Zo hoorde ik tot mijn ontsteltenis een mensje vertellen die opgebeld werd dat er een zware botsing was geweest met vier vrachtwagens. Na een heel lang en uitgemolken verhaal zegden ze dan dat haar man ook overleden was... Er was niets van aan, gelukkig, maar het mensje was in chock door deze mededeling... Je zou voor minder.
In de streek van Kortrijk lijkt dat nu veelvuldig voor te komen. Luguber!
Mij is echter iets opgevallen in dat verhaal. De opbeller wist perfect dat de man in casu een vrachtwagenbestuurder is, en baseerde zijn verhaal op dat gegeven. Dat wil zeggen dat hij dus betrokkene of kent, of in ieder geval informatie er over genomen heeft...
Maar het is wreed, een ander woord is er niet voor.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand plezier heeft in het verdriet aandoen. Wat soort mens moet dat zijn?
Ik ben niet gewelddadig, maar zo iemand zou ik met veel plezier de mond dichttimmeren, zodat het praten hem of haar een hele tijd onmogelijk wordt, of minstens heel, heel pijnlijk is.
Ik kan het oude principe van een oog voor een oog niet echt goedkeuren, maar er zijn soorten misdaden waarbij de mens de lust op een even wreed antwoord in zich voelt opborrelen. In de tijd van Dutroux hadden ontelbare mensen de lust om die kerel aan zijn kl... aan de muur te nagelen. Dat komt omdat die misdaden gepleegd worden tegenover mensen die op geen enkele manier verhaal hebben tegen de misdaad.
Dat druist in tegen ons ingebakken rechtvaardigheidsprincipe. Het lijkt veel minder erg dat je overvallen wordt, want dan heb je ergens nog het gevoel dat er misschien een kans is op verweer. Maar als men een kind mishandelt, over een oude mens overvalt, of kortom iets doet waar geen verweer mogelijk is, dan steigeren wij. Dan raakt ons dat als de ultieme onrechtvaardigheid.
De tegenpartij heeft immers geen enkele kans op verhaal.
Dat is precies de sterkte van het verhaal van David tegen Goliath, de kleine, de onmachtige, slaagt er in de grote, de onverslaanbare te vellen. Dat is ook wat ons doet kiezen voor de underdog, dat is plots een onverwachte rechtzetting van een verwachte onrechtvaardigheid...
Ik denk dat dit ook een beetje de basis is van ons streven naar vooruitgang. Het vellen van de leeuw is voor de masaï nog steeds de daad om te horen bij de volwassenen. We hebben dit streven om onszelf te overstijgen ergens in onze genen zitten, net zoals we de onderdrukking van de krachtelozen, machtelozen steeds en steeds weer als onrecht aanvoelen.
Het gekke is dat we dan zien dat bijna iedereen behept is met een streven naar macht. We willen allemaal zo hoog mogelijk zitten in de pikorde van de maatschappij. Ik vraag me dan ook af, of degene die dan uiteindelijk heel hoog, de hoogste, zit op de maatschappelijke trap, of die dan nog dat rechtvaardigheidsgevoel overhoudt, en misbruik van de machtige op de onmachtige als onrecht aanvoelt?
Komt ons gevoel niet voort uit het feit dat wij ons heel goed in die positie kunnen indenken, de positie van de zwakkere? Stellen we ons immers niet in de plaats van de getroffenen ?
Is de houding van een Dutroux niet gebaseerd op het feit dat hij in zijn eigen kleine wereldje wel degelijk de baas is ? (Was...)
En zijn wij dan uiteindelijk niet allemaal, als we de kans hebben, kleine dictatortjes ? Op ons werk, in ons gezin, of waar we de kans maar krijgen ?
Mens zijn is geen makkelijke opdracht!
Stel dat ik de kans kreeg om de plegers van die horrortelefoontjes te ontmoeten, en het is een reus van een vent, met schouders als een gezonde kleerkast... Denk je niet dat mijn lust om hem op zijn bakkes te slaan meteen een heel stuk minder zou zijn ? Dat ik niet veeleer zou pogen hem iets te lappen waarbij hij niet aan mij kan ? En ik dan eigenlijk net hetzelfde zou doen als wat hij nu doet ?
Want dat verlangen om hem op zijn bakkes te slaan is in werkelijkheid de lust om hem op zijn plaats te zetten, de plaats ver onder de mijne...
... en zeggen dat we ons eigen zó goed achten...
djudedju.
Het is goed in 't eigen hert te kijken, 's avonds voor het slapen gaan... 't Is podorie om er hele nachten van wakker te liggen.
tot de volgende ?
1 opmerking:
Hoi Toon. Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die de ander zo de vernieling in willen helpen. De hufterigheid ten top.
Gr. voor jou en Anny
P.S. Gezien je strijdlust, geef ik je een goede kans om het van een eventuele klerekast te winnen. Op karakter.
Een reactie posten