letters...

Hebben we nu eigenlijk geluk of ongeluk met ons alfabet ?
Men heeft voor een heel groot aantal mensen een quasi uniform alfabet. Quasi, omdat er toch wel her en der nationale aanpassingen zijn per taalgroep. Denk gewoon aan het frans, met zijn éèàê en dergelijke. Ook in het spaans en in het duits vinden we dergelijke kleine aanpassingen. Wij hebben hier in feite zelfs voor onze taal twee letters te veel, de x en de y, die in onze taal nergens voorkomen, wij gebruiken ze wel, maar alleen in vreemde woorden die wij aangenomen hebben in ons taalgebruik...
Maar geef toe, ons alfabet heeft ook vele tekortkomingen ! In veel gevallen is het niet zo duidelijk hoe een woord nu juist moet uitgesproken worden. Denk gewoon aan ons letterteken e, in bed, in het, in benEden, en ik kan dit voor al onze klinkers, en dan spreek in nog niet van onze tweeklanken.
Het is zelfs zo dat er, voor het nederlands, een uitspraakwoordenboek is opgesteld door dr Paardekoper. Om dat te kunnen doen heeft Paardekoper zich gewend tot een phonetisch schrift. Een soort alfabet, waar iedere klank een andere letter heeft. In feite zou dit het ultieme alfabet kunnen zijn!
Ik herinner me de tijd toen de progressisten probeerden om een nieuw nederlands te scheppen, waarbij men schreef wat men hoorde. Zo schreef men polisie in plaats van politie, kompjoeter en ga zo maar verder. Maar een echte vereenvoudiging was dit niet, omdat men uiteindelijk ook daar met overeenkomsten werkte, neem de ui, wie heeft ooit bepaald dat u en i samen een ui-klank zijn ? of a en u een au klank ? Dat is een conventie, een overeenkomst, een benadering van de klank.
Mochten we allemaal overschakelen op een phonetisch schrift, dan zouden wij al heel veel verder zijn. Maar dan nog zijn we er in feite niet helemaal ! We schrijven dan nog steeds niet de klemtonen in een woord. In sommige talen kunnen eenzelfde woord drie, vier betekenissen hebben, al naargelang de klemtoon...
Dezelfde Paardekoper heeft daar ook een oplossing voor, en heeft een klemtoonteken ingebouwd in zijn uitspraak-boek. Het kan dus wel ! Denk eens aan de enorme voordelen die dit zou hebben ! Je zou perfect een welkomstgroet kunnen voorlezen in het chinees, ondanks dat dit juist een van de talen is waar de klemtoonverlegging een andere woordbetekenis heeft !
Het zou uiteraard ook de taalstudies heel wat simpeler maken, vooral voor de gebieden die nu met andere schrifttekens werken dan wij.
Maar voor ons is het te laat ! Ik heb in het woordenboek van Paardekoper zitten lezen, zitten worstelen is een beter woord, maar het zou een serieuze leertijd vergen om over te schakelen. Niettemin zou het kunnen uitgevoerd worden voor de jeugd, die vanaf het begin met deze vormen werkt zal er uiteraard geen moeite mee hebben. Het enige praktische nadeel zou het klavier van je schrijfmachine zijn, daar zouden véél meer toetsen op moeten zitten dan nu, maar zie maar eens wat de chinezen doen met hun schrijfmachines...Er is een oplossing en vooral een aanpassing mogelijk.
Het enige wat de jongeren dan nog zouden moeten leren is een correct nederlands, en dan zou het bijna onmogelijk zijn om fout te schrijven. Bovendien zouden we eindelijk de mogelijkheid hebben om de dialecten echt vast te leggen, met hun enorme klankenrijkdom !

Hoe ik daar op kom ? Wel ik lag te denken aan mijn oud-collega Oscar. Toen ik hem vanuit mijn westvlaamse roots aansprak met OScar, dan kreeg ik na enkele tijd onder mijn voeten dat hij niets had van een os, en dat zijn naam osCAR was ! Waarvan akte... Dat deed er mij aan denken dat westvlamingen bij heel wat woorden, andere klemtonen leggen dan bv oostvlamingen (en die misschien tov van brabanders enz, enz...). Dat bracht mij op het boek van Doctorandus Paardekoper, die het inderdaad nodig vond om ook de klemtonen voor eeuwig vast te leggen. Dit heeft dus echt zijn nut !

Niettemin stel ik geen verbetering vast in deze situatie ! Blijkbaar zijn er bitter weinig leraars die het nuttig vinden om zich ook qua klemtonen bij te scholen. Ik denk dan terug aan mijn kindertijd, toen ik in de school de uitspraak van de g en h ingestampt kreeg, en later alle moeite van de wereld had omdat weer te verbeteren, want ik kreeg het fout onderwezen !!! Ik heb nog steeds moeite daarmee, en ik wil echt niet overschakelen naar het belachelijke taaltje van een Vande Lanotte die nu zijn g en h's zit aan te blazen totdat je de indruk hebt dat er geen woorden bestaan die niet beginnen met g of h....
Wat wel raar is, en waarvan ik niet durf te stellen dat dit algemeen is, maar in gewoon taalgebruik, hoor ik het verschil niet. Het lijkt wel of ik op dat punt een soort klankdoofheid heb...

Dat is ook zo met het herkennen van een dialect... Soms betrap ik er mezelf, en ook soms Anny op, dat als we op de tv een dialect horen spreken dat we als het onze herkennen, we niet meer meteen kunnen zeggen of het nu west- of Oostvlaams was , want beide dialecten zijn zowat de onze geworden... Raar is dat. Zou mijne kozzen dat nu ook hebben met het brugse dialect tegenover het nieuwpoorts ? Ik vermoed van wel.

Genoeg over taal en letters...

Het is weer rot weer buiten. Gelukkig is het niet echt koud, want met de prijs van de mazout... Vanmorgen om 8 uur was het nog donker...we zijn weer in de donkerste weken van het jaar...Binnenkort vieren we weer met zijn allen het grote lichtfeest, de jaarlijkse terugkeer van de zon, wat ooit door keizer Constantijn hervormd werd tot de geboortedag van Kristus (Terwijl geen mens ook maar weet op welke datum dat echt gebeurd is).
We hangen weer blinkende bollen (om de heksen en het kwaad af te weren) in een altijd groene boom (belofte van terugkeer van het groen en het voedsel) steken overal feestverlichting (terugkeer van de zon) en ga zo maar door...
Ik lees echt te veel, een heleboel sprookjesachtige dingen worden plots iets heel anders als je het bekijkt vanuit een historisch oogpunt...

Is het beter als je veel weet ? Ik durf hier niet meer met een volmondig ja op te antwoorden... Het is een beetje als met een kind die plots ontdekt dat sinterklaas niet bestaat, er verdwijnt iets uit je leven, een stukje droom. Kennis is niet altijd een antwoord op. Soms is het een illusie minder.

Het is een beetje als met ver- en bewondering kijken naar de prachtige glasramen in een kerk...tot iemand je vertelt dat dit een voorstelling is van de bijbel, voor de gelovigen die niet konden lezen, of toch zeker niet het latijn van de diensten begrepen...Dan ga je op een ander manier naar die prachtige ramen kijken, en als je het betuttelende ziet, dan begin je ze plots helemaal niet mooi meer te vinden...

De menselijke geest...bizar... En hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je niets weet. Ook je weten staat onder druk van je gevoeligheden. En je gevoeligheden staan onder druk van je opvoeding, en je opvoeding staat onder druk van je omgeving, en je omgeving staat onder druk van de gebeurtenissen die ze ooit onderging, van de geschiedenis van het volk... en ga zo maar verder.

Als je dat eenmaal echt beseft, dan kun je niet anders dan meer begrip hebben voor mensen die uit een heel ander land komen, met een gans andere achtergrond... Ik heb hier zowel uit Christelijke als uit Socialistische zijde, boeken over de sociale strijd. In beide staan heel veel foto's en in her en der ook kleine gebeurtenissen verteld... Mij valt daar in eerste instantie op dat die mensen in die tijd allemaal veel meer getekend waren door het harde van het leven, er waren weinig echt mooie mensen onder. Een tweede is in de verhalen te vinden van de gebeurtenissen, de reacties toen waren veel harder, veel scherper, omdat die mensen vanuit een onderdrukking uit moesten kruipen. Ik ga niet beweren dat de situatie nu in die verre landen gelijk is aan wat bij ons was, maar het is er toch veel dichter bij, dan wij nu zijn ! Het is voor hen in die situatie ook nog een verbitterd vechten om van onder een kolossale druk uit te komen... De prijs voor een mensenleven is daar nog veel lager dan hier! Maar ooit was het hier ook zo, wij zijn niet echt anders ! Ook niet wat godsdienstig fanatisme betreft, hoelang is het geleden dat de pauselijk zouaven gingen vechten? En wie waren dat ? Juist, mensen van bij ons...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Nieuw !!!!

Dat is pas nieuws, ik was bijna vergeten te bloggen !
Het leven voor een zalige nietsdoener kan zo druk zijn....
Ik krijg het syndroom van de meeste gepensioneerden, tijd te kort. en Hoe deed ik dat vroeger toch allemaal ?

Raar hé, en toch is het zo! Vroeger nam mijn werk het grootste stuk van mijn leven in beslag, en toch werkten wij aan ons huis, aan de tuin, knutselden we en noem maar op, en we hadden niet het gevoel dat wij verdronken in het werk. Nu hebben wij een veel kalmer bestaan, goed, ik kan veel dingen niet meer aan, dus ik zou nog méér tijd ter beschikking moeten hebben, en toch hebben we soms het gevoel dat we het te druk hebben... Raar maar waar (Er bestaat een leuke website met de naam Waar maar raar.nl - moet je nu en dan eens lezen...)

Nu ja, erg is dat allemaal niet, het valt mij alleen op, en een echte verklaring heb ik er niet voor. Ik herinner mij dat ooit Camielke mij zei, vroeger waste ik het houtwerk af, krabde de loshangende "blazen" weg, en verfde alles, en had nog veel tijd over van mijne congé...Nu heb ik al mijn houtwerk eens afgebrand, weer opgeschuurd, in de primer gezet en ik ben na twee maand nu eindelijk bezig aan het lakken... Maar bij mij is dat niet het geval, ik kan dat niet meer, en gelukkig hoeft het ook niet meer, alle houtwerk is nu pvc geworden....En toch iets is er van waar ! Alles wat we doen, doen we in wat een zee van tijd is, en we doen alles veel rustiger en bedachtzamer en beter. (Enfin, wat nog kan)

Neem nu de opkuis van mijn houten beelden...Anny brengt ze bij, en stoft ze af, en ik zit rustig aan tafel en wrijf met een borsteltje de beschermolie op het beeld. Anny zet ze dan op een reservetafel om te drogen, en na een dag gaan ze weer naar hun plaats, op de kast die door Anny ondertussen ook ingewreven is met beschermende olie... De ene helft is gedaan, de tweede helft en dus tweede kast, staan nog te wachten... Vroeger was dat allemaal in een halve dag allang gedaan.

Wat is het, bezadigd ? of lui ? of wat???

Ik weet het niet, en ik lig er ook niet van wakker.
Waar ik wel van wakker lig is het report van die dokter over de gevolgen van electrische golven op ons lichaam... Ik heb het de meesten van u toegestuurd, het is een hele boterham, maar jongens, het is niet geruststellend hé ? En je kunt er wel iets aan doen, maar dan verlies je ook alle comfort van die dingen. En geef toe, ook al ben jij gelukkig niet ziek, comfort kun je moeilijk missen hé? En al zeker niet als je wat minder kunt door ziekte of ouderdom.

Ik vermoed dat ik het toegestuurd kreeg naar aanleiding van de blog waarin ik schreef over het ervaren van de hoogspanningslijnen... Je ziet, het is dus echt geen inbeelding ! Er IS meer tussen hemel en aarde, Horatio....

Vandaag heb ik weer meer pijn, maar ja, er is wind op komst. Als er één weertype is die ik voel, dan is het wind. Misschien is dat ook een vorm van wrijving, en wrijving veroorzaakt een vorm van spanning, van golven... wat het ook is, ik ben dan meestal niet echt lekker in mijn vel.

Deze namiddag, vlug,vlug gaan winkelen, naar de apotheek, de krantenshop en de colruyt. Je ziet het: druk !

Met Anny gaat het ondertussen goed, althans, wat wij er van kunnen zien. Door de vermindering van de valium is ze stilaan ook weer wat actiever aan het worden, maar het is toch nog niet zoals weleer. 's Middags kijkt ze naar het nieuws, en na enkele minuten ligt ze te ronken. Dat is al beter, want in het begin keken we naar Lingo, dan naar blokken en dan pas naar het nieuws. Meestal hoorde ik dan het nederlandse nieuws, de rest was Anny doorheen geslapen. Nu begint dit al te beteren, het gebeurd nog wel eens, maar niet meer alle dagen. Hopelijk mogen we na het doktersbezoek volgende maand, nog een en ander verminderen...
Wat een probleem is, ik moet er op denken dat ze haar pillen niet mag vergeten. Ik had dat in het begin ook, je moet het ritme gewoon worden. Bij Anny zal dit wellicht nog moeilijker liggen dan bij mij, ik voelde het als ik ze vergat, dan steeg de pijn snel, maar Anny heeft niks die pijn doet of wat ze voelt...er is dus ook geen "alarm". (Tenzij ikke...)

Voila, ik ga sluiten, tot de volgende ?

ubuntu nog maar eens

Gisteren hebben we de laatste (?) loodjes gezet aan de nieuwste ubuntu versie.
Eigenlijk had dit niets meer te maken met ubuntu op zich...maar eigenlijk met microsoft...
Microsoft heeft, ondanks alle processen tegen hem, nog steeds niet alle brongegevens vrijgegeven, dat wil zeggen dat er bepaalde programma's zijn waar microsoft een (verboden)monopolie op heeft. Dat wil niet zeggen dat ze het alleenrecht hebben op het product, maar ze geven anderen niet eens de mogelijkheid sommige dingen te openen, te bekijken.
Daartoe heeft ubuntu een paar dingen gemaakt die deze dingen toch weet te openen, of toch de meeste er van...
Maar nu is er links of rechts een genie geweest, die nog een stapje verder is gegaan! Hij is er in gelukt om in ubuntu ook windows te draaien. (Wat het uitschakelen van je pc, heropenen onder windows, overbodig maakt). Bovendien heeft hij daarbij enkele truukjes gedaan, waardoor je je ganse windows op amper 8.5 mb installeert in ubuntu. Bovendien draait het onder ubuntu, wat mede veroorzaakt dat het ook quasi bommenvrij is voor virussen en co.
Maar dat was nog niet genoeg, u weet dat het opstarten van windows wel enige tijd duurt...dus kun je in ubuntu je windows bv stopzetten op het startblad, en als je dan weer opent, dan start je meteen op je startpagina, is windows dus al helemaal open om direct te beginnen werken.
Ook draait windows er iets sneller, omdat het op een enorm virtueel geheugen zit, en (bijna) niet meer op je pc.
Sjongejonge, misschien zegt je dat niets, maar voor kwampjoeterfreaks is dat wel even wat ! Je switcht van het ene naar het andere, zonder dat je moet omschakelen. Bovendien kun je het nog leuker maken, in ubuntu kun je ook wisselen van scherm (Als ik op een icoontje druk, zit ik plots op een ander scherm, duw ik er terug op, dan zit ik weer waar ik was...)op die manier kun je werken in twee systemen op hetzelfde ogenblik !

Ik ga stoppen, want wellicht zijn er mensen die zitten te denken: wat zit hij daar nu allemaal te broebelen...Wees gerust, ik maak het nooit te technisch, want zoveel ken ik er ook niet van! Het is precies als met de auto, ik kan rijden, maar vraag mij niets over de motor of de onderdelen.

Buiten is het maar frisjes, en het is ook nattig, grijs, somber.Echt herfst.

Vannacht weer moeten opstaan om een nieuw onderhemdje en een nieuwe pyama aan te trekken, na mij goed afgedroogd te hebben. Verdomd ambetant ! Het gekke is dat je van zweten op die manier ijskoud wordt ! Je kleren zijn nat, en voelen ijzig koud aan.

Dat brengt met zich mee dat ik weer aan 't lezen ben. gelukkig ben ik bezig aan een erg mooi boek! De Jagers, een boek over Afrika. Het leest als een trein ! Het is een van die boeken die je zou willen in één trek uitlezen! Niet dat het een zo'n spannend intrige heeft, maar er gebeurt zo veel dat je steeds benieuwd bent wat er nu weer staat te gebeuren. Het nadeel van zo'n boek is dat het niet meteen de beste formule is om in te slapen...

Bij mijn laatste bezoek aan de rommelmarkt zag ik - voor de zoveelste keer - "Het Beloofde Land" liggen... Ik heb dit boek, en de twee er op volgende, jaren en jaren gezocht, en nu ik ze heb, breek ik er de poten over ! Gek is dat ! Ik had hetzelfde voor met mijn zoektocht naar van die glazen voetjes voor onder de kachelpoten. Die waren niet te vinden, dan na maanden zoeken. Toen we ze hadden, zagen we ze plots overal liggen... Het lijkt wel een wet !

Ik ben bezig met het kuisen van al mijn houten beelden (voornamelijk afrikaans), en Anny poetst dan ontertussen gans de kast en boent ze. Ik heb toch wel enkele zéér mooie en waardevolle stukken verzamelt. Oh, ja, ik heb ook nog een wandelstok kunnen kopen, weeral een met een zwaard er in... De ronde knop zit in brons gevat, en bevat een echte spin in hars gevat. Het is dus geen antieke, maar wel een heel mooie. Ik wilde hem niet kopen, maar de man die mij ondertussen kent liet het bedrag een héél stuk zakken...zodoende....

Dat maakt dat ik eigenlijk stilaan mijn kot vol wapens heb ! Ik heb het eens gevraagd aan een bevriende rijkswachter, en het mag, maar ik mag niet met die wapenstokken buiten wandelen... Enige tijd geleden heb ik een veel gevaarlijker wapen gekocht, omwille van het prachtige houtsnijwerk (en het bevat ook stenen, vermoedelijk een soort edelstenen, wan het is oud ), en kris. Normaliter kun je geen echte kopen, een kris blijft altijd in de familie, en het zou de nieuwe eigenaar ongeluk brengen... Hoe hij hier is geraakt, is een grote vraag, maar ik vond hem op een klein marktje, waar alleen gewone mensen symphatisanten, staan, geen "proffesionele" rommelmarkters...Daar vind je soms wel een uitzonderlijk iets... Ik weet niet hoe je een krinkeldd-winkelend mes moet slijpen, maar er zit snee op ! Zo'n kris moet verschrikkelijke wonden maken ! De houten schede en handvat zijn prachtig uitgesneden !

Ik heb ooit eens verbaasd opgekeken over de kwaliteit van steekwapens... Ik heb hier zo'n wapenstok, waarin een niet snijdend "zwaard", dus een zuiver steekwapen. Ik vond de punt niet echt scherp, maar er was hier iemand die in Afrika had gezeten, en die daar nog zag jagen met niet snijdende speren. Volgens hem was mijn wandelstok meer dan scherp genoeg om "effectief" te zijn... Nadien heb ik daar wat op zitten denken, en als je bedenkt dat heel lang geleden men jaagde met stokken die en puntig en hard gemaakt waren in vuur, dan zal dat wel juist zijn...

Je moet ook maar eens kijken naar een echt zwaard, je kunt daar ook geen boterham mee snijden hoor, wellicht is het veeleer door de slag op zich dat het voldoende snijdend is om te hakken door vlees en beenderen...

Waar ben ik nu over bezig ? Precies of ik ben een beenhouwer ! Nee, het ligt niet in mijn bedoeling ooit die wapens uit te proberen. Ik heb ze ook niet omwille van het wapen, maar veeleer omwille van het model, de sierwaarde.

Waar is de tijd toen wij, gewapend met stokken (zwaarden) pijl en boog (stokken) door het bosje dwaalden ? We voelden ons echte ridders van de ronde tafel, op pad om weduwen en wezen te redden van de boze draak... Nu zie ik geen kinderen meer spelen in hun eigen wereld ...Nu zitten ze voor hun pc, nintendo of wat dan ook, en verdwalen in de fantasie van een ander. Wij hadden dit allemaal niet nodig ! Wij maakten ons speelgoed grotendeels zelf ! Herinner je je nog, wij zaagden uit een plank een model van een revolver uit, op de rugkant van de kolf nagelden wij een wasspeld, aan de voorkant van de revolver een "rekker" gemaakt van een fietsband. Wij staken gedroogde erwten in die rekker, spanden de rekker en de erwt in de wasspeld, en als wij wilden schieten duwden we de wasspeld open, en de erwt vloog god weet waar ergens voor je uit...
We hadden ook katapults, een schietlap, een mikke, of hoe je het ook wilt noemen. Die waren wel gevaarlijk, en waren verboden...We moesten die altijd goed verbergen voor de flikken...Wat is dat allemaal lang geleden...
Ik ga stoppen, 'k ben weer aan 't wegdromen...
tot de volgende ?

Water, wasser, l'eau, aqua, nattigheid

De waterellende van tanteke hoort (bijna) tot de verleden tijd...De definitieve rekening is met ongeveer 2.500. eurootjes verminderd...blijft toch nog iets minder dan 3000 eurootjes te betalen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om tot die prijsvermindering te geraken ! Nu, rest ons alleen maar de zaak verder te vergeten...

Wie gaat de waterrekening van de stad Oudenaarde betalen??? Dat is nogal een ander pak drinken hé !
Maar uit de berichtgeving meen ik te kunnen afleiden dat het hier niet gaat over water van de TMVW, maar over water uit het eigen waterleidingsnet van de stad. Ja, in Oudenaarde wordt een gedeelte van de stad nog bevoorraadt met water uit eigen bron ! Wellicht zijn er niet veel steden die dat nog hebben. Mater krijgt echter zijn water uit de TMVW, zoals bijna iedereen. (Toegevoegde Maatschappij voor Waterbedeling)...dus niet van het Oudenaardse water. Ik meen dat het slechts het oude Oudenaarde en Volkegem is dat van het Oudenaardse water drinkt. Dus al met al zal het wellicht nog meevallen met de kostprijs, het hun eigen water die wegstroomt...

Gek is dat ze het blijkbaar niet kunnen vinden ! Ik heb nu de gesofisticeerde toestellen gezien om water op te sporen, en nog kunnen ze het niet vinden ??? Raar !

Ik zit me nu af te vragen of er iets gedaan wordt met het water van de melkerij? In Horebeke hadden wij vroeger een melkerij, anex kaasmakerij, die door fusies verdwenen is. Er rest alleen nog een overslagstation van melk, en een winkel van de produkten van de groep. Daar kun je goedkoper kaas en diergelijke kopen...
Vroeger was daar dus een compleet fabriekje, die duizenden liters water per dag verbruikte. Dit water kwam uit eigen bron, een bron die zoveel water leverde, dat op zaterdag en zondag, bij minder verbruik, zomaar overliep en verdween in het rioleringsstelsel en grachten omheen de fabriek... Doet men iets met deze enorme waterhoeveelheid ??? Ook de brouwerij Roman zit hier met verscheidene bronnen, onder meer een hier in mijn straat, iets lager op de berg. De naam van ons dorp Mater, zou te maken hebben met Moeder van alle bronnen ... In het dorp hebben we ook nog de bron van de Heilige (?) Amelberga, en iets verder was er eertijds een fabriekje van waters en limonades, die ondermeer water leverde aan het uz voor de patiënten aan de nierdialyse... (Zo vertelde mij een dergelijke patiënt die hier net om de hoek woont) Vroeger nam ik ook water uit mijn eigen bron, maar toen men aan de overkant van de baan begon met een plastic-verwerkend bedrijfje, had ik plots geen water meer....
Mijn eigen bron werd hier gezocht door een pendelaar, en de firma die waterputten stak, werkte alleen met deze man ! Zonder de pendelaar steekt men geen putten... Ik heb het geprobeerd, en effectief, op mijn eigen grond vond ik drie bronnen (en ik heb niet veel grond ). De pendelaar kwam later eens op bezoek (hij woont op de parochie sorry, woonde, hij is ondertussen exit) en ik vroeg hem eens te kijken of ik nog andere bronnen had. Hij vond ze ook exact op dezelfde plaats waar ik ze vond, alleen bij het bepalen van de diepte van het water zat ik er een meterke naast... Volgens de man werken al die aders negatief op de mens. Ik vertelde dat ik een positieve ader had gevonden in mijn huis, hij beweerde dat dit niet kon. Ik vroeg hem om eens te kijken, en tot zijn verbazing had ik gelijk...Wat het is weet ik niet, hoe je het voelt weet ik nog minder, maar ik ben er zeker van dat het ergens gelijklopend is met electriciteit ! Waarom ik dat zeg ? Ooit waren we op een wandeling aan het stappen, toen ik plots lichamelijk iets voelde, ik kan het niet omschrijven, maar ik herkende het als hetzelfde gevoel van toen ik water voelde met de pendel, alleen veel sterker... Ik begon rond te kijken, en ontdekte plots dat we onder een hoogspanning door liepen.... Neem dus maar aan dat het wel degelijk invloed heeft onder dergelijke dingen te wonen !

Ik vermoed dat Bart ook die gevoeligheid zou hebben, mocht hij het proberen. Waarom ik dat denk ? Omdat hij ook dezelfde gekke dingen tegenkomt die ik vroeger ook regelmatig tegenkwam: Ik heb regelmatig voor gehad dat de lichten van de straatverlichting uit doofden als ik er met de wagen onder passeerde. Of liever al iets voor mij, want ik zag ze telkens uitgaan; soms wel tien palen na elkaar ! Bart vertelde mij dat hij dat ook had... Raar he ? maar wel echt waar !

Ooit waren wij in een café van een gekende "wonderknaap" Azaire, toen iemand in onze groep zich kwetste, en hevig begon te bloeden...Azaire nam de hand in zijn handen, keek in haar ogen en zei, kijk, het stopt al, en effectief op slag was het bloeden gedaan... Toen enige tijd later Jan Browaeys hier speelde met Bart, kwetste hij zich ook, en deed het truukje van Azaire, en ja hoor, het werkte. Ik denk dat iedereen bepaalde "machten" heeft, op voorwaarde dat je er zelf in gelooft, en vooral dat je "slachtoffer" er voor open staat !

There is more between heaven and earth... Ik denk, nee ik ben zeker, dat alle mirakels ook terug te brengen zijn tot de kracht van de geest ! In ieder religie zijn er mirakels, die controleerbaar zijn, dat zou niet kunnen volgens de religie waar jij in gelooft, ieder religie eigent zichzelf de unieke macht toe. Dus moet het iets anders zijn, en het enige logische dat rest is de kracht van de geest. En ik zeg dat niet alleen ! Lees maar eens het evangelie: Als je het geloof hebt van een mosterdzaadje, dan zou je bergen verzetten... Wat wil dat anders zeggen ? Je moet echt geloven in je eigen krachten om "wonderen" te doen, en dan lukken ze ook. Het moeilijke is alleen je eigen ervan te overtuigen dat het ook werkt, en het is bijna onmogelijk om dat voor je eigen te doen, omdat je de ziekte of de pijn echt voelt, en niet kunt aannemen dat dit ook te behandelen is met de geest. Dus wat doen echte, oprechte gelovigen, zij leggen de oorsprong van die kracht in hun geloof, en behandelen zo zichzelf... Het wonder, voor mij, is dat er mensen zijn die zo diep geloven dat zij die eigen kracht kunnen gebruiken !

sjongejonge, er gaan er weer met hunne kop zitten schudden, en denken waar haalt hij dat toch allemaal vandaan? Uit datzelfde kleine bronnetje, de menselijke geest ! Weet je dat het amerikaanse leger mensen die bepaalde "gaven" hebben in dienst hebben, om te onderzoeken in welke mate het bruikbaar zou kunnen zijn als wapen ! Nieuw is dat niet ! Denk maar aan de tovenaars en hun invloed in de "onbeschaafde" (????) landen ...of lees weer eens de bijbel, de joden hadden alleen overwicht in de strijd zolang Mozes met zij armen wijd open tot de Heere sprak... Lijkt er sterk op hé? Maar ja, je moet het ook eens durven bekijken van uit een andere hoek, dan de hoek die men je altijd heeft voorgehouden...

Dat is ook de reden dat religie voor mij niet slecht is ! Het geeft de mensen die er in geloven daadwerkelijk een houvast,en bovendien is het een veel steviger fundament bij de meeste mensen om zich te houden aan de geboden tot een goede samenleving. Het wordt echter ook misbruikt (Gott mit uns), maar ja, wat wordt er niet misbruikt?? Het "dwingende " van een religie heeft voor mij een grotere invloed dan een "neutrale" moraal.

Ik ga stoppen, ik heb je weer een "voer" gegeven om eens op te sjieken...
tot de volgende ?

oewaaaah...gaap....gaap

8 uur en 7 minuten, en ik zie Anny juist terugkomen van bij Veerle...Die is naar de herscholing, en Anny moet er om twintig voor zeven al zijn, want dan gaat Fré ook werken...en de kinderen moeten om ongeveer 8 uur op de bus.
Dus gaat de wekker af om half zeven.
Als Anny weg is, zitten de twee honden voor de deur, te staren naar de deur, precies of ze gaat terugkomen als ze straf genoeg staren... Dat zou nog niets zijn, moest de kleine hond het dan niet nuttig achten zijn gestaar te begeleiden met een jankend piepgeluid. Niet luid, dat heb ik hem afgeleerd, maar net luid genoeg om ambetant te zijn...
dus
sta ik ook op, ga me wassen (deur van de kamer dicht, anders staan de honden beneden !). Doe dan mijn kleren aan, ga met die twee ambetanterikken naar beneden, laat ze beiden buiten en begin koffie te zetten. (Sinds Anny in het hospitaal lag, weet ik hoeveel lepeltjes koffie en hoeveel lepeltjes chicorei er in de zak moeten.)Ik maak mijn ontbijt (één tas yoghurt) klaar, laat ondertussen de blafbeesten weer binnen, en ga mijn pillen nemen. Neem mijn ontbijt, neem de pil voor na het ontbijt, spoel door met een grote lepel brol om te kunnen kunnen (schijten, maar dat schrijf je niet) en spoel dat weer door met de ondertussen vanpasseslokje koffie.

En dan ga ik kwampjoeteren...

Ik zag een paar wenkbrauwen omhoog gaan bij het lezen van het vorige...Ja, wij maken nog koffie met een echte ouderwetse koffiezak ! We zijn er allebei van overtuigd dat die koffie ons beter bevalt, en bovendien heb je véél vlugger koffie (reden waarom hij ook warmer is). En ja, we weten nog een winkel waar je zo'n zakken kunt kopen. Maar voor alle veiligheid hebben we altijd een voorraad in huis. En ja, wij doen nog chicorei in de koffie, en het feit dat je dit nog steeds makkelijk vindt, is wellicht het bewijs dat we daarin zeker niet alleen zijn. We doen dit om diverse redenen, maar de hoofdreden...

Héél lang geleden reed ik na mijn middagmaal en een kop goeie straffe koffie weer naar mijn werk, toen er plots iets geks gebeurde... Ik zag een fietser in twee stukken ! de fiets met de benen, en iets verder het bovenlijf... Toen ik keek naar een wegwijzer, zag ik de bovenste helft van de letters zeker een halve meter ver van de onderste helft staan...Ikke in paniek, recht naar de oogarts. Normaal moet dat op afspraak, maar hij zag dat ik in paniek was, en ik mocht binnen. Ik vertelde mijn leed, en hij keek met zijn lampjes in alle kleuren in mijn ogen..."Drinkt gij veel straffe koffie ?" "Een tas of tien op een dag" "Straf ?" "De lepel valt toch nog om..."...
Bleek dat mijn ogen gewoon tilt sloegen door de koffie, of liever, de zeenuween in mijn ogen, vandaar het rare dubbelzien... Vandaar dus ook de chicorei.....................................

Maar waar koffie niet gezond is, is chicorei dat wel ! Dus!!!!

Als ik nu ergens ga, waar ze koffie drinken, zonder chicorei, dan voel ik dat duidelijk aan mijn maag. Als het een zoete koffie is gaat het nog, maar als het straffe en "scherpe" koffie is, dan voel ik dat heel goed. Thuis hebben wij ook een senseo, en ook daar neem ik de milde koffie, omdat de heel straffe me niet zo goed valt (en bevalt).

Onze enige aanpassing aan de moderne tijden is dat we gemalen koffie kopen, en niet zelf meer malen. (Ik heb de koffiemolen ondertussen aangeslagen voor het bereiden van mijn aas om te gaan vissen).

Het wordt tegenwoordig altijd maar moeilijker en moeilijker om te leven op de manier dat je zelf wilt bepalen. Als ik eens om brood ga (meestal bakken we zelf), dan moet ik steeds heel vlug en heel attent zijn, of ik zit met een gesneden brood! Wij hebben veel liever een ongesneden brood, omdat wij het gevoel hebben dat dit langer vers blijft. Maar blijkbaar doet bijna niemand dit meer, en de bakkerin zwiert het brood in één beweging van het schab in de snijmachine...Meestal geven ze je dan wel een ander ongesneden, en leggen ze het gesneden in een zak op het schab terug...En ik hoor ze in gedachten aan de volgende liefhebber van bruin brood zeggen dat het al gesneden is, omdat er zopas iemand nog zo ouderwets was om een ongesneden te willen... In één bakkerij kregen we van het juffrouwtje te horen dat haar moeder dat ook wou, en ook omdat ze vond dat het langer vers bleef...'t zal dus wel juist zijn zeker !

Ook in de beenhouwerij van de Coruyt te Brakel hebben we het soms ietske moeilijk... Het is geen beenhouwerij die op je bestelling zit te wachten, het is een kleine winkel, en dus is het zo dat er wel dertig soorten vlees voorverpakt liggen op je te wachten...Maar blijkbaar zijn er weinig mensen die zo weinig eten als wij, en als het worst is of zoiets, dan halen we dat thuis uit het pak, en steken de helft in de diepvries...Maar met sommige bereidingen is dat niet zo simpel, en dan ga ik aanbellen bij de beenhouwer, en vraag of hij dat niet kan bereiden in die maat aub...Meestal doet hij dat dan ook, maar soms gaat dit niet meer omdat hij niet meer alle benodigde ingrediënten bij heeft... Nochtans, ik denk dat er een markt zou zijn voor kleine porties !
Als ik keek naar Ready, Steady, Cook" op BBC2,(is ter ziele)dan zag ik de mensen daar arriveren met een halve bloemkool of iets dergelijks. Probeer hier maar eens een halve bloemkool te kopen! En toch weet ik zeker dat er daar een markt voor zou zijn! Er zijn steeds meer alleenstaanden, en ook voor die mensen is het niet zo plezant om twee dagen naeen bloemkool te eten, en bereid in de diepvries, dat gaat, maar het ziet er toch zo smakelijk niet meer uit... In Engeland moet dat dus wel bestaan. Waarom begint niemand daar mee in onze contreien????

Nu ja, wie weet is deze blog een start voor een nieuw idee...Ik had moeten deelnemen aan de bedenkers !

tot de volgende ?

En nu ???

Ik heb al ettelijke boeken verslonden met "raadsels" van de ?mensheid?...

Men heeft kunnen vaststellen waarvandaan de stenen van Stonehenge komen, en men heeft gepoogd zo'n steen van aan de groeve naar Stonehenge te brengen met mankracht... Stammetjes onder de stenen en koorden en trekken maar... Dat lukte, maar men moest ook water oversteken, en met de boten van in het stenentijdperk, of met vlotten, niets lukte...Met ons verstand kunnen wij het vraagstuk nu (niet meer) oplossen....
Men vond in de zee een bronzen voorwerp, duizenden jaren oud. Toen men het bestudeerde met rontgenstralen, ontdekte men dat het een machine was met zeer precieze en zeer fijngetande tandwielen...Na het zo goed mogelijk na te maken, vermoed men dat het een werktuig is om de bewegingen van de hemellichamen te berekenen.
Men vond een heel oude landkaart, maar daar bleken onder meer nauwkeurig noord en zuid amerika op te staan, lang voor Columbus ???

Von Däniken beweert in een tiental boeken dat dit allemaal bewijzen zijn van het feit dat er buiten ons nog intelligent leven is.

Ik weet het niet, maar hij geeft op zijn minst een verklaring, wat ze ook maar is, waar de rest van ons maar met vragen alleen blijft zitten.

In de tientallen jaren dat ik over dergelijke zaken lees, zijn er al een paar die een antwoord hebben gekregen, maar er resten veel meer vragen dan antwoorden. Kun jij een verklaring geven waarom in dezelfde tijden, over gans de wereld, mensen zich onledig hielden met het oprichten van megalieten ? (Grote stenen, menhirs, dolmen, stonehenge, Avebury en vele vele andere...) ?

Over onze tijd zullen wellicht nooit zo'n vragen ontstaan, daar er overal geschriften over bestaan, maar die dingen dateren uit perioden dat er nog geen geschriften bestonden...Maar als er nog geen geschriften bestonden, wie was dan zo knap om niet alleen tandwielen te maken, maar ook nog een machine samen te stellen ?

Ik heb geen enkel bewijs, maar als Von Däniken mag dromen, dan mag ik dat ook, ik denk dat wij niet de eerste denkenden zijn op deze aardkloot... In bijna alle stokoude literaturen vindt men beschrijvingen van het vergaan van de wereld, door water. Wij kennen het verhaal van Noach, en van Gilgamesj, maar er zijn ook dergelijke verhalen ontdekt bij de indianen en vele andere volkeren. Het lijkt dus wel iets uit een "collectief" geheugen te zijn. Het zou ons ook antwoorden geven op veel van die vragen. Op de meeste van die vragen, zonder moeilijkheden. Het zou ook een antwoord geven op bepaalde "onmogelijke" vaststellingen van de ouderdom van bepaalde zaken. Zo komt men bij bepaalde pyramiden tot de vaststelling dat ze wellicht meer dan 10.000 jaar oud zijn, volgens sommige geleerden. Geleerden die er dan zelf bij vertellen dat dit alleen een bewijs zou kunnen zijn dat het meetsysteem niet correct werkt...Of toch ?

Of we het nu weten of niet weten, het zal niets veranderen, maar wij zijn nu eenmaal nieuwsgierig, en willen graag op alles een antwoord. Het feit dat er zovele dingen zijn die we niet kunnen beantwoorden, dat die dingen allemaal, of bijna allemaal uit een en dezelfde tijd lijken te komen, dat maakt ons meer dan curieus.

En ... ergens is het ook leuk dat er nog raadsels zijn! Stel je voor dat je alle antwoorden kent, dan zou het leven toch oervervelend zijn? Precies zoals ik niet graag zou moeten samenleven met een heilige...daar weet je ook op voorhand van hoe hij (zij) zal reageren... Oervervelend ! Geef mij maar wat verrassingen, wat uitdagingen, dat is de crème op de taart !

Let op, de crème is en zal niet altijd lekker zijn ! Er zitten ook bittere dingen bij en heel pikante in letterlijke en overdrachtelijke zin ! Het is dat wat het leven het leven waard maakt ! En dat is ook precies wat mij zo tegensteekt in een "Familie" en een "Thuis", daar weet je ook (bijna altijd) op voorhand wat er zal gebeuren. . . . . en blijkbaar is het ook die zekerheid die sommige mensen precies doet kijken, naar een leven die zo makkelijk te volgen is, te regelen, te beheersen...Dus het is meteen ook duidelijk dat niet iedereen denkt zoals ik denk (gelukkig maar, anders was ook alles voorspelbaar!). Het leven is dus, hoe je het ook neeemt, één verrassing !
Joepie !

Als ik het nog één keer moet duidelijk maken met een voorbeeld, stel dat je heel graag eens konijn eet, dat dit voor jou een feestmaaltijd is. Hoelang denk je dat dit feestmaaltijd je zou blijven smaken als je het iedere dag kreeg ? Niet lang hé ? Nee, het is veel leuker als het werkelijk iets speciaals is, iets wat je zelden voorgeschoteld krijgt.

Weet je, eigenlijk zouden we dus niet zo vlug mogen klagen als er eens iets tegengaat, want ook dat hoort bij de onverwachte dingen, dus bij bij de kruiden van het leven. Moest alles altijd mee gaan, en je nooit geen een tegenslag had, dan zou het element verrassing al veel kleiner worden, en het leven veel saaier. Waarom komen de wielerterroristen hier zo graag in onze Vlaamse Ardennen fietsen ? Omdat er bergop is en bergaf ! niet saai gelijk lopend. Waarom kun je dan ook heerlijk fietsten aan onze vlakke kust ? Omdat je ook wel eens moet vechten tegen de wind. Waarom dan een fietstochtje in heerlijk weer, zonder wind, zonder bergen, ook eens plezant is ? Omdat het heel zelden voorvalt...

Ik ga stoppen, ik heb je weer genoeg voer gegeven om eens heerlijk van wakker te liggen, om eens weg te dromen in je eigen, in jou wereld...
tot de volgende ?

Rembrandt

Vandaag een oud boek gevonden over het leven en de kunst van Rembrandt. Ik heb het gekocht, en zal het naderhand aan Bart geven, voor hem in Rembrandt de grootste ever...
Gisteren heb ik wat zitten babbelen met Bart, hij heeft weer een totaal nieuw soort tapijt ontworpen, het is nog in de ontwerpfase, maar volgens Bart wordt het weer een totaal nieuw iets ! Het reeds door hem geweven staal schijnt een prachtig effect te geven.
Ik ben iedere keer weer gelukkig als ik hem zo over zijn werk hoor praten.
Hij gaat nu een groot atelier maken op de zolder van zijn "stal", een heel grote zolder, als hij het laat uitwerken. Hij heeft blijkbaar reeds wat informatie gevraagd, om zo een ruimte te hebben om al zijn weefgetouwen en spinnewiel en al die andere dingen bijeen te krijgen. Hij is ook op zoek naar een tuftings-pistool, een ding waarmee je "manueel" kunt tuften.
Hoe heerlijk is het om van je hobby je beroep te maken? Het is voor mij al heerlijk iemand zo begeesterend over zijn job te horen spreken.

De einder is bruin, allemaal bomen in hun blootje, die hun takken zo dicht mogelijk bij elkaar houden, zodat je nog amper een boom kunt zien omwille van de takken. Ik heb ooit eens een schilderij zitten bestuderen, om te ontdekken hoe die schilder er in slaagde zo goed het kale bos op de achtergrond weer te geven. Ik heb het ontdekt, en het was eigenlijk heel simpel, hij schilderde gewoon het stuk van de hemel waar het bos voor kwam te staan, in een bruinige kleur. Hij maakte daar dunne boompjes op in de achtergrond, iets donkerder en gedetailleerder in het midden en donker op de voorgrond en zeer zorgvuldig uitgewerkt. Die bomen dat was niet zo moeilijk, maar het is die bruinige achtergrondslucht die het grote geheim was. Simpel ? ja, zoals bijna alles simpel is als je het antwoord hebt gevonden.
Het beroemde aan de Mona Lisa, is niet de glimlach, maar de sfumato...een geleerde naam om te zeggen dat Leonardo da Vinci een nieuwe techniek toepaste, hij schilderde de hoeken van de lippen niet meer echt gedetailleerd, maar liet ze opgaan in de achtergrond. Daardoor heeft die glimlach iets onbestemds iets onwezenlijks... Latere schilders hebben die techniek overgenomen, en nu is die werkwijze heel normaal geworden. Kijk maar eens naar heel oude schilderijen, daar is ieder figuurtje netjes afgewerkt, en staan er ieder stuk voor stuk. Na Da Vinci ziet u dat dit niet meer het geval is. Je ziet dat bijvoorbeeld een been van een figuur eigenlijk niet meer op het doek te zien is, het is opgenomen in de schaduwen van de achtergrond. Van dan af aan waren de schilderijen veel "echter", en iets later begon men met die techniek ook nog zaken te accentueren, op die manier trok men bepaalde delen van het schilderij naar voor, bijna uit het schilderij groeiend...en dat alles is grotendeels ontstaan door de "ontdekking" van de linkshandige Leonardo...

Misschien denk je nu, wat interesseert mij dat, maar als je echt leert kijken naar kunst, dan zul je zien dat het niet alleen mooi is (of kan zijn), maar dat je er ook een hele evolutie in kunt terugvinden... Kijk ook maar eens naar de perspectief, vroeger wist men niet hoe men een echt perspectief moest weergeven, en alle figuren leken op hetzelfde vlak te staan. Dan zag je onder meer de schilderijen waarop de "hoofdfiguur" gewoon groter werd getekend, en men creëerde een soort perspectief door vluchtlijnen te suggereren, maar vanuit de hoofdfiguur in plaats van uit de horizon. Nu beheerst men de perspectief, en jogleert men met meerdere verdwijnpunten, wat soms een heel mooi effect geeft. Kijk daarvoor ook eens naar strips, veel striptekenaars zijn echte meesters in het tekenen van uit een speciale hoek. (Bij Lucky Luck vindt je dat heel veel)

In de allerlaatste ontwikkelingen zie je dat men alle verworvenheden van heden en verleden door elkaar durft te gebruiken, zodat je soms het gevoel hebt duizelig te worden als je "in" het doek kijkt. Met andere woorden, kijk niet alleen naar het "prentje", bekijk ook eens wat de schilder wou zeggen, en hoe hij dat beklemtoonde...

Ik heb u al verteld, hoe ik, in één bezoek aan een museum, twee collega's heb leren kijken. Probeer ook eens te kijken naar de werken. Ik weet wel dat ik, door wat scholing, wellicht nog een deel dingen meer zal ontdekken dan u, maar u zult zien dat u ook steeds meer en meer genoegen zult vinden in kunst, en dat u steeds meer zult proberen te ontdekken.

Dan pas zul je begrijpen waarom, uit de nevelen der tijd sommige kunstenaars hemelhoog geprezen worden, en anderen veel minder... U zult leren kijken naar de gulden snede, naar de compositielijnen achter het schilderij, evenwicht en harmonie, naar kleurenpallet en kleurenstructuur, en noem maar op...Dan wordt kunst bekijken een feest. En dit geldt niet alleen voor tekenen of schilderen, ga eens naar Middelheim (tegen Antwerpen) naar de beeldhouwwerken kijken. Zet u eens voor een beeld, maar ga er ook eens rond, bekijk het eens van alle kanten, en zie waarom dit beeld zo "spreekt"...

Ik heb het boek van Middelheim onlangs nog eens in handen gehad, en dan wandel ik in gedachten weer rond, hoor ik weer de reacties van mijn kinderen op die dingen...Heerlijke dagen...

Ik ga stoppen, 't is zaterdag, rustdag voor de joden en de eerste christenen...ik ben altijd solidair met de rust...
tot morgen?

Ubuntu Gutsy Gibbon

Voila, hij is (bijna volledig) geïnstalleerd, de allernieuwste nieuwe ubuntu,een waardige tegenstander van Vista, maar gratis !

Vanmorgen zijn we eerst gaan winkelen, en deze namiddag gaan we naar tanteke, met een heel pak nieuwe (oude) kleren, omdat ze teveel haar kleren bevuilt, waren er tekort. Ik heb ook een deel paperassen mee van de bank, die ik haar moet laten tekenen. Een deel van haar spaarcentjes zat in zo'n systeem dat bindingen heeft met de beurs, en voor er waardevermindering komt, heb ik het systeem veranderd... Ik probeer, met de technische raadgeving van de bank om haar geld zo goed mogelijk te beheren. De bankbediende weet hoe de situatie in elkaar zit en beloofde me steeds te verwittigen als er volgens haar iets moet gebeuren, en dat doet ze ook wel degelijk ! Haar voorganger deed dit al, en zij zet de traditie verder. Ik moet zeggen dat het een bank is die een zeer goede indruk maakt op mij.

Maar niettemin, ik zit steeds maar met het idee wat de erfgenamen ooit zullen zeggen...Nu ja, ik kan maar mijn best doen, en mijn geweten zuiver houden. Meer kan ik niet.

Heb je het weerbericht gezien? 't Ziet er weer schoon uit voor volgende week ! Gelukkig blijkt die britse voorspeller mis te zijn, of is het nog te vroeg om dat te zeggen? Ik heb op alle weerberichten gekeken die ik vond, en volgens allemaal is er geen storm komendegede...

Vannacht heb ik wreed onrustig geslapen, en ik ben weer eens moeten opstaan om mijn pyama af te doen, mij af te drogen en een nieuwe pyama aan te doen. Gek genoeg was ik wakker geworden van de kou ! Ik moet waarschijnlijk de dekens van mij af hebben geschoven, en met die natte kleren was het plots ijskoud...Het is heel vervelend dat nachtelijke zweten. Soms loop het zweet letterlijk van mijn hoofd in mijn nek ! Gelukkig zweet ik meest aan mijn bovenlichaam, boven mijn buik. De rest is bijna nooit nat. Dat komt van al die smerige medicamenten. Ik lig dan te luisteren naar een rustig slapende Anny. Met die Valium slaapt ze als een steen. Ook tijdens de dag lijkt ze mij minder alert, we zijn de valium aan het verminderen, maar ik denk dat er altijd wel een beetje zal moeten blijven, dat blijkt tegen de epilepsie te zijn...

We hebben weer wat suikervrije wafeltjes meegebracht, want nu eet ze die dingen veel meer dan vroeger... 't Is altijd zo, ze moeten maar iets verbieden omdat een mens er goesting zou op hebben.

Nu zit ik hier met een schrapende keel, ik ga moeten homeopathie nemen, voor de valling door komt. Dat zal van dat natte pyamaatje zijn.

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

verdomde papegaai !

Vanmorgen - heel, héééél vroeg...
De wekker loopt af. Ik moest gisteren van Anny de wekker zetten om kwart voor zeven, want ze moest de kinderen opvangen en op de bus steken, Veerle is naar de herscholing en Fré is gaan werken...
Anny duwt de wekker af, en geeft me een duw "kwart voor zeven had ik gevraagd, niet kwart voor zes !"
Ik kijk verbauwereerd naar mijn klokradio...kwart voor zes !
Ik neem de wekker, bekijk het, ik heb het alarm ingesteld op kwart voor zeven !
Ik kijk naar het uurwerk van de wekker...stond nog op zomeruur...
djudedjudedjudedju

Hersteld, weer in slaap gesukkeld, en kwart voor zeven - nu echt - loopt dat klereding weer af.
Anny uit bed, kleren aan en naar Veerle.
Plots hoor ik van beneden een schreeuw "Toon!"
Ik uit bed, naar de deur, roepte gij ? Geen antwoord, ik naar beneden, niets...
't was die verdomde papegaai... Ik ga er toch eens soep van maken.

Ik ben dan ook maar opgestaan, koffie gemaakt tegen dat Anny hier terug komt. Er is toch geen kot te houden met die honden, die zien dat Anny weg is, en plots moeten ze alletwee heel dringend...Ik ga ze nog eens stoven. Soep van papegaai en stoverij van honden. Een chinees heeft er niets aan.

Natuurlijk heb ik nu weer meer pijn, het schrikken, het naar beneden lopen (wat ik niet echt kan zeker niet zonder me pijn te doen) het staan koffie maken... Je kunt niet geloven wat een geluk het is kinderen te hebben...

Hier naast me, komt een pimpelmeesje aan een takje hangen, draait er zoekend rond, en verspringt op een volgend takje, zelfde procedé, en bingo, er zat nog een beestje om lekker op te vreten.

Ik vraag me af of we dit jaar ook weer bezoek zullen krijgen van de groep staartmezen? Hier, beneden de berg staat een klein bosje dennen en sparren, daar huist sinds vele jaren een groepje staartmezen. Bijna iedere winter hebben die beestjes blijkbaar wat voedseltekort, en dan trekken ze rond, naar gewone bomen, om daar te zoeken naar beestjes. Iedere keer denk ik dat ze niets meer zullen vinden, want er zitten hier veel pimpelmezen, koolmezen, winterkoninkjes, die allemaal de takken afspeuren, maar ofwel zien die staartmezen veel beter, ofwel eten ze een andere soort insekten, maar ik zie ze pikken en eten dat het een plezier is. Na enkele uren vertrekken ze in groep verder weg van hun nest. Ze moeten een toer maken, want ieder jaar nestelen ze weer in het sparrenbosje.

Ik heb dit jaar het winterkoninkje van de achtertuin al wel gezien, maar dit van de voortuin nog niet. Wellicht is het nog niet koud genoeg. Of het beestje is er niet meer. Het was nochtans een slim ding, in het begin schrokken we van zijn verschrikt gefladder als we buiten kwamen. Hij (zij?) ging iedere avond slapen boven op mijn buitenlicht. Ik heb, vooraan en achteraan een lamp geïnstalleerd die aangaat als het donker wordt. Het beestje heeft blijkbaar ondervonden dat dit toch een zekere warmte heeft en geeft, en slaapt er met warme voetjes. Ik kreeg al eens een lovende opmerking van de buurtpolitie voor deze kleine verlichting. Een dief houd er niet van om in het licht te gaan staan.

Dat doet er mij op denken dat de BIN (Buurt Informatie Netwerk) aan een revival begonnen is. Met de eenwording van de politie in dit apeland, was de BIN blijkbaar een beetje in een verdomhoekje terechtgekomen. Nu hebben ze vastgesteld dat een goedwerkende BIN toch effect heeft, en zijn ze terug gestart. Ik heb de laatste tijd al heel wat telefoontjes gekregen van
"dit is de politie van ..., dit bericht is bestemd voor de leden van de BIN van ..., ..., Mater,..., en ...., en dan een ellenlange uitleg met alle gekende info over een inbraak of een diefstal, of zelfs gewoon een verdachte wagen...
Soms is dat wel eens verschietachtig, als het midden in de nacht is, en men je vraagt om zoveel mogelijk buitenverlichting aan te maken...
Maar voor de rest is het ideaal ! Bovendien is de politie veel attenter voor de BIN-leden dan anders. Ik heb ooit gebeld voor een jongeling die hier precies ons huis en dat van de buur in de gaten hield...en na een tijdje door een mercedes werd opgehaald. Ik heb de politie gebeld, hen op de hoogte gebracht en de mercedes beschreven en nummerplaat gegeven. Eén uurtje later belde men aan mijn deur, de politie. Ze hadden de zaak gecontroleerd, niets verdachts kunnen vaststellen, maar waren toch niet zeker van de antwoorden van de verdachten, en beloofden regelmatig te komen patrouilleren. Ze doen het !!!! Ik heb ze een paar keer zien passeren 's nachts (het was weer een van mijn slapeloze nachten)...
Ik kreeg hier eens een zwarte neger aan de deur, met tijdschriften, hij was student...Een vent van een jaar of veertig ? student? Ik vroeg hem zijn leurderskaart. Hij schold mij uit voor Vlaams Blokker en zo, en erger kunnen ze me niet beledigen ! Ik belde naar de politie, als lid van de bin, bleek dat dit een werkwijze was van een groep inbrekers om te kijken welke huizen er op dat moment leeg stonden, en of het oude zwakke mensen waren, en als ze binnenraakten, om de boel te inventariseren. Ze zijn direkt gekomen, maar hebben geen neger meer gevonden... Er moet dus wel iets van aan zijn...

Nu, het is niet allemaal lof wat ik kan vertellen. Indertijd kregen wij om de zoveel tijd een blaadje met verslagen van alle optredens. Ik las er een mooie ! Iemand was 's nachts opgestaan om naar de wc te gaan, het was op de buiten, met nog zo'n wc buiten. Een geluk, want daardoor had de man zijn vest aan gedaan om daar te gaan zitten. De man hoorde plots iets, en door de spleet van de deur zag hij de inbrekers zijn huis binnendringen. De man haalde zijn gsm uit zijn vestzak, en belde de politie en vertelde fluisterend het verhaal. Wat deden de flikken ? Terugbellen natuurlijk "om te zien of de oproep wel echt was "...inbrekers weg voor de flikken er waren...of wat dacht je ???

Het is werkelijk een prachtige lucht ! Het teer blauw, waar de zuiderse schilders zo jaloers op zijn, en daarboven een zachtgrijs met donkerder blauw doorspekt. Mooi. De einder is versierd met een wit-gouden achtergrond. Nu zie je dat elke boom er als een skelet bij staat. Heb je al eens bemerkt dat de meeste bomen een gesloten vorm hebben ? Buiten de poepelieren, hebben de meeste bomen een mooie vorm, en er is geen takje die buiten uitsteekt, het is een nette gebolde vorm. Als ze in blad staan valt dit minder op. Mooi hé ?

Ik ga stoppen, ik wordt weer poëtisch, en ik doop veel liever mijn pen in andere stoffen dan suiker en honing...
tot de volgende ?

weemoed

Vandaag moest ik naar de bank van tanteke, om een en ander te regelen. Die bank is vlak bij het acv, en dus mijn oud bureel...
Ik ben eens binnengeweest, er waren er nog twee van in mijnen tijd...
Ze vertelden me dat de zitdagen van hout en bouw meer niet dan wel opgevolgd worden...
God, wat heb ik gewroet en gewerkt om dat alles uit te bouwen en op te bouwen...en nu behandelen ze mijn kind als een ik weet niet waddeke...
Goh, ik werp geen stenen, er is zoveel veranderd, dat ik niet weet wat nog kan en niet kan, maar 't doet me toch pijn. Veel pijn.

't Is weer heel de tijd aan 't smuiken, zo van de schotse mist die de vlamingen nat maakt. Echt herfstststweer. Alles is grijs en vervalt tot een heel sober kleurenpalet. Zelfs de zogeroemde herfstbladeren liggen nu allemaal op de grond en verzinken zachtjes in en tot modder.
Voor mijn deur staat echter nog steeds het veld in een fel groen kleed. Het lijkt nu duidelijk dat het geen groenvoer is, maar dat het zal dienen tot groenbemesting. Normaliter is dat al allemaal herleidt tot gele stokjes met hangende flinters van verlepte blaren, maar nu, er is nog geen echte vorst geweest, staat het onnatuurlijk groen te zijn. Het past eigenlijk niet in het palet.

Ik ga weer kosten hebben aan mijne computer, mijn dvd-lezer en mijn cd-rom lezer-schrijver hebben het opgegeven. Van mijn dvd wist ik dat al lang, maar nu ook mijn cdrom-drive...Nu ja, die is meen ik al heel oud, dateert nog van mijn vorige pc... Vroeger gingen alle dingen veel langer mee, maar hoe meer dingen er aan zitten, hoe meer er aan kan kapot gaan... Gelukkig zijn dat geen dure stukken, en kan men ze steeds verder gebruiken, ook in een andere pc.

Mijne computer staat nu nevens mij te werken, zonder haar kleren aan. Ik zie het binnenwerk voornamelijk draadjes in allerlei kleuren, grijze linten vol gestopt met draden, en groene plaatjes en platen, vol met lijntjes en met kleine "huizekotjes" in dat kunstmatige gazon.
............................en stof.........................stof.................

Gisterenavond kreeg ik onder mijn voeten van Anny. Ik was naar boven gegaan, en Anny deed de lichten uit en haalde haar fles water voor 's nachts (met haar vals gebit heeft ze veel meer een drogen mond dan vroeger). Ik had al mijn kleren uit, mijn pyama aan, en zou naar het wc gaan, toen het mij opviel dat Anny er nog niet was, en ik hoorde beneden ook niets...Ik de trap af, de deur open. Anny stond daar met de electrische vliegenmepper, ze had een mot zien vliegen... "Ik was al ongerust"...dat had ik niet mogen zeggen, ze is niet ziek, ze doet nu alles wat ze moet doen, ze zal nu toch...............

Inwendig zal ze wellicht toch blij zijn met mijn bezorgdheid, maar meer nog voelt ze zich aangetast in haar "eer"... Best dat zij niet veroordeelt is tot niets meer kunnen, ze zou de muren oplopen...

Natuurlijk heb ik weer pijn, de pijn lijkt me niet echt meer te verlaten, wellicht door de spanning en de onrust, maar vannacht heb ik toch geslapen, in tegenstelling met de vorige nacht, dan heb ik bijna de ganse nacht gelezen... Ik denk dat mijn onrust stillekes zal moeten wegebben, maar er zal altijd wel een stukje onrust blijven zitten...

Ik heb van uit de bank een deel documenten die moeten getekend worden door tanteke. Hopelijk lukt haar dat nog, heeft ze een goede dag. Vorige vrijdag was ze weer redelijk goed, ze wandelde mee naar de cafetaria, en haar pintje smaakte haar. Voor het eerst in haar leven had ze ook belangstelling voor de ziekte van een ander, anders is het altijd van "ja, een ander kan ook eens iets hebben...", duidelijk makend dat het hare (al heel haar leven) veel erger was dan alle andere leed van heel de wereld. Nu vroeg ze Anny of het nu ging... We waren er beiden van geschrokken. Wij kennen tanteke al heel haar leven als een mens die gans de wereld rond haar eigenzichzelvens ziet draaien... Niet dat ze slecht was, maar ze kon binnenkomen en iets zien staan, en als ze dat mooi vond, dan was ze wat gestoord als ze het niet kreeg. Gaf je het haar mee, dan kreeg je negen keer op tien een cadeau die tien keer zoveel waard was, maar ze had het gevoel dat ze "iets kreeg", dat ze belangrijk was. Nu, hier was dat niet erg, maar ze deed dat bijvoorbeeld ook in een restaurant of zoiets... tja, tanteke... Eigenlijk is het geen wonder dat er bijna niemand meer bij haar op bezoek komt...Toch zit er geen kwaad in, ze is gewoon tanteke, en je moet haar zo maar nemen ook...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Nuttig

Vorige week weer eens zo'n telefonische reclamemadam afgesnauwd en toestel dichtgesmeten. Ze belde verdorie terug om me te melden dat ik me dan maar op de robinsonlijst moet zetten...Nee, madam, ik zet me niet op die lijst, anders ontvang ik ook niet meer wekelijks mijn pak leesvoer ! En die is voor mij belangrijk !
Als je de reclamefoldertjes allemaal min of meer op de zelfde breedte vouwt, en dan stuk voor stuk op één rolt, dan krijg je een dikke keiharde rol. Als je dat niet onmiddellijk gebruikt, bevestig het dan met een lakje, of een elastiekje, of een touwtje of wat dan ook.
Heb je zelf géén allesbrander, bezorg je folders aan iemand die er wel een heeft. Zo'n rol geeft je meer dan een uur warmte ! En die stomme madam zou mij dat afpakken? No way !
Ik heb het truukje ook aan Veerle gezegd, in hun kachel kun je dat ook branden.
Het principe is eigenlijk simpel, het meeste papier is gemaakt van hout, door het zo hard op te rollen, bezorg je het terug de eigenschappen van hout, en je zult zien dat het net als een stuk hout langzaam opbrandt.

Dus, reclame is zeker nuttig in een periode waar de kostprijs van de petroleum zo hoog is.

Daar ik dat ambetante madammeke niet in mijn kachel kan steken (ik weet begot niet eens van waar ze zit ambetant te doen), wil ik geen telefonische reclameboodschappen. nah !

Bovendien heb ik het gevoel dat men de zaken weer eens aan 't omdraaien is met die robinsonlijst..., het is zoiets als prikkeldraad rond mijnen hof moeten zetten. Iedereen weet dat het mijnen hof is, het is duidelijk vast te stellen aan de structuur waar mijn hof eindigt en die van de buren beginnen... Voor ons hoeft daar dus eigenlijk geen draad in te zitten...maar het zijn niet allemaal buren (brave buren!), mocht er geen draad staan, dan zouden in de kortste keren onverlaten onze tuin gebruiken om een hoek af te steken om op de baan te komen. Het gekke is, als je dat toestaat, er na een tijd rechten toegekend worden aan het ontstane wegeltje.
Gekke wereld ? Nee, gekke mensen die nog gekkere wettenmakers aanstellen.

Ik zat vandaag weer eens op een van mijn favoriete Franse sites te kijken, en plots zag ik daar een artikel met meer dan 20 foto's (!) er bij, van de betoging in Brussel voor de éénheid van België... Hoewel het artikel eerder neutraal was, heb ik het idee dat de doorsnee fransman, die ziet hoe we hier zitten te klooien, platligt van het lachen. Hij heeft nog gelijk ook, onze verkozenen doen onsterfelijk belachelijk !
Ik kreeg hier ooit een mailtje met al de beledigingen en misverstanden en fouten van onze formateur tegenover de anderstaligen in ons landje...Het lijkt ook mij, als vlaming, niet echt meer de meestgeschikte persoon om een evenwichtig bestuur samen te stellen...En ondertussen hebben al zijn gesprekspartners zich uiteraard aan dezelfde fouten bezondigd, en zij die niet uitgenodigd werden niet minder...Eigenlijk resten er ons binnen de bestaande partijen geen één meer die nog aanvaardbaar is voor de andere groepen. De enige logica zou dan ook herkiezing zijn, maar op voorwaarde dat alle lijsten zouden gezuiverd zijn, maar dat kan niet, om twee redenen, er kan geen herverkiezing zijn zolang BHV niet opgelost is, en ten tweede er zijn geen "zuivere" politiekers meer te vinden in ons absurdistan !

Mochten het auto's zijn, ze hebben zich vastgereden tot over de assen !

En waar toe dient dit allemaal ??? Geen mens die het nog weet, wel kunnen ze u de prijs berekenen van al dit zinloze gedoe! En het kost ons wat ! Het leuke is dat het die heren en dames geen moer kan schelen, zij worden, hoe dan ook, betaald... Mocht er één privé-bedrijf ooit op die manier werken, dan was hij al na een kwartaal in faling. Dat systeem niet, omdat ze hoe dan ook blijven putten uit de zakken van de massa. Ergens zouden wij eens het systeem van de keizer van China moeten kunnen toepassen, het zou vlug veranderen !

De keizer van China betaalde zijn dokters een vorstelijk loon, uitgenomen als hij ziek was, dan stopten onmiddellijk alle betalingen, en als de keizer kwam te sterven, dan hielpen ze de doctoren ook om hem daarbij te vergezellen...

De logica zou dus zijn dat niemand ook nog maar een eurocent belasting zou betalen aan het land gedurende de ganse periode dat we geen werkende regering hebben. (Dus ook niet aan diegenen die de lopende zaken bijhouden...) (Ik zit nu te grinniken, ik zie de zaken al lopen, en daarachter de uittredende ministers en co, wanhopig proberend bij te blijven...Verhafstoot zou zeker nog eens van zijn vélooke vallen en zijn armpje pijn doen, en crootie van zijn paard...)

Nee, de oplossing is het nog niet, om zeker te zijn dat ze echt hun best doen zouden ze gedurende die periode hun wedde niet alleen moeten ontzegd worden, ze zouden hem moeten betalen aan het land dat door hun tekortkomingen verlies lijdt !

Maar de vraag blijft...moeten dergelijke kl...uivers echt ons land beSTUREN ??? Ik zou ze nog op geen driewielerke laten zitten zonder bijkomende zijwieltjes...

Ons land gaat kapot aan het stilzwijgen van de meerderheid ! Bovendien worden we gemanipuleerd dat het niet schoon meer is ! Ik heb nu de tijd om 's middags naar het nieuws te kijken op één, en 's avonds op vtm, en je moet echt eens horen hoe anders de accenten liggen in hun weergave van de "feiten" !!! Bekijk ook eens de nieuwsberichten op je pc, van de verschillende kranten, en indien mogelijk bekijk ook eens de waalse gazetten... 't is om bij te bleiten !
En dan moet je eens de mensen horen praten, je kunt in sommige gevallen duidelijk horen welke gazet ze lezen, of welke tv-zender ze bekijken...maar het is maar héél, hééééééél zelden dat er nog eens iemand een poging doet om de feiten eens te bekijken zoals ze werkelijk zijn ! We hebben nog nooit zoveel ingangen en toegang gehad tot allerlei informatie, en we zijn nog nooit zo bij het handje genomen en in de richting geduwd die ze ons willen duwen...
We krijgen bijna geen echte informatie meer, maar wel kilo's desinformatie !

Ik ga stoppen, ik zit me hier kwaad te maken, en wat baat het !
Ik ga een nieuw lied schrijven, gebaseerd op de internationale... Sta op, misleiden der partijen.

tot de volgende ?

vergeefs...

't Is weer van da' !
't Is gisterenmorgen, dievelings, begonnen.
't Is misschien beter dat ik het maar zo laat ?

Gisterenmorgen, werd ik wakker, en zag juistekes nog Anny haar peignoir aandoen, Waar gaat ge naar toe ? Koffie maken ! Maar dat is nie' nodig! Laat mij maar doen !
Vanmorgen, was ze al beneden toen ik het hoorde...
Ik heb de indruk dat ze, ook in deze triviale dingen, haar draad weer wil oppikken.
'k Zal ze maar laten doen zeker ? Ik wil dat ze zich goed voelt, en blijkbaar hoort koffiemaken daar bij...Nu ja, ik begrijp het wel een beetje, er zijn een heel pak dingen waarbij ze zich plots een beetje aan de kant gezet voelt... Bij de chinees, iedereen een aperitiefje, Mama een appletise...bij het eten een wijntje, mama een appletise...en zo ging het maar door... Gelukkig had Bart, om mij te plagen, enkele flessen mee met wijn zonder alcohol, thuis bleek dat het eigenlijk een soort fruitsap met kruiden en bruisend water betreft. Mama heeft dit gedronken, en het bevalt haar ! Dus er is een oplossing om ook voor haar een aperitiefje te schenken.

Het is wel een beetje zoeken en tasten om één en ander te vinden waarbij zij zich ogenschijnlijk bij de rest kan aansluiten, en toch haar regime blijft volgen. Ik herinner me nog diezelfde moeilijkheid van in de tijd toen ik stopte met roken. Nu is stoppen met roken veel makkelijker dan toen! Nu heb je de sympathie van iedereen, en iedereen probeert je te helpen in je strijd tegen de tabak. In mijne tijd was dat wel anders ! Iedereen lachte je uit, en blaasde de rook ostentatief in je gezicht. Mijn antwoord was: een pakje sigaretten in mijn zak, en hen vragen of ze er nog eentje wilden... Natuurlijk was dat een zware opgave, dat verleidelijke pakje bij je hebben, maar het was tenminste een oplossing om al die rook-in-het-gezicht-blazers te doen stoppen !

Ik denk dat Anny nu een beetje hetzelfde ervaart... Als wij een aperitiefje drinken, en tegen haar praten, dan walmen wij de alcoholgeuren in haar gezicht, Anny at iedere avond een of enkele wafeltjes, als ze niet kon slapen hoorde ik haar wel eens opstaan en terugkomen en een wafel eten...terwijl ze met haar blote voeten op de grond zat, om af te koelen. Iets niet mogen eten of drinken, of lezen of wat dan ook: verboden vruchten zijn altijd verleidelijker dan wat is toegelaten. Toch houdt ze stug vol, zonder ook maar eens te struikelen. Dat is ook de enige manier om er te komen ! Ik had al eens gestopt met roken voor meer dan twee jaar, dacht dat ik nu wel ijzersterk was ...één sigaret, in compagnie, en ik was weer vertrokken, en het leek wel of ik de verloren tijd moest inhalen, ik rookte nog meer dan vroeger ! Stoppen is dus echt stoppen, zonder ook maar één fout, anders rol je zo de berg af.

Gek is dat. Sommige dingen zijn helemaal niet onder de categorie te stoppen van de verslavingen, neem nu suiker, maar toch is het niet makkelijk om over te schakelen op een suikervrij bestaan ! Ik eet nu ook heel weinig of geen suiker, gewoon omdat we nu alles op die manier bereiden of zulke producten kopen...maar ik weet dat ik, als ik goesting heb, ik een stukje chocolade of iets anders kan nutten...dus heb ik geen last! Het is het feit van niet mogen die het lastig maakt ! Waarom ???? Heb jij daar een zinnig antwoord op ?

Buiten is het weer geen weer... Heb je ook gelezen wat die weerman uit great brittain vertelde ? Dit komende weekend krijgen we een orkaan boven onze contreien, of liever, juist naast ons, het ergste zou nederland en duitsland vangen... Hij voorspelde dit veertien dagen geleden, en dan lachte iedereen hem uit, nu is het maar één week meer af, en sommige weermannen beginnen hem gelijk te geven...we houden het in de gaten (en stoppen alle gaten dicht om zeker geen schade te hebben...Wind van 250 km per uur...'k mag er niet op denken !)

Nu is er nog niets van wind te zien, maar we volgen het weerbericht met een klein beetje meer onrust dan anders op...Hij voorspelde ook grote overstromingen. Leuke man !

Het is nu nog gewoon somber, grijs en vuil weer. Echt van dat typische herfstweer zoals we al heel de zomer hebben...Je kunt wel denken hoe vuil en smerig de wereld is in zo'n weer. Bovendien zijn de boeren nu volop bezig met een en ander op de velden, komen dan met hun trekteurs op de baan, hun banden vol klonten vruchtbare grond, die ze dan uitsmeren op de banen, in een wanhopige poging om hun grondgebied uit te breiden, en alle auto's in de gracht te krijgen...

Veerle is vandaag naar Denderleeuw, om een cursus van de vdab te volgen. Hopelijk gaat het goed, en kan ze daardoor een passend werk vinden. Eigenlijk zijn het twee cursussen, een voor kwampjoeter, en een voor winkeljuffrouw, maar eigenlijk alle twee in functie van winkelbediende. Allee, hoop doet leven.

Tot de volgende ?

Tao Pei (Chérie)

We hebben heerlijk gesmoefeld van de chinese kookkunst. De sfeer was ook goed, en de kleinkinderen waren redelijk braaf en hebben veel gegeten. (De tweeling at wel frietjes met kip...)

Bij het einde van de maaltijd kregen de kindjes een cadeautje, een mooi hartje met een roosje. Wij kregen als feestvarkens een zeer mooi porseleinen chinees theeservies en een mooi wandtapijtje. Het theeservies is versierd met de chinese draken, brengers van het geluk ! Toen wij het nog aan het bewonderen waren, kregen we ook nog een doosje chinese thee...

Els en Veerle waren heel blij met hun italiaanse kookboek "De zilveren Lepel", en we zijn nu al gevraagd voor kerstmis bij Bart, en het zal Italiaans eten zijn... Frederik en Bart waren ook heel blij met hun grote kist met materiaal, 101 stuks aan tangen, sleutels schroevendraaiers en zo meer.

Na het eten hebben we nog wat gezellig bij ons thuis gezeten en wat nagekaart. Een mooie en gelukkig kalme dag. Ik zag er wat tegen op, tegenwoordig moet ik mij voor al die dingen een beetje in gang lopen...Ik heb het je al verteld voor de uitstappen van onze gepensioneerdenbond, ik heb dat een beetje met alles... Het is een wet uit de fysica, een voorwerp in rust wil in rust blijven...

Bij de chinees kriijg je ook een klantenkaart, en daar Bart daar regelmatig gaat, hebben we alles op zijn kaart laten zetten, hij heeft op slag bijna twee kaarten vol...dus zullen ze met tweeën gratis kunnen gaan eten.

Vandaag zijn we naar de rommelmarkt geweest in Waregem. het was niet fameus, maar voor mij was het groot genoeg, de drukke dagen zitten in mijn rug... Wel vond ik er een leuk boek (in 't Frans- je ziet dat ik nog steeds belg ben hé) over de tandarts. Een heerlijk boek met veel oude foto's, maar vooral veel prachtige oude affiches over tand-producten, en een massa cartoons over de tandarts.

Dus, weer een bron van inspiratie om te tekenen en te branden op hout.

Voila, vandaag een heel kortje, mama is bezig met de afwas, op de tv zijn ze politiek aan 't zeveren, en ik ben moeoeoeoeoeoeoeo................................;;;
tot de volgende ?

Het weer

Veertig jaar geleden was het een schitterende herfststdag, we kunnen dit bewijzen met fotootjes, waarop je de nette heren in hemdsmouwen een frisse neus ziet halen terwijl ze het massale voedselaanbod wat laten bezinken... Menslief, wat werd er gevreten in die tijd !

Vanmorgen een prachtige zonnige dag, maar ik zou je niet aanraden om in je hemdsmouwen buiten te lopen, de wereld is witgerijmd en het ziet er koud uit !!!

Veertig jaar geleden was het 's nachts plots bitter koud geworden, iedereen die naar huis wilde moest eerst terug binnen komen om wat warm water te halen om de wagen te ontdooien. Een prachtig weer om voor de eerste keer na héél véél jaren weer met tweeën in een bed te kruipen. Toen ik klein was sliep ik bij mijn broer in een bed, later kreeg ik het hoekkamertje voor mij alleen. Het was een heerlijke manier om weer te wennen aan het slapen met twee...

Nu ik veel wakker lig, en dan lig te lezen, stelde ik al eens voor om in een andere kamer te kruipen, maar Anny wil niet dat ik het echtelijke bed verlaat...Mooi hé !

Veertig jaar geleden stond ik me nu wellicht bloednerveus aan te kleden en op te blinken...vandaag deed ik wel iets beter kledij aan, we gaan uit eten, maar dat is alles. Om 12 uur moeten de kinderen hier zijn, en dan rijden we samen naar het restaurant. We gaan de wens van mama volgen, en dus gaan we chinezen. Als je tegen Anny zegt gaan we eens uit eten?, dan is het antwoord steevast: chinezen. Ze houdt van die totaal andere smaak en kleur van dit eten. Deze week zijn wij al eens naar dit restaurant geweest om eens te proeven en om te reserveren. Het is wéér een totaal ander smaakpallet dan de zoveel chinese restaurants die we al deden, maar het is er echt lekker ! Het is niet verwonderlijk dat je zoveel soorten chinees eten tegenkomt, het is een immens land, groter dan europa, en kijk maar eens naar de spaanse, italiaanse, portugese, franse duitse en noem maar op keuken in ons europa... Gelukkig hebben we nog de kans gehad om enkele van die landen te bezoeken, en te kunnen genieten van hun regionale smakenpallet..

Wij kunnen allebei niet veel meer eten, maar het is precies of we meer hebben leren genieten van de smaken, de kleuren, de geuren van al die soorten eten waarvan we kunnen genieten. We gaan niet vaak uit eten, zodat het telkens een hoogtepuntje is, en we proberen dan ook nogal dikwijls te veranderen van gelegendheid...kwestie van ervaringen op te doen.

We zijn er niet de beste klanten, we nemen er zelden of nooit een menu, nee, we kiezen één gerecht op de kaart uit, en beperken ons daartoe. Het heeft geen zin om meer te nemen, we krijgen het toch niet op, of zijn er nadien ongemakkelijk van. Dat is uiteraard niet de bedoeling. Wellicht geven wij aldus een beetje de indruk dat we gehaaste werkende mensen zijn, die maar tijd hebben voor één gerecht...

Vroeger was dat anders...niet alleen omdat we dan veel meer konden eten, maar ook omdat de tijden anders waren... Kijk maar eens naar de oude menukaarten van huwelijksfeesten van heel lang geleden, zeg veertig jaar...verbazend wat we dan allemaal binnenspeelden ! Je zag dan werkelijk mensen die hun broeksriem een gaatje wijder zetten, of zelfs het bovenste knoopje open zetten...om het toch maar binnen te krijgen, en niets te missen van die uitzonderlijk lekkere dingen. Uitzonderlijk, want feesten waren de enige gelegenheden waarop er een goed getafeld werd! Plechtige communies en trouws, en dat was alles...Oh ja, ook op jubileums van 25 en 50 en soms zoals mee en pee, van 60 jaar huwelijk...Maar daar buiten ? Geen mens kreeg het in zijn bolleke om zo maar eens, doordeweeks eens even een restaurant binnen te wippen...

Deze week zei iemand me nog, moesten we nu leven zoals 50, 60 jaar geleden, we zouden ons geld niet op krijgen... En dan zit ik weer in dat verre verleden...en knik, en denk op onze heerlijke pureepatatjes met een putje waar moeder wat heerlijk gesmolten boter in goot...ons middageten...Als we nu eens geen vlees zouden hebben, zouden we denken dat er iest verschrikkelijks mis is.

Als je nu bijna dagelijks hoort verkondigen hoe we moeten eten, dan zaten we er vroeger dichter bij dan nu, maar zeg mij eens hoe het dan komt dat de mensen vroeger, met het veel gezondere menu, veel minder lang leefden??? Ik weet het niet, en breek er ook mijn hoofd niet over. Als ik hen hoor beschrijven, dan heb ik het gevoel dat ik behoorlijk gezond eet, met veel groenten en veel fruit. In ieder geval veel beter dan in mijn jaren als jong-volwassene, waar we nog volop wilden genieten van onze gestegen koopkracht, en dat vooral uitdrukten in caloriën in ons bord.

Ik ga stoppen, vanmiddag met de kinderen en kleinkinderen lekker bijeen zitten, hopelijk ons goed amuseren en niet te veel denken aan Koen, die er ook moest bij geweest zijn...

tot de volgende ?

wat is één jaar ?

Toen de dokter vroeg hoelang er tussen de beide valpartijen van Anny zat, dachten wij beiden: één maand ongeveer, bij nazicht bleken het er veeleer twee te zijn...
En zo gaat het met alles.
En hoe ouder je wordt hoe vlugger de tijd schijnt te "affeseeren".
Ik stel zelfs vast dat het wachten bij de dokter mij veel minder lang duurt dan vroeger? Als men mij in de tijd een vol uur had laten zitten in een wachtzaal, dan zou ik waarschijnlijk al 5 keer aan het plafond hebben gehangen en weer afgedaald...Nu zit ik daar gewoon, in mezelf gekeerd te denken en stel vast dat ook die tijd veel vlugger dan vroeger passeert...
Heb je dat ook, dat gek gevoel dat je steeds meer het "vermogen" hebt om in je zelf, te dwalen, te mediteren, rond te struinen, weg te zijn uit de wereld en in je zelf te keren ??? Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen, maar dat is het gevoel dat ik heb, ik slaag er in op een of andere manier mij zelf uit de circulatie te nemen, en in een eigen circuit rond te dwalen, tot iemand plots roept "Meneer Goderis" of "Mevrouw Vandenbroucke"...en dan val ik meteen terug in de wereld van de anderen. Anny heeft dat niet, zij kan dan zitten zuchten en blazen, dus is het misschien ook een kwestie van oefenen, ik heb al zo véél uurtjes doorgebracht in wachtzalen allerhande dat ik mezelf een vluchtweg heb gebouwd.

Wat mij wel wat verontrust, is dat ik het ook buiten de wachtzalen begin te doen... Anny ziet graag "Familie", terwijl mij dat geen lor kan schelen, en soms zit ik dan ook weg in mijn wereld, wellicht omdat dit ook een wachtperiode is, vooraleer we slapen gaan. Niet dat het een vaste regel is dat we samen op hetzelfde tijdstip moeten gaan slapen, maar 99.9% van de keren gebeurt het toch zo. Het is maar als ik nog eens (heel uitzonderlijk !) naar iets wil kijken, of omgekeerd dat ik te veel pijn heb, dat we niet samen naar boven trekken. Vroeger, toen ik nog werkte, en meer avonden laat thuis kwam dan er andere waren, bleef Anny steeds op mij wachten, tot ik thuis was en tot na dat ik wat was bekomen (ik kan nooit rechtstreeks van buiten naar boven gaan)... Het was zelfs zo erg, dat toen we nog in Oudenaarde stad woonden, ik een garage had die ongeveer twee straten van thuis lag. Ook toen kwam ik thuis, Anny trok haar frak aan, en we gingen de wagen wegzetten, en wandelden rustig door de stille straten naar huis. Als je dat niet zag, dan wou dat zeggen dat er zieken in huis waren en dat Anny niet mee kon of durfde.

Eigenlijk is deze blog ook zoiets, ook een ronddwalen in mijn hoogst persoonlijke tijdsruimte.

En net zoals in de wachtzaal spring ik in deze blog soms van hot naar her.

Zou dat de reden, of één van de redenen zijn, waarom bij het ouder worden de tijd steeds vlugger lijkt te gaan??? Ik vermoed dat ik niet alleen ben, als je om je heen kijkt, dan zie je veel mensen die in zichzelf gekeerd zitten te zitten, waarbij je steeds het gevoel hebt: aan wat zit die nu te denken ??? En kijk maar naar schilderijen van oudere mensen, op veel van die schilderijen zie je ook die typische blik van de in zichzelf gekeerde denkende mens. Ik ben dus geen uitzondering, misschien alleen een uitzondering omdat ik het besef en er bij stil sta.

Ik heb het al gezegd, met ouder worden hebben wij immers een ware schatkamer opgebouwd van herinneringen, wetenswaardigheden, leuke en triestige momenten, zoet herinneringen en wrede dingen die nu nog zeer doen...een ganse immense bibliotheek, die bij een fervent boekenlezer als ik ben, nog eens is uitgebreid met de herinneringen van talloze schrijvers, de fantasiën van vele science-fiction-boeken en noem maar op...te veel om op te noemen...maar het IS een ganse grote wereld om in rond te kuieren !

Met te denken aan sciencefiction, denk aan het boek de plasticvreters, een boek dat me, ik weet niet waarom steeds als eerste te binnenschiet als ik op sf denk. Het is geen boek die bij de meesterwerken gecatalogeerd staat, het is eerder terug te vinden in de stationsliteratuureluur.
Maar op een of andere manier heeft dat boek mij dus geraakt. De inhoud is eigenlijk simpel, een geleerde zoekt een oplossing om al die onverteerbare kunsstoffen die de wereld vervuilen, toch op te ruimen, en hij ontwikkeld een bacterie die allerlei soorten plastic opvreet...Door een stom ongeval ontsnappen die beestjes, en beperken zich niet tot het plastic in de vuilnisbelten, maar eten lustig alle plastic op, alle electriciteit valt uit, vliegtuigen storten neer, boten drijven stuurloos rond en noem maar op, liften vallen, je ziet mensen die vast kleven aan hun vinyltapijt enz...enz... Wellicht omdat het zo makkelijk is om zelf de rampen in te vullen dat het boek en het idee me steeds weer terugkomt, en misschien omdat je beseft dat je ooit op de tv hoorde dat men inderdaad bezig was met zoeken naar systemen om die kunststoffen op te ruimen...????

Voila, dat is dus een schoolvoorbeeld van dwalen in mijn privé-wereld. En geef toe, het is er spannend, helemaal niet vervelend, en dus vliegt de tijd in deze wereld voorbij, en de tijd in de normale wereld vliegt mee...en het wachten in de wachtzaal wordt helemaal niet zo erg meer.

De laatste dagen zit ik in die schat aan herinneringen vooral te dwalen in de laatste 40 jaren...Vandaag was het 40 jaar geleden een donderdag, want ik ben op een vrijdag getrouwd. Vanavond lag ik 40 jaar geleden plat op mijn buik op d het tapijt te lezen in een Suske en Wiske, en kwam -? Frans Goegebuer ?- binnen met de Raak , het gazetje van de KWB.

De man kon niet begrijpen dat ik er zo rustig bij lag te lezen... Precies of het zou helpen om heen en weer te springen van de zeenuween... Ik heb die dag ook zeker nog twintig preken vol goede raad gekregen, die ik allemaal naast me neerlegde, want morgen was ik mijn eigen baas...Hoe dikwijls heb ik in de beginjaren nog aan al die raadgevingen gedacht ? Niet erg veel, het was in die tijd genoeg om me te zeggen dat ik het zo en zo moest doen, om het precies andersom te proberen... Ik was een typisch geval van het middenste kind, ouderen die altijd wijzer waren (ook al wist je soms heel goed dat ze ook domme dingen deden) en jongere die iets meer mochten of het leek zo... Bovendien was het bij mij wellicht nog erger door het feit dat ik zes jaar de jongste was geweest en pas dan in een derderangsrolletje terecht kwam, en bovendien was ik in die zes jaar overbeschermd geweest omdat ik zo vaak en zo erg ziek was...Mijn val van het pjeedestalleke was bij mij veel dieper dan bij de meeste anderen... Toch waren er die nog diepere vallen beter wisten te doorstaan dan ikke...Ik kende een vriend die zo lang na alle anderen geboren was, dat de kinderen van zijn broers en zusters hem beconcureerden op zijn plaats in het gezin...Hij was nonkel van kinderen die ouder waren dan hijzelf... Je hoorde aan zijn verhalen dat hij ook niet gelukkig was met die concurrentie... Gek dat dit allemaal een leven lang meegesleurd wordt, en ook al zit je te grinniken met je ideeëngoed van toen, toch zitten er heel diep nog restjes...

Hoe zeer ik ook mijn best deed om dat te vermijden, stelde ik vast dat Bart ook revolteerde tegen zijn plaatsje in 't midden... Gek allemaal... Weet je, ik heb ooit eens, gewoon op basis van iemands reactie gevraagd of hij broers of zusters had, en ja hoor, bingo, hij was inderdaad ook een midden-kind...

Ik ga stoppen, ik zit nu weer een beetje weg te dromen, ik vraag me af hoe het zit bij de kinderen zoals bij Kristel, daar is één oudste zus, en dan een tweeling...Wie van die twee zou daar de middenrol op zich genomen hebben???

tot de volgende ? Als er morgen geen blog is, je weet waarom.

Distributie

We kregen een laconiek briefje dat we tijdens de dag onze tv mochten op de vuilkar gooien, ze werken aan de distributie, van dag x tot dag y...'s Avonds mogen we wel nog kijken, maar of dat ons past ? Dat interesseert die mannen geen fluit. (geen trommel ook niet)
Normaliter kijken wij 's morgens naar AVS, onze regionale zender, zodat wij op de hoogte blijven van het regionale nieuws. 'Middags kijken we naar Ling op nederland, en dan naar het middagnieuws op één, gevolgd door thuis of het heerlijk frisse villa politica, waar je kunt vaststellen dat de actieve aanwezigheid van onze -zo duur betaalde- politiekers bijna de volle 2 procent haalt. Het is verfrissend vast te stellen dat wij idioten zijn (in mijn geval waren) om ook nog maar iets te doen op het werk, het grote voorbeeld toont ons dat we zelfs geeneens moeten tegenwezig zijn (of aanwoordig?) om het grote geld (belastingvrij !) te verdienen...Nu ja, verdienen ??? correctie:Ontvangen. Om kwart voor vijf schakelen we dan over op BBC2, om te kijken naar Flog-it, een programma zoals "schatten op zolder", waar je antiek van de gewone man ziet naar de verkoopzaal gaan en soms verbijsterende sommen ziet opbrengen, een programma om je weer happy te voelen te midden van al je oude brol. en dan wordt het avond, de laatste loodjes, een beetje van hier naar daar zappen, nieuws op vtm en afsluiten met moeders "Familie"...tenzij er een cultureel hoogstandje te bekijken valt nadien, zoals de Kotmadam of Lily en Marleen of iets diergelijks... Dan gaan we slapen.

Onze actieve kijkuren zitten dus voor meer dan 80 % in de dag, in de uren dat die kluivers van Telenet, die ook je telefoon vervuilen met reclameboodschappen, ons ook de mogelijkheid ontzeggen om tv te kijken... Van zodra de regionale zenders ook op tv-vlaanderen zitten, schakel ik over ! goe weten.

Ja, maar de meerderheid van de mensen...daar ben ik niets mee, ik ben de meerderheid niet ! Ik zou wel willen dat ik de meerderheid was, dan zou je ondermeer veel meer volk in het parlement zien zitten, want de andere zou ik er als meerderheid directamente uitbonjouren !

Ze zitten hier vlak voor mijn raam te "werken"...tenminste, het kastje van telenet staat wijdopen, en zij zitten in hun camionetteke, druk te doen met het ronddraaien van dat gele licht boven op hun kerre... Je moet toegeven, dat licht wekt de indruk dat ze iets doen hé ! Er zijn tegenwoordig meer en meer van die rondflasjende lampen op onze wegen te zien, en allemaal bij verdachte zaken... Je ziet ze op pikdorsers (je weet wel, het signaal voor maïsdiefstallen) op grote vrachtwagens die melden dat ze veels te breed geladen zijn om op de weg te mogen en je van verre verwittigen dat je moet uitwijken want zij zijn de grootste... Bij boeren die melden dat ze er aankomen met een zeikstuk of met andere soorten giftige chemicaliën... Je ziet ze zelfs in diverse kleurtjes, de flikken hebben er ook, om nu en dan aan te tonen dat ze soms ook echt werken (of dat hun diensttijd er bijna opzit en ze op tijd binnen moeten zijn?)en zo kun je wel meer van die dingen zien...

Het mooiste stuk dat ik ooit zag, was een vervoer van een enorme ketel voor de suikerproductie. Het ding werd vervoerd met een enorme camion, niet te doen ! Voorop reed een klein camionnetteke, verlicht als een kerstboom, gevolgd door 4 camionettekes met elk één flikkerlamp (zouden daar allemaal flikkers inzitten?). Aan ieder draad over de weg stopten ze, berekenden de hoogte van de betreffende draad en zonodig werd de draad tijdelijk verwijderd (Hallo, met den 100 ???Hallooo, Halloooooooo....)dan kwam de kolos met wel 30 flikkers erop en errond, langzaam en voorzichtig tot voorbij de draad gereden. Achter de kolos reden weer enkele van die kleine flikkerende camionettekes, die midden de weg parkeerden om de draad terug te hangen...en zo vorderde het kerstspectakel meter voor meter langs de grote baan... Ik heb er een uurtje deugd van gehad, van Ronse tot de eerste weg naar nukerke...zeker 3 km per uur ! Cool jong, mega bangelijk, shit, heavy shit...

De ganse tijd dat ik dit hier zit neer te pennen hebben die heren nog geen vin gebougeerd, die hun snelheid is dus nog veel lager dan die suikerketel.

Het leuke was dat, ondanks het late uur, er overal mensen naar buiten kwamen om dat gevaarte te zien passeren. Gelukkig was het zomer, want de kledij was soms nogal nachtelijk.

Wat ook leuk was, toen ik dat kleine straatje in reed, volgden er meteen een hele rij auto's die later wellicht vaststelden dat mij volgen niet hun oplossing was, want ik reed dan via allerlei kleine straatjes naar Mater, en niet terug naar de N60... Ik heb dat ook eens gedaan... In Brussel zaten wij plots met een omleiding, en moesten de kleine ring verlaten. Later las ik dat er een zwaar ongeval in een van de tunnels was gebeurd. Ik wist niets beter dan de grootste hoop auto's te volgen, maar weldra zat ik daar ik weet niet waar...rond te rijden in de woestijn van straten...Plots zag ik een rijkswachtkazerne, niet verlet, joep de poort binnen en mij daar ergens geparkeerd. Dat mocht duidelijk niet, want ik was in no time omringd door een massa onvriendelijke uniformdragers. Ik vertelde mijn moeilijkheid, en de massa verdween, en ik kreeg een zeer deskundige uitleg en een getekend plannetje om terug op den juiste weg te geraken...

Je ziet, er zijn ook vriendelijke gendarmes... Ik herinner me dat ik eens van een van mijn lieven naar huis reed, in den donker, met mijne vélo...Plots twee gendarmes...stoppen! uw achterlicht brandt niet ! De jongste van de twee wou mij al direct een bonneke schrijven, maar de oudere, die zich wellicht herinnerde dat hij ook al wel eens, lang geleden, te laat was vertrokken bij zijn lief, bekeek mijn fiets en maakte het lampje, zodat ik volledig wettelijk verlicht weer verder kon... Brave gendarme.

Ik ga stoppen, je ziet, ik had eigenlijk niet om over te schrijven. Luc (courgette) heeft al eens gezegd dat dit mijn beste stukken zijn, als ik niets te zeggen heb...
tot de volgende ?

Zon !!!

Ja! Echt waar ! De zon schijnt !! Over een kouwe kille mistige wereld weliswaar, maar ze schijnt ! Ik kan je de toestand van de bomen niet beschrijven, ze zijn zachtjes toegedekt met een gouden mist.

Ps. Is er iemand die weet welk jubileum wij vieren ? 25 is zilver, 50 is goud, maar 40 ?????

Hé, ik zie zachtjes de kerk van Horebeke te voorschijn komen, heel vaag in een gouden licht, precies een schilderij van Turner...Mooi !

Wij zullen belast en beladen naar het eetpartijtje gaan, want we hebben de kinderen en kleinkinderen bezworen dat ze ons niets mogen geven, wij hebben al alles wat we van doen hebben, en geen plaats meer om nog iets te zetten... Maar ik besliste, met Anny, om de zaken eens om te keren, en wij zullen de kinderen iets geven, niet de kleinkinderen, maar iets nuttigs aan de kinderen. Zij hebben nog geen volledig uitgebouwd nest, en we kochten voor Bart en Fré iets, en voor Veerle en Els ook iets. Ieder paar krijgt exact hetzelfde, en ik ben zeker dat het voor de twee paren een nuttig iets zal zijn.

Maar we zullen belast en beladen zijn, want 't zijn verdomme zware pakken !

Ik ga vandaag nog proberen bij de kapper te geraken, mijn pluimen zijn te lang naar mijn gedacht. Ik kan me niet voorstellen dat je je haren lang laat groeien, van zodra mijn haar iets te lang is, kriebelt dat aan mijn oren, en zit ik voortdurend te krabben. Bovendien heb ik vet haar, en als het een beetje langer is, wil het ook steeds vlugger vet worden...en mijn haren wassen, dat is voor mij een heel karwei! Ik moet dan op mijn knieën gaan zitten voor het bad, en over het bad geleund zo mijn haar wassen. Er is nog een tweede methode, dat is helemaal in de badkuip kruipen en ondertussen zelf ook een bad nemen. Een douche zou veel makkelijker zijn, maar dat is helaas bijna niet te doen! Ik zou ofwel mijn badkamer helemaal moeten verbouwen, van a tot z, of te wel een badkamer moeten bijplaatsen in de garage, en wat dan met mijn auto ? of boven de garage, maar daar kan ik enkel bij via een trapje, en ik weet niet of trapjes haalbaar zullen blijven voor mij.

Dus: vroeger naar de kapper gaan is een pak zever minder.

Ik laat dan ook iedere keer mijn baard bijknippen, anders zou hij wellicht al ergens over mijn buik hangen. Het gekke is dat de mensen dit nooit schijnen op te merken. Hoewel er dus telkens zowat 5 cm afgaan, valt dit blijkbaar niet op.

Anny loopt hier te hoesten en te snuffen, ze heeft natuurlijk de vallingen die hier al een tijdje rond "wareeren" moeten oppikken, na een ligkuur van een week in een veel te warm hospitaal.

Gisteren in Auchan ben ik de apotheek binnen gegaan om voor haar een busje neusdruppels te halen. Ze had geen beetje adem meer door de neus, en liep daar te snotteren en te snuiten dat het niet mooi meer was. Ik moest expliqueren dat het geen familie mocht zijn van vicks, want daar is ze allergisch aan. Gelukkig waren het goeie, en was ze gered, en kon ze weer rustig winkelen.

Mijn rug is al heel de tijd redelijk, het lijkt wel of ik wat meer mogelijkheden krijg als Anny er wat minder heeft. 't Zal wel niet altijd passen, maar "t is toch meegenomen. Ik durfde Anny ook niet alleen te laten in de winkel, dus ben ik al de rijen met haar mee gegaan, wat ik normaal nooit doe, ik ga naar een stand van pc of cd's en neus daar tot Anny mij komt halen nadat zij gedaan heeft. Desondanks heb ik het uitgehouden, en na een beetje zitten in de bar en het drinken van een cola-light, was ik weer redelijk en in staat om naar huis te rijden zonder te veel pijn.

Voila, ik ga stoppen, tot de volgende ?

goe weere...

Vanmorgen zijn we in de drup naar Auchan gereden, en 't is juste ! Als 't hier drupt, dan geit het in la douce France...'t was dus eerder in la France Humide...

Heel de weg, heen en terug genoten wij met volle teugen van het wolkengezever, en van iets voor de schreve was't geen zeveren meer, maar overlopen...

Ik heb dat eens echt gezien, biechtewaar ! In de tijd hadden wij hier in Oudenaarde een club van vogelliefhebbers, waar ik ook in het bestuur gesukkeld was (Luc vissen is nog steeds een goeie vriend en was daar medebestuurslid). Op een mooie avond hadden wij weer een bestuursvergadering, en op dat moment was daar ook een postbode lid van het bestuur (Hij is niet lang in het bestuur geweest, en niet lang facteur geweest). Die man kwam daar duidelijk bezopen toe, maar hij deed iets wat al de anderen, mij incluis verstomd deed staan ! Toen hij zich neerzette op een stoel, liep het bier hem zomaar uit de mond, over zijn kin en kleren... Wij keken verbaasd naar het fenomeen en dan naar elkaar, en waren unaniem in de conclusie: de man liep gewoon over, hij zat vol tot aan de krop, en met het gaan zitten zakte alles wat in elkaar en liep hij dus doodgewoon over...
Dit is dus het ultieme bewijs dat de tooghangers meer kunnen drinken dan diegenen die aan een tafeltje zitten...ze lopen rechtstaande niet zo vlug over...

Die zijn vrouw deed ook eens iets tofs, ze had een mooie parkiet om te exposeren, en bij het kuisen van het hok was het beestje haar ontvloden...recht tegen een van die ouderwetse vliegenvangers. 't Beestje kleefde helemaal, en ze vond niet beter om de lijm te verwijderen, dan gebruik te maken van ether...Iedere keer als ze dicht kwam met haar propje ouate met ether op, zakte het parkietje netjes ineen... 't Brave kind wist niet dat ether een sterk verdovingsmiddel is, die vroeger zelfs wel eens bij operaties gebruikt werd, maar zeer gevaarlijk was. 't Parkietje heeft geen exposities meegemaakt, en pas na een jaar zag 't beestje er convenabel uit, en kon het weer leren vliegen...

Toen ik in Beernem werkte in het instituut voor geesteszieken, hadden wij daar een tijdje een dokter die verslaafd was aan ether... Tijdens de ontwenningsperiode moesten wij hem driemaal daags een suikertje geven met x aantal druppeltjes ether op (steeds afbouwend)...Die man kon verschrikkelijk reageren als we iets later waren dan gewoonlijk ! Verslaving, ik heb daar een en ander gezien ! Gek genoeg, in die tijd 1968 of 69 zat daar ook een jongeman omdat hij homo was...tijden veranderen hé ?

Gisteren, bij het vertellen over ons leven, dacht ik ook aan de cola en limonade... Er stonden op de speelplaats van de vakschool ook enkele automaten, en die ondingen hoorden ook tot mijn taak. Ik moest die opvullen, de geldlade legen en het bedrag controleren, en zonodig kleine herstellingen uitvoeren. Als ik het niet kon regelen, dan moest ik de verdeler opbellen, maar dat was een ramp, want blijkbaar was dat een goede bron van inkomsten voor de school... Ooit ontdekte ik dat er ne kleinen het leuk vond om wafels uit die bak te halen met kwartdollars in plaats van 5 frank... Dat waren zilverstukken, en ik stak braafjes vijffrankstukken in de plaats, en heb nog steeds die zilveren stukken hier ergens liggen... Ik vraag me af of de kwartdollar nu nog steeds in zilver is ??? Aan de huidige prijs van de dollar zou dat gek zijn, want het zilver staat veel hoger dan de nominale waarde van die stukken !

Een heleboel pannes van die automaten kwam van het gebruik van valse stukken of van vreemd geld, maar die kwartdollars die werkten dus netjes en wel...

Wij hebben een hele tijd in Auchan doorgebracht met zoeken naar koekjes voor Anny, maar we hebben er geen gevonden zonder suiker. Ik ga het eens moeten vragen aan Roland, die zit er ook mee, misschien weet hij of er zoiets bestaat, en waar we het kunnen vinden... We hebben wel nog een soort frisdrank gevonden, die Anny meebracht, gewoon om andere smaken te hebben. Ik drink al jaren frisdrank zonder suiker, maar Anny smaakte daar volgens haar die andere smaak aan, en wilde dat niet hebben...Nu moet ze wel, maar ik zit er maar steeds aan te denken dat ze het nooit ofte nooit lekker vond. 't Is altijd zo dat ze net dat verbieden waar je het meest van hield... Heb je dat ook al vastgesteld ?

Nu ja, beter dat dan een been gebroken.
tot de volgende ?