, en vooral niemand voor het hoofd wil stoten. Met uitzondering van politiekers acht ik de mensheid te hoog om er op te gaan zitten kappen. Ik vermijd ook aanvallen op andere ideeën, andere godsdiensten, omdat ik eerbied heb voor ieders idee... in zoverre dat zij dat ook hebben voor anderen. Ik kan daarom wel eens fulmineren op extremisme, om het even uit welk kamp het ook komt.
Ik kan dan ook niet goedkeuren dat bepaalde mensen iemand om zijn gedachtengoed aanvallen.
Ik ben immers van mening dat iedereen wel wat van het grote gelijk zal hebben, en iedereen, ook ik, wel wat grandioos naast de bal zal kloppen... Daarom is het goed om ook naar anderen te luisteren, en het goed er uit te puren.

Er zijn maar twee soorten mensen en ik vind dat dit eigenlijk maar één soort is, dat zijn de politiekers en de dictators...en ik denk hierbij niet alleen aan staatshoofden, maar ook aan de kleine dictators die op de werkvloer hun ondergeschikten gaan koejoneren.

Ik denk dat ik dit standpunt heb, omdat ik precies uitga van een standpunt van eerbied. Och, ik ben al dikwijls bedrogen geweest, maar ik blijf vertrekken van het idee dat de mens goed is... en dat iedereen een kans verdient.

Maar dat zul je, indien je mijn blogs volgt al allemaal en al dikwijls op diverse manieren hebben horen verwoorden.

Vandaag zijn we gaan rommelmarkten naar Burst. Mooie markt, wat te groot voor ons, en bovendien is er te weinig parkeerplaats in de omtrek, zodat we al moesten starten met een veel te verre afstand... Niet makkelijk voor mij, maar kijk, blijkbaar had ik -gelukkig maar- een goede dag, en we hebben maar één stop gehouden... Nu ben ik steenstokkedood, maar de pijn valt mee.

Deze namiddag zal ik weer heug tegen meug moeten meeluisteren naar de commentatoren over de wielrennerij... Och, ik zal ze niet afkeuren, in tegendeel! Het moet een verschrikkelijk werk zijn om uren aan een stuk te zeveren over een bende idioten op de fiets, die daar liggen te koersen, niet uit sportiviteit, maar om de dikke poen. Terwijl ik dat schrijf hoor ik al het verslag van de koers van deze voormiddag... dju. En mijn lijdensweg kent geen einde! Nu heeft na Clijsters ook nog Henin het nodig gevonden haar bankrekening wat bij te spekken en terug tegen het balletje te gaan slaan aan duizend eurootjes per geslaagde tik (of zoiets...)...

Vannacht hebben zowel Anny als ik een slechte nacht gekend... Heel de nacht hebben boeren het zo nodig gevonden om 's nachts de maïs af te doen. Heel de nacht het lawaai van die zware machines. Kunnen die mannen niet werken op normale tijden? Sjongejonge...Waar is de tijd dat men de zondag niet op het veld zou werken, want zondagwerk kende geen zegen. Nu hebben ze een wet gemaakt om toch de grasmachientjes stil te houden op zondag, hoewel ik daar niet van wakker lig...van die maïsoogst wel, want die doen dat midden in de nacht...

Voor mijn deur liggen de aardappelplanten nu al weken dood te liggen, en geen kat komt kijken om ze te rooien. Wellicht volgende nacht ?

tot de volgende ?