Ik heb diverse (en ook enkele minder verse)professoren geraadpleegd en wij zijn gezamelijk tot de conclusie gekomen dat de seizoenen niet meer te handhaven zijn... De grote moeilijkheid is dat wij niet tot een conclusie kunnen komen wat er dan wel in de plaats is gekomen...
Eén van de kanshebbers als nieuw seizoen voor onze contreien is "MOESSON", maar er is nogal wat tegenstand, gebaseerd op het feit dat de moesson normaliter slechts een half jaar duurt, terwijl we hier de indruk hebben dat onze "moesson" ongeveer 13 maanden op de 12 duurt...Dit bracht ons op het idee dat het misschien ook raadzaam zou kunnen wezen het idee van kalenderjaar te verlaten, omdat dit toch geen samenhang meer vertoont met enige vorm van seizoenen...
Maar daar kwam nogal wat tegenstand van diverse religies die hun godsdienstige dagen aan bepaalde data verbonden, of aan bepaalde maanstanden ten opzichte van het kalenderjaar, ook al is het idee kalenderjaar niet gelijklopend in de diverse (en ook minder verse) godsdiensten...
De grootste tegenstand kwam echter uit totaal onverwachte hoek, namelijk de vakbonden ! Ook zij houden erg vast aan het kalenderjaar, omdat zij nogal wat vrije dagen binden aan bepaalde data in dat kalenderjaar. Zo vinden zij het een schande dat de kans zou bestaan dat het einde van de eerste wereldoorlog niet meer zou herinnerd worden, en dat in een periode waarin zij nog steeds aan het vechten zijn voor het bekomen van een vrije dag op de gedachtenis van de gesneuvelden van de slag van 1302 in de beemden van Kortrijk...
Zodoende werd besloten het kalenderjaar alsnog te laten varen, maar eventueel met verschuivende begin- en einddata te werken voor de diverse seizoenen.
Groot protest !
Het bleek namelijk zo dat het weertype dat we kennen in wat de winter pleegt genoemd te worden, zo weinig diversiteit vertoont met wat gemeenlijk de lente genoemd wordt, dat het idee winter al meteen afgevoerd kon worden. Maar ook het minieme verschil tussen de lente en wat wij vroeger heel optimistisch zomer plachten te heten, is zo klein geworden dat beide begrippen in een veeg van de bordwisser werden verwijderd...Bleef dus nog alleen over : Herfst... Maar het is natuurlijk absurd om een seizoen over te houden, als er in feite sprake is over een volledig kalenderjaar. Dus ook het woord herfst werd node gewist...
De vroede heren zaten dan uren, dagen met gebogen hoofd te dubben wat ze dan zouden invoeren om het weer in ons landje alsnog zinnig te benoemen.
Toen dit beraad al verscheidene maanden duurde, richtte één van de geleerde professoren zich op, en verklaarde dat hij het niet meer uithield van de jeuk, met zijn ondertussen lange haren en baard...Iedereen knikte, maar toch wou men het onderzoek niet stopzetten, toch niet om zoiets triviaals als lang haar...
Na wijs beraad werd dan ook besloten om een kapper te laten komen naar de vergaderzaal, om daar, iedereen te verlossen van de jeukende baard en haren...
Niemand had verwacht dat dit ook uiteindelijk de oplossing zou brengen over dit uiterst moeilijke en moeizame beraad, maar toen de kapper binnenkwam, was zijn begroeting: "Awel, heren, 't is nogal een kloteweer hé"
Met deze kan ik u, als woordvoerden dan ook bekend maken dat er in ons landje in het volledige kalenderjaar maar één seizoen meer rest, lopende van 1 januari tot en met 31 december, genoemd: "KLOTEWEER".
De motie werd onder gejuich en applaus goedgekeurd.
Hélaas, driewerf hélaas is dit géén sprookje, maar bittere ernst...Het is hier bijna altijd kloteweer. En als er eens een zonnige tussen zit, dan voelen we ons onwennig en weten geen weg met ons eigen zichzelvens. Ook in de natuur zie je dit verschijnsel dan: op slag beginnen de vogels weer nestjes te bouwen, in de vage hoop ooit nog een nest groot te kunnen brengen van mooie vlijtige winterkoninkjes zonder zwemvliezen...
Op mijn oprit ligt een dikke laag afgewaaide blâren...we zijn 6 (zes) september, vroeger zaten wij dan te genieten van heerlijke zomerdagen. Onze kleinkinderen bekijken ons met ongelovige gezichtjes als wij over die tijden vertellen. Het is veel geloofwaardiger dat wij meemaakten dat de eerste sateliet, de russische spoetnik, door ons allen gehoord werd in onze radiotoestellen als een scherp bip bip bip...Dat geloven ze zonder moeite, maar dat wij tijden hebben gekend met zomers vol zon, met velden heerlijk geel-goudgerijpte granen, met mooie papavers en korenbloemen, dat wij onze kinderen, hun vaders en moeders lieten ravotten in bergen sneeuw, nee, dat zijn volgens hen sprookjes... Het helpt ook niet als wij de oude dozen met dia's van de zolder halen en hen de mooie zomerbeelden en winterbeelden laten zien, ze kennen allemaal photshop, en daarmee is alles uit te leggen.
Ons rest dus alleen nog een stille herinnering, een verre droom...
...in zo ver dat je kunt dromen met je voeten in het koude water van de voortdurende stortbuien...
Vannacht heeft Anny eindelijk geslapen... Ze probeert al een hele tijd de slaappillen achter te laten (ze kreeg ze na het overlijden van onze Koen), maar hoewel ik haar verschillende keren hoorde snurken, beweerde ze niet te slapen. Eén feit is zeker, ze sliep niet vast, en het minste dat ik me draaide of opstond om naar het toilet te gaan, was ze wakker. Ik heb veel meer pijn gehad dan anders, omdat ik niet durfde op te staan als ik haar hoorde slapen... Gisteren vond ik in onze medicijnenkast nog een doos met kruiden om te slapen...en ja hoor, Anny heeft een rustige nacht door geslapen. Leve de kruiden !
We hebben nog steeds last van de meelmotten. Meelmotten zijn kleine motjes, die leven op alles waar ook maar iets van bloem ofte meel in verwerkt zit. Van waar die beestjes ons huis binnen kwamen weten we niet met zekerheid te zeggen, wel weten we dat we zo voor het eerst opmerkten in een zak bloem van de GB...of dat de bron was is echter niet met zekerheid te zeggen. Als ik kijk in internet, dan is blijkbaar ieder meelverwerkend bedrijf er bijna zeker door besmet, het kan dus van overal komen. Het enige wat helpt is alle voedingswaren in gesloten dozen te verpakken, liefst in glas of in metaal, want we stelden vast dat ze blijkbaar dwars door plastic heen kunnen bijten... De strijd is heel moeilijk, want in heel veel zaken zit bloem, en het is voldoende dat een van de kleinkinderen ergens iets heeft laten slingeren van snoep, om weer met een nieuwe aanval te zitten. Het grootste probleem is dat je niet kunt spuiten, omdat die beestjes leven van je bloedeigen eetwaren ! en je kunt moeilijk op je eigen eten gaan vergift spuiten... We kunnen ze sinds jaren enigszins onder controle houden, maar volledig weg ...daar zijn we nog nooit in gelukt. Het kan natuurlijk zijn dat we nu en dan nieuwe beestjes onbewust binnenbrengen... Ik heb ze al wel eens gezien in de winkelruimten... Wellicht let niemand op die minieme kleine beestjes, tenzij je er al eens mee geplaagd hebt gezeten, dan ken je ze wel !
Ik heb nu een nieuwe soort gift dat ik in borden met aanlokkelijke bloem op kasten en achter hoeken heb geplaatst, het lijkt wel een beetje op de tactieken die we gebruiken voor het uitroeien van ratten in ons kippenhok, dat is ook een jaarlijks terugkerende plaag. Bovendien ga ik nu in alle kasten een tak laurier leggen, die geur zou hen afschrikken, en bovendien her en der een klein recipiënt met azijn, dat is ook een geur die hen afschrikt, en wie weet, krijgen we ze zo ooit helemaal buiten... Hoop doe leven, alhoewel wij precies het tegenovergestelde hopen...
Mocht je ooit het probleem hebben kunnen oplossen, ik sta open voor alle suggesties !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten